Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Պա­տաս­խա­նատ­վու­թ­յու­նը կոնկ­րետ քայլ է են­թադ­րում

Պա­տաս­խա­նատ­վու­թ­յու­նը կոնկ­րետ քայլ է են­թադ­րում
27.11.2020 | 00:29

Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը պարզ քա­ղա­քա­գի­տա­կան հաս­կա­ցու­թյուն­ներն էլ է ի­մաս­տազր­կում։ Երբ ա­սում է, թե ի­րա­վի­ճա­կի պա­տաս­խա­նա­տուն ինքն է և գի­տակ­ցում է իր պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը ոչ միայն վեր­ջերս տե­ղի ու­նե­ցա­ծի, այլև ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի հե­տա­գա զար­գա­ցում­նե­րի հար­ցում, չի՞ հաս­կա­նում, որ դա ո­րո­շա­կի քայլ է են­թադ­րում։ Քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն էլ իր կա­նոն­ներն ու­նի, ու որ­քան էլ Փա­շի­նյանն ի­րեն ա­մեն ին­չից դուրս դնի, դրա­նից ի­րո­ղու­թյուն­նե­րը չեն փոխ­վում։ Ե­թե դու ստանձ­նում ես պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն տե­ղի ու­նե­ցա­ծի հա­մար, քա­ղա­քա­կան ա­ռու­մով դա նշա­նա­կում է հրա­ժա­րա­կա­նի դի­մում։ Չի լի­նում այն­պես, որ խոս­տո­վա­նես քո մեղ­քը ու շա­րու­նա­կես աշ­խա­տել՝ իբր ո­չինչ չի ե­ղել։ Երբ մե­կը մարդ է սպա­նում ու խոս­տո­վա­նում այդ մա­սին, մենք չենք ա­սում, չէ՞, լավ, ինչ ե­ղել-ե­ղել է, գնա, քեզ հա­մար քեֆ քա­շիր։ Սպա­նո­ղը ձեր­բա­կալ­վում է և, ըստ դա­ժա­նու­թյան ու մի­տում­նա­վո­րու­թյան չա­փի, ստա­նում իր դա­տավ­ճի­ռը։ Հի­մա այս մար­դը հան­ցանք է գոր­ծել պե­տու­թյան հան­դեպ, 5000 ըն­տա­նի­քի ճրագ է մա­րել, ար­ցախ­ցուն քշել է իր տնից ու խոս­տո­վա­նել, որ այդ ա­մե­նի պա­տաս­խա­նա­տուն ինքն է, և որ այս վի­ճակն այ­լընտ­րանք չու­ներ։ ՈՒ, այս ա­մե­նին զու­գա­հեռ, սառ­նասր­տո­րեն հայ­տա­րա­րում է՝ թո­ղեք իմ վար­չա­պե­տա­կան ա­թո­ռը շա­րու­նա­կեմ վա­յե­լել։ Իսկ սա ա­վե­լի մեծ հան­ցա­գոր­ծու­թյուն է, ո­րով­հետև մար­դը գի­տակ­ցա­բար հայ­րե­նի­քը հասց­րել է ան­դուն­դի եզ­րին, բայց ա­ռայ­սօր ոչ միայն ճա­ղե­րի հետևում չէ, այլև շա­րու­նա­կում է պե­տու­թյուն ներ­կա­յաց­նել։


Իսկ ե­թե չի հաս­կա­ցել, որ, ա­մեն ան­գամ կրկ­նե­լով ինք­նա­խոս­տո­վա­նա­կան «ցուց­մուն­քը», ա­վե­լի մեծ հան­ցան­քի մա­սին է վկա­յու­թյուն տա­լիս, նշա­նա­կում է՝ նրա հան­դեպ կի­րառ­վող ցան­կա­ցած ի­րա­վա­կան պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն քիչ է լի­նե­լու։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 6143

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ