Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Սա պե­տու­թ­յու՞ն է, թե՞ ըն­տա­նե­կան խոր­հուրդ

Սա պե­տու­թ­յու՞ն է, թե՞ ըն­տա­նե­կան խոր­հուրդ
02.06.2020 | 01:10
Վեր­ջին շր­ջա­նում Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ու նրա ըն­տա­նի­քի շուրջ մաք­սա­նեն­գու­թյան փաս­տե­րի բարձ­րա­ձայ­նու­մից հե­տո իշ­խա­նու­թյան ու մաս­նա­վո­րա­պես վար­չա­պե­տի լռու­թյու­նը ինչ-որ կերպ հնա­րա­վոր էր հաս­կա­նալ, ա­ռա­վել ևս, որ հայ­տա­րար­վեց, թե դրան­ցով զբաղ­վում են ի­րա­վա­պահ­նե­րը։ Սա­կայն մեկ ան­գամ ու ա­ռանց «շաղ­գամ­նե­րի» պի­տի Փա­շի­նյա­նը կանգ­ներ, ու­ղիղ նա­յեր հա­սա­րա­կու­թյան աչ­քե­րին ու ա­սեր, որ ին­քը ոչ մի առն­չու­թյուն չու­նի այդ ա­մե­նի հետ, դրանք հո­րին­ված և սուտ տե­ղե­կու­թյուն­ներ են, այ­նինչ Փա­շի­նյա­նը նա­խընտ­րեց «սար ու ձոր ընկ­նել» ու բա­զում հար­ցեր թող­նել օ­դում։ Իսկ Մի­քա­յել Մի­նա­սյա­նը շա­րու­նա­կում է նա­խոր­դից ա­վե­լի ու­շագ­րավ տե­ղե­կու­թյուն­ներ դնել շր­ջա­նա­ռու­թյան մեջ։ Վեր­ջին բա­ցա­հայտ­ման բնույ­թը լրիվ այլ էր։ Խոս­քը հան­րու­թյան շր­ջա­նում շատ զգա­յուն հար­ցի է վե­րա­բե­րում` բա­նա­կին, հայ­կա­կան զի­նու­ժի սպա­ռա­զի­նու­թյա­նը, ու ե­թե Մի­նա­սյա­նի ներ­կա­յաց­րած փաս­տե­րը ճիշտ են, դա սո­վո­րա­կան հան­ցա­գոր­ծու­թյուն չպետք է դի­տել, հար­ցի բա­րո­յա­կան կող­մը շատ ա­վե­լի ծան­րակ­շիռ է։
Նա­խօ­րեին Մի­քա­յել Մի­նա­սյա­նին հա­կա­դար­ձե­լու գոր­ծը Փա­շի­նյան­նե­րի ըն­տա­նի­քը վս­տա­հել էր երկ­րի թիվ մեկ ա­ներ­ձագ, պատ­գա­մա­վոր, դե­րա­սան Հրա­չյա Հա­կո­բյա­նին, ու վեր­ջինս պատ­րաստ­ված, Մի­նա­սյա­նին վե­րագր­վող մե­ղադ­րանք­նե­րը թևի տակ, ծա­ռե­րի շվա­քում ե­թեր էր մտել` ա­սե­լու, որ զար­մա­նում է այն մարդ­կանց վրա, ո­րոնք մտա­ծում են, թե պա­տե­րազ­մա­կան վի­ճա­կում գտն­վող Հա­յաս­տա­նը զեն­քի գն­ման և վա­ճառ­քի շու­կա­նե­րում «որևէ ձևով» ներ­կա չպի­տի լի­նի։ Մի կողմ թող­նենք այն, թե այս կոմպ­րո­մատ­նե­րի պա­տե­րազ­մում ով ա­վե­լի ծան­րակ­շիռ փաս­տարկ­ներ ու­նի, մի պահ պատ­կե­րաց­նենք ի­րա­վա­պահ­նե­րի վի­ճա­կը. չեն հասց­նում մի տե­ղե­կու­թյան իս­կու­թյու­նը ճշ­տել, հա­ջորդ փունջն է սե­ղա­նին դր­վում։
Եվ բա­նա­կին առ­նչ­վող այս նուրբ թե­մա­յին էլ ոչ թե վար­չա­պե­տի ա­ներ­ձա­գը պի­տի ար­ձա­գան­քեր, այլև ի­րա­վա­կան հա­մա­կար­գը կամ հենց Փա­շի­նյա­նը։ Ին­չու՞ մեր պե­տա­կան ինս­տի­տուտ­նե­րը չեն աշ­խա­տում, ին­չու՞ են ի­րա­վա­պահ մար­մի­նե­րը լռում, կամ ին­չու՞ է հրա­հանգ­ված, որ լռեն։ Սա պե­տու­թյուն է, ոչ թե ըն­տա­նե­կան խոր­հուրդ։ Ա­մեն օ­ղակ իր գոր­ծա­ռույթ­ներն ու ա­ռա­քե­լու­թյունն ու­նի, ի՞նչ կապ ու­նի զեն­քի վա­ճառ­քը Հրա­չյա Հա­կո­բյա­նի հետ։ Իսկ ե­թե Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի գրած ու ա­ներ­ձա­գի մի­ջո­ցով փո­խանց­վող տեքս­տերն ին­քը չի ցան­կա­նում բարձ­րա­ձայ­նել կամ չի հանձ­նա­րա­րում ի­րա­վա­պահ­նե­րին վայր­կյան ա­ռաջ այս թն­ջու­կի շուրջ հան­րու­թյա­նը տե­ղե­կու­թյուն տրա­մադ­րել, նշա­նա­կում է հան­րու­թյան շր­ջա­նում կաս­կա­ծանքն ու ան­վս­տա­հու­թյունն ան­տե­ղի չեն։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 9082

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ