Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Հա­մա­վա­րա­կից ա­վե­լի վտան­գա­վոր են կաթ­վա­ծա­հար պե­տա­կան ա­պա­րա­տը և ա­նիշ­խա­նու­թ­յու­նը

Հա­մա­վա­րա­կից ա­վե­լի վտան­գա­վոր են կաթ­վա­ծա­հար պե­տա­կան ա­պա­րա­տը և ա­նիշ­խա­նու­թ­յու­նը
05.06.2020 | 00:41
Երբ ա­մեն օր նա­խոր­դից ա­վե­լի շատ վա­րա­կա­կիր­նե­րի թիվ է հրա­պա­րակ­վում, ու դա հա­րու­ցում է շա­տե­րի զար­ման­քը, ան­կեղծ ա­սած, ես զար­մա­նում եմ այդ զար­մա­ցող­նե­րի վրա։ Հա­յաս­տա­նում այ­սօր վա­րա­կա­կիր­նե­րի թի­վը շատ մեծ է, ու ե­թե ա­ռող­ջա­պա­հա­կան գե­րա­տես­չու­թյունն օ­րա­կան 700 մար­դու է ախ­տո­րո­շել, նշա­նա­կում է առն­վազն ե­ռա­պա­տիկ այդ­քան մարդ այդ օրն էլ մնաց չբա­ցա­հայտ­ված։ Իսկ նրանք երկ­րա­չա­փա­կան պրոգ­րե­սիա­յով հա­ջորդ օր­վա հա­մար մի ահ­ռե­լի մեծ թիվ են ա­պա­հո­վում։ Այն­պես որ, այ­սօր­վա թվե­րից չպետք է ա­նակն­կա­լի գալ։ Ա­վե­լին, Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հայ­տա­րա­րել է, որ շուրջ 20 հա­զար մարդ հնա­րա­վոր է Հա­յաս­տա­նում վա­րակ­ված են, էլ ին­չու՞ եք զար­մա­նում, որ ա­ռող­ջա­պա­հա­կան ո­լորտն այդ­քան քիչ ցու­ցա­նիշ­ներ է օ­րա­կան ար­ձա­նագ­րում կամ քիչ թես­տա­վո­րում ա­նում։ Վա­րա­կա­կիր­նե­րի ցու­ցա­նիշ­նե­րը որ­քան շատ բա­ցա­հայտ­վեն, այն­քան շուտ կհաս­կա­նանք, թե հան­րա­յին ա­ռող­ջու­թյունն ինչ վի­ճա­կում է, ինչ չա­փի վտան­գի հետ գործ ու­նենք։
Իսկ ի­րա­կա­նում այ­սօր թվերն ար­դեն ո­րո­շիչ չեն, ո­րով­հետև ա­վե­լի մեծ սպառ­նա­լի­քի ա­ռաջ ենք կանգ­նել։ Մա­հերն ա­վե­լա­նում են, ա­ռող­ջա­պա­հա­կան հա­մա­կարգն ար­դեն չի կա­րո­ղա­նում կյան­քեր փր­կել, հայ­տն­վել է ա­ղե­տա­լի ի­րա­վի­ճա­կում։ Այս պայ­ման­նե­րում դժ­վար է ա­սել, թե ինչ կտան մե­ղա­վոր­ներ գտ­նե­լու Փա­շի­նյա­նի անպ­տուղ դե­գե­րում­նե­րը, բայց երկ­րում հա­մա­վա­րա­կից ա­վե­լի վտան­գա­վոր են կաթ­վա­ծա­հար պե­տա­կան ա­պա­րա­տը և ա­նիշ­խա­նու­թյու­նը, քա­նի որ դրանց պատ­ճա­ռով է, որ վի­րուսն օ­րա­կան մոտ 2 տաս­նյակ մարդ­կա­յին կյան­քեր է խլում։ Փա­շի­նյանն ա­սում է, թե ի­րենք «ոչ սու­պեր­մեն են, ոչ մոգ, ոչ էլ կա­խարդ», որ կա­րո­ղա­նան բո­լո­րին հս­կել, կան­խել տա­րա­ծու­մը։ Պետք չէ այդ­պի­սին լի­նել, ըն­դա­մե­նը հար­կա­վոր էր ար­դյու­նա­վետ կա­ռա­վա­րել, պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն ստանձ­նել ու եր­կի­րը չհասց­նել այս վի­ճա­կին։ Ժա­մա­նա­կին պետք չէր մեծ-մեծ հո­խոր­տալ, հե­տո էլ հի­մա ժո­ղովր­դին մե­ղադ­րել ի­րա­վի­ճա­կի հա­մար։ Իշ­խա­նու­թյունն իր ան­պա­տաս­խա­նա­տու քայ­լե­րով մարդ­կանց մղեց ան­լր­ջու­թյան, իսկ հի­մա էլ ան­պա­տաս­խա­նա­տու վար­քի մեջ է մե­ղադ­րում ժո­ղովր­դին։ Փա­շի­նյանն ա­սում է, թե «խոս­քով է հա­սել իշ­խա­նու­թյան», ճիշտ է, բայց ցավն այն է, որ խոս­քով էլ միայն կա­ռա­վա­րում է, գործ չկա։ Տպա­վո­րու­թյուն կա, որ հա­մա­վա­րա­կի վերջն ա­վե­լի շուտ կգա, քան այս իշ­խա­նու­թյան շա­տա­խո­սու­թյան, ան­հե­թեթ «լայ­վե­րի» ու գրա­ռում­նե­րի։
Ա­մեն օ­րը մեր երկ­րի խն­դիր­նե­րի բուրգն ա­վե­լի է մե­ծա­նում, ու այս ա­մե­նից հե­տո ով էլ գա իշ­խա­նու­թյան, ան­գամ Փա­շի­նյա­նի վկա­յա­կո­չած, սու­պեր­մենն ու մո­գը, չի կա­րող ա­րագ ոտ­քի կանգ­նեց­նել եր­կի­րը, ժա­մա­նակ ու լուրջ աշ­խա­տանք է պետք, որ­պես­զի քանդ­ված ու ա­վեր­ված հա­մա­կար­գե­րը մաս առ մաս հա­վաք­վեն, փլուզ­ված տն­տե­սու­թյու­նը ռել­սե­րի վրա դր­վի։ Իսկ այս ա­մե­նի հա­մար պա­տաս­խա­նա­տու ու մտա­հոգ մարդ­կանց միա­վո­րում է պետք, ո­րը կկան­խի երկ­րի գա­հա­վի­ժու­մը։ Մինչ­դեռ հա­մա­տա­րած այս մղ­ձա­վան­ջի մեջ, ցա­վոք, դեռ այդ­պի­սի ուժ չի էլ նշ­մար­վում։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 7942

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ