Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Տես­նենք՝ հա­ջորդ դե­րը որն է լի­նե­լու

Տես­նենք՝ հա­ջորդ դե­րը որն է լի­նե­լու
10.01.2020 | 00:21
Հետևե­լով Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի՝ իր ան­ձին պար­բե­րա­բար տված ո­րա­կում­նե­րին, հարց է ա­ռա­ջա­նում՝ ին­չու՞ է նա այդ­քան հա­ճախ ցան­կա­նում հան­րու­թյա­նը ներ­կա­յա­նալ այս կամ այն մար­դու կեր­պա­րով։ Հի­շում ենք՝ Պապ թա­գա­վո­րի հետ հա­մե­մատ­վեց, հե­տո Հռո­մի պա­պի, Հի­սուս Քրիս­տո­սի, ե­րեկ էլ ա­սում է, թե չի հա­վակ­նում ժո­ղովր­դի հոր կար­գա­վի­ճա­կին, ժո­ղովր­դի սպա­սա­վորն է։ «Մենք ժո­ղովր­դի հայր կամ չգի­տեմ ինչ լի­նե­լու հա­վակ­նու­թյուն չու­նենք, ո­րով­հետև ժո­ղովր­դին հա­մա­րում ենք մեր գոր­ծա­տուն: Մենք սպա­սա­վոր­ներ ենք ու պետք է մեր սպա­սա­վո­րու­թյունն ի­րա­կա­նաց­նենք մաք­սի­մալ ան­կեղծ, ար­դյու­նա­վետ ու մինչև վերջ»,- ա­սաց։
Իր ան­ձի շուրջ այս դե­գե­րում­նե­րը շա­րու­նակ­վե­լու են, ո­րով­հետև այս 1,5 տար­վա ըն­թաց­քում Փա­շի­նյա­նը մշ­տա­պես նոր կեր­պար­նե­րի մեջ է փոր­ձում ի­րեն տե­ղա­վո­րել։ Բայց չի «խա­ղար­կում» ա­մե­նա­կարևո­րը՝ երկ­րի ի­րա­կան վար­չա­պե­տի, իշ­խա­նու­թյան ղե­կա­վա­րի դե­րը։ Պատ­ճառն ա­ռա­վել քան ակն­հայտ է։ Առն­վազն պի­տի այլ կեր­պար ու­նե­նա, որ­պես­զի ԱԱԾ-ին հրա­հան­գի բռ­նել սա­տա­նա­նե­րին, սևազ­գեստ մարդ­կանց, Ֆեյս­բու­քում մե­քե­նա­նե­րի ջար­դոն­նե­րի վա­ճառ­քի վե­րա­բե­րյալ հայ­տա­րա­րու­թյուն ա­նի, գտած ջար­դո­նի կող­քին էլ նկար­վի, դա­տա­րան­նե­րի մուտ­քը հրա­հան­գի փա­կել, լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի հաս­ցեին սպառ­նա­լիք­ներ հն­չեց­նի, լայ­վե­րում ու հրա­պա­րակ­նե­րում գոռ­գո­ռա­լով բո­լո­րին աս­ֆալ­տին փռի, պա­տին ծե­փի, վզից բռ­նի, նս­տեց­նի ի­րենց տե­ղը, ա­նընդ­հատ կենտ­րո­նա­նա ու­տե­լի­քի վրա ¥ան­գամ գո­ղա­ցա­ծը «քյա­բաբ առ քյա­բաբ» վե­րա­դարձ­նե­լու մա­սին¤ ու երկ­րի կարևոր խն­դիր­նե­րից մե­կը հա­մա­րի ռես­տո­րան­նե­րի «անմ­խի­թար» զու­գա­րան­նե­րը։ Սրանք Փա­շի­նյա­նի՝ ըն­դա­մե­նը մի քա­նի դե­րե­րին հա­մա­պա­տաս­խան օ­րի­նակ­ներ են, էլ չենք խո­սում ար­տա­քին ու ներ­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյանն առ­նչ­վող այլ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի մա­սին։
Ա­հա այս­պի­սի հար­ցե­րով միտ­քը զբա­ղեց­րած երկ­րի ղե­կա­վա­րին հա­զիվ թե եր­կա­րա­ժամ­կետ ծրագ­րեր, մշակ­ված ռազ­մա­վա­րու­թյուն պետք լի­նեն, քա­նի որ մի օր կա­րող է Հի­սուս Քրիս­տո­սի դե­րում այդ ա­մե­նը նրան մեկ վայր­կա­նում ի­րա­կա­նա­նա­լի թվալ, մյուս օ­րը Հռո­մի պա­պի դե­րում՝ ա­մեն ինչ պայ­մա­նա­վոր­ված լի­նի Աստ­ծո ո­ղոր­մու­թյամբ, հա­ջորդ օրն էլ ժո­ղովր­դի սպա­սա­վո­րի կար­գա­վի­ճա­կում սպա­սի, թե հան­րու­թյունն ինչ­պես գլուխ կհա­նի սե­փա­կան խն­դիր­նե­րից, որ հայ­տա­րա­րի, թե աղ­քա­տու­թյու­նը նրանց գլ­խում հաղ­թա­հար­վել է, բազ­մո­ցին չեն պառ­կում և «սպա­սա­վո­րի» մեկ­նած ձեռ­քը բռ­նում են։ Ինչ­պես ա­սում են, Աստ­ված է՛լ բե­թա­րից ա­զա­տի, բա որ մի օր էլ ո­րո­շի Լյու­ցի­ֆե՞ր դառ­նալ։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 3044

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ