Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

ՈՒղ­տի պա­րը կամր­ջի՞ն է բռ­նում

ՈՒղ­տի պա­րը կամր­ջի՞ն է բռ­նում
10.04.2020 | 12:40
Աստ­ված հո­գա­ցել էր Ա­դա­մի բո­լոր հոգ­սե­րը. դրախ­տում գե­ղեց­կու­թյան նիր­վա­նա էր։ Մե­նակ էր Ա­դա­մը։ Կո­ղոսկ­րից Աստ­ված ըն­կեր հա­նեց նրա հա­մար, սա­կայն զգու­շաց­րեց` չու­տել չա­րի ծա­ռից: Կե­րավ, թաքն­վեց: Աստ­ված նա­յեց, տե­սավ` դրախ­տը դա­տարկ է։ Ձայն տվեց` ու՞ր ես, Ա­դա՛մ: Ա­դա­մը դուրս ե­կավ թաքս­տո­ցից, ա­ռաջ ե­կավ ու ա­սաց` ա­հա ես, Տեր: Բայց դա ար­դեն այլ Ա­դամ էր, որ պետք է վտար­վեր դրախ­տից:
Մով­սե­սը բարձ­րա­ցավ Սի­նա։ Այն­տե­ղից պետք է ի­ջեց­ներ Տաս­նա­բա­նյան` ՈՒխ­տի տա­պա­նա­կը: Ե­գիպ­տո­սից աստ­վա­ծա­յին հրաշ­քով դուրս ե­կած, Կար­միր ծո­վը կտ­րած-ան­ցած, երկ­նա­յին մա­նա­նա ճա­շա­կած ժո­ղո­վուր­դը հոգ­նեց 40 օր Մով­սե­սին սպա­սե­լուց, հարց­րեց Ա­հա­րո­նին.
-ՈՒ՞ր է այն մար­դը, որ մեզ հա­նեց Ե­գիպ­տո­սից։ Նա չկա, մեզ ա­ռաջ­նորդ է պետք։
ՈՒ... գտավ իր ա­ռաջ­նոր­դին. ինչ­քան ոս­կի ու­ներ, ձու­լեց (իսկ ոս­կին խոր­հր­դա­պատ­կերն է ներ­սում ե­ղած գան­ձի), ստաց­վեց հաստ մռու­թով ոս­կե հորթ։ Իր ներ­սից ծն­ված էու­թյան ա­ռաջ Ե­գիպ­տո­սից դուրս ե­կած ժո­ղո­վուր­դը խո­նարհ­վեց, եր­կր­պա­գեց ու օր­գիա սկ­սեց նրա շուր­ջը:
Վասն ո­րու՞ ենք այս ա­մե­նը պատ­մում: Վասն այն, որ Ար­մա­գե­դո­նից ա­ռաջ աշ­խարհն իր ներ­սից հա­նեց ոչ թե «ոս­կե հորթ», այլ… փոք­րի՜կ, ան­տե­սա­նե­լի, ա­նոր­սա­լի մի պս­տիկ վի­րուս, ո­րը շր­ջեց-շար­ժեց ողջ աշ­խար­հը, բո­լո­րին և դա այն ժա­մին, երբ գի­տու­թյունն ու մարդ­կա­յին միտ­քը, ա­վե­լի ստույգ Աստ­ծո ա­րա­րա­ծը բա­բե­լո­նյան աշ­տա­րա­կը շի­նել, հա­սել էր Աստ­ծո դռա­նը` թա­կում էր այն, ու­տում էր խն­ձո­րը, օր­գիա­ներ ա­նում բո­լոր կար­գի «ոս­կե հոր­թե­րի» շուր­ջը. տղա­մար­դուն կին սար­քում, կնո­ջը` տղա­մարդ, և այդ ա­մե­նի վերջ­նա­կան պատ­կերն ու­նե­ցավ վի­րու­սի տեսք, ո­րի հա­խից աշ­խար­հը չի կա­րո­ղա­նում գալ, և որ­քան էլ պն­դենք, թե դա հա­մաշ­խար­հա­յին մեծ նա­խա­գիծ էր` ստեղծ­ված աշ­խար­հի տե­րե­րի կող­մից` աշ­խարհն «ա­վե­լորդ»` ծեր, հի­վանդ, խո­ցե­լի, բա­րո­յա­կան խմ­բե­րից բեռ­նա­թա­փե­լու, խա­ղի տե­րը, ա­սել ենք, նրանք չեն, այլ մար­դուն իր պատ­կե­րին վե­րա­դարձ­նող Ա­րա­րի­չը, ո­րը «մեծ հա­վա­սա­րու­մով» հա­վա­սա­րեց­րեց բո­լո­րին, ո­րով­հետև «հա­մաշ­խար­հա­յին­նե­րի» ստեղ­ծած վի­րու­սը կար­ծես թե մու­տա­ցիա է ապ­րել և ան­կան­խա­տեսե­լի վար­քա­գիծ է դրսևո­րում, և ինչ-որ մի պա­հից դուրս է ե­կել «վե­րահս­կո­ղու­թյու­նից»:
Բո­լորն աշ­խար­հում սպա­սում են. երբ է լի­նե­լու հի­վան­դու­թյան պի­կը, ո­րից հե­տո կլի­նի ան­կու­մը։ Նկա­տենք` մինչ Չի­նաս­տա­նը անկ­ման փու­լում է, Ռու­սաս­տա­նում և ԱՄՆ-ում կո­րը նոր-նոր բարձ­րա­նում է, իսկ Ի­րա­նում որևէ կերպ կո­րը նվա­զում չի գրան­ցում (հաս­կա­նա­լի է, չէ՞, ին­չու):
Դառ­նանք մեզ` ցա­վա­լի ար­ձա­նագր­մամբ. հա­յոց իշ­խա­նա­կան մետ­րերն ինչ­պես սկ­սե­ցին, այն­պես էլ ցան­կա­նում են ա­վար­տել: Թե որ­քան ան­պա­տաս­խա­նա­տու գտն­վե­ցին մե­զա­նում հա­մա­վա­րա­կի դեմ պայ­քա­րի սկզ­բին, թե ինչ­պես մեծ­բե­րա­նու­թյու­նը դարձ ու­ղիղ ճա­նա­պարհ ա­րեց այս «հպարտ» իշ­խա­նու­թյան հա­մար, թե ինչ­պես հա­նուն իր ամ­բի­ցիա­նե­րի զոհ տվեց մի ողջ եր­կիր` հան­րաք­վեի քա­րո­զար­շա­վի գնա­լով, մե­կու­սաց­ման գոր­ծըն­թա­ցը շա­բաթ­նե­րով հե­տաձ­գե­լով, չենք անդ­րա­դառ­նա: Թե ին­չու ան­ցավ ար­տա­կարգ ռե­ժի­մի, հե­տո նույն­քան էլ ար­տա­կարգ ռե­ժի­մով ձեռ­նա­մուխ ե­ղավ մարդ­կանց տե­ղո­րոշ­ման օ­րեն­քի հապշ­տապ ըն­դուն­մա­նը, ան­չափ տրի­վիալ է. միակ ու գերն­պա­տա­կը ի­րա­կան վի­ճա­կը թաքց­նելն էր, հի­վանդ­նե­րի ու մահ­վան թվե­րը կոծ­կե­լը, ի­րենց պատ­կե­րով «հորթ ձու­լե­լը», ժո­ղովր­դին ստի­պե­լը, որ «պար գան» ի­րենց հոր­թի ու իշ­խա­նու­թյան շուրջ:
ՈՒ հի­մա, երբ այդ գոր­ծըն­թացն ի­րենց ձեռքն են ա­ռել, փոր­ձում են ի­րենց պատ­կե­րով երկ­րորդ «հոր­թը ձու­լել». հի­մա էլ թվե­րը կեղ­ծում են, որ­պես­զի ար­տա­կարգ ի­րա­վի­ճա­կը շուտ ոչ ևս ա­նեն, ո­րով­հետև տն­տե­սու­թյունն ա­հա­վոր կո­լապ­սի մեջ է, պե­տու­թյու­նը չի կա­րո­ղա­նում «հաց» ա­պա­հո­վել, «հոր­թի տե­սա­րան­նե­րից» էլ հոգ­նած, սո­ված ժո­ղո­վուր­դը քիչ-քիչ սկ­սում է ի­րա­վի­ճա­կը հաս­կա­նալ, ուս­տի «հայ­րե­նի» իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը փոր­ձում են ստեղ­ծել պատ­կեր, թե ի­րա­վի­ճա­կը Հա­յաս­տա­նում քիչ-քիչ ստա­բի­լա­նում է, և դա այն դեպ­քում, երբ մաս­նա­գետ­նե­րը բարձ­րա­ձայ­նում են, որ Հա­յաս­տա­նում կո­րը պի­կին կհաս­նի ապ­րի­լի 20-ից մինչև 30-ը` լա­վա­գույն դեպ­քում:
Հա­ջորդ «տե­սա­րան­նե­րը» նույն­պես պա­կաս ա­ղե­տա­լի չեն. իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը, ան­գամ այս պայ­մա­նե­րում, չեն մո­ռա­ցել Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րա­նի մա­սին, և նոր օ­րի­նա­գիծ են մշա­կում` վասն այդ: Ի դեպ. ե­թե այն­պես ստաց­վի, որ ար­տա­կարգ ռե­ժի­մը ամ­սի 14-ին վե­րաց­վի, «հայ­րե­նի» իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը պետք է կր­կին սկ­սեն ՍԴ դա­տա­վոր­նե­րին «նվիր­ված» հան­րաք­վեի գո­րծըն­թա­ցը, հե­տևա­­բար` «Ա­յո»-ի քա­րո­զար­շա­վը…
Աբ­սու՞րդ է: Ա­մենևին ո՛չ: Օ­րի­նա­չա­փու­թյուն է... ի­րենց հա­մար, ինչ­պես օ­րի­նա­չա­փու­թյուն է ապ­րի­լյան հաղ­թա­նա­կած պա­տե­րազ­մի, ի­րենց խոս­քով` քն­նիչ հանձ­նա­ժո­ղով` Սերժ Սարգ­սյա­նի «հրա­վեր­քը»:
ՈՒղ­տի պա­րը կամր­ջի՞ն է բռ­նում: ՈՒղ­տի­նը չգի­տենք, բայց սա­տա­նա­յի­նը` հաս­տատ:
Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5311

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ