Քաղաքականության հետ կապված մի քանի ձևակերպումներ կան, որոնք կիսատ են հնչեցվում:
Օրինակ՝ քաղաքականությունն անբարոյականություն է: Այո՛, դա այդպես է, բայց այն դեպքում, երբ քաղաքականությամբ զբաղվում են անբարոյականները...

Ես չեմ կարող ասել, թե դասական-տնտեսական բնորոշմամբ կամ ձևակերպմամբ հարկն ինչ է, սակայն, շարքային քաղաքացու տեսանկյունից, գիտակցում եմ, որ եթե պետությունը հարկեր չի հավաքում, ապա չի կարողանում իրագործել այն պարտավորությունները, որոնք այդ պետության իշխանությունները ստանձնել են իրենց քաղաքացիների առաջ...

Ինձ համար որևէ նշանակություն չունի` Իրանի ողբերգությունը կանխամտածվա՞ծ գործողության, թե՞ դժբախտ պատահարի արդյունք էր:

Իրանի նախագահ Էբրահիմ Ռայիսին, արտգործնախարար Հոսեյն Ամիր Աբդոլլահիանին և ԻԻՀ մի շարք այլ բարձրաստիճան պաշտոնյաների տեղափոխող ուղղաթիռի կոշտ վայրէջքի վերաբերյալ մայիսի 19-ին առաջին տեղեկությունների հրապարակումից ընդամենը մի քանի ժամ հետո, երբ դեռ նույնիսկ ուղղաթիռը գտնված չէր, հայտնի չէին անգամ տեղեկություններ Իրանի նախագահի ողջ մնալ- չմնալու, ընդհանրապես ուղղաթիռում գտնված անձանց վիճակի վերաբերյալ, տողերիս հեղինակը կանխազգալով Իրանի նախագահի և մյուսների զոհվելը, «Ֆեյսբուք» սոցիալական ցանցում «Ինչու է կոշտ վայրէջք կատարել կամ վթարվել Իրանի նախագահ Էբրահիմ Ռայիսի ուղղաթիռը» վերտառության ներքո կատարեց հետևյալ գրառումը.

Լակոտոկրատիան, 6 տարվա իշխանությունից հետո, պետք է որ քիչ թե շատ լրջանար, փորձ ձեռք բերեր, սակայն հակառակն ենք տեսնում...

Այն հանգամանքը, որ Չինաստանն ինքը գտնվում է ուրիշ քաղաքակրթությունների հետ բախման նախնական փուլում, դառնում է անորոշությունների աղբյուր այն իմաստով, որ, ուրիշների համար փողի ու ապրանքի աղբյուր լինելուց բացի, նա սկսում է դառնալ նաև գլոբալ իմաստով մրցակից՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով։

Երկրում իրավիճակ է փոխվել, ու բոլորից լավ դա իշխանական պատգամավորներն են զգում։ Տեսեք, թե ինչեր են խոսում ԱԺ-ում ու ոնց են խոսում։ Նույնիսկ սկսնակ հոգեբանները կարող են շատ արագ հասկանալ, թե ինչ է կատարվում նրանց ներսում, և ինչ վախեր են պատել նրանց...

Մեր ժողովուրդը սիրում է շատ արագ հերոսներ ստեղծել, շատ արագ հերոսներ սարքել, շատ արագ ոգևորվել ու միաժամանակ շատ արագ հիասթափվել:

Չգիտեմ՝ այսօր կարիք կա՞, արդյոք, քեզ ասելու, որ առանց քեզ աշխարհն անասելի գորշ է ու ճղճիմ: Շնորհավոր երկնային ծնունդդ, իմ միակ, իմ անկրկնելի Ազնավուր...

Սա պետք է ֆիքսել ու զարգացնել...