Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Էլվինայի «Յարո ջանը» և դասախոսիս հանդիմանանքը նրան

Էլվինայի «Յարո ջանը» և դասախոսիս հանդիմանանքը նրան
03.11.2019 | 17:20

Էլվինա Մակարյանի հետ ծանոթությունս բավական ուշ է սկսել՝ 10-ը տարի առաջ: Առաջին կուրսի ուսանող էինք, երբ մեր դասախոսներից մեկը (անունը չեմ ուզում նշել) դասընթացի շրջանակներում Էլվինա Մակարյանի մասին հաղորդում էր բերել ու հենց դրա շուրջ էր բացատրում հաղորդման կառուցվածքը: Երգչուհու մասին գիտեի միայն այն, որ ինքնասպան է եղել ու խնդրել՝ աճյունափոշին շաղ տան Խաղաղ օվկիանոսի վրա: Հենց նույն օրը «կոմյուտերանոց» գնացի (դեռևս անձնական համակարգիչ չունեի) ու սկսեցի որոնել Մակարյանին: «Մայրամուտ» երգը գտա միայն, և այնքան տարվեցի, որ հաջորդ դասին դասախոսին հարցրեցի, թե ի՞նչ կպատմի էլվինայի մասին: Նա ոչ միայն ինձ, այլև մեր ամբողջ խբին ծանոթացրեց էլիվնա Մակարյան արվեստագետի հետ: Ես անդադար, անհագորեն լսում էի: Պատմության վերջը սակայն խիստ անսպասելի էր: 1990-ականներին, երբ Էլվինան ԱՄՆ-ից Հայաստան է վերադառնում, ըստ երևույթին, տուրք տալով ժամանակի թելադրանքին ու ճաշակին՝ երկու երգ է ձայանագրում՝ «Երևանն» ու «Յարո ջանը»: «Ախր դա նրա նշաձողի երգը չէր, ինչպե՞ս կարող էր: Մի օր զանգեցի պայմանավորվեցինք, հանդիպեցինք:

Հանդիմանեցի, որ 6/8 ձևաչափի երգեր է երգում: Այդ օրվանից հետո գրեթե դադարեց մեր շփումը»,- ծանր ապրումներով պատմում էր դասախոսս:

17-ամյա պատանիս այն ժամանակ չէր հասկանում, թե ինչպես կարող է արվեստագետն ավեստագետից նեղանալ երգի ձևաչափի պատճառով: «Է, այդպես է ուզել, երգել է, ի՞նչ կա դրա մեջ»,- մտածում էի: Բայց երբ հիմա եմ դատում, հասկանում եմ՝ մարդիկ այնքան բարձր մշակույթի կրող են եղել, որ նման բաները վիրավորական են համարել, անթույլատրելի: Չեն հանդուրժել միջակությունը, չեն հանդուրժել կոմերցիոն նպատակները հաճախ՝ կարևորելով մնայունն ու իրապես բարձրարժեքը, հետևաբար՝ իրենց իրավունք են վերապահել հանդիմանել ու նեղանալ: Իհարկե Էլվինան անգամ «Յարո ջանն» ու «Երևանն» էր անզուգական ու իրեն բնորշ արվեստայնությամբ մեկնաբանում, բայց պարզից էլ պարզ է՝ դա նրանը չի եղել:


Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2896

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ