Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Դի­վա­նա­գի­տա­կան հնա­րա­վո­րու­թ­յուն­նե­րը սպառ­ված չեն

Դի­վա­նա­գի­տա­կան հնա­րա­վո­րու­թ­յուն­նե­րը սպառ­ված չեն
16.10.2020 | 00:14

Քա­նի որ վեր­ջին օ­րե­րին տար­բեր հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ են հն­չում Ար­ցա­խի շուրջ, դժ­վար է ա­սել, թե այս պա­հին ինչ դի­վա­նա­գի­տա­կան մար­տեր ու ինչ քա­ղա­քա­կան պայ­մա­նա­վո­րա­ծո­թյուն­ներ են ըն­թա­նում։ Միայն հս­տակ է, որ սահ­մա­նի ողջ եր­կայն­քով ծանր մար­տե­րը շա­րու­նակ­վում են, շա­րու­նա­կում ենք ան­դառ­նա­լի կո­րուստ­ներ կրել, մեր ե­րի­տա­սարդ­նե­րի կյան­քի գնով դի­մադ­րել ռազ­մա­կան, ա­հա­բեկ­չա­կան հզոր ա­լի­քին։ Սա­կայն նա­խօ­րեին դի­վա­նա­գի­տա­կան հար­թա­կում «ճեղ­քում» ե­ղավ։ Բա­ցի կրա­կի դա­դա­րե­ցման հոր­դոր­նե­րից, բաց տեքս­տով խոս­վեց հող հանձ­նե­լու մա­սին, այլ խոս­քով, տա­րածք՝ խա­ղա­ղու­թյան դի­մաց։ Բնա­կա­նա­բար սա հայ­կա­կան կող­մի հա­մար ա­մե­նաան­ցան­կա­լի ա­ռա­ջարկն է։ Հա­յաս­տա­նի ոչ մի ղե­կա­վա­րի նման քայ­լը չի ներ­վե­լու։ Հի­մա ա­ռա­վել ևս հող հանձ­նե­լը դա­վա­ճա­նա­կան կդիտ­վի, ո­րով­հետև հնա­րա­վոր չէ պատ­կե­րաց­նել, թե այս­քան զո­հե­րի գնով պահ­ված հո­ղը ինչ­պես պի­տի տալ թշ­նա­մուն։


Պա­տե­րազմն էլ, սա­կայն, հար­ցի լու­ծում չէ, հնա­րա­վոր չէ Ար­ցա­խի հար­ցը կար­գա­վո­րել ռազ­մա­կան ճա­նա­պար­հով, ե­թե ողջ ազ­գով էլ կանգ­նենք սահ­մա­նին, մեր դի­մաց կրկ­նա­կի շատ մարդ­կա­յին ռե­սուր­սով, գեր­ժա­մա­նա­կա­կից սպա­ռա­զի­նու­թյան պա­շա­րով եր­կր­ներ են։ Սա Հա­յաս­տան-Ադր­բե­ջան պա­տե­րազմ չէ։ Ոչ մե­կը մեր զին­վո­րի հե­րո­սու­թյա­նը չի կաս­կա­ծում, բայց կա ան­հեր­քե­լի փաստ. մենք մեկ երկ­րի ու նրա զի­նու­ժի դեմ չենք պայ­քա­րում, իսկ ա­հա­բեկ­չա­կան ա­լյան­սի դեմ միայ­նակ դուրս գա­լը, հա­մա­ձայ­նեք, շատ բարդ է։ Որ­քան էլ այ­սօր պա­տե­րազ­մե­լուց բա­ցի այլ ելք չտ­նես­նենք, փաստ է նաև, որ աշ­խար­հում վա­ղուց պա­տե­րազմ­նե­րը տե­ղա­փոխ­վել են դի­վա­նա­գի­տա­կան հար­թակ, որ­տեղ էլ ա­վե­լին են եր­կր­նե­րը ստա­նում, քան մի­մյանց դեմ զենք կի­րա­ռե­լով։ Սխալ է ա­սել, թե դի­վա­նա­գի­տա­կան բո­լոր հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը ա­պառ­վել են ու մնա­ցել է միայն պա­տե­րազ­մե­լը։ Բայց Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պետն այ­սօր միայն ռազ­մի դաշ­տում է տես­նում խնդ­րի լու­ծու­մը։ Նրա վեր­ջին ու­ղեր­ձը դրա մա­սին էր վկա­յում։


Բայց ինչ-որ պա­հի լռե­լու են զեն­քե­րը, և խո­սե­լու են դի­վա­նա­գետ­նե­րը։ Ա­հա այս­տեղ է գլ­խա­վոր հար­ցը, թե հայ­կա­կան կող­մը ինչ դիրք է զբա­ղեց­նե­լու։ Այս­պես թե այն­պես ցան­կա­ցած լու­ծում փոխ­զի­ջում է պա­հան­ջում, ո՞րն է փոխ­զիջ­ման այն ա­ռա­վե­լա­գույն չա­փը, ո­րը պետք է հայ­կա­կան կող­մի հա­մար ըն­դու­նե­լի լի­նի։ Մինչ այդ փաս­տենք, որ աշ­խար­հում դժ­վար կհան­դի­պես մեկ այլ երկ­րի, ո­րը պա­տե­րազ­մում հաղ­թել է, բայց հե­տո ինք­նա­կամ վե­րա­դարձ­րել է իր հո­ղե­րը։ Երբ ա­ռա­ջարկ­վում է հող զի­ջել և ա­պա­հո­վել Ար­ցա­խի բնակ­չու­թյան անվ­տան­գու­թյու­նը, խոս­վում է եր­կու հա­կա­դիր բևեռ­նե­րի մա­սին, ո­րով­հետև տա­րածք վե­րա­դարձ­նե­լով, նախ Ար­ցա­խում խախտ­վում է անվ­տան­գու­թյան ողջ գո­տին, Ադր­բե­ջա­նի ա­խոր­ժա­կը միան­շա­նակ չի բա­վա­րար­վում, հե­տո էլ դրա­նով ոչ թե ար­ցախ­ցու անվ­տան­գու­թյունն է ե­րաշ­խա­վոր­վում, այլ հա­կա­ռա­կը՝ նա ա­վե­լի մեծ սպառ­նա­լի­քի տակ է հայ­տն­վում։


Բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի հիմ­քում միայն Ար­ցա­խի անվ­տան­գու­թյու­նը դնե­լը (հի­շեց­նենք, որ Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը վեր­ջին եր­կու տա­րում մշ­տա­պես խո­սել է հենց այս ե­լա­կե­տը հիմք ըն­դու­նե­լով) ևս խնդ­րա­հա­րույց է, ո­րով­հետև ադր­բե­ջա­նա­կան քա­րոզ­չու­թյու­նը մշ­տա­պես հայտ­նում է, թե ի­րենք ա­մեն ինչ կա­նեն, որ ա­պա­հո­վեն ժո­ղովր­դի անվ­տան­գու­թյունն ի­րենց հո­վա­նու ներ­քո։ Դրա­նով կա­րող են աշ­խար­հի աչ­քին թոզ փչել, բայց մենք գի­տենք, չէ՞, թե ինչ է նշա­նա­կում այդ անվ­տան­գու­թյու­նը։ Դրա հա­մար տա­րածք ոչ միայն խա­ղա­ղու­թյան դի­մացն է մեր­ժե­լի, այլև Ադր­բե­ջա­նի՝ իբրև անվ­տան­գու­թյան խոս­տում­նե­րի։ Ար­ցա­խի կար­գա­վի­ճա­կի հս­տա­կե­ցու­մը, ինք­նո­րոշ­ման խն­դի­րը պետք է ա­ռաջ­նա­յին դի­տարկ­վի, իսկ այս հարցն ա­ռայժմ չա­փա­զանց մշու­շոտ է, քա­նի որ ըստ ՌԴ արտ­գործ­նա­խա­րա­րի, սե­ղա­նին դր­ված է դեռևս, այս­պես կոչ­ված, «Լավ­րո­վի պլա­նը», ո­րը որ­պես ա­ռա­ջին քայլ են­թադ­րում է տա­րածք­նե­րի հանձ­նում։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 8391

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ