Լուսաբացներին սարերի հեռվից, Երկնում լուռ ճախրող Հարազատ մարդկանց բուրմունք է գալիս Ցորեն հացի պես: Նրանց ափերի շոյանքը ծանոթ Հպվում է ցավից թաղկած մեր սրտին Տիրոջ ծածկոցի մեղմ ելևէջով Մեզ բալասանում, հույսի վերածվում:
Աշխարհաքաղաքական տեսության մեջ կա մի մոտեցում, որը, կարծում եմ, մշտապես արդիական է, այն է՝ եթե գերտերությունը գեոտնտեսական շահեր է հետապնդում որևէ տարածքում, ապա խոչընդոտում է այդտեղի ավտոխտոն ժողովուրդների անկախացմանը...