Թուրքիայում ընտրությունները կարող են շատ անակնկալ ձևով ավարտվել։

Առաջիկա օրերին մեծ բախման մասին հիմնականում գրում են. *ազերպրոպը, *Իսլամական հեղափոխության պաշտպանների կորպուսին պատկանող տելեգրամյան ալիքները. Ընդ որում երկուսն էլ գրում են ռուսերեն լեզվով՝ քաջ գիտակցելով, որ դա լայն տարածում կստանա Հայաստանում:

Քայլիստ Վիգենը, ով նախկինում Տեր-Պետրոսայնի մոտ ռամկավար էր աշխատում հայտարարել է, թե «ժողովուրդը որոշել է, որ Փաշինյանը պիտի բանակցի»... Նախ, «ժողովուրդ» ասելով ի՞նչ է հասկանում սույն արարածը: Վիգե՛ն, քայլիստներիդ ձայն է տվել ընդհանուր ընտրողների ընդամենը 25 տոկոսը և քո նմանն իրավունք չունի խոսելու «ժողովրդի» անունից:

Նիկոլ Փաշինյանը 4 ու կես ժամանոց ասուլիս տվեց։ Հետո եղավ ՀՀ արտաքին գործերի նախարարության հայտարարությունը։

Կառավարական ոհմակին ուղղված ակնհայտորեն սարքած հարցերի շարանի մեջ Արարատ Միրզոյանին բաժին էր հասել միանգամից 4 թխած հարց: Միամտաբար կարելի էր կարծել, որ այդ հարցերի սրությունը, բովանդակությունը, խորությունը «տեղին» էին, էլ չասեմ, այսպես կոչված նախարարի նախապես սարքած հարցերի վերաբերյալ պատասխանների փայլը, հմայքը, ուժգնությունը բարձր մակարկակի էին և երկրի համար կարևոր, այնինչ Արարատն ԱԺ-ում ծուռ տված փոխանցումներով հա փուստ էր տալիս։

Հատված «Հայ բեմի թագուհին. Վարդուհի Վարդերեսյան» գրքից

Երբ դու չես զբաղվում քաղաքականությամբ, քաղաքականությունը զբաղվում է քեզնով: Դու չես զբաղվում, աջդ քաշել մի անկյունում ծվարել ես, քթիդ տակ փնթփնթում ես ու դժգոհ ես, իսկ իրենք քանդում են` թատրոն, համալսարան, եկեղեցի, խաչերն են քանդում, հետո կպահանջեն աղոթքը դարձնել նամազ, թուրքիայից փոքրիկ «կովրիկներ» կբերեն (բիզնեսը կզարգանա), կասեն՝ ծնկի՛ր, կասեն՝ ալլահը վկա, ծնկի՛ր ու գլուխդ խփի՛ր հողին:

Երկիրը դարձրին թատրոն, ու հիմա թատրոնում թատրոն են փակում: Բայց ինձ ավելի շատ մտահոգում է թատրոնի անունը` գոյ-գոյություն-լինելություն: Ահա թե մեր ինչն են փակում փթիրները:

Շաբաթ օր էր տնից դուրս եկա տան համար շաբաթական գնումներ անելու։ Հարևան շենքի անկյունում բանջարի Մարգոն (թաղային միրգ բանջարեղենի խանութի վաճառողուհի Մարգարիտան) դիմացից կտրեց։

70 տարի առաջ բեղերով մեկն ասում էր. -Ո՞վ է հիմա հիշում հայերի ցեղասպանությունը: Էսօր ուրիշ բեղերով մեկն է երևի մտածում. -Ո՞վ է հիմա հիշում շրջափակված Արցախը: