Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Այս իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րից ես սպա­սում եմ ա­մե­նա­տա­րօ­րի­նակ ու ա­մե­նաանտ­րա­մա­բա­նա­կան ո­րո­շում­նե­րը»

«Այս իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րից ես սպա­սում եմ ա­մե­նա­տա­րօ­րի­նակ ու ա­մե­նաանտ­րա­մա­բա­նա­կան ո­րո­շում­նե­րը»
17.09.2019 | 00:08

«Օր­վա իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի ա­պաշ­նորհ ու չկա­յա­ցած իշ­խա­նա­վար­ման հետևան­քով պե­տու­թյունն այ­սօր քանդ­ման ու քայ­քայ­ման է գնում: Ու­ժեր, կան, ո­րոնք ի­րենց հետ ցան­կա­նում են նախ­կի­նի ազ­դե­ցու­թյու­նը բե­րել, սա­կայն պետք չէ բո­լո­րին դնել նույն հար­թա­կի վրա ու հան­րու­թյա­նը ստի­պել ընտ­րել միայն նախ­կի­նի ու ներ­կա­յի միջև»,- «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում նման տե­սա­կետ հայտ­նեց քա­ղա­քա­կան-հա­սա­րա­կա­կան գոր­ծիչ, Երևա­նի ա­վա­գա­նու նախ­կին ան­դամ ՄԱ­ՐԻ­ՆԱ ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԸ՝ ա­վե­լաց­նե­լով, որ բազ­մա­թիվ քա­ղա­քա­ցի­ներ կան, որ դեմ են թե՛ նախ­կին քրեաօ­լի­գար­խիկ ռե­ժի­մին, թե՛ գոր­ծող ան­փորձ, «ման­կա­պա­տա­նե­կան» հա­մա­կար­գին։

-Պե­տա­կան մի­ջոց­նե­րի մսխ­ու­մից բա­ցի, այ­սօր ա­պազ­գա­յին քայ­լեր են ի­րա­կա­նաց­վում, քայ­քայ­վում են հա­յոց պատ­մու­թյան, ե­կե­ղե­ցու, մշա­կույ­թի և պե­տա­կա­նու­թյան հիմ­քե­րը, ինչն ան­թույ­լատ­րե­լի է: Այս­պի­սի ա­պազ­գա­յին ի­րո­ղու­թյուն­նե­րի դեմ դուրս ե­կած մարդ­կանց նա­խորդ քրեաօլի­գար­խիկ ու­ժե­րի հետ հա­վա­սա­րեց­նե­լը, վս­տահ եմ, հա­տուկ է ար­վում։ Սա քա­ղա­քա­կան տեխ­նո­լո­գիա­նե­րի մի ամ­բողջ կոմպ­լեքս է, ո­րը հո­գե­բա­նա­կան ճն­շում­նե­րի մի­ջո­ցով փոր­ձում է թույլ չտալ հա­սա­րա­կու­թյան ա­ռողջ կո­րի­զին՝ հե­ղա­փո­խու­թյու­նը հասց­նել մինչև վերջ,- ա­սում է նա։
-«Սաս­նա ծռերն» ա­սում են՝ կան­խե­լու են ռևան­շիստ­նե­րի վե­րա­դար­ձը, ակ­տի­վաց­ման նա­խան­շան­ներ են ցույց տա­լիս ու հայ­տա­րա­րում, թե Հա­յաս­տանն օ­տար ու­ժեր են կա­ռա­վա­րում, ու ե­թե այս­պես շա­րու­նակ­վի, ա­պա ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­ներ կլի­նեն:
-Ես կա­սեի՝ ոչ թե «Սաս­նա ծռերն» են հան­դի­պել վար­չա­պե­տի հետ, այլ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն է հան­դի­պել Ժի­րայր Սե­ֆի­լյա­նի ու Գա­րե­գին Չու­գաս­զյա­նի հետ։ Այդ կու­սակ­ցու­թյան մեջ բազ­մա­թիվ հայ­րե­նան­վեր մար­դիկ կան, որ մեկ­տեղ­վել են բո­ցա­շունչ ու հայ­րե­նա­սի­րա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի ազ­դե­ցու­թյամբ՝ չի­մա­նա­լով, սա­կայն, որ ի­րենց պո­տեն­ցիալն անհ­րա­ժեշ­տու­թյան դեպ­քում օգ­տա­գործ­վե­լու է: Այս ա­մե­նը նույն­պես քա­ղա­քա­կան տեխ­նո­լո­գիա­նե­րի հա­մա­խումբ է, ին­չից ան­տե­ղյակ է մեր հան­րու­թյու­նը: Ես հա­մա­ձայն եմ «Սաս­նա ծռե­րի» այն հայ­տա­րա­րու­թյան հետ, որ Հա­յաս­տա­նը ղե­կա­վա­րում են օ­տար ու­ժեր, սա­կայն զա­վեշ­տա­լի է, որ այդ­պի­սի հայ­տա­րա­րու­թյան հե­ղի­նա­կը Գա­րե­գին Չու­գաս­զյանն է, ո­րը հայտ­նի է այդ նույն օ­տար ու­ժե­րի հետ սերտ կա­պե­րով:
Ինչ վե­րա­բե­րում է ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­նե­րին, ա­պա շատ լավ է, որ ընտ­րու­թյուն­նե­րի մա­սին հենց ի­րենք են խո­սում։ Ե­թե Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի վար­կա­նի­շը բարձր է, ինչ­պես նրա թի­մա­կից­ներն են պն­դում, ա­պա, կար­ծում եմ, նա մտա­հոգ­վե­լու բան չու­նի և ա­զա­տո­րեն կա­րող է գնալ նոր ընտ­րու­թյուն­նե­րի, ին­չին ես կողմ­նա­կից եմ։
-Մի խումբ քա­ղա­քա­կան տե­սա­բան­ներ թեժ ա­շուն են կան­խա­տե­սում, իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներն էլ ա­սում են, թե դա կեղծ օ­րա­կարգ է: Դո՞ւք ինչ եք կար­ծում: «Սաս­նա ծռե­րի» հան­դի­պու­մը Փա­շի­նյա­նի հետ, «Ա­դեկ­վա­դի»՝ կու­սակ­ցու­թյուն դառ­նալն այդ տրա­մա­բա­նու­թյան մե՞ջ են:
-«Թեժ ա­շուն» լի­նե­լու է մի քա­նի պատ­ճա­ռով, նախ՝ ա­վարտ­վել է ար­ձա­կուր­դա­յին շր­ջա­նը, և մար­դիկ տես­նում են, որ օ­րե­ցօր վա­տա­նում է սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան վի­ճա­կը, իսկ փո­ղոց էին դուրս ե­կել ոչ թե ղե­կա­վա­րի ան­վան փո­փո­խու­թյան, այլ բա­րե­կե­ցիկ կյան­քի տես­լա­կա­նով: Խն­դիր­նե­րը լու­ծե­լու փո­խա­րեն իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը զբաղ­ված են կլի­նի­կա­կան փոր­ձար­կում­նե­րով, հա­մա­սե­ռա­մո­լու­թյան քա­րո­զով, հայ ըն­տա­նի­քի մո­դե­լը քան­դե­լով, ե­րե­խա­նե­րին ըն­տա­նիք­նե­րից հե­ռաց­նե­լով, հա­յոց պատ­մու­թյու­նը, ե­կե­ղե­ցին, բա­նա­կը վար­կա­բե­կե­լով։ Նրանք ոչ թե չեն հաս­կա­նում՝ ինչ են ա­նում, այլ ե­կել են կոնկ­րետ այդ նպա­տա­կով։ Հա­վա­տում են, որ դա է մեր երկ­րի փր­կու­թյան ու­ղին, դա է ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյու­նը, քա­նի որ նրանց հենց այդ­պես են սո­վո­րեց­րել հա­տուկ դպ­րոց­նե­րում։ Բայց մեր ժո­ղո­վուր­դը լավ է գի­տակ­ցում, որ հա­յոց պե­տա­կա­նու­թյան ու հայ ազ­գի հա­րատևու­թյան հիմ­քը հայ ա­ռողջ ըն­տա­նիքն է, կրո­նը, մշա­կույ­թը, պատ­մու­թյու­նը: Գոր­ծող իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի «ջան­քե­րի» պատ­ճա­ռով խա­թար­վել են դի­վա­նա­գի­տա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը։ Չկա մի եր­կիր, ո­րը Հա­յաս­տա­նին որ­պես լուրջ գոր­ծըն­կե­րոջ վե­րա­բեր­վի։ Աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կը մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նում հան­գիստ չէ։ Այս պայ­ման­նե­րում մենք պետք է ու­նե­նանք քա­ղա­քա­կան, սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան և դի­վա­նա­գի­տա­կան կա­յու­նու­թյուն, որն այ­սօր Հա­յաս­տա­նում բա­ցա­կա­յում է։ Ե­թե բո­լորս միա­սին չս­տեղ­ծենք այդ կա­յու­նու­թյու­նը, ա­պա չեմ բա­ցա­ռում, որ ընկ­նենք «մե­ծե­րի խա­ղի» հոր­ձա­նու­տի մեջ ու կորց­նենք ա­մեն ինչ։ Այ­սօր այն­պի­սի ի­րա­վի­ճակ է ստեղծ­վել, որ յու­րա­քան­չյուր հայ պետք է մի կողմ դնի իր անձ­նա­կան շահն ու գոր­ծի հա­նուն ընդ­հա­նու­րի։ Բնա­կան է, որ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը «թեժ ա­շուն» եզ­րույթն ան­վա­նում են «կեղծ օ­րա­կարգ», նա­խորդ­ներն էլ էին ժխ­տում այն ա­մե­նը, ին­չը կա­րող էր հան­գեց­նել ի­րենց իշ­խա­նու­թյան ա­վար­տին: ՈՒ այս ա­մե­նը հաշ­վի առ­նե­լով՝ ան­թույ­լատ­րե­լի եմ հա­մա­րում հան­րու­թյա­նը է­մո­ցիո­նալ դաշտ տա­նե­լու, ա­տե­լու­թյուն կամ կույր սեր նե­րար­կե­լու տեխ­նո­լո­գիա­յի կի­րա­ռու­մը։
- Տե­սա­կետ կա, թե Փա­շի­նյա­նը Ռու­սաս­տա­նի հա­մար ա­վե­լին է ա­նում, շատ ա­վե­լի է սի­րա­շա­հում, քան նախ­կին իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը: Մյուս կող­մից էլ, Սե­ֆի­լյանն ա­սում է, թե Կրեմլն օր ա­ռաջ ու­զում է ա­զատ­վել Փա­շի­նյա­նից: Ի վեր­ջո, ի՞նչ է ու­զում ու ակն­կա­լում Ռու­սաս­տա­նը Հա­յաս­տա­նից, և ի՞նչ հար­թու­թյու­նում են ՀՀ-ՌԴ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը:
-Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հե­տաքր­քիր, բայց, միևնույն ժա­մա­նակ, ան­հա­վա­սա­րակ­շիռ քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն է վա­րում։ Տպա­վո­րու­թյուն է, թե նա չի հա­վա­տում իր՝ վար­չա­պետ դառ­նա­լու փաս­տին ու հար­մա­րա­վե­տու­թյան զգա­ցո­ղու­թյուն չու­նի այդ պաշ­տո­նում: Նրա հա­յաց­քում չեմ տես­նում ա­ռաջ­նոր­դին բնո­րոշ վս­տա­հու­թյու­նը։ Յու­րա­քան­չյուր հան­դի­պու­մից ա­ռաջ կա՛մ հե­ռա­խո­սազ­րույց է ու­նե­նում, կա՛մ, գլու­խը թե­քած, ինչ-որ մե­կին է լսում։ Սա խո­սում է այն մա­սին, որ նրան սե­փա­կան կար­ծի­քով ա­ռաջ­նորդ­վե­լու ի­րա­վունք չեն տվել։ Ոչ միայն Ռու­սաս­տա­նը, այլև շատ եր­կր­ներ չեն ցան­կա­նում հա­մա­գոր­ծակ­ցել մի մար­դու հետ, ո­րը յու­րա­քան­չյուր րո­պե կա­րող է իր խոս­քի տե­րը չլի­նել։ Աշ­խար­հում ո­րո­շում կա­յաց­նող եր­կր­նե­րի ղե­կա­վար­նե­րը շոու-հան­դի­պում­նե­րի ժա­մա­նակ չու­նեն։ Ռու­սաս­տա­նը ոչ թե ու­զում է ա­զատ­վել Փա­շի­նյա­նից, այլ նրան պար­զա­պես լուրջ չի ըն­դու­նում։ Ինչ վե­րա­բե­րում է Սե­ֆի­լյա­նի հայ­տա­րա­րու­թյա­նը, նա ու նրա ներ­կա­յաց­րած կու­սակ­ցու­թյու­նը հս­տակ հա­կա­ռու­սա­կան և պրոա­մե­րի­կյան քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն են վա­րում։
Իմ դի­տարկ­մամբ՝ մենք պար­տա­վոր ենք հա­մա­չափ ու դրա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ կա­ռու­ցել բո­լոր պե­տու­թյուն­նե­րի հետ: Պետք է գի­տակ­ցենք, որ մեծ պե­տու­թյուն­նե­րը փոք­րե­րին տի­րե­լու հա­մար նրանց պա­ռակ­տում ու մե­կու­սաց­նում են (ինչ­պես որ մեզ են ու­զում մե­կու­սաց­նել Ռու­սաս­տա­նից)։ Դեմ եմ «ու­րի­շի ու­ղե­ղով» և «ու­րի­շի գծած պլա­նով» շարժ­վե­լու քա­ղա­քա­կա­նու­թյա­նը, պետք է ստեղ­ծենք ու շարժ­վենք ազ­գա­յին ծրագ­րով։
-Ա­մուլ­սա­րը, Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիան «մաս­նա­տում են» «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյու­նը։ Իշ­խա­նու­թյան տու­նը կռի՞վ է ըն­կել, թե՞ ուղ­ղա­կի անձ­նա­կան ամ­բի­ցիա­նե­րի հարց է:
-«Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյու­նը ձևա­վոր­վել է «քաս­թին­գի» մի­ջո­ցով։ Այն­տեղ հա­վաք­ված են նախ­կի­նում ի­րար չճա­նա­չած, գա­ղա­փա­րա­պես հա­կընդ­դեմ հա­յացք­ներ և հա­կոտ­նյա ծրագ­րեր ու­նե­ցող մար­դիկ։ Բնա­կան է՝ լր­ջա­գույն հար­ցե­րում նրանք զի­ջում­նե­րի գնալ չեն կա­րող։ Իշ­խող խմ­բակ­ցու­թյու­նում ես տես­նում եմ մարդ­կանց, ո­րոնք ու­նեն պե­տա­կան ու ազ­գա­յին մտա­ծե­լա­կերպ։ Կան նաև այն­պի­սի­նե­րը, ո­րոնք ըն­կել են օ­տա­րերկ­րյա գոր­ծա­կա­լա­կան ծու­ղա­կի մեջ։ Քա­ղա­քա­կան ու­ժը պետք է կազմ­ված լի­նի տար­բեր կար­ծիք ու գի­տե­լիք ու­նե­ցող մարդ­կան­ցից, սա­կայն չի կա­րող հա­մախմ­բել տար­բեր գա­ղա­փար­ներ կրող մարդ­կանց։
-Քա­ղա­քա­կան դաշ­տի հիմ­նա­կան ա­ռանց­քը Ռո­բերտ Քո­չա­րյանն է: Ըստ Ձեզ՝ իշ­խա­նու­թյու­նը մի­տում­նա­վո՞ր է այս հարցն օ­րա­կար­գում պա­հում, որ հա­րա­կից այլ հար­ցերն ու­շադ­րու­թյու­նից դուրս մնան:
-Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի հար­ցում ես հս­տակ քա­ղա­քա­կան հե­տապն­դում եմ տես­նում, և հա­վա­նա­կան է, որ այս գոր­ծըն­թա­ցը ընդ­հա­նուր մեծ պլա­նի մի մասն է, ին­չը կա­րող է էլ ա­վե­լի խճ­ճել հան­րու­թյան ու­շադ­րու­թյունն ու կողմ­նո­րո­շու­մը քա­ղա­քա­կան դաշ­տում։ Հա­յաս­տա­նում չպետք է լի­նեն քա­ղա­քա­կան բան­տար­կյալ­ներ ու փո­ղո­ցում հան­գիստ զբոս­նող հան­ցա­գործ­ներ։ Դրա հա­մար անհ­րա­ժեշտ է կա­ռու­ցել օ­րեն­քի գե­րա­կա­յու­թյան եր­կիր։ Տար­բեր ծայ­րա­հե­ղա­կան կո­չեր հն­չեց­նող­նե­րը պետք է հաս­կա­նան, որ ե­թե ո­րո­շո­ղը ոչ թե օ­րեն­քը, այլ ան­հատ­նե­րը լի­նեն, ա­պա մի գե­ղե­ցիկ օր ի­րենք նույն­պես կա­րող են լի­նել քա­ղա­քա­կան հե­տապ­նդ­ման զոհ:
-ԱԺ-ն հայ­տա­րա­րել է Ընտ­րա­կան օ­րենս­գր­քի փո­փո­խու­թյուն­նե­րի շուրջ աշ­խա­տանք­նե­րի մեկ­նար­կի մա­սին: Այս ան­գամ, ի՞նչ եք կար­ծում, իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը ի­րա­պես բա­րե­փոխ­ված ԸՕ ու­նե­նա­լու բա­վա­րար կամք կու­նե­նա՞ն:
-Չգի­տեմ, թե բա­րե­փո­խում ա­սե­լով ինչ նկա­տի ու­նեն։ Հնա­րա­վոր է ո­րո­շեն, որ, օ­րի­նակ, պառ­լա­մեն­տի 20 տո­կո­սը պետք է սե­ռա­կան փոք­րա­մաս­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ լի­նի: Այս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րից ես սպա­սում եմ ա­մե­նա­տա­րօ­րի­նակ ու ա­մե­նաանտ­րա­մա­բա­նա­կան ո­րո­շում­նե­րը: Հե­տաքր­քիր է նաև ի­մա­նալ, թե այդ բա­րե­փո­խում­նե­րի ան­վան տակ պե­տա­կան բյու­ջեից որ­քան գու­մար է դուրս գր­վե­լու։
-Ա­մուլ­սա­րի հան­քը շա­հա­գոր­ծե­լու քա­ղա­քա­կան ո­րո­շում կա, մյուս կող­մից, բո­ղո­քի ցույ­ցերն ար­դեն մեկ­նար­կել են: Ի՞նչ եք կար­ծում, ինչ­պե՞ս կա­վարտ­վի այս ամ­բողջ պատ­մու­թյու­նը: Ո՞վ է զի­ջե­լու՝ հա­սա­րա­կու­թյո՞ւ­նը, թե՞ իշ­խող ու­ժը:
-Քա­ղա­քա­կան ո­րո­շումն ակն­հայտ էր հենց սկզ­բից, երբ ան­գամ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, աչ­քե­րը փախց­նե­լով, հայ­տա­րա­րում էր, որ Ա­մուլ­սա­րը սար է մնա­լու։ Միակ լու­ծումն այս պա­հին ժո­ղովր­դա­կան անհ­նա­զան­դու­թյան, խա­ղաղ ակ­ցիա­նե­րի շա­րու­նա­կումն է՝ չմո­ռա­նա­լով, որ այ­սօր­վա իշ­խա­նա­վոր­նե­րը տի­րա­պե­տում են Ջին Շար­պի խա­ղաղ պայ­քա­րի բո­լոր 198 տե­սակ­նե­րին ու դեռ ա­վե­լիին։ ՈՒղ­ղա­կի մտա­վա­խու­թյուն ու­նեմ, որ հան­րու­թյան ձեռ­քից ցան­կա­նում են վերց­նել Ա­մուլ­սա­րի շա­հա­գործ­ման դեմ պայ­քա­րի դրո­շակն ու այն բա­ցար­ձա­կա­պես այլ ուղ­ղու­թյամբ տա­նել: Նրանց, ով­քեր Ա­մուլ­սա­րի շա­հա­գործ­ման դեպ­քում պե­տա­կան բյու­ջեի կտ­րուկ ա­վե­լաց­ման մա­սին են խո­սում, հարց եմ ուղ­ղում՝ Հա­յաս­տա­նում այդ­քան հանք է շա­հա­գործ­վում, այդ­քան թու­նա­վոր պո­չամ­բար է ա­ռա­ջա­ցել, այդ­քան տա­րածք­ներ են ա­մա­յա­ցել, ին­չու՞ մեր բյու­ջեն չի լց­վել կամ լց­վում:
-Իշ­խա­նու­թյան գա­լուց ի վեր իշ­խող ուժն ա­սում է՝ թո­ղեք աշ­խա­տենք: Տա­րիու­կե­սից ա­վե­լի թող­նում ենք՝ աշ­խա­տեն, ի՞նչ են շտ­կել այս ըն­թաց­քում, ինչ-որ բան սո­վո­րե՞լ են:
-Ես չեմ ու­զում՝ թող­նեմ՝ աշ­խա­տեն, նրանց աշ­խա­տան­քը են­թադ­րում է կլի­նի­կա­կան փոր­ձար­կում­ներ, այ­լա­սե­րում­նե­րի քա­րոզ, մայ­րա­քա­ղա­քի ա­պա­կա­նում, ճոխ պարգևավ­ճար­նե­րի բա­ժա­նում, ա­նի­մաստ գոր­ծու­ղում­ներ, գոր­ծազր­կու­թյան աճ, ու­տե­լու փա­ռա­տո­նե­րի ու գոր­գլ­վա­յի կազ­մա­կեր­պում, դի­վա­նա­գի­տա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի ոչն­չա­ցում, ա­տե­լու­թյան ու ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյան մթ­նո­լոր­տի խո­րա­ցում, ար­տա­գաղ­թի ա­վե­լա­ցում, մարդ­կանց վի­րա­վո­րանք հասց­նել (անգ­րա­գետ Պո­ղոս, ոչ­խար պա­հող և այլն)։ Հո­գե­բա­նա­կան ճնշ­ման ե­ղա­նակ­նե­րի կի­րա­ռումն այս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի գոր­ծե­լաոճն է, բայց չեն հաշ­վար­կել, որ կան մար­դիկ, ո­րոնք ոչ մի տե­սա­կի ճնշ­ման չեն են­թարկ­վում, և այդ մար­դիկ կանգ­նեց­նե­լու են «ան­սեր ու չհան­դուր­ժող» այս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի կոր­ծա­նա­րար մե­քե­նան։ Իմ նկատ­մամբ նույն­պես քա­ղա­քա­կան հե­տապն­դում­ներ են ի­րա­կա­նաց­վում, բայց դա ո­չինչ է Հա­յաս­տան աշ­խար­հի հան­դեպ իմ սի­րո հա­մե­մատ։
Զրույ­ցը` Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 4576

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ