Ֆրանսահայ լրագրող Լեո Նիկոլյանի մուտքը Հայաստան արգելել են: Նա «Զվարթնոց» օդանավակայանում հացադուլ է հայտարարել: «Ես Հայաստանից գնացողը չեմ, ես հենց այստեղ՝ «Զվարթնոց» օդանավակայանի անձնագրային բաժնում, հայտարարում եմ հացադուլ։ Առանց որոշումը ցույց տալու, առանց հիմնավորման արգելել են իմ մուտքը իմ հայրենիք։ Միգուցե` որովհետև լուսաբանել եմ Ոսկեպարի դեպքերը, եղել եմ Ոսկեպարում»,- իր տեսաուղերձում նշել է Նիկոլյանը:                
 

«Ա­մեն օր թուրքն իր հուրն է թա­փում Ար­ցա­խի գլ­խին, այդ ա­մեն օ­րը նա մա­տուռ մտ­նե­լու հայտ է ներ­կա­յաց­նում»

«Ա­մեն օր թուրքն իր հուրն է թա­փում Ար­ցա­խի գլ­խին, այդ ա­մեն օ­րը նա մա­տուռ մտ­նե­լու հայտ է ներ­կա­յաց­նում»
02.10.2020 | 00:54
Այս խառն օ­րե­րին, երբ բո­լո­րը մի կողմ են թո­ղել հա­կա­սու­թյուն­նե­րը և միա­հա­մուռ ու­ժե­րով լծ­վել են հայ­րե­նի­քի պաշտ­պա­նու­թյան գոր­ծին, Նի­կոլ Փա­շի­նյանն իր ո­ճին հա­վա­տա­րիմ, պի­տի մի այն­պի­սի բան ա­ներ, որ մարդ­կանց զայ­րույ­թը հա­րու­ցեր։ ՈՒ դրա հա­մար կր­կին գոր­ծի է դր­վել սե­փա­կան լրատ­վա­մի­ջոցն ու ա­նա­նուն խմ­բագ­րա­կա­նը։ Ըստ այդմ, «Հայ­կա­կան ժա­մա­նա­կի» ե­րեկ­վա ա­նա­նուն խմ­բագ­րա­կա­նում (ի­րա­կա­նում բո­լորն էլ գի­տեն ա­նու­նը) բա­վա­կան վտան­գա­վոր թեզ էր ա­ռաջ քաշ­վել՝ Ար­ցա­խի հար­ցում բա­նակ­ցել Թուր­քիա­յի հետ։ «...Ին­չու՞ պետք է Հա­յաս­տա­նը պա­տե­րազ­մի Թուր­քիա­յի դեմ, բայց բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի նս­տի Ադր­բե­ջա­նի հետ։ Ե­թե Ադր­բե­ջա­նը դար­ձել է Թուր­քիա­յի հեր­թա­կան վի­լա­յե­թը (իսկ այս պա­տե­րազ­մը ցույց տվեց, որ հենց այդ­պես էլ կա՝ Ադր­բե­ջանն այլևս ան­կախ ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան միա­վոր չէ), ժա­մա­նա­կը չէ՞ ար­դյոք, որ այդ վի­լա­յեթն ընդ­հան­րա­պես դուրս մղ­վի բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից, իսկ մենք ու­ղիղ բա­նակ­ցու­թյուն­ներ վա­րենք նրա «տի­րոջ» հետ... Հի­մա այլևս որևէ կաս­կած չկա, որ սա պա­տե­րազմ է Հա­յաս­տա­նի ու Թուր­քիա­յի միջև, հետևա­բար՝ բա­նակ­ցու­թյուն­ներն էլ պի­տի այդ պե­տու­թյուն­նե­րի միջև ըն­թա­նան»,- ա­սում է հոդ­վա­ծա­գի­րը։ Քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ­նե­րը, քա­ղա­քա­գետ­նե­րը, հաշ­վի առ­նե­լով պա­տե­րազ­մի առ­կա­յու­թյու­նը, ի­րենց զայ­րույ­թը փոր­ձում են զուսպ ար­տա­հայ­տել, սպա­սե­լով պա­տեհ ա­ռի­թի՝ այս մա­սին խո­սե­լու հա­մար։
Մինչ հայտ­նի խմ­բագ­րա­կա­նին անդ­րա­դառ­նա­լը մի­ջազ­գայ­նա­գետ Ան­նա Աբ­րա­հա­մյա­նին խնդ­րե­ցինք այ­սօր­վա ի­րո­ղու­թյուն­նե­րը մեկ­նա­բա­նել։ Ըստ նրա, Թուր­քիա­յի ողջ ծրա­գիրն ու մեր դեմ հար­ձա­կու­մը Ադր­բե­ջա­նի ձեռ­քով ու­նե­ցել է մեկ կարևո­րա­գույն նպա­տակ. այն է` ար­ցա­խյան հա­կա­մար­տու­թյան շուրջ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րում կողմ դառ­նա­լը: «Սա բխում է Էր­դո­ղա­նի նեոօս­մա­նյան քա­ղա­քա­կան նկր­տում­նե­րից, որն իր կու­սակ­ցու­թյան ա­ռանց­քա­յին նշա­ձողն է՝ նոր Թուր­քիա, տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին գեր­տե­րու­թյուն, որ ձգ­վում է Լի­բիա­յից մինչև Պա­կիս­տան: Սա ընդ­հա­նուր փա­թեթն է։ Իսկ այն, ինչ փա­թե­թում է, ըն­գր­կում է ներ­քա­ղա­քա­կան և արտ­քա­ղա­քա­կան գեր­խն­դիր­նե­րի մի ողջ տր­ցակ, ո­րոնք չլու­ծե­լու դեպ­քում Թուր­քիան կհայ­տն­վի պա­ռակտ­ման շե­մին: Ընդգրկվե­լով Սի­րիա­յի պա­տե­րազ­մում` Թուր­քիան նպա­տակ էր հե­տապն­դում կարճ ժա­մա­նա­կում մաք­սի­մալ կեր­պով օգ­տա­գոր­ծել պա­տե­րազ­մը` իր այդ օս­մա­նյան բրեն­դի, սուն­նիզ­մի ե­զա­կի կենտ­րոն դառ­նա­լու ել­քով, ին­չից հե­տո Էր­դո­ղա­նը կկա­րո­ղա­նար ինքն ի­րեն ար­ձա­նագ­րել թուր­քա­կան պատ­մու­թյան է­ջե­րում, որ­պես օս­մա­նյան փառ­քը նո­րո­վի վե­րա­հաս­տա­տած ա­ռաջ­նորդ», -նախ փաս­տեց տի­կին Աբ­րա­հա­մյա­նը։
Մի­ջազ­գայ­նա­գե­տի դի­տարկ­մամբ, Սի­րիան չհան­ձն­վեց, այլ վե­րած­վեց բազ­մա­կենտ­րոն աշ­խար­հի բա­նակ­ցա­յին ներ­կա­պա­նա­կում ևս մի հա­վակ­նոր­դի, ընդ ո­րում` կրտ­սեր հա­վակ­նոր­դի դե­րում, ին­չը խոր հիաս­թա­փու­թյուն ա­ռա­ջաց­րեց հա­նուն պա­տե­րազ­մի տն­տե­սա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն փո­խած թուրք հա­սա­րա­կու­թյան շար­քե­րում, ո­րի կուլ­մի­նա­ցիան 2016-ի գյու­լե­նիս­տա­կան հե­ղաշ­րջ­ման փորձն էր: «Բռ­նա­պե­տա­կան տա­րերք­նե­րը միակ փր­փուրն էին այդ պա­հից ի վեր, որ Էր­դո­ղանն ըն­դու­նակ էր հա­մադ­րե­լու ներ­քա­ղա­քա­կան կյան­քում` դր­սում ա­վե­լի ագ­րե­սիվ, տա­րած­քա­յին և ֆի­նա­նան­սա­կան հոս­քե­րի ա­ռու­մով ա­վե­լի ըն­չա­քաղց պա­տե­րազմ­ներ: Այս գոր­ծըն­թա­ցը նա ի­րա­կա­նաց­նում է 2016-ից ի վեր` դի­վա­նա­գի­տա­կան գեր­շր­ջա­դար­ձեր կա­տա­րե­լով, փոր­ձե­լով բախ­ման բե­րել տա­րա­ծաշր­ջա­նում ներ­կա գեր­տե­րու­թյուն­նե­րին։ Իսկ ին­քը բա­խում­նա­յին այդ է­պի­զոդ­նե­րից դուրս գա ինչ-ինչ շա­հույ­թով` աս­տի­ճա­նա­բար սնան­կա­ցող է­լեկ­տո­րա­տի հույ­սե­րը բարձր պա­հե­լու և ա­ռա­ջի­կա 2023-ին նրանց ձայ­նին ա­պա­վի­նե­լու հնա­րա­վո­րու­թյամբ»։
Մեր զրու­ցա­կիցն ըն­դգ­ծեց, որ ՌԴ, Ի­րա­նի և Չի­նաս­տա­նի ա­վե­լի ընդ­լայն­վող ներ­կա­յու­թյու­նը տա­րա­ծաշր­ջա­նում բար­դաց­րեց եվ­րո-ատ­լան­տյան ու­ժե­րի խա­ղը, ո­րը գնա­լով ա­վե­լի ու ա­վե­լի սկ­սեց ի­րա­կա­նաց­վել` հեն­վե­լով թուր­քա­կան զի­նու­ժի, թուր­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թյան կող­մից կա­ռա­վար­վող ա­հա­բեկ­չա­կան խմ­բե­րի գոր­ծո­նի վրա:
«Որ­քան ձգձգ­վեց այս գոր­ծըն­թա­ցը, այն­քան հա­վել­վե­ցին նո­րա­նոր խր­թին շեր­տեր, որ­քան բար­դա­ցան այդ շեր­տե­րը, այն­քան ա­վե­լի կարևոր­վեց Թուր­քիա­յի հա­մար բա­նակ­ցա­յին, ռազ­մա­կան կամ տն­տե­սա­կան շահ պո­կե­լու նպա­տա­կը, ո­րով­հետև ե­թե Էր­դո­ղա­նի իշ­խա­նու­թյունն այս բո­լոր կռ­վա­բե­մե­րից վե­րա­դառ­նա դա­տար­կա­ձեռն, Էր­դո­ղա­նը ոչ միայն կկորց­նի իշ­խա­նու­թյու­նը, այլ նախ­քան իր բռ­նա­պե­տա­կան տա­րերք­նե­րին գե­րի դար­ձած հաս­րա­կու­թյան կող­մից նոր ա­ռաջ­նորդ գտ­նե­լը` եր­կի­րը կմատ­նի խոր ներ­քա­ղա­քա­կան, տն­տե­սա­կան-սո­ցիա­լա­կան քաո­սի»,- շեշ­տեց Աբ­րա­հա­մյա­նը:
Մեր զրու­ցակ­ցի պնդ­մամբ, աս­տի­ճա­նա­բար հատ­վող ու ա­վե­լի հուժ­կու ձևով Էր­դո­ղա­նի քթին փակ­վող դռ­նե­րը Սի­րիա­յում, Լի­բիա­յում, Արևե­լյան Մի­ջերկ­րա­կա­նում պատ­ճառ հան­դի­սա­ցան Թուր­քիա­յի հա­մար` փնտ­րե­լու նոր դռ­ներ, փոր­ձե­լու դրանք բա­ցել իր գիտ­ցած միակ բա­նա­լիով՝ նեոօս­մա­նյան տե­ռո­րով: «Այս բա­նա­լին ձեռ­քին` ինք­նա­կոչ սուլ­թա­նը հայ­տն­վեց նախ Նա­խիջևա­նում և Բաք­վում, ա­պա ռմ­բա­կո­ծու­թյամբ թա­կեց Ար­ցա­խի հի­նա­վուրց դու­ռը և անգ­րա­գետ ու ա­րյու­նար­բու վարձ­կան­նե­րի պիղծ ոտ­քը փոր­ձեց մտ­նել Հա­յոց մա­տու­ռը»,- նշեց մի­ջազ­գայ­նա­գետն ու անդ­րա­դար­ձավ ե­րեկ Փա­շի­նյա­նին պատ­կա­նող թեր­թի հոդ­վա­ծին։
«Եվ ե­րեկ, կար­դալ երկ­րի գե­րա­գույն գլ­խա­վոր օ­րա­թեր­թում մեր դու­խով ան­նա­խա­դեպ շռայլ վար­չա­պե­տի ակ­նարկն առ այն, որ այդ­քան էլ վատ գա­ղա­փար չէ այդ մա­տու­ռից փա­յա­բա­ժին պատ­րաս­տել «սուլ­թա­նի» հա­մար, ուղ­ղա­կի դա­վա­ճա­նու­թյուն է: Սոսկ այն հան­գա­ման­քը, որ նրա միտ­քը կա­րող է ինքն ի­րեն նման են­թադ­րու­թյուն­նե­րի գիրկն ըն­կել, կար­ծում եմ հա՛տ­կա­պես այս օ­րե­րին, դա­վա­ճա­նու­թյուն է... Զի նախ դա­վա­ճա­նում են մտ­քով և ա­պա` սր­տով...»,- ա­սաց մի­ջազ­գայ­նա­գե­տը, ա­պա հա­վե­լեց, որ Թուր­քիան չի կա­րող այդ մա­տու­ռը մտ­նել ու ա­պա­կա­նել ու իր ե­րա­զի եր­կիր Կենտ­րո­նա­կան Ա­սիա­յի տա­փաս­տան­նե­րին միա­նալ այն­քա­նով, որ­քա­նով ի­րար 1,5 տաս­նա­մյակ է բզկ­տող ԵԱՀԿ հա­մա­նա­խա­գա­հող­նե­րի Մինս­կի խմ­բի ե­ռյա­կը։
«Թուր­քիան, այս­պի­սով, նավ­թա-խա­վիա­րա­յին ա­նե­լա­նե­լի հեղ­ձու­կից խեղդ­վող Ադր­բե­ջա­նի բռ­նա­պե­տի ու բռ­նա­պե­տու­հու խռխ­ռա­ցող ձայ­նով նախ ո­րո­շեց հայ­տա­րա­րել, որ մա­տու­ռի բա­կում ոչ ոք էլ չկա, ով էլ որ կա, ոչ բա­նա­լի ու­նի, ոչ էլ նոր տեր է փնտ­րում, իսկ հե­տո սկ­սեց հար­ձա­կու­մը` հեր­թա­կան ան­գամ իր այլևս ա­վան­դա­կան դար­ձած զո­հի դեմ: Ա­մեն օր թուրքն իր հուրն է թա­փում Ար­ցա­խի գլ­խին, այդ ա­մեն օ­րը նա մա­տուռ մտ­նե­լու հայտ է ներ­կա­յաց­նում: Այ­սօր մա­տու­ռի բա­կում տա­րի­ներ շա­րու­նակ խելք խել­քի տվող­նե­րը հայ­տա­րա­րե­ցին, որ ի­րենք տե­ղում են, սա­կայն նրան­ցից ա­ռաջ ըն­կավ դե­ղին մամ­լո խմ­բա­գիր մը ու ա­ռա­ջար­կեց. իսկ ին­չու՞ ոչ, թող Թուր­քիան էլ բակ մտ­նի... Մտ­նե­լը կմտ­նի, ա­ռանց քո ա­սե­լու էլ կմտ­նի, ոմն խմ­բա­գիր ջան, ու ոչ միայն բա­կը կմտ­նի, մա­տուռն էլ հե­տը կմտ­նի... Ին­չից հե­տո կսկս­վի հեր­թա­կան «Այս­տե­ղով ան­ցել է թուր­քը» ող­բա­գին է­պո­պեան... Հեր­թա­կան կո­տո­րած, հեր­թա­կան տե­ղա­հա­նու­թյուն, հեր­թա­կան «Հա­յը շե­նաց­նում է ա­մեն եր­կիր, ուր ապ­րում է», հեր­թա­կան խաչ­քա­րե­րը, հեր­թա­կան Ապ­րիլ 24-յան ո­գե­կոչ­ման ա­վան­դույ­թը»,- հա­վարտ վր­դով­ված ար­ձա­նագ­րեց Ան­նա Աբ­րա­հա­մյա­նը։
Քա­ղա­քա­գետ Գա­գիկ Համ­բա­րյա­նը մեզ հետ զրույ­ցում, անդ­րա­դառ­նա­լով հոդ­վա­ծում հն­չած թե­զին, ա­սաց, որ Թուր­քիան ինչ­քան հնա­րա­վոր է, պետք է հե­ռու մնա այս հա­կա­մար­տու­թյու­նից, բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից։ «Հոդ­վա­ծա­գի­րը պատ­մու­թյու­նից ու քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից բա­ցար­ձակ հե­ռու է, դա է փաս­տում նման անտ­րա­մա­բա­նա­կան ա­ռա­ջար­կի հրա­պա­րա­կու­մը։ Ի­հար­կե, հաս­կա­նում եմ, որ դի­լե­տան­տիզ­մի մա­կար­դա­կով, ժո­ղովր­դի նյար­դե­րի վրա ազ­դե­լով փորձ է ար­վում ներ­կա­յաց­նել, թե տե­սեք-տե­սեք Հա­յաս­տա­նը ոչ թե Ադր­բե­ջա­նի, այլ Թուր­քիա­յի հետ է բա­նակ­ցում, բայց ինչ­պես ա­սում են աղ­վե­սը եր­կու ոտ­քով է թա­կարդն ընկ­նում»,- փաս­տեց քա­ղա­քա­գե­տը՝ հոր­դո­րե­լով նման մտ­քեր ար­տա­հայ­տո­ղին շատ զգույշ լի­նել։ Ըստ մեր զրու­ցակ­ցի՝ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի լա­վա­գույն ձևա­չա­փը ԵԱՀԿ Մինս­կի խումբն է, իսկ դրա­նից ցան­կա­ցած շե­ղում միայն հօ­գուտ Ադր­բե­ջա­նի է լի­նե­լու, Թուր­քիան չպետք է որևէ ձևա­­չա­փով, որևէ հար­ցով ներ­կա լի­նի այդ գոր­ծըն­թա­ցում։ «Հի­մա Երևա­նը պետք է պա­հան­ջի, որ Ան­կա­րան, որ­պես հա­կա­մար­տող կող­մե­րից մե­կի դաշ­նա­կից, դուրս շպրտ­վի Մինս­կի խմ­բից, այլ ոչ թե մեր հրա­վե­րով դառ­նա բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցի ակ­տիվ մաս­նա­կից, ո­րի մա­սին թուր­քե­րը վա­ղուց են ե­րա­զում»,- եզ­րա­փա­կեց Գա­գիկ Համ­բա­րյա­նը։
Հա­վե­լենք` Ֆեյս­բու­քյան հար­թա­կում էլ ա­ռայժմ ա­ռանց խիստ շեշ­տադ­րում­նե­րի, բայց անդ­րա­դառ­նում են այս հոդ­վա­ծին։ ՀՀԿ փոխ­նա­խա­գահ Ար­մեն Ա­շո­տյա­նը ևս Ֆեյս­բու­քում գրել է. «Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին հի­շեց­րեք, որ Հան­րա­պե­տա­կա­նը և ամ­բողջ ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տը պե­տու­թյան ու բա­նա­կի կող­քին են, ոչ թե իր ան­հե­թեթ խմ­բագ­րա­կան­նե­րի ու ցն­դա­բա­նա­կան գա­ղա­փար­նե­րի: Մենք ա­սում ենք՝ Թուր­քիան հե­ռաց­րեք ԵԱՀԿ Մինս­կի խմ­բից, դուք ա­սում եք` բա­նակ­ցե՞նք Թուր­քիա­յի հետ: Ըն­թա­ցող պա­տե­րազ­մի ժա­մա­նակ վար­չա­պե­տի մա­կար­դա­կով բա­նակ­ցա­յին ֆոր­մատ քն­նար­կե­լու ժա­մա­նա­կը չէ, այն էլ՝ նման կոր­ծա­նա­րար շեշ­տադ­րում­նե­րով: Թուր­քիա­յի նկր­տում­նե­րը Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սում լե­գի­տի­մաց­նել չի կա­րե­լի: Ե­թե այդ հոդ­վա­ծով ու­րիշ պե­տու­թյա­նը ինչ-որ բան էիր ու­զում լսեց­նել, դրա հա­մար ու­նես ԱԳ նա­խա­րար և այդ երկ­րում դես­պան: Կամ հա­տուկ կապ, ի վեր­ջո»։
«Պո­լի­տէ­կո­նո­միա» հե­տա­զո­տա­կան կենտ­րո­նի ղե­կա­վար Անդ­րա­նիկ Թևա­նյանն էլ «Տգի­տու­թյան հե­ղա­փո­խա­կան չա­րա­շա­հում» խո­րագ­րի ներ­քո գրում է. «Հայ­կա­կան ժա­մա­նա­կի» այ­սօր­վա խմ­բագ­րա­կա­նի ոչ ան­հայտ հե­ղի­նա­կը, ըստ էու­թյան, փո­խել է իր տխ­րահռ­չակ բա­նաձևը և խմ­բագ­րել այն։ Ըստ այդ նոր բա­նաձևի՝ Ղա­րա­բա­ղյան հա­կա­մար­տու­թյան լու­ծու­մը պետք է բա­վա­րա­րի ոչ միայն Հա­յաս­տա­նի, Ար­ցա­խի ու Ադր­բե­ջա­նի ժո­ղո­վուրդ­նե­րին, այլ նաև Թուր­քիա­յի ժո­ղովր­դին։ Ճիշտ էր փի­լի­սո­փա Ռա­սե­լը, երբ պն­դում էր, որ բո­լոր չա­րիք­նե­րի հիմ­քում տգի­տու­թյունն է։ Ճիշտ էր նաև մեծն Օ­տյա­նը, երբ նկա­րագ­րում էր հե­ղա­փո­խա­կան Փան­ջու­նուն»։
Պատ­րաս­տեց
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԸ
Դիտվել է՝ 8607

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ