Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Կո­րո­նա­վի­րու­սի առն­չու­թ­յամբ նա­խա­րա­րու­թ­յու­նը լա­վա­տես չէ

Կո­րո­նա­վի­րու­սի առն­չու­թ­յամբ նա­խա­րա­րու­թ­յու­նը լա­վա­տես չէ
05.05.2020 | 00:46
Ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րու­թյու­նում պատ­րաստ­վում են ա­մե­նաան­կան­խա­տե­սե­լի սցե­նա­րին: «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում նա­խա­րա­րու­թյան բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տո­նյա­նե­րից մե­կը հու­սադ­րող տե­սա­կետ չհայտ­նեց կո­րո­նա­վի­րու­սով վա­րակ­ված ան­ձանց թվի նվազ­ման ա­ռու­մով. «Պետք է պատ­րաստ լի­նենք ֆորս-մա­ժոր­նե­րի, վա­րա­կա­կիր­նե­րի թի­վը, ըստ երևույ­թին, գնա­լով ա­վե­լի է մե­ծա­նա­լու: Կան­խա­տե­սում­ներն ու վեր­լու­ծու­թյուն­նե­րը դրա­կան չեն: Դեռևս տա­նե­լի բեռն­վա­ծու­թյան մա­կար­դա­կում ենք, բայց պետք է այն­պես ա­նենք, որ չգա մի օր, երբ բու­ժօգ­նու­թյան կա­րիք ու­նե­ցող քա­ղա­քա­ցին մնա ա­ռանց բու­ժօգ­նու­թյան: Մեր հիմ­նա­կան նպա­տակն այս պա­հի դրու­թյամբ դա է»:
Նա հա­վե­լեց, որ սար­քե­րի, մահ­ճա­կալ­նե­րի, բու­ժաշ­խա­տող­նե­րի ա­ռու­մով այս պա­հի դրու­թյամբ, կար­ծես, խն­դիր չկա, բայց կարևոր է, որ, սահ­մա­նա­փա­կում­նե­րի թու­լաց­մա­նը զու­գըն­թաց, հնա­րա­վո­րինս խս­տա­գույն ռե­ժի­մում պահ­պան­վեն պա­րե­տի սահ­մա­նած ո­րո­շում­նե­րը. «Ե­թե հան­կարծ վա­րա­կի բռն­կում լի­նի, ա­պա կայ­ծակ­նա­յին ո­րո­շում­ներ են կա­յաց­վե­լու, նոր, ա­վե­լի խիստ սահ­մա­նա­փա­կում­ներ են մտց­վե­լու: Մենք հի­մա գնում ենք մեղ­մաց­ման ճա­նա­պար­հով, բայց, կրկ­նում եմ, Աստ­ված մի ա­րաս­ցե, ե­թե բռն­կում լի­նի, խս­տա­գույն ո­րո­շում­ներ են ըն­դուն­վե­լու»:
Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի ընդ­դի­մա­դիր խմ­բակ­ցու­թյուն­նե­րի մի քա­նի պատ­գա­մա­վոր­ներ «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում նշե­ցին, որ ի­րենց հա­մար էլ հաս­կա­նա­լի չէ, թե նա­խա­րա­րու­թյունն ու կա­ռա­վա­րու­թյունն ինչ ճա­նա­պար­հով են գնում, ինչ մե­խա­նիզմ­նե­րով ա­ռաջ­նորդ­վում: Նրանք վս­տահ չեն նաև, որ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը, ի­րենց հետ քն­նար­կում­ներ անց­կաց­նե­լիս կամ ի­րա­վի­ճա­կը ներ­կա­յաց­նե­լիս մինչև վերջ բաց ու թա­փան­ցիկ է. «Ա­սում են՝ ազ­գո­վին պետք է պայ­քա­րենք այս մար­տահ­րա­վե­րի դեմ, քա­նի որ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը միայ­նակ չի կա­րող մար­դուց մար­դուն փո­խանց­վող վա­րա­կի դեմն առ­նել: Ստաց­վում է՝ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը թող­նում են մար­դու ու­սե­րին՝ «Ե­թե չես ու­զում վա­րակ­վել, պա­տաս­խա­նա­տու ե­ղիր» բա­նաձևու­մով: Մար­դիկ, ի­հար­կե, պար­տա­վոր են պա­տաս­խա­նա­տու լի­նել ի­րենց վար­քագ­ծի հա­մար, բայց կա­ռա­վա­րու­թյունն էլ պետք է հրա­ժար­վի ի­րա­րա­մերժ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րից ու գոր­ծե­լաո­ճից»:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 8910

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ