Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ո՞վ դուրս թո­ղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից

Ո՞վ դուրս թո­ղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից
15.11.2019 | 01:10

Թերևս փոքր-ինչ կո­պիտ հն­չի, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, պետք է վկա­յա­կո­չեմ հայ­կա­կան հայտ­նի ա­սաց­ված­քը. մի գիժ քա­րը գցեց փո­սը, հա­րյուր խե­լոք հա­վաք­վե­ցին, չկա­րո­ղա­ցան քա­րը փո­սից հա­նել: Այ­սօր Լավ­րո­վի (ինչ խոսք, նա ծան­րակ­շիո, լուրջ, աշ­խար­հում հարգ­ված դի­վա­նա­գետ է) խոս­քը, թե կոնկ­րետ որ նա­խա­գա­հին է վե­րա­բե­րում միան­շա­նակ պա­տաս­խա­նե­լը, և հեշտ է, և դժ­վար: Եվ այդ դի­լե­մա­յի լու­ծումն օ­բյեկ­տի­վո­րեն հնա­րա­վոր չէ, ո­րով­հետև պա­ռակտ­ված հա­սա­րա­կու­թյու­նում առ­կա քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րը գոր­ծում են ոչ թե պե­տու­թյան, այլ խմ­բա­կա­յին, քա­ղա­քա­կան թի­մի շա­հե­րից ել­նե­լով: Թող­նենք Լավ­րո­վին իր խոս­քի հետ, խմ­բա­կա­յին թայ­ֆա­բազ­նե­րին էլ ի­րենց խմ­բա­կա­յին շա­հե­րի պաշտ­պա­նու­թյամբ զբաղ­վե­լու:


Փոր­ձեմ ար­տա­հայ­տել միտքս՝ հեն­վե­լով միայն փաս­տե­րի վրա: Երբ ստո­րագր­վում էր Բիշ­քե­կյան հրա­դա­դա­րի պայ­մա­նա­գի­րը, Լավ­րո­վը դեռևս ՌԴ-ի ԱԳՆ-ն չէր ներ­կա­յաց­նում: Ինչ որ ա­սել է Լավ­րո­վը, ա­մենևին չի անդ­րա­դար­ձել բուն հար­ցին վե­րա­բե­րող փաս­տե­րին և ակ­նար­կել է, թե ով դուրս թո­ղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից: Որ­պես­զի ա­սե­լիքս լի­նի հիմ­նա­վոր, խոս­քը տանք ոչ միայն բա­նակ­ցա­յին փաս­տաթղ­թե­րին քա­ջա­տե­ղյակ, այլև վե­րին աս­տի­ճա­նի օ­բյեկ­տիվ քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ Վլա­դի­միր Կա­զի­մի­րո­վին, ո­րը Մինս­կի խմ­բում Ռու­սաս­տա­նը ներ­կա­յաց­նող հմուտ դի­վա­նա­գետ էր: Ես մեջ եմ բե­րում նրա խոս­քե­րը մո­տա­վոր հի­շո­ղու­թյամբ:


«Երբ պի­տի ստո­րագր­վեր Բիշ­քե­կյան հա­մա­ձայ­նա­գի­րը, նա­խօ­րեին ինձ զան­գա­հա­րեց Հեյ­դար Ա­լիևը և խնդ­րեց, որ պայ­մա­նա­գի­րը ստո­րագ­րի նաև Հա­յաս­տա­նը: Ես նրան ա­սա­ցի՝ ինչ գործ ու­նի Հա­յաս­տա­նը այդ կոնֆ­լիկ­տում: Կոնֆ­լիկ­տի կող­մե­րը եր­կուսն են՝ Ադր­բե­ջա­նը և Ղա­րա­բա­ղը։ Հաս­կա­նա­լով Կա­զի­մի­րո­վի դիր­քո­րո­շու­մը, Ա­լիևն ա­սում է՝ ան­ձամբ կխնդ­րեմ Լևոն Հա­կո­բո­վի­չին, որ հա­մա­ձայն­վի և դնել տա Հա­յաս­տա­նի ստո­րագ­րու­թյու­նը»: Եվ Բիշ­քե­կում հրա­դա­դա­րի պայ­մա­նա­գի­րը ստո­րագր­վում է ե­րեք ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի կող­մից:


Հի­մա հար­ցադ­րու­մը՝ դա դա­վա­ճա­նու­թյու՞ն էր, թե՞ քա­ղա­քա­կան տհա­սու­թյուն, որ ցու­ցա­բե­րել է մեր «հմուտ» դի­վա­նա­գետ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը: Սա ճա­կա­տագ­րա­կան այն սխալն է, որ գի­տակ­ցա­բար, թե ան­գի­տակ­ցա­բար կա­տա­րել է ՀՀ ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հը 1997 թվա­կա­նին։ Թե ինչ կգ­րի Լևո­նի «սա­րատ­նիկ» («սա­րատ­նիկ» բա­ռի հե­ղի­նա­կը հայտ­նի լրագ­րող Է­դիկ Անդ­րեա­սյանն է) Հեն­րիկ Ի­գի­թյա­նը «Հայք թեր­թում», և կամ դրա­նից հե­տո ով վերջ­նա­կա­նա­պես դուրս մղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից, ինձ հա­մար ար­դեն կարևոր չէ, ո­րով­հետև հենց դա է ե­ղել Ա­լիևի նպա­տա­կը՝ Հա­յաս­տա­նը ներ­քա­շել որ­պես կոնֆ­լիկ­տի կողմ և Հա­յաս­տա­նի ղե­կա­վա­րու­թյան կող­մից (Լևո­նի և Քո­չա­րյա­նի) քիչ-քիչ դուրս մղել Ղա­րա­բա­ղը: Եվ այ­սօր ու­նենք այն, ինչ ու­նենք:


Սոկ­րատ ՀՈՎ­ՍԵ­ՓՅԱՆ

Հ. Գ. Ե­թե դի­վա­նա­գե­տը լծ­ված է աշ­խա­տան­քին հա­նուն իր, իր ըն­տա­նի­քի, իր կլա­նի բար­գա­վաճ­ման և երկ­րի թա­լա­նի, նրա­նից լուրջ դի­վա­նա­գի­տա­կան գործ մի սպա­սիր: Դի­վա­նա­գե­տի աշ­խա­տան­քը տք­նա­ջան, անմ­նա­ցորդ աշ­խա­տանք է: Թա­լա­նով զբաղ­վո­ղը չի կա­րող լի­նել լուրջ պե­տա­կան, քա­ղա­քա­կան, դի­վա­նա­գետ գոր­ծիչ:

Դիտվել է՝ 50714

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ