Մանրամասն որոնում (արխիվ)
19.04.2024
 
Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 
Նորություններ » Մի ծն­վեք ու չմեռ­նեք

Մի ծն­վեք ու չմեռ­նեք

Մի ծն­վեք ու չմեռ­նեք
17.01.2020 | 00:32
Համ­բե­րու­թյու­նը սքան­չե­լի հատ­կու­թյուն է, որ օգ­նում է ճիշտ ո­րո­շում­ներ կա­յաց­նել, բայց ինչ-որ պա­հից համ­բե­րու­թյու­նը վե­րած­վում է հա­մա­կեր­պու­մի ու դառ­նում դա­վա­ճա­նու­թյուն: Ե՞րբ կգա պա­հը, որ մեզ­նից յու­րա­քան­չյու­րը ինք­նա­բուխ, ա­ռանց աջ ու ա­հյակ նա­յե­լու, ոչ թե մտ­քում, այլ բարձ­րա­ձայն ճչա՝ հե­րիք է: Ձեզ պա­հեք ձեր գա­վա­ռա­կան բթամ­տու­թյու­նը: Չի գա, քա­նի դեռ ձեր մեծ մա­սը կար­ծում է, որ երկ­րում ինչ ան­հե­թե­թու­թյուն լի­նում է, մե­ղա­վո­րը նա­խա­րա­րը կամ նո­րան­շա­նակ պաշ­տո­նյան է, բայց ոչ ՎԱՐ­ՉԱ­ՊԵ­ՏԸ, ո­րով­հետև Նի­կո­լը մեզ փր­կեց: Ին­չի՞ց փր­կեց:
Սկս­վեց «Մեր­ժիր Սեր­ժին»-ով, հե­տո «Սեր­ժը» դար­ձավ մեր կյան­քի ա­վե­լի մեծ մա­սը, քան իր իշ­խա­նու­թյան 10 տա­րի­նե­րին. ա­մեն պահ մեզ խրում են «նա­խորդ հան­ցա­վոր ռե­ժի­մի» խրա­մատն ու ստի­պում օ­րը 24 ժամ ՀԻ­ՇԵԼ: Մեզ օ­րը 24 ժամ տա­նում են ԱՆ­ՑՅԱԼ, մեզ­նից խլում են ԱՅ­ՍՕ­ՐԸ, ու ձևա­վո­րում են Ա­ՊԱ­ԳԱ, որ­տեղ ի­րենք են լի­նե­լու այ­սօր­վա «ՍԵՐ­ԺԸ»: Իսկ դա մեզ պետք չէ: Ո­րո­շում­նե­րը կա­յաց­նում են՝ ա­ռանց կա­տար­ման պայ­ման­ներ ստեղ­ծե­լու ու քաո­սի մեջ խրում մարդ­կանց՝ ա­ռանց բա­ցա­ռու­թյան բո­լոր ո­լորտ­նե­րում: Կա­ռա­վար­ման ա­նըն­դու­նա­կու­թյու­նը ներ­կա­յաց­նում են բա­րե­փո­խում ու սպա­սում, որ ե­րախ­տա­գի­տու­թյու­նից հալ­վենք, ապ­շում են, որ չենք ըն­կա­լում ի­րենց հան­ճա­րե­ղու­թյունն ու մեր հե­տամ­նա­ցու­թյամբ պա­հան­ջում ենք նոր­մալ ապ­րե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն:
Կառ­չել են ա­թոռ­նե­րից ու ի­րենց հա­մա­րում են հա­վեր­ժա­կան՝ կա­յաց­նե­լու մե­կը մյու­սից հա­կա­պե­տա­կան ո­րո­շում­ներ: Ման­կատ­ներն ու ծե­րա­նոց­նե­րը հեր­թով փա­կե­ցին ու փա­կում են՝ չլու­ծե­լով կեն­սա­կան հար­ցը՝ ի՞նչ են ա­նե­լու ե­րե­խա­ներն ու ծե­րե­րը: Թղ­թի վրա լու­ծում­ներ կան՝ հե­րիք է: Ի­րենք ապ­րում են թղ­թե­րով ու ֆեյս­բու­քում, ռեալ կյան­քը մնա­ցած­նե­րի հա­մար է: Հա­սանք ծնն­դատ­նե­րին:
Զու­գա­հեռ փակ­վում են դիա­հեր­ձա­րան­նե­րը: «Դա­գաղ­նե­րով» իշ­խա­նու­թյան գա­լուց հե­տո տրա­մա­բա­նա­կան քայլ է: Ծնն­դատ­նե­րի փակ­ման պատ­ճա­ռա­բա­նու­թյու­նը ան­հե­թե­թա­գույն է՝ ո­րա­կյալ բու­ժօգ­նու­թյուն ցու­ցա­բե­րե­լու անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն:
Ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րու­թյու­նը ե՞րբ է կա­տա­րել մա­տուց­վող բուժս­պա­սարկ­ման ո­րա­կի ու­սում­նա­սի­րու­թյուն, ի՞նչ չա­փա­նիշ­նե­րով է ո­րո­շել Ո­ՐԱ­ԿԸ: Որ­քան էլ աբ­սուրդ է՝ ըստ ՔԱ­ՆԱ­ԿԻ: Ծնունդ­նե­րի քա­նա­կի: Ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րի` 2018-ի հու­լի­սի 30-ի թիվ 1941-Ա հրա­մա­նով հաս­տատ­ված ծնն­դօգ­նու­թյան բժշ­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի գնա­հատ­ման չա­փա­նիշ­նե­րի հա­մա­ձայն՝ ա­ռա­ջին մա­կար­դա­կի ծնն­դա­տան գոր­ծու­նեու­թյան հա­մար պետք է տա­րե­կան առն­վազն 150 ծնունդ ա­պա­հո­վել։ Ըստ նա­խա­րա­րի՝ 150-ը պա­տա­հա­կան չէ՝ պա­կա­սի դեպ­քում ծնն­դօգ­նու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նո­ղի գոր­ծու­նեու­թյու­նը ար­դա­րաց­ված չէ ծախս-ար­դյու­նա­վե­տու­թյան և մայ­րա­կան ու նո­րած­նա­յին մա­հա­ցու­թյան և հի­վան­դա­ցու­թյան կան­խար­գել­ման տե­սան­կյու­նից: Ար­սեն Թո­րո­սյա­նի փոր­ձը ցույց է տվել, որ ծնունդ­նե­րի փոքր թի­վը ժա­մա­նա­կի մեջ հան­գեց­նում է անձ­նա­կազ­մի մաս­նա­գի­տա­կան ո­րա­կի կորս­տի: Որ­տե՞ղ էին բժիշկ­նե­րը, ի­րա­վա­պաշտ­պան ՀԿ-նե­րը, ՄԻՊ-ը, երբ նա­խա­րա­րը սկան­դա­լա­յին հրա­ման էր ար­ձա­կում: Ե­թե Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը չի հաս­կա­նում՝ ինչ­պես են ե­րե­խա­նե­րը ծն­վում ընդ­հան­րա­պես, ոչ ծնող­նե­րի, ոչ ե­րե­խա­նե­րի, ոչ բժիշկ­նե­րի մեղքն է: Ե­թե Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը չգի­տի, որ Հա­յաս­տա­նում կա ժո­ղովր­դագ­րա­կան ճգ­նա­ժամ, որ պե­տու­թյու­նը պար­տա­վոր է վա­րել ծնունդ­նե­րի խթան­ման քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն՝ ոչ թե սոսկ փող տա­լով ե­րե­խա­նե­րի ծնն­դյան դեպ­քում, այլ կեն­սա­մա­կար­դակ բարձ­րաց­նե­լով ու աշ­խա­տա­տեղ ստեղ­ծե­լով, որ սե­ռու­նակ տա­րի­քի տղա­մար­դիկ ար­տագ­նա աշ­խա­տան­քի չմեկ­նեն, ոչ թե ծնն­դատ­նե­րի բժիշկ­նե­րից ա­մեն տա­րի 150 ծնունդ պա­հան­ջի, հրա­ժա­րա­կան պի­տի տա:
Ե­թե Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը չի հաս­կա­նում, որ չի կա­րե­լի ծննդ­կա­նին հե­ռա­վոր մար­զե­րից Երևան տե­ղա­փո­խել, որ ոչ բո­լոր ծնող­նե­րն են իր չափ աշ­խա­տա­վարձ ու պարգևատ­րում ստա­նում, որ ի­րենց ծն­վե­լիք զա­վակ­նե­րին Երևան բե­րեն ու ծախ­սե­րի տա­կից դուրս գան, որ ծնն­դա­տու­նը մար­դուն իր հայ­րե­նի­քին կա­պող վայր է, ու ծնն­դա­տան փա­կու­մը նշա­նա­կում է մարդ­կանց տուն ու տե­ղից կտրել, Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին պետք է բա­ցատ­րել, որ իր նշա­նա­կած նա­խա­րա­րը կյան­քից կտր­ված ու բժշ­կու­թյու­նից ո­չինչ չհաս­կա­ցող թղթա­կեր է:
Ծնն­դատ­նե­րի փա­կու­մից բժիշկ­նե­րի ու բնա­կիչ­նե­րի ըն­դվ­զում­նե­րից հե­տո մամ­լո ա­սու­լի­սում նա­խա­րա­րը, նո­րից կյան­քից կտր­ված թվե­րով զին­ված, պն­դեց՝ տա­րե­կան 150-ից պա­կաս ծնունդ ըն­դու­նող ծնն­դատ­նե­րը կփակ­վեն։ Դա նրա սկզ­բունքն է: Բայց դե­մա­գո­գիա է՝ նո­րա­ծին­նե­րի թվից կառ­չե­լու փո­խա­րեն նա­խա­րա­րը պի­տի մտա­ծի՝ ինչ­պես ծնա­րան­նե­րը ա­պա­հո­վի բուժ­տեխ­նի­կա­յով ու մաս­նա­գետ­նե­րով: Ակն­հայտ է, որ ա­ռանց վար­չա­պե­տի հա­մա­ձայ­նու­թյան ոչ մի նա­խա­րար, ան­գամ ա­մե­նա­գետ Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը, չէր կա­րող նման հրա­ման տալ, և վար­չա­պե­տի հա­մա­ձայ­նու­թյամբ են փակ­վում Ա­չաջ­րի, Մա­րա­լի­կի, Եղ­վար­դի, Ա­րա­գա­ծի, Ար­տե­նիի, Ծաղ­կա­հո­վի­տի, Արծ­վա­բեր­դի, Քա­ջա­րա­նի ծնն­դատ­նե­րը: ՈՒ՝ ոչ միայն: Ծաղ­կա­հո­վի­տի, ո­րի տեղն էլ Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը չգի­տի, ծնն­դա­տու­նը 22 գյուղ է սպա­սար­կում, բնակ­լի­մա­յա­կան պայ­ման­նե­րը վատն են՝ երբ Երևա­նում չոր ե­ղա­նակ է, այն­տեղ ձյուն-ձմեռ է, ճա­նա­պարհ­նե­րը փակ են: Իր կնոջն այդ ճա­նա­պարհ­նե­րով Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը տե­ղից տեղ տա­նե­լու ռիս­կը կա­նե՞ր: Կհա­մա­ձայ­նե՞ր, որ իր կինն աշ­խա­տեր Ծաղ­կա­հո­վի­տի հի­վան­դա­նո­ցում՝ նրա աշ­խա­տա­վար­ձի հա­մե­մատ գրոշ­նե­րով: Թե՞ ինքն ու իր կի­նը հպարտ հա­յեր են, մնա­ցա­ծը պի­տի դու­խով հաղ­թա­հա­րեն ի­րենց պաշ­տո­նա­վար­ման հետևանք­նե­րը:
Ի՞նչ էին մտա­ծում Աժ-ում 2020-ի բյու­ջեի նա­խա­գի­ծը հաս­տա­տե­լիս՝ տե­ղյա՞կ չէին նա­խա­րա­րի՝ բուժ­հաս­տա­տու­թյուն­ներ փա­կե­լով փող աշ­խա­տե­լու մտադ­րու­թյուն­նե­րին: Թե՞ վս­տա­հե­ցին նրա մաս­նա­գի­տա­կան ու մարդ­կա­յին ո­րակ­նե­րին ու ու­նա­կու­թյուն­նե­րին: Իշ­խա­նա­մե­տով ու ընդ­դի­մա­դի­րով: Ար­սեն Թո­րո­սյա­նի՝ ի­մա Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի, մտ­քով չի՞ ան­ցել, որ ո­րա­կը բարձ­րաց­նում են ոչ թե հի­վան­դա­նոց փա­կե­լով, այլ հի­վան­դա­նո­ցի պայ­ման­նե­րը բա­րե­լա­վե­լով, նոր բուժ­տեխ­նի­կա տրա­մադ­րե­լով, բու­ժանձ­նա­կազ­մին վե­րա­պատ­րաս­տե­լով, թե՞ դա ծախ­սա­տար է: Կամ էլ՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին հե­տաք­րք­րում են միայն ռես­տո­րան­ներն ու ի­րենց զու­գա­րան­նե­րը, ո՞ր զբո­սաշր­ջիկն է գնում ծնն­դա­տուն կամ հի­վան­դա­նոց: Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը չգի­տի որ­տե՞ղ ծախ­սի պե­տու­թյան փո­ղե­րը: Ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան վրա: Թե՞ նպա­տա­կը մար­զա­յին հի­վան­դա­նոց­նե­րը մաս­նա­վո­րեց­նելն է ու պե­տու­թյան հաշ­վեկշ­ռից հա­նե­լը: Իսկ ժո­ղո­վուր­դը այդ­քան փող ար­դեն ու­նի՞: Ո՞վ է ո­րո­շել, որ մար­զե­րում աշ­խա­տող բժիշկ­նե­րը ո­րա­կյալ մաս­նա­գետ­ներ չեն: Ին­չու՞ պի­տի ան­գործ մնան: Մար­զե­րում էլ մար­դիկ են ապ­րում, որ ծն­վե­լու, աշ­խա­տե­լու ու նաև մեռ­նե­լու ի­րա­վունք ու­նեն՝ հա­կա­ռակ ար­սեն­թո­րո­սյան­նե­րի: Պա­տաս­խան տա­լու՞ է Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը, երբ ծննդ­կան­նե­րի ու նո­րա­ծին­նե­րի մա­հա­ցու­թյան դեպ­քեր լի­նեն իր հրա­մա­նի պատ­ճա­ռով, թե՞ այդ նպա­տա­կով կան «ա­նո­րակ» բժիշկ­ներ, որ կրակն են ըն­կել Ա­ՆՈ­ՐԱԿ նա­խա­րա­րի ձեռ­քը:
Փո­ղոց դուրս ե­կած մար­դիկ պա­հան­ջում էին նա­խա­րա­րի հրա­ժա­րա­կա­նը, իսկ «Նի­կո­լին բան ա­սո­ղի մե­րը»: Ի՞նչ է պետք, որ նրանք հաս­կա­նան՝ ոչ մի նա­խա­րար ինք­նագ­լուխ ո­րո­շում չի ըն­դու­նում: Եղ­վար­դում ցու­ցա­րար­նե­րից մե­կը հարց­նում էր՝ «ՈՒ՞մ եք ծա­խել էդ շեն­քը, կե­րաք ժո­ղովր­դին, կե­րաք», մյու­սը՝ ա­վա­գա­նի­նե­րին էր պա­հան­ջում, եր­րոր­դը՝ աշ­խա­տա­տեղ, որ ե­րե­խա­ներ ծն­վեն: Մեկն էլ բղա­վում էր. «Էր­կու տա­րի ա­ռա­վո­տից ի­րի­կուն Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի դա­տա­վա­րու­թյուն, դե զզ­վաց­րիք, է­լի, ե­կեք էս խն­դիր­նե­րը լու­ծեք, ոչ թե գլուխ­ներս հար­թու­կեք»: Սխա՞լ էր: Սխա՞լ է մի­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան հա­յը, որ հոգ­նել է քա­ղա­քա­կան խա­ղե­րից ու ու­զում է՝ նոր իշ­խա­նու­թյու­նը իր կյան­քը փո­խի՝ ինչ­պես խոս­տա­ցել է: Նոր իշ­խա­նու­թյու­նը, ում հա­վա­տա­ցել է, սպա­սե­լիք­ներ ու­նի ու այն­քան շատ սպա­սե­լիք­ներ, որ չի կա­րո­ղա­նում ըն­կա­լել՝ նոր իշ­խա­նու­թյունն իր խն­դիր­ներն ու­նի, ինքն՝ իր: Իշ­խա­նու­թյան խն­դի­րը ինք­նա­պահ­պա­նու­թյունն է՝ ինչ­պես բո­լոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի ու բո­լոր ժա­մա­նակ­նե­րում: Այդ հար­ցում հին ու նոր չի լի­նում:
Իշ­խա­նու­թյու­նը շա­րու­նա­կում է ա­ռա­ջին դեմ­քի ու մնա­ցած­նե­րի մա­կար­դա­կով աս­պա­րեզ նե­տել սոսկ կար­գա­խոս­ներ՝ «Հարս­տա­ցեք ու հարս­տաց­րեք», «Աղ­քա­տու­թյու­նը գլուխ­նե­րում հաղ­թա­հա­րեք»… Մա­մու­լը գրում է, որ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը մտա­դիր է … ցրել խոր­հր­դա­րա­նը՝ «ֆրակ­ցիան ան­վերջ «պադս­տա­վա» է ա­նում նրան»: Ե­թե ա­ռաջ Նի­կո­լը զգու­շաց­րել էր` ֆրակ­ցիա­յից դուրս ե­կո­ղը ման­դա­տը պետք է վայր դնի, այ­լա­պես պառ­լա­մեն­տը կց­րի, հի­մա սպա­սում է կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի ու Ընտ­րա­կան օ­րենս­գր­քի փո­փո­խու­թյուն­նե­րին։ Եվ՝ հակ­ված չէ 88 պատ­գա­մա­վոր ու­նե­նալ, փոր­ձե­լու է ա­դեկ­վատ, մո­բիլ թիմ ձևա­վո­րել: Ե­թե տե­ղե­կու­թյու­նը հա­վաս­տի է, Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հան­դի­պե­լու է թի­մի դա­ժան դի­մադ­րու­թյա­նը՝ «ման­կա­պար­տեզն» ար­դեն սո­վո­րել է կյան­քի հա­ճույք­նե­րին՝ բարձր աշ­խա­տա­վար­ձով + ան­կապ պարգևատ­րում­նե­րով, 1 շա­բաթ Երևա­նում, 2 շա­բաթ գոր­ծու­ղում­նե­րում, պե­տու­թյան հաշ­վին ֆլեշ­մո­բե­րով ու ԿՐԵԱ­ՏԻՎ քայ­լե­րով: Կկա­րո­ղա­նա՞ ՔՊ նա­խա­գա­հը հաղ­թա­հա­րել ՔՊ-ին: Թե՞ ՔՊ-ն նրան կփո­խա­րի­նի, ա­սենք, Տիգ­րան Ա­վի­նյա­նով: Կամ՝ Ան­նա Հա­կո­բյա­նով: Ծայ­րա­հեղ դեպ­քում՝ Մա­րիամ Փա­շի­նյա­նով: Խոր­հր­դա­րա­նը ցրե­լուց ա­ռաջ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը պար­տա­վոր է պե­տու­թյունն ա­զա­տել իր սկ­սած ան­հե­թեթ ու անն­պա­տա­կա­յին դար­ձած դա­տա­վա­րու­թյուն­նե­րից, որ վե­րած­վել են փաս­տա­բան­նե­րի խրախ­ճան­քի ու գնա­լով հե­ռա­նում են բուն խնդ­րից: ՀՀ հպարտ ու ոչ հպարտ հա­յե­րի հա­մար սոսկ իշ­խա­նա­կան խն­դիր է ՍԴ-ի մի կա­թիլ մեղր դա­ռած պատ­մու­թյու­նը: Գաղտ­նիք չէ, ու վա­ղուց, որ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ու­զում է Հրայր Թով­մա­սյա­նից ու «ըն­կե­րու­թյու­նից» ա­զատ­վել, որ նրանք էլ ի­րենց հեր­թին ա­զա­տու­թյուն չտան Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նին: Այ­սինքն՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ըն­դու­նել է պե­տա­կան մե­ղադ­րո­ղի պար­տու­թյու­նը դա­տա­վա­րու­թյու­նում ու փոր­ձում է կան­խել փաս­տա­բան­նե­րի հաղ­թա­նա­կը ՍԴ-ում: Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ըն­դու­նել է, որ 2008-ի մար­տի 1-ի 10 սպա­նու­թյուն­նե­րի բա­ցա­հայ­տումն ու մե­ղա­վոր­նե­րին պատ­ժե­լը ապ­րիո­րի է, որ այդ դա­տա­վա­րու­թյու­նը վե­րած­վել է Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի «հե­րո­սաց­ման» գոր­ծըն­թա­ցի, ու դա ի­րե­նից այլևս կախ­ված չէ: Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, ԱԺ-ն ցրե­լուց ա­ռաջ ու նոր ԱԺ-ում ՔՊ-ի հաղ­թա­նա­կի հա­մար, պար­տա­վոր է վե­րա­կանգ­նել նոր­մալ հա­ղոր­դակ­ցու­թյան մթ­նո­լոր­տը երկ­րում: ՈՒ նաև նե­րո­ղու­թյուն խնդ­րել իր կադ­րե­րի ա­վե­րա­ծու­թյուն­նե­րի հա­մար: Նե­րո­ղու­թյուն խնդ­րել, որ իր նշա­նա­կած Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նը վար­կա­բե­կում էր ԵԿՄ-ին, իր նշա­նա­կած Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նը ու­զում էր հայ գրա­կա­նու­թյունն ու հա­յոց պատ­մու­թյու­նը ոչ պար­տա­դիր դարձ­նել բու­հե­րում, իսկ դպ­րոց­նե­րից հա­նել Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու պատ­մու­թյու­նը: Որ իր կա­ռա­վար­ման օ­րոք Ա­մե­նայն հա­յոց կա­թո­ղի­կո­սի հրա­ժա­րա­կանն էին պա­հան­ջում, իսկ իր բա­նագ­նաց­նե­րը օ­րը մեկ Ան­թի­լիաս էին գնում: Որ իր կա­ռա­վար­ման օ­րոք Հա­յաս­տան ներդ­րում­ներ չե­կան, բայց գա­լու էին, ե­թե ին­քը խե­լա­միտ ու հա­վա­սա­րակ­շիռ քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն վա­րեր: Որ ան­փոր­ձու­թյան ու ան­տե­ղյա­կու­թյան պատ­ճա­ռով պե­տա­կան կա­ռա­վա­րու­մը վե­րած­վել է մեկ մար­դու քմա­հա­ճույք­նե­րի բա­վա­րար­ման, որ չու­ներ ու չու­նե­ցավ պե­տա­կա­նու­թյան զգա­ցում ու իր պաշ­տո­նի գի­տակ­ցում: Ա­րեց՝ ինչ կա­րող էր: Ինչ չա­րեց, թող նե­րեն ու չմե­ղադ­րեն՝ զի կար իր այդ­քան էր: Հեր­թա­կան, թե ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­նե­րից ա­ռաջ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ու ՔՊ-ն ու­նեն ան­սահ­մա­նա­փակ իշ­խա­նու­թյուն ու սահ­մա­նա­փակ ժա­մա­նակ: Կեղծ օ­րա­կար­գե­րից հրա­ժար­վե­լու, մարդ­կանց սկան­դալ­նե­րով սնե­լու փո­խա­րեն պե­տու­թյան ԻՆՔ­ՆԻՇ­ԽԱ­ՆՈՒ­ԹՅԱՆ, քա­ղա­քա­կան ու տն­տե­սա­կան անվ­տան­գու­թյան ու ԶԱՐ­ԳԱՑ­ՄԱՆ քայ­լեր ա­նե­լու: Այ­լա­պես, ե­թե Ֆրան­սիա­յում հե­ղա­փո­խու­թյու­նը խժ­ռեց իր զա­վակ­նե­րին, Հա­յաս­տա­նում զա­վակ­ներն են խժ­ռում հե­ղա­փո­խու­թյու­նը: Իսկ մար­դիկ սո­վո­րել են ճա­նա­պարհ­ներ փա­կել ու կար­ծում են, թե ի­րենք են տերն ի­րենց երկ­րի: Հետևանք­նե­րը ոչ միայն հինգ­շաբ­թի Հան­րա­պե­տու­թյան հրա­պա­րա­կում են երևում, այլև ա­մեն շա­բաթ հեր­թա­կան նա­խա­րա­րի հեր­թա­կան սկան­դա­լա­յին ո­րո­շու­մով՝ Բա­թո­յա­նից Պա­պի­կյան ու Ռուս­տա­մյան, Հա­րու­թյու­նյա­նից՝ Թո­րո­սյան և այլք: «Փրկ­չի» ու «12 ա­ռա­քյալ­նե­րի» «խոր­հր­դա­վոր ընթ­րի­քը» շա­րու­նակ­վում է: ՈՒ ի՞նչ: Ո­չինչ: Եր­կիրն է ափ­սոս: Մար­դիկ են մեղք: Ժա­մա­նակն է սպան­վում:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Ժո­ղովր­դա­վար Ա­թեն­քում Սոկ­րա­տեսն ա­սում էր ճշ­մար­տու­թյու­նը, իսկ բա­րե­կամ­նե­րը նրան ցի­կու­տա տվե­ցին, որ ինք­նաս­պան լի­նի: Հա­նուն ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան:
Դիտվել է՝ 4410

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Մեծ խաղը շարունակվելու է՝ առանց հայկական գործոնը հաշվի առնելու

Մեծ խաղը շարունակվելու է՝ առանց հայկական գործոնը հաշվի առնելու

Դեռևս վաղ է համակողմանիորեն գնահատել ռուս խաղաղապահների ելքը Արցախից՝ տեղեկատվության սղության պատճառով: Վարկածները, հիփոթեզները շատ են...

Սոցցանցային գրառումներ

Պետության անունից գործողը կրկնակի պատասխանատու պիտի լինի օրենքի առաջ
Պետության անունից գործողը կրկնակի պատասխանատու պիտի լինի օրենքի առաջ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.