Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Իմքայ­լա­կան պատ­գա­մա­վոր­նե­րը ոչ միայն ի­րենց, այլև խորհր­դա­րա­նի ու պե­տու­թ­յան վար­կա­նիշն են գցում

Իմքայ­լա­կան պատ­գա­մա­վոր­նե­րը ոչ միայն ի­րենց, այլև խորհր­դա­րա­նի ու պե­տու­թ­յան վար­կա­նիշն են գցում
01.05.2020 | 00:25
Քա­ղա­քա­կա­նու­թյամբ զբաղ­վե­լը գայ­թակ­ղու­թյուն է, եր­բեմն չես էլ զգում, թե ինչ­պես ես մո­լո­րու­թյան մեջ հայ­տն­վում, պաշ­տո­նից գլուխդ սկ­սում է պտտ­վել, գոր­ծըն­կեր­նե­րիդ ա­սած­նե­րը չես լսում, բազ­մա­կար­ծու­թյան նկատ­մամբ ան­հան­դուր­ժող վե­րա­բեր­մունք ես ցու­ցա­բե­րում: «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում նման տե­սա­կետ հայտ­նեց «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր Ա­ՆԻ ՍԱՄ­ՍՈ­ՆՅԱ­ՆԸ, հս­տա­կեց­նե­լով` վե­րոն­շյալ հատ­կա­նիշ­նե­րը բնո­րոշ են պո­պու­լիս­տա­կան իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին, որ կար­ծում են, թե միայն ի­րենք են ժո­ղովր­դին ներ­կա­յաց­նում: Մեր իշ­խա­նու­թյու­նը նույն­պես պո­պու­լիս­տա­կան է, ա­սում է Սամ­սո­նյա­նը, իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ իմ գոր­ծըն­կեր­նե­րը ծու­ղա­կում են հայ­տն­վել, դա­դա­րել են լսել այ­լա­կար­ծու­թյու­նը, ամ­բար­տա­վան ու մե­ծա­միտ են դար­ձել:
«Մտա­ծում են՝ ե­թե ման­դատ ու­նեն, ա­պա ի­րա­վա­սու են մո­տե­նա­լու երկ­րի թիվ մեկ քա­ղա­քա­կան ամ­բիո­նին ու այն­պի­սի բա­նե­րից խո­սե­լու, որ կա­րող են վնա­սել պե­տա­կան ինս­տի­տուտ­նե­րին, ար­ժեք­ներ ոտ­նա­հա­րել, մեզ՝ ի­րենց գոր­ծըն­կեր­նե­րին, վի­րա­վո­րել և այլն: Այս ա­մե­նը ցույց է տա­լիս, որ նրանք գլ­խապ­տույտ ու­նեն: Նման մար­դիկ վտան­գա­վոր են պե­տու­թյան և հա­սա­րա­կու­թյան հա­մար, ո­րով­հետև, երբ մարդ կորց­նում է ող­ջամ­տու­թյունն ու ընդ­դի­մա­խո­սին փոր­ձում նսե­մաց­նել, թի­րա­խա­վո­րում նրա անձն ու զր­պար­տում, վի­րա­վո­րե­լով նրան, ա­պա թու­նա­վո­րում է քա­ղա­քա­կան դիս­կուր­սը: Սա ան­չափ վտան­գա­վոր երևույթ է: Ի վեր­ջո, Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի ամ­բիո­նը նաև դաս­տիա­րա­կող հատ­կու­թյուն ու­նի, մեզ լսում են բազ­մա­թիվ քա­ղա­քա­ցի­ներ ու օ­րի­նակ վերց­նում մեզ­նից: Խոր­հր­դա­րա­նում, ի­հար­կե, քա­ղա­քա­կա­նա­պես սուր մտ­քեր կա­րող ես ար­տա­հայ­տել, քա­ղա­քա­կան «մե­սիջ­ներ» հղել, բայց դա անձ­նա­կան վի­րա­վո­րան­քի տի­րույթ տա­նելն ան­թույ­լատ­րե­լի է: Հատ­կա­պես այն իշ­խա­նու­թյան կող­մից, որն ա­սում է, թե ե­կել է ար­ժե­հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թյուն­ներ ի­րա­կա­նաց­նե­լու»,- ըն­դգ­ծում է նա:
Պատ­գա­մա­վո­րին չի զար­մաց­րել այն հան­գա­ման­քը, որ «Իմ քայ­լի» կին գոր­ծըն­կեր­նե­րը չեն դա­տա­պար­տել Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի փոխնա­խա­գահ Ա­լեն Սի­մո­նյա­նի՝ ի­րեն ուղղ­ված վի­րա­վո­րա­կան ար­տա­հայ­տու­թյու­նը: Վս­տա­հեց­նում է՝ ծանր չի տա­րել, քա­նի որ ա­ռանձ­նա­պես մեծ ակն­կա­լիք­ներ չի էլ ու­նե­ցել նրան­ցից. գոր­ծըն­կեր­ներն ի­րենց ա­զատ խոս­քի և մտ­քի տե­րը չեն, հա­սա­րա­կու­թյու­նը բա­ժա­նել են սև ու սպի­տա­կի, ան­գամ օ­րենք­ներն են դի­տար­կում այդ տի­րույ­թում. «Ե­թե եր­կու տա­րի ա­նընդ­մեջ ա­սեմ, որ մա­ծու­նը սև է կամ սպի­տակ, ա­պա ո­րոշ ժա­մա­նակ անց նույն վե­րա­բեր­մունքն եմ ակն­կա­լե­լու նաև այն մարդ­կան­ցից, ո­րոնց հա­մո­զում եմ, թե մա­ծունն ինչ գույ­նի է: Սո­ցիա­լա­կան ցան­ցե­րում գրա­ռում­ներ տե­սա, որ պատ­գա­մա­վոր­նե­րը գնա­հա­տում էին Ա­լեն Սի­մո­նյա­նի նե­րո­ղու­թյուն խնդ­րե­լու հան­գա­ման­քը, ին­չը ի­հար­կե ող­ջու­նե­լի է, բայց ե­թե խոր­հր­դա­րա­նա­կան ամ­բիո­նից ինչ-որ ար­ժեք­ներ փչաց­նում ես, ա­պա նույն ամ­բիո­նից պետք է փոր­ձես վե­րա­կանգ­նել դրանք»:
ԼՀԿ-ա­կա­նը շեշ­տում է՝ նոր ո­րա­կի խոր­հր­դա­րան ու­նե­նալ չի հա­ջող­վում, թեև ին­քը նույն­պես քա­ղա­քա­կան բա­վա­կան հա­սու­նու­թյուն չու­նի, դրա կա­յաց­ման ճա­նա­պար­հին է, բայց մե­ծա­մաս­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, պարզ­վում է, անձ­նա­կան հա­սու­նու­թյուն էլ չու­նեն: Հետևա­բար չի կա­րող պն­դել, թե 7-րդ գու­մար­ման պառ­լա­մեն­տը կա­րող է հա­վակ­նել լա­վա­գույ­նը լի­նե­լուն: «Բազ­միցս ենք փոր­ձել հա­մա­գոր­ծակ­ցել մեր գոր­ծըն­կեր­նե­րի հետ, բայց չի ստաց­վել, ո­րով­հետև սահ­ման­ներ կան, որ չպի­տի անց­նել: Այդ սահ­ման­ներն են վի­րա­վո­րան­քը, զր­պար­տու­թյու­նը, ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյու­նը: Պո­պու­լիստ իշ­խա­նու­թյու­նը կար­ծում է, թե միայն ինքն է ներ­կա­յաց­նում ժո­ղովր­դին: Երբ ամ­բիո­նի մո­տից հայ­տա­րա­րում ենք, որ այս օ­րե­րին տար­բեր քա­ղա­քա­ցի­նե­րից զան­գեր ենք ստա­նում, «Իմ քայ­լի» մեր գոր­ծըն­կեր­նե­րը դա չեն ու­զում լսել: Չեն կա­րո­ղա­նում հաշտ­վել, որ մար­դիկ նաև այլ ու­ժե­րի կա­րող են դի­մել: Քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը, ա­յո, նաև մր­ցակ­ցու­թյուն է, բայց դա պետք է բա­րեկր­թու­թյան սահ­ման­նե­րում լի­նի: Պետք է ոչ թե սկան­դալ­ներ ստեղ­ծել, այլ ընդ­դի­մու­թյան քն­նա­դա­տու­թյան հետ հաշ­վի նս­տել, դա­սեր քա­ղել, փոր­ձել ա­վե­լի ճիշտ լու­ծում­ներ գտ­նել: Բայց ե­թե ա­մեն բան շա­րու­նակ­վի նույն ո­ճով, ա­պա նրանք ոչ միայն ի­րենց, այլև խոր­հր­դա­րա­նի ու պե­տու­թյան վար­կա­նիշն են գցե­լու»:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5429

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ