Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Երբ Փա­շի­ն­յանն ա­սում է՝ պատ­կե­րա­ցում­նե­րը նույնն են, ադր­բե­ջա­նա­կան կող­մը սա որ­պես խա­ղա­քարտ է օգ­տա­գոր­ծե­լու»

«Երբ Փա­շի­ն­յանն ա­սում է՝ պատ­կե­րա­ցում­նե­րը նույնն են, ադր­բե­ջա­նա­կան կող­մը սա որ­պես խա­ղա­քարտ է օգ­տա­գոր­ծե­լու»
05.11.2019 | 00:31

Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը վար­չա­պետ դառ­նա­լուց հե­տո հայ­տա­րա­րեց, թե Ար­ցա­խի հար­ցի ո­րո­շողն ին­քը չէ, ի­րեն ար­ցախ­ցին չի ընտ­րել, հետևա­բար նման ման­դատ չի տվել, հե­տո ա­սաց, թե բա­նակ­ցու­թյուն­ներ չեն լի­նե­լու մինչև Ար­ցա­խը չվե­րա­դառ­նա բա­նակ­ցա­յին սե­ղան, ա­վե­լի ուշ հայ­տա­րա­րեց, թե «Ար­ցա­խը Հա­յաս­տան է և վերջ»։ Նա­խօ­րեին էլ այս ա­մե­նին գու­մար­վեց մեկ այլ հայ­տա­րա­րու­թյուն։ Փա­շի­նյանն իր լայ­վում ա­սաց, թե բա­նակ­ցա­յին սե­ղա­նի շուրջ հի­մա մի տար­բե­րակ են փոր­ձում գտ­նել, ո­րը Հա­յաս­տա­նի, Ար­ցա­խի և Ադր­բե­ջա­նի ժո­ղո­վուրդ­նե­րին ըն­դու­նե­լի պի­տի լի­նի։ Այն, որ բազ­միցս չարչ­րկ­ված միտ­քը, թե ե­րեք եր­կր­նե­րին պի­տի ըն­դու­նե­լի տար­բե­րակ լի­նի, նոր չէ, բայց որ այդ­պես էլ հաս­կա­նա­լի չէ, թե այդ ինչ մո­գա­կան լու­ծում պի­տի լի­նի, որ և՛ իր հո­ղը պաշտ­պա­նո­ղի և գի­շե­րով ան­մեղ մար­դուն կաց­նա­հա­րո­ղի հա­մար ըն­դու­նե­լի լի­նի, չի բարձ­րա­ձայն­վում։ Ար­ցա­խյան հա­կա­մար­տու­թյան վե­րա­բե­րյալ Փա­շի­նյա­նի վեր­ջին մտ­քե­րին ենք անդ­րա­դառ­նում ադր­բե­ջա­նա­գետ ԱՆ­ԺԵ­ԼԱ Է­ԼԻ­ԲԵ­ԳՈ­ՎԱ­ՅԻ հետ հար­ցազ­րույ­ցում։

-Իր վեր­ջին «լայ­վում» Փա­շի­նյա­նը խո­սեց հա­կա­մար­տու­թյան մա­սին, ի՞նչ նոր բան Դուք ա­ռանձ­նաց­րիք։
-Հան­րու­թյան շր­ջա­նում տևա­կան ժա­մա­նակ ա­ռա­ջա­ցած հար­ցե­րի պա­տաս­խան­ներն այդ­պես էլ չհն­չե­ցին։ Վար­չա­պե­տը կենտ­րո­նա­ցավ բամ­բա­սանք­նե­րի, դա­վադ­րու­թյուն­նե­րի վրա։ Այ­նուա­մե­նայ­նիվ, հն­չեց մի այս­պի­սի թեզ, որ Ստե­փա­նա­կեր­տի և Երևա­նի մո­տե­ցում­նե­րը Ար­ցա­խի հար­ցում նույ­նա­կան են։ Այս թե­զի շուրջ հար­ցեր են ա­ռա­ջա­նում։ Տա­րի­ներ շա­րու­նակ կարևո­րել ենք, որ Ար­ցա­խը պետք է վե­րա­դառ­նա բա­նակ­ցա­յին սե­ղա­նի շուրջ, դա բա­ցատ­րել ենք այն հան­գա­ման­քով, որ Երևա­նի և Ստե­փա­նա­կեր­տի մո­տե­ցում­նե­րում կա­րող են տար­բե­րու­թյուն­ներ լի­նել։ Ստե­փա­նա­կեր­տի կար­ծի­քը պետք է լսել ու հաշ­վի առ­նել, խն­դի­րը պետք է հենց Ստե­փա­նա­կեր­տի հետ քն­նար­կել՝ սկ­սած ռազ­մա­գե­րի­նե­րի, դա­տա­պարտ­ված ան­ձանց փո­խա­նա­կու­մից մինչև բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի հիմ­նա­կան թե­զե­րը։ Բայց երբ Փա­շի­նյանն ա­սում է, թե պատ­կե­րա­ցում­նե­րը, դիր­քո­րո­շում­նե­րը նույնն են, տար­բե­րու­թյուն­ներ չկան, ադր­բե­ջա­նա­կան կող­մը սա, որ­պես խա­ղա­քարտ, վս­տա­հա­բար օգ­տա­գոր­ծե­լու է բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցում՝ ևս մեկ ան­գամ փաս­տե­լով, որ Ար­ցա­խը բա­նակ­ցա­յին սե­ղան վե­րա­դարձ­նե­լու կա­րիք չկա, ո­րով­հետև Հա­յաս­տա­նի և Ար­ցա­խի դիր­քո­րո­շում­նե­րում տար­բե­րու­թյուն չկա, հետևա­բար Հա­յաս­տա­նը կա­րող է ներ­կա­յաց­նել Ար­ցա­խը։ Ա­սել է՝ մենք մեզ հա­մար բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րում մեծ խո­չըն­դոտ ենք ստեղ­ծում։ Փա­շի­նյա­նը նաև շեշ­տեց, որ ե­թե լի­նի մի տար­բե­րակ, դա կհան­րայ­նաց­վի և կքն­նարկ­վի։ Այս­տեղ շատ կարևոր է, որ հայ­կա­կան կող­մը լի­նի նա­խա­հար­ձակ և դի­վա­նա­գի­տա­կան, քա­ղա­քա­կան, քա­րոզ­չա­կան նպա­տակ­նե­րից ել­նե­լով, մշա­կի իր ռազ­մա­վա­րու­թյու­նը։ Եվ ե­թե ե­րեք կող­մե­րի հա­մար ըն­դու­նե­լի տար­բե­րակ պի­տի լի­նի, ա­ռա­ջի­նը մենք պետք է դա Ադր­բե­ջա­նի հան­րու­թյա­նը ներ­կա­յաց­նենք, ա­ռաջ տա­նենք մեզ հա­մար ձեռն­տու այդ տար­բե­րա­կը։ Ադր­բե­ջա­նում ու­նե­նանք հա­սա­րա­կու­թյան մի հատ­ված, ո­րի հա­մար մեր տար­բե­րակն ըն­դու­նե­լի կլի­նի։ Բայց Փա­շի­նյա­նի այդ հայ­տա­րա­րու­թյու­նը դեռևս լո­զունգ­նե­րի մա­կար­դա­կից այն կողմ չի անց­նում։
-Ձեզ հա­մար հաս­կա­նա­լի՞ է այն տար­բե­րա­կը, որ ե­րեք կող­մե­րի հա­մար էլ լու­ծու­մը պի­տի ըն­դու­նե­լի լի­նի։ Դա ի­րա­կա­նու­թյան մեջ հնա­րա­վո՞ր է։ Եվ ընդ­հան­րա­պես Ար­ցա­խի հար­ցում Փա­շի­նյա­նի մտ­քե­րը հա­կա­սա­կան չե՞ն։
-Ե­թե հայ­կա­կան կողմն այդ­պի­սի տար­բե­րակ ու­նի, ճիշտ ժա­մա­նակն է, որ այդ տար­բե­րա­կը բարձ­րա­ձայն­վի և բո­լոր հնա­րա­վոր խո­ղո­վակ­նե­րով ադր­բե­ջա­նա­կան հա­սա­րա­կու­թյա­նը դա ըն­դու­նե­լի դարձ­վի։ Սա­կայն որ­քան հաս­կա­նում եմ, նման տար­բե­րակ չկա։ Դա ըն­դա­մե­նը բա­րի կամ­քի դրսևո­րում է։ Ժա­մա­նակն է, որ սկ­սեն դրա վրա աշ­խա­տել, քա­նի որ Ադր­բե­ջա­նը ոչ միայն ու­նի հս­տակ ձևա­կերպ­ված տար­բե­րակ, այլև ա­մեն օր աշ­խա­տում է այդ ուղ­ղու­թյամբ, իսկ ի՞նչ ենք մենք հա­կադ­րում դրան, դեռևս ինձ հա­մար ան­հաս­կա­նա­լի է։
-Փա­շի­նյա­նը վերս­տին հի­շեց­րեց հան­րաք­վեով հար­ցի լուծ­ման տար­բե­րա­կի մա­սին։ Ի՞նչ ա­սել է հան­րաք­վե, որ­տե՞ղ այն պի­տի անց­կաց­վի՝ Հա­յաս­տա­նու՞մ, Ար­ցա­խու՞մ։
-Ինձ հա­մար այդ տար­բե­րա­կը բա­ցար­ձակ հաս­կա­նա­լի չէ, ի՞նչ է նշա­նա­կում հան­րաք­վե անց­կաց­նել։ Ժա­մա­նա­կին միտք էր հն­չեց­վում, թե հրա­պա­րա­կում պի­տի մար­դիկ հա­վաք­վեն ու լուծ­ման տար­բե­րակ ո­րո­շեն։ Սա ևս ան­հաս­կա­նա­լի է։ Ինչ­պե՞ս պետք է հայ­կա­կան կող­մի ո­րո­շու­մը դր­վի հան­րաք­վեի, ոչ մի կերպ հաս­կա­նա­լի չէ։ Մեզ ոչ մե­խա­նիզմն են բա­ցատ­րում, ոչ նման գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի ռիս­կերն են հաշ­վի առ­նում, ոչ ի­րա­վա­կան, ոչ պատ­մա­կան տե­սան­կյու­նից են հար­ցին անդ­րա­դառ­նում։ Բա­ցի հան­րաք­վեից խոս­վեց նաև հան­րա­յին քն­նար­կում­ներ անց­կաց­նե­լու մա­սին։ Այ­սինքն, ժա­մա­նակն է, որ հան­րու­թյա­նը ներ­կա­յաց­վի լուծ­ման տար­բե­րակ, ո­րը պետք է հան­րա­յին լայն քն­նարկ­ման դր­վի։
-Երբ ա­սում եք, թե լուծ­ման տար­բե­րակ պետք է հան­րայ­նաց­վի, ի՞նչ եք ակն­կա­լում այս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րից։ Մենք հի­շում ենք, որ նա­խորդ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի ժա­մա­նակ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը ևս հան­րու­թյա­նը բա­ցա­հայտ չէին ներ­կա­յաց­վում։ Այ­սինքն, այս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը ի՞նչ պետք է ներ­կա­յաց­նեն այդ գոր­ծըն­թաց­նե­րից, ո­րի մա­սին լռում են։
-Առն­վազն պի­տի բաց­վեն այն թե­զե­րը, ո­րոնց մա­սին խո­սում է Փա­շի­նյա­նը։ Դրանք պետք է բա­ցատր­վեն։ Երբ աս­վում է, որ Ար­ցա­խը պի­տի վե­րա­դառ­նա բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի սե­ղա­նին, վար­չա­պետն ի­րա­վա­սու չէ Ստե­փա­նա­կեր­տի փո­խա­րեն բա­նակ­ցե­լու, պի­տի հս­տակ ներ­կա­յաց­վի, թե ինչ­պես է հնա­րա­վոր սա։ Հի­մա Հա­յաս­տա­նը բա­նակ­ցե­լու՞ է, թե՞ չէ, ժա­մա­նա­կա­վո՞ր է սա, թե՞ ոչ, թե՞ առ­հա­սա­րակ բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թաց չի լի­նե­լու։ Հան­րու­թյա­նը սա պարզ պի­տի բա­ցատր­վի։ Հա­ջորդ թե­զը՝ «Ար­ցա­խը Հա­յաս­տան է և վերջ»։ Սա ևս հա­սա­րա­կու­թյա­նը հաս­կա­նա­լի պի­տի ներ­կա­յաց­նել, թե ինչ ենք դրա տակ հաս­կա­նում։ Սա ի­րա­վա­կան հետևա՞նք է ու­նե­նա­լու, թե՞ քա­րոզ­չա­կան թեզ է։ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ա­ռաջ քա­շած տար­բե­րա­կը, թե պի­տի ե­րեք կող­մե­րին ըն­դու­նե­լի լու­ծում լի­նի, ևս պի­տի հան­րու­թյա­նը բա­ցատր­վի, թե որն է մեր տես­լա­կա­նը, որն է մեզ ըն­դու­նե­լի, որ նաև ադր­բե­ջան­ցի­նե­րի հա­վա­նու­թյա­նը կար­ժա­նա­նա։ Ես հա­մե­նայն դեպս նման տար­բե­րակ չգի­տեմ։ Դեռ մեծ հարց է՝ նման տար­բե­րակ ընդ­հան­րա­պես գո­յու­թյուն ու­նի՞, թե՞ ոչ։ Վեր­ջին թե­զը, որ նա­խօ­րեին ա­ռաջ քա­շեց Փա­շի­նյա­նը, այն է, որ Երևա­նի և Ստե­փա­նա­կեր­տի մո­տե­ցում­նե­րը նույնն են, ին­չը հա­կա­սու­թյուն­նե­րի մեջ է մտ­նում վե­րոն­շյալ թե­զե­րի հետ։ Մինչև այս ա­մե­նը հս­տակ չբա­ցատր­վի հա­սա­րա­կու­թյա­նը, թե ինչ են դրանք են­թադ­րում, ուր ենք շարժ­վում, շատ դժ­վար կլի­նի տրա­մա­բա­նո­րեն որևէ բան բա­ցատ­րել։
-Հայ­կա­կան կողմն այ­սօր բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րում ի՞նչ դիր­քում է։
-Հարցն այն է, որ ես ընդ­հան­րա­պես չգի­տեմ, թե այ­սօր բա­նակ­ցու­թյուն­ներ կա՞ն, թե՞ ոչ, որ­պես­զի գնա­հա­տեմ, թե ինչ դիր­քում ենք։ Ըն­դա­մե­նը տեխ­նի­կա­կան հար­ցե­րի շուրջ քն­նար­կում­ներ են, բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թաց չեմ տես­նում։ Կամ Փա­շի­նյա­նը գնում է ընդ­հա­տա­կյա, փակ դռ­նե­րի հետևում բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի, ո­րից հա­սա­րա­կու­թյու­նը տե­ղյակ չէ, ու դա դժ­վար է վեր­լու­ծել։ Երբ ներ­կա­յաց­վի, որ բա­նակ­ցա­յին սե­ղա­նին կա փաս­տա­թուղթ, նոր հաս­կա­նա­լի կլի­նի, թե ին­չի մա­սին է խոս­քը։
-Նոր­մա՞լ է, որ բամ­բա­սանք­նե­րին անդ­րա­դար­ձող երկ­րի ղե­կա­վա­րը դեռ չի խո­սում բուն բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցի մա­սին, ոչ էլ անդ­րա­դառ­նում է Ա­լիևի վեր­ջին ռազ­մա­տենչ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րին՝ ընդ­հուպ Զան­գե­զուրն ադր­բե­ջա­նա­կան հող լի­նե­լու մա­սին։
-Ի­հար­կե, նոր­մալ չէ, ո­րով­հետև սա ար­դեն Ար­ցա­խին էլ չի վե­րա­բե­րում, այլ Ադր­բե­ջա­նի ղե­կա­վա­րը բա­ցե­բաց խո­սում է Հա­յաս­տա­նի տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյան վե­րա­բե­րյալ իր նկր­տում­նե­րի մա­սին։ Նրա հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը մեր տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյան սպառ­նա­լիք են։ Սա քն­նարկ­ման հարց էլ չէ, ցան­կա­ցած այս­պի­սի հայ­տա­րա­րու­թյուն կտ­րուկ հա­կա­դարձ­ման պի­տի ար­ժա­նա­նա։ Սա մի­ջազ­գա­յին նոր­մե­րից դուրս հայ­տա­րա­րու­թյուն է, ո­րի հա­մար Ադր­բե­ջա­նը պի­տի պատժ­վի։ Հայ­կա­կան կող­մը դրա­նով հետևո­ղա­կա­նո­րեն պի­տի զբաղ­վի։

Զրույցը՝ Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 3192

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ