«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում՝ պայմանավորված Հայաստանի ղեկավարության դիրքորոշմամբ, որը միտումնավոր փլուզում է հարաբերությունները Ռուսաստանի Դաշնության հետ։ Այժմ Հայաստան են ուղարկվում զինվորականներ Նորվեգիայից, Կանադայից և ԱՄՆ-ից՝ ԵՄ առաքելությունը վերածելով ՆԱՏՕ-ի առաքելության»,- «Известия»-ին տված հարցազրույցում հայտարարել է ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը։                
 

Թող իրենց լսեն, հետո մյուսներին դատեն

Թող իրենց լսեն, հետո մյուսներին դատեն
08.02.2020 | 12:27

Երբ Ռուբեն Հայարապետյանին բերման ենթարկեցին և բաց թողեցին, նա հայտարարեց․ «Մի գեղեցիկ օր ես եմ պառկացնելու ու ոտքերս մաքրելու իրենց վրա»։ Այս հայտարարությունն արժանացավ իշխանական պատգամավորների բուռն արձագանքին, ինչպես կարելի էր այդպես արտահայտվել։ Սակայն ողջ խնդիրն այն է, որ Հայրապետյանի այդ միտքն վերջին երկու տարվա ընթացքում հնչած հրապարակային տարբեր արտահայտությունների տրամաբանական շարունակությունն էր։ Ով է ասել, որ իշխանությունն այն էլ ամենաբարձր մակարդակով կարող է իրեն նմանատիպ արտահայտություններ թույլ տալ, իսկ ընդդիմադիրները՝ ոչ։ Այս ողջ ժամանակահատվածում, եթե հատ-հատ առանձնացնենք այն բոլոր ոչ բարեկիրթ արտահայտությունները, որոնք միայն Նիկոլ Փաշինյանն է իրեն թույլ տվել, մի գրքի հարուստ նյութ կստեղծվի։


Վերջին թարմ օրինակը օրերս ԱԺ-ում նրա ելույթում հնչած մտքերն էին։ Մասնավորապես․ «Հայաստանի Հանրապետության հպարտ քաղաքացիները երբեմն զայրանում են, չեն հասկանում, կարկամում են, թե էդ ինչպե՞ս, ինչի՞ հաշվին են ժամանակ առ ժամանակ հոխորտում նախորդ կոռումպացված ռեժիմի ներկայացուցիչները, նրանց սպասարկուները եւ օտարածին մականունով քիլլերները, որոնց օրենքը, իրավունքը, արդարադատությունն ու արդարությունը շուտով, շատ շուտով անխուսափելիորեն առնելու է սեփական ոտքերի տակ, եւ դուք այդ շնաբարո դուրսպրծուկների վնգստոցն եք լսելու, բոլորով»։ Իշխանությունն ուժ է, ունի բոլոր լծակները տարբեր իրավիճակներ հարթելու, բայց առանց նման լեքսիկոնի։ Եթե իսկապես նախկինները սխալներ են գործել, պետք է օրենքը նրանցով զբաղվի, ոչ թե վարչապետն այս ու այն ամբիոն օգտագործի ու միայն այսպիսի բառուբանով սպառնա։ Սա տհաճ է երկրի ղեկավարի դեպքում, անհարկի ու անհեթեթ։ Իշխանությունը պետք է առաջին հերթին խոսքի զսպվածություն ցուցաբերի, հետո այն պահանջի մյուսներից։ Եթե ինքն է նախահարձակ, չպետք է դժգոհի, որի իրեն էլ նույն ձևով կպատասխանեն։


Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 8629

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ