Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Հի­սուս ա­նա­պատ տար­վեց Հո­գուց՝ սա­տա­նա­յից փորձ­վե­լու (Մատթ. 4;1)

Հի­սուս ա­նա­պատ տար­վեց Հո­գուց՝ սա­տա­նա­յից  փորձ­վե­լու  (Մատթ. 4;1)
13.09.2019 | 00:04

Աստ­ծո Որ­դին աշ­խարհ ե­կավ այն հս­տակ գի­տակ­ցու­թյամբ, որ պետք է անց­նի աշ­խար­հից Եր­կինք, խա­վա­րից լույս, մեղ­քի մա­հից հա­վի­տե­նա­կան կյանք տա­նող Խա­չի ճա­նա­պար­հը, և այդ ճա­նա­պար­հը սկ­սեց Հոր­դա­նա­նում Մկր­տու­թյամբ, ո­րից հե­տո Հի­սուս պատ­րաստ­վեց Սուրբ Հո­գով դի­մա­կա­յե­լու սա­տա­նա­յի փոր­ձու­թյուն­նե­րին:

Փոր­ձի­չը Նրան ե­րեք ա­ռա­ջար­կու­թյուն է ա­նում. ա­նա­պա­տի քա­րե­րը հա­ցի վե­րա­ծել, Կեն­դա­նի Աստ­ծո Տա­ճա­րի տա­նի­քից ցած նետ­վել` միև­նույն ժա­մա­նակ հու­սա­լով աստ­վա­ծա­յին օգ­նա­կա­նու­թյուն, և վեր­ջա­պես` եր­կր­պա­գել ի­րեն` փո­խա­րենն ակն­կա­լե­լով աշ­խար­հի սին փառքն ու ու­նայն հարս­տու­թյուն­նե­րը: Այ­սօր էլ Ե­կե­ղե­ցու սուրբ ա­վա­զա­նից ծն­ված մար­դը` որ­պես աստ­վա­ծոր­դի, ու­նե­նա­լով Սուրբ Հո­գու օգ­նա­կա­նու­թյու­նը և Փրկ­չի օ­րի­նա­կը, պետք է դի­մա­դարձ կանգ­նի Չա­րին, որ­պես­զի փոր­ձու­թյու­նը փոր­ձանք չդառ­նա, այլ բազ­մա­շահ փորձ:
Հա­ցը մար­դու սնն­դա­կար­գի կա­րևո­­րա­գույն բա­ղադ­րիչն է, սա­կայն «կյան­քը ա­վե­լին է, քան կե­րա­կու­րը, քան­զի մար­դը միայն հա­ցով չէ, որ ապ­րում է, այլև Աստ­ծո բե­րա­նից ե­լած ա­մեն խոս­քով»: Ար­ժի՞ այս ան­ցա­վոր կարճ կյան­քը ծախ­սել աշ­խարհ-ա­նա­պա­տի քա­րե­րը ա­պա­կա­նա­ցու հա­ցի վե­րա­ծե­լու վրա` հա­վի­տե­նա­կան կյան­քը շա­հե­լու փո­խա­րեն: Այ­նինչ Չա­րը, գտ­նե­լով մեզ ա­ռա­քի­նու­թյուն­նե­րից մեր­կա­ցած, Աստ­ծո սպա­ռա­զի­նու­թյու­նը` Խա­չը, ցած դրած և մեր մարդ­կա­յին տկա­րու­թյուն­նե­րի հետ միայ­նակ, շատ հեշ­տու­թյամբ կա­րող է հաղ­թել մեզ և թող­նել աշ­խար­հում:
Հի­սուս սո­վո­րեց­նում է մեզ ա­ղոթ­քով Աստ­ծուց խնդ­րել «մեր հա­նա­պա­զօ­րյա հա­ցը», սա­կայն այդ հա­ցի հա­մար պայ­քա­րում մենք շատ հա­ճախ չենք տար­բե­րա­կում «մե­րը» ու­րի­շի հա­ցից և խտ­րու­թյուն չենք դնում այն ձեռք բե­րե­լու մի­ջոց­նե­րի միջև: Ե­թե խա­չի ճա­նա­պար­հի սկզ­բում Չա­րը գայ­թակ­ղում է հա­ցով` փոր­ձե­լով օգ­տա­գոր­ծել աշ­խար­հի մա­սին քրիս­տո­նյա­յի դեռ թարմ հի­շո­ղու­թյուն­նե­րը, ա­պա հոգևոր կյան­քում ո­րո­շա­կի բար­ձունք­նե­րի` Աստ­ծո Տա­ճա­րի աշ­տա­րա­կին հա­սած մար­դուն նա ա­ռա­ջար­կում է ցած նետ­վել այդ բար­ձուն­քից` վս­տա­հեց­նե­լով, որ Աստ­ված եր­բեք թույլ չի տա, որ նրա ոտ­քը քա­րի դիպ­չի: Եվ, ցա­վոք, շա­տե­րը իս­կա­պես տր­վում են գայ­թակ­ղու­թյա­նը և, Աստ­ծուն փոր­ձե­լով, մեղ­քի ան­դունդն են գլոր­վում` հա­ճախ զրկ­վե­լով ոչ միայն գրա­ված բար­ձունք­նե­րից, այլև վերս­տին բարձ­րա­նա­լու հնա­րա­վո­րու­թյու­նից: Ե­թե քրիս­տո­նյա­յին հա­ջող­վում է հաս­նել իր փառ­քի գա­գա­թին` Գող­գո­թա, ա­պա Խա­չի բար­ձուն­քից նա կա­րող է տես­նել Եր­կն­քի Ար­քա­յու­թյան փա­փա­գե­լի տե­սա­րա­նը: Հա­կա­ռակ դեպ­քում, Սա­տա­նան կտա­նի նրան աշ­խար­հի ա­մե­նա­բարձր` Պատ­րան­քի լե­ռան գա­գա­թը, ո­րի մշու­շոտ հա­մայ­նա­պատ­կե­րում փռ­ված են աշ­խար­հի սին փառքն ու հարս­տու­թյու­նը: Այն, ինչ քրիս­տո­նյա­յի հա­մար փոր­ձու­թյուն է, Աստ­ծուն ան­հա­ղորդ որևէ մար­դու հա­մար կեն­սա­կերպ է: ՈՒ­րեմն սթափ­վենք և չն­ման­վենք այն մարդ­կանց, ո­րոնց հա­մար մեղ­քը և՛ մի­ջոց է, և՛ նպա­տակ, քան­զի սկ­սե­լով ե­րա­զել այս աշ­խար­հում փա­փուկ կյան­քի մա­սին, դա­դա­րում ենք ե­րա­զել հա­վի­տե­նա­կան կյան­քի մա­սին, և ի­զուր են միայն մար­մի­նը սնե­լով հո­գու քաղ­ցը հա­գեց­նե­լու փոր­ձե­րը: Ին­չու՞ ա­մե­նա­վեր­ջին ան­հա­վա­տի պես նման­վենք հրա­պա­րա­կի կենտ­րո­նում կանգ­նած ա­վա­նա­կին, ո­րին տե­ղից շար­ժե­լու հա­մար մի խուրձ խոտ են պա­հում աչ­քե­րի առջև, և միայն այդ չոր խո­տին նա­յե­լով` անց­նում է բա­զում ծաղ­կա­վետ ու զմ­րուխտ ա­րո­տա­վայ­րե­րի մո­տով` դրանք չն­կա­տե­լով ան­գամ: Ին­չու՞ զրկ­վենք ան­հա­մար աստ­վա­ծա­յին բա­րե­րա­րու­թյուն­նե­րից և ա­նանց օրհ­նու­թյուն­նե­րից: Մարմ­նի փափ­կա­կե­ցու­թյուն, հո­գու հպար­տու­թյուն, սնա­փառ ձգ­տում­ներ և մի վեր­ջին փոր­ձու­թյուն ևս. հրա­ժա­րում խա­չից` հա­մա­ձայ­նում Չա­րի վեր­ջին ա­ռա­ջար­կին. «Ի­ջի՛ր այդ խա­չից»: Եվ այդ ա­մե­նը հետևանքն է մեր սա­սան­վող հա­վա­տի, մեր վա­րա­նոտ ու ե­րե­րուն քայ­լե­րի, Հա­րու­թյան ի­րա­կա­նու­թյան հան­դեպ մեր ան­վս­տա­հու­թյան։
Լի­լիթ ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱՆ
Գո­րիս

Դիտվել է՝ 1460

Մեկնաբանություններ