Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ինչ պի­տի ա­նի Պո­ղո­սը, որ չի ա­նում Հրայր Թով­մա­ս­յա­նը

Ինչ պի­տի ա­նի Պո­ղո­սը, որ չի ա­նում Հրայր Թով­մա­ս­յա­նը
21.02.2020 | 00:47
Ե­րեկ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը 2020-ի ապ­րի­լի 5-ին կա­յա­նա­լիք սահ­մա­նադ­րա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի հան­րաք­վեի նա­խա­պատ­րաստ­ման և անց­կաց­ման ծախ­սե­րը ֆի­նան­սա­վո­րե­լու հա­մար ՀՀ պե­տա­կան բյու­ջեով նա­խա­տես­ված պա­հուս­տա­յին ֆոն­դի հաշ­վին հատ­կաց­րեց 3 մի­լիարդ 447 մի­լիոն 366 հա­զար դրամ: Որ­քան էլ ա­սեն, թե պա­հուս­տա­յին ֆոն­դից է այդ գու­մա­րը տրա­մադր­վե­լու, ո­րը գո­յա­ցել է քրեա­կան գոր­ծե­րով բյու­ջե վե­րա­դար­ձած մի­ջոց­նե­րից (այդ մա­սին հայ­տա­րա­րեց փոխ­վար­չա­պետ Տիգ­րան Ա­վի­նյա­նը՝ հա­վե­լե­լով, թե դա չի կա­րող ճո­խու­թյուն դիտ­վել), միևնույն է, դա հան­րու­թյան պա­հուստն է ու կա­րող է ծախս­վել այլ նպա­տակ­նե­րով ևս, դի­ցուք, սո­ցիա­լա­պես ա­նա­պա­հով խա­վե­րի ինչ-ինչ խն­դիր­ներ լու­ծե­լու հա­մար։
Երբ իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին հարց­նում ես` ար­ժե՞ր այդ­քան գու­մար հատ­կաց­նել մեկ հոդ­ված փո­խե­լու, ի­մա՝ ՍԴ-ի ան­ցան­կա­լի կազ­մից ա­զատ­վե­լու հա­մար, հն­չում է շատ «զո­րեղ» փաս­տարկ՝ ժո­ղովր­դի կար­ծի­քը հարց­նե­լու հա­մար, ան­շուշտ, ար­ժե։ «Ժո­ղովր­դի կա­մար­տա­հայ­տու­թյու­նը ար­տա­հայ­տե­լու հա­մար, ա­յո, պետք է ծախս­վեն գու­մար­ներ»,- ե­րեկ այս առն­չու­թյամբ հայ­տա­րա­րեց Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը։ Թվում է, թե այս ամ­բո­խա­հա­ճո պա­տաս­խա­նը պետք է ա­մեն հար­ցի «դար­ման» լի­ներ, բայց՝ ոչ։ Մեծ հարց է, թե ժո­ղովր­դի կամ­քի ան­վան տակ ինչ է ար­վում, ու ինչ է շա­հե­լու ժո­ղո­վուր­դը դրա­նից։
Ի՞նչ է ու­զում ՀՀ շար­քա­յին քա­ղա­քա­ցին և ի՞ն­չի հա­մար փո­ղոց դուրս ե­կավ։ Նրան չէին բա­վա­րա­րում իր կյան­քի ո­րա­կը, ար­դա­րա­դա­տու­թյան մա­կար­դա­կը, մնա­ցածն այս ա­մե­նի ա­ծան­ցյալն էր։ Հի­մա այս խն­դիր­ներն ի­րա­գոր­ծե­լու ճա­նա­պար­հին ի՞նչ է ա­նում իշ­խա­նու­թյու­նը, և ար­դյոք ՍԴ-ն բռ­նե՞լ է նրա ձեռ­քը։ Ան­կախ դա­տաի­րա­վա­կան հա­մա­կարգ ստեղ­ծե­լու ճա­նա­պար­հին այդ ի՞նչ խն­դիր փոր­ձեց լու­ծել իշ­խա­նու­թյու­նը, ո­րին ՍԴ-ի այ­սօր­վա կազմն ընդ­դի­մա­ցավ։ Այլ խոս­քով, սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան, ար­դա­րա­դա­տու­թյան հար­ցե­րում ե­ղե՞լ է մի բան, ո­րին Հրայր Թով­մա­սյանն իր գոր­ծըն­կեր­նե­րով խան­գա­րել է։ Դժ­վար է ա­սել, թե ՀՀ քա­նի քա­ղա­քա­ցի «Ա­յո»-ի քա­րո­զար­շա­վի ըն­թաց­քում ան­ձամբ Փա­շի­նյա­նին կհարց­նի` ՍԴ-ն ին­չո՞վ էր խան­գա­րում, որ քա­ղա­քա­ցին ա­վե­լի լավ ապ­րի, չար­տա­գաղ­թի, աշ­խա­տա­տեղ, ո­րա­կյալ կր­թու­թյուն, սո­ցիա­լա­կան ար­ժա­նա­պա­տիվ կյանք ու­նե­նա։ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը չպետք է շտա­պի ու այդ հար­ցի պա­տաս­խա­նը նո­րից նա­խորդ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի «գր­պա­նը» գցի։ Նա­խորդ­նե­րով հա­սա­րա­կու­թյան աչ­քը վա­խեց­նելն ար­դեն ծի­ծա­ղե­լի է և իշ­խա­նու­թյան թու­լա­կա­մու­թյան մա­սին է վկա­յում, քա­նի որ Փա­շի­նյա­նը, 2 տա­րի ողջ ի­րա­վա­պահ հա­մա­կար­գի լծակ­նե­րը ձեռ­քում ու­նե­նա­լով, պետք է որևէ նախ­կին իշ­խա­նա­վո­րի կամ հա­կա­հե­ղա­փո­խա­կա­նի «ռևան­շիս­տա­կան» նկր­տում­նե­րից չվա­խե­նար։ Մինչ­դեռ այդ սևե­ռուն մտ­քե­րը նրան մշ­տա­պես հե­տապն­դում են ու դառ­նում ցան­կա­ցած հար­ցից խու­սա­փե­լու լա­վա­գույն մի­ջո­ցը։
«Ա­յո»-ի քա­րո­զար­շա­վի ա­ռա­ջա­մար­տի­կը, այ­դու­հան­դերձ, ստիպ­ված կլի­նի պա­տաս­խա­նել ու հիմ­նա­վո­րել, թե ին­չով է ՍԴ գոր­ծող կազ­մը մե­ղա­վոր, որ քա­ղա­քա­ցին շա­րու­նա­կում է վատ ապ­րել։ Են­թադ­րենք, հան­րաք­վեով ՍԴ նա­խա­գահ դար­ձավ Պո­ղո­սը, ի՞նչ է ա­նե­լու նա, որ երկ­րում բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան մթ­նո­լորտ փոխ­վի, մարդ­կանց առտ­նին հոգ­սե­րը նվա­զեն։ Ի՞նչ պի­տի ա­նի Պո­ղո­սը, որ չի ա­նում Հրայր Թով­մա­սյա­նը։ Շատ պարզ հար­ցեր կան, ո­րոնց հա­մար պետք չէ խոր վեր­լու­ծու­թյուն­ներ ա­նել, իշ­խա­նու­թյան հե­տին մտ­քե­րը վեր­ծա­նել, պար­զա­պես հա­սա­րա­կու­թյունն իր հա­մար այդ հար­ցե­րի պա­տաս­խա­նը պի­տի պա­հան­ջի իշ­խա­նու­թյու­նից, մաս­նա­վո­րա­պես` Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նից։
ՈՒ քա­նի դեռ հա­սա­րա­կու­թյու­նը հաշ­վետ­վու­թյուն չի պա­հան­ջել իշ­խա­նու­թյու­նից, նրա ա­նու­նից շատ այլ ո­րո­շում­ներ կյան­քի կկոչ­վեն։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5593

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ