Սինգապուր Լա Մանշում

Բրեկզիտի ծրագրված ժամկետից` մարտի 29-ից, մեկ շաբաթ առաջ` ԵՄ-ից դուրս գալու գործընթացի կառավարումը Մեծ Բրիտանիայում միաժամանակ նման է շեքսպիրյան ողբերգության ու արդյունաբերական աղետի` գրում է Ֆիլիպ Բեռնարը Le Monde-ում: ԵՄ-ից դուրս գալուց մեկ շաբաթ առաջ ձևեր թափելը կարող է աղետ դառնալ Մեծ Բրիտանիայի համար, եթե երկիրը հանկարծ հայտնվի իրավական վակուումում և պատվի մաքսային արգելքներով` մայրցամաքում իր 27 հարևանների հետ համաձայնություն չունենալու պատճառով: Սակայն տիկնիկային թատրոնի ներկայացումը քողարկում է տագնապալի սցենարը` բրիտանական խորհրդարանական միապետության` ամենահին ու խորապես արմատավորված եվրոպական բոլոր ժողովրդավարական երկրներում, կազմաքանդման: Դրաման, որից ուրախանում էին Վլադիմիր Պուտինն ու Դոնալդ Թրամփը, սկսվեց այն պահից, երբ վարչապետ Դևիդ Քեմերոնը որոշեց ԵՄ-ից դուրս գալու հանրաքվե անցկացնել: Մինչ այդ Մեծ Բրիտանիայում միայն երկու հանրաքվե էր եղել` մեկը 1975-ին Եվրոպական տնտեսական հանրություն մտնելու, մյուսը` 2011-ին ընտրական համակարգի բարեփոխումների: Երկու դեպքերում էլ ժողովրդի վճիռը համապատասխանում էր պատգամավորների մեծամասնության տեսակետին: 2016-ին բրեկզիտի հանրաքվեն ճեղքում էր` 51,9% բրիտանացիներ ընտրեցին բրեկզիտը, մինչդեռ պատգամավորների 3\4- դեմ էր: Այդ պահից խոհրդարանական հարգարժան ժողովրդավարութունը կոնֆլիկտի մեջ մտավ ժողովրդի ձայնի հետ: Ճգնաժամը խորացնում են երկու գործոններ` մի կողմից պատգամավորները չեն կարողանում մեծամասնություն հավաքել, որ Մեյի ձախողման հետևանքն է 2017-ին անպատեհ արտահերթ ընտրություններում, մյուս կողմից` կոշտ, բարդույթավորված վարչապետի շարունակական բացթողումները, նա իրեն դրսևորում է իբրև միջակ հռետոր, որ պիտանի չէ հաղորդակցության համար: Մեյը մարտավարական սխալների տպավորիչ շղթա կառուցեց` նա սկսեց բրեկզիտի գործընթացը նախքան դույզն ինչ պատկերացում ունենալը ապագա համակեցության մասին, դրեց վտանգավոր սահմաններ ԵՄ-ի համար, որ հակասում էին իր երկրի շահերին, նախաձեռնեց ընտրություններ, որոնց հետևանքով կորցրեց մեծամասնությունը ու դարձավ հյուսիսիռլանդական էքստրեմիստական թևի պատանդը:

Ամենակարևորը` Մեյը բարդացրեց անելանելի դրությունը, որի մեջ է այսօր Միացյալ Թագավորությունը` թաքցնելով իր քաղաքացիներից բրեկզիտի իրական պատկերը: ԵՄ-ից դուրս գալը ենթադրում է արմատական ընտրություն` միջոց գտնել երկիրը մայրցամաքին ամուր կապելու` տնտեսությունը պահպանելու համար, կամ ամեն ինչ ջարդուփշուր անել հրեշավոր մեթոդներով` ստեղծելու հարկային օազիս` ազատ ԵՄ-ի սոցիալական ու բնապահպանական կանոններից, յուրօրինակ Սինգապուր Լա Մանշում: Այդ այլընտրանքը երբեք հստակ չեն շարադրել ոչ Թերեզա Մեյը, ոչ Լեյբորիստների ղեկավար Ջերեմի Կորբինը, ում ՙձախ՚ երկիմաստությունը ԵՄ-ի նկատմամբ բավականին դրամատիկ է: Այսօր ոչ ոք չի կարող հստակ բացատրել բրիտանացիներին` ու՞ր կտանի նրանց բրեկզիտը: Մայրցամաքի բնակիչներին հազիվ թե ուրախացնեն Թերեզա Մեյի ձախողումները: Բրիտանական ժողովրդավարության թուլացումը սպառնալիք է բոլոր եվրոպացիների համար և մեղքը ուրիշի վրա բարդելը, երբ օբյեկտը վարչապետն է, երկար իրեն սպասեցնել չի տա` թիրախ ընտրելով Գերմանիան կամ Ֆրանսիան: Նույնիսկ եթե ԵՄ 27 երկրների հետ գործարքը ի վերջո կնքվի, համարյա ոչինչ չի վճռի` կպահանջվեն անորոշության տարիներ` խաղաղեցնելու ատելությունն ու չարացածությունը, հաղթահարելու նյարդայնությունը պայմանավորվելու ապագա առևտրական հարաբերությունների մասին ու ստեղծելու խելամիտ փոխզիջում, որ կարող է ամրապնդել կապերը, որ իրականում անխախտ են:
Ֆիլիպ Բեռնար | Le Monde

Հ.Գ. ԵՄ-ից երկրների ելքը կարգավորող 50-րդ հոդվածը չեղյալ հայտարարելու, նաև ԵՄ-ում Մեծ Բրիտանայի անդամակցությունը պահապանելու պահանջով միջնորդագիրը ստորագրել էր 2.6 միլիոն բրիտանացի: Էլեկտրոնային դիմումը տեղակայվել է Բրիտանիայի խորհրդարանի պաշտոնական կայքում:
Խորհրդարանում միջնորդագրերի հարցով հանձնաժողովը Twitter- ում նշել է, որ ստորագրման արագությունը վերջին ժամանակների համար դարձել է «ամենաարագ գործընթացը, որի հետ կայքը երբևէ ստիպված էր գործ ունենալ»:

Կհասցե՞ն բրիտանացիները կասեցնել իրենց դոգմատիկ վարչապետին, որ իր բոլոր գործողություններում հիմք է ընդունում ՙժողովրդի կամքը՚ կատարելու սրբազան պարտքը, թե՞ բրիտանացիներն իրենք էլ չգիտեն` ի՞նչ են ուզում: Բոլոր դեպքերում` միանշանակ է, որ բրեկզիտով Մեծ Բրիտանիան կորցնում է տնտեսական զարգացման հեռանկարները ճիշտ այնքան տարով, որքան կպահանջվի նոր կանոնների մշակման ու ԵՄ-ի և մյուս երկրների հետ համագործակցության ստեղծման համար, իսկ ԵՄ-ն կորցնում է ազդեցիկ անդամի, բայց նաև դառնում է ավելի ինքնուրույն, որովհետև ավանդաբար ԵՄ-ում Մեծ Բրիտանիան ԱՄՆ-ի ջատագովն էր:

ВВС-ն երեկ հաղորդեց, որ հազարավոր լոնդոնցիներ փողոց են դուրս եկել` պահանջելով հանրաքվեի դնել բրեկզիտի համաձայնագիրը: Նրանք հայտարարում են, որ բրեկզիտի վերջին խոսքը պետք է ասի ժողովուրդը: Խորհրդարանի կայքի պահանջագիրը առավոտյան հավաքել էր արդեն 4 միլիոն ստորագրություն:
Ասում են` կարելի է անվերջ նայել երեք երևույթի` ինչպես է վառվում կրակը, ինչպես է հոսում ջուրը և ինչպես է Մեծ Բրիտանիան դուրս գալիս Եվրամիությունից:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ