Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Եվրոպական տերություն դեռ չկա, բայց...

Եվրոպական տերություն դեռ չկա, բայց...
14.09.2019 | 13:03

Եվրոպացի հանձնակատարների նոր թիմի համար սեպտեմբերի 10-ին Բրյուսելում Եվրահանձնաժողովի ապագա նախագահ Ուրսուլա ֆոն դեր Լյայենը ընդգծել է «միջազգային ասպարեզում առավել ուժեղ Եվրոպայի» անհրաժեշտությունը: Ավելի ուժե՞ղ: Ինչ-որ պաշար, իհարկե, կա, բայց ավելի դժվար էր նշաձողը դրանից ցածր դնել: Եվրահնաձնաժողովի նոր նախագահին չես մեղադրի պարծենկոտության մեջ, մեղմ ասած՝ նա Թրամփի հակապատկերն է: Եվրախորհրդի ապագա նախագահ Շառլ Միշելը ավելի մանրամասն է այդ թեման բարձրացրել սեպտեմբերի սկզբին դիվանագետների հետ քննարկման ժամանակ:

Միշելի խոսքով՝ Եվրոպան պետք է գործի «համարձակ ու վստահ», որպեսզի պաշտպանի «իր շահերն ու արժեքները»: «ԵՄ-ն պետք է իր ղեկավար դերն ունենա միջազգային ասպարեզում: Եթե դա չանի ինքը, կանեն ուրիշները՝ ղեկավարվելով իրենց, ոչ թե մեր շահերով»: Գուցե Եվրոպայի գործադիր իշխանության երկու ղեկավարները, որ պաշտոնը ստանձնում են նոյեմբերի 1-ից, նույն հայացքներն ունեն աշխարհում Եվրոպայի դերի վերաբերյալ: Ուրսուլա ֆոն դեր Լյայենը, անկասկած, մարմնավորում է գերմանական նշանավոր զսպվածությունը և ՊՆ նախարարի ռեալիզմը: Նրա նամակը եվրոպական դիվանագիտության ապագա ղեկավար Ջոզեպ Բորելի նշանակման մասին ավելի հեռուն է գնում՝ նրան պետք է «աշխարհաքաղաքական հանձնաժողով», որ ԵՄ-ն կարողանա գործել առավել ռազմավարական: Ուրսուլա ֆոն դեր Լյայենը հանձնարարել է Բորելին ձևավորել աշխատանքային խումբ «աշխարհում ավելի ուժեղ Եվրոպայի» հարցով, որի անդամը պիտի լինեն բոլոր հանձնակատարները, ում իրավասությունները վերաբերում են ԵՄ արտաքին քաղաքականությանը: Նա հիշատակում է իրական «պաշտպանական միություն» և պահանջում է, որ ԵՄ «արտաքին ֆինանսական գործիքները՚ ռազմավարական կիրառում ունենան «ավելի լայն քաղաքական նպատակներին աջակցության համար»:


Առայժմ սա եվրոպական տերության ձևավորման հեղափոխություն չէ և նույնիսկ Մակրոնի լիրիկական պոռթկումները չեն, բայց եվրոպացիների գլխում մտքեր են ծնվում: Միջազգային հարաբերությունների վերաբերյալ Եվրախորհրդի պատվերով կատարված ուսումնասիրությունը վկայում է, որ հայացքներն էականորեն փոխվել են. 14 երկրներից 60 000 մարդկանց պատասխանները խոսում են վերջին տարիների աշխարհաքաղաքական փոփոխությունների բացահայտ գիտակցման և իրենց ճակատագիրը ավելի շատ վերահսկելու անհրաժեշտության մասին: ԵՄ քաղաքացիների մեծ մասն այլևս չի վստահում ԱՄՆ-ին՝ իբրև անվտանգության երաշխավորի և հասկանում է, որ կլիմայի ջերմացման և միգրացիայի խնդիրները պահանջում են համաեվրոպական լուծումներ: Եվրոպացիներին պետք է առավել լուրջ արտաքին քաղաքականություն: «Ավելի ուժեղ»՝ ինչպես կասեր Ուրսուլա ֆոն դեր Լյայենը: Բայց ի՞նչ է «ուժը» այս պայմաններում: Այս փուլում որոշակի է, որ խոսքը ռազմական հզորության մասին չէ: ԵՄ-ում Ֆրանսիայի նախկին դեսպան, Բրյուսելի հրաշալի գիտակ Պիեռ Սելալը Եվրոպան չի տեսնում «համաշխարհային խաղացող իր ներքին քաղաքականության պատճառով: Եվրոպան իր մասին առաջին հերթին կաոող է բարձրաձայնել առևտրի, մրցակցության, թվային արդյունաբերության ասպարեզներում, հասնելով նրան, որ իրեն դադարեն երկրորդական համարել»: Այս դիրքորոշումը հաստատում է նոր իրավասությունների տրամադրումը, որ շատերին վախեցնում է (ԱՄՆ-ում) Մարգարետ Վեստագերին, որ հիմա Եվրահանձնաժողովի փոխնախագահն է և զբաղվելու է ոչ միայն մրցակցությամբ, այլև թվային ոլորտում աշխատանքների համակարգմամբ: Այս ուղղությամբ Բրյուսելում անսպասելիորեն ձևավորվում է պաշտպանական արդյունաբերության գլխավոր վարչություն, որը ներքին շուկայի նոր համձնակատար Սիլվի Գուլարի պատասխանատվության շրջանակներում է: Որոշ փորձագետների կարծիքով՝ ֆրանսուհու նշանակումը այս պաշտոնում Փարիզին ցույց է տալիս իր դիրքորոշման հակասականությունը՝ Փարիզն անփոփոխ խուսափում էր ներքին շուկայի կանոնների կիրառումից իր պաշտպանական արդյունաբերության մեջ, որպեսզի նրան պաշտպանի: Հիմա ստիպված է լինելու կասկածները հաղթահարել: Դա նշանակում է նաև, որ Բրյուսելի նոր վարչությունը ղեկավարելու է վերջերս Ֆրանսիայի ու Գերմանիայի նախաձեռնությամբ ձևավորված՝ Եվրոպական պաշտպանության հիմնադրամը՝ նոր ընդհանուր պաշտպանական համակարգերի ֆինանսավորման համար: Այս բոլոր քայլերը մեկ ուղղությամբ են:


Էմանուել Մակրոնը ինքն է չափավորում եվրոպական տերության և ռազմավարական ինքնիշխանության կոչերը, որ երկու տարի առաջ հարուցեցին ԵՄ որոշ պետությունների նյարդայնությունը Սորբոնում նրա բոցաշունչ ելույթից հետո: Մասերի բաժանվող աշխարհում եվրոպական ինքնիշխանության անհրաժեշտության նրա համոզվածությունը նույնքան ուժեղ է, բայց իրականությունը նրան հիշեցնում է դաժան իրողություններ, մասնավորապես Մերձավոր Արևելքում, ֆրանսիական դիվանագիտությունը շատ անելիք չունի Իրանի ու ԱՄՆ-ի ետ, եթե չամրապնդի իր ռազմական կամ ֆինանսական հզորությունը: ԱՄՆ պատժամիջոցները շրջանցելով՝ Իրանին օգնելու համար եվրոպացիների ստեղծած Instex ֆինանսական մեխանիզմը առայժմ ծիծաղելի տեսք ունի դոլարի ուժի համեմատ: Օրմուզի նեղուցում իր լցանավերին Իրանի սպառնալիքից պաշտպանելու համար Մեծ Բրիտանիան ամռանը կոչ արեց ձևավորել եվրոպական պաշտպանական ուժեր, որ Եվրոպան չի կարող նրան տրամադրել: Ամերիկացիները ձեռքի տակ ունեին անհրաժեշտ ռազմածովային ուժերը և հաճույքով ստանձնեցին բրիտանական առևտրական նավատորմի անվտանգության պաշտպանությունը:
Սիլվի Կաուֆման, Le Monde


Հ.Գ. Նոյեմբերի 1-ից Եվրամիությունում սկսում է գործել նոր իշխանություն, արդեն փոխվել են բոլոր ղեկավարները և մինչև նոյեմբեր ձևավորում են իրենց աշխատակազմերը: Բացի անձերի փոփոխությունից՝ կարևոր է հասկանալ, թե ինչ է փոխվում քաղաքականության մեջ: Եվ ինչպես պետք է այդ փոփոխությունները օգտագործենք մեր խնդիրների լուծման համար: Եթե, իհարկե, վերջապես դուրս գանք այն մտայնությունից, որ ԱՄՆ-ը, ԵՄ-ն ընդամենը փողի տոպրակներ են, որ մեզ համար պիտի բացվեն առաջին իսկ պահանջով: Հայաստանը պետք է ԵՄ-ի հետ համագործակցության հստակ ծրագրեր ունենա ու հստակ առաջարկներ անի Բրյուսելին՝ ելնելով փոխադարձ շահավետության սկզբունքից:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2288

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ