ՀՀ քաղաքացիները, բացի Նիկոլ Փաշինյանից, 5-րդ շարասյան ներկայացուցիչներից ու ՔՊԿ-ական մի քանի դրածոներից, սգի ու տագնապի մեջ են հայտնվել։ Ոչ մեկը չի ողջունում մեր հյուսիսային հատվածում թշնամու առաջխաղացումը, քանզի դրանից հետո ոչ թե 4 գյուղ, այլ մի հսկայական տարածք պարզապես դառնալու է ապրելու համար ոչ անվտանգ վայր...

Խոսեք, արտահայտվեք, կիսվեք ձեր մտահոգութուններով որտեղ ուզում եք, բայց լուռ ու համր մի մնացեք: Մեզ ամեն օր կերակրում են տեխնոլոգիայով, որի անունն է «անտարբերություն» և «հուսահատություն»: Անտարբերություն՝ տեղի ունեցող արհավիրքի նկատմամբ, հուսահատություն՝ անելանելիությունից և արդյունքում՝ ադապտացում իրավիճակին...

Տասնյակ տարիներ օտարերկրյա ֆինանսավորմամբ գոյատևող, լրատվության հզոր միջոցների տիրապետող և ուղղորդված անձինք, ինչպես նաև ներդաշնակ գործող ադրբեջանցի քարոզիչները հանկարծ որոշել են Գերաշնորհ Բագրատ Սրբազանի նկատմամբ հնչեցնել օտարերկրյա գործակալ լինելու և պատերազմ հրահրելու անհեթեթ մեղադրանքներ...

Սա արդեն քաղաքականություն չէ, սա ՄԵԿ հոգու ծաղրն է սեփական ժողովրդի հանդեպ։ Ասում է. «Շատ կարևոր է արձանագրել, որ առաջին անգամ Հայաստանն ու Ադբբեջանը հարց են լուծել սեղանի շուրջ»։ Բա 2018-2019թթ. սեղանի շուրջ լուծեիր Ղարաբաղի հարցը...

Շառլ Միշելը ջերմորեն ողջունել է Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև 1991-ի Ալմա Աթայի հռչակագրի վերաբերյալ համաձայնագիրը՝ որպես երկու երկրների միջև սահմանների սահմանազատման հիմք:

Նիկոլ Անհողի հակահայ դավադրությունն այս պահին ողջունել են Ադրբեջանը, Թուրքիան, ԱՄՆ-ը և ԵՄ-ն:

«ՀայաՔվե» քաղաքացիական նախաձեռնությունն օրեր առաջ տարածած հայտարարության մեջ նշել էր, որ իշխող վարչախումբը հրաժարվում է ՀՀ տարածքային ամբողջականության ճանաչումից` այն հարվածի տակ դնելով և մեր հայրենիքը փաստացի մաս-մաս վաճառքի հանելով։

Մեր պատմական բնօրրանի բռնազավթումը շարունակվում է։ Մեր թշնամու ու նրա բոլոր դաշնակից ուժերի նպատակն է ջնջել հայ ազգին իր պատմական բնօրրանի ` Հայկական բարձրավանդակի գենետիկ քարտեզից։ Եվ Արցախից հետո թիրախում Հայաստանն է։

ՈՒկրաինայում ընթացող պատերազմը ՈՒկրաինայի համար վաղուց է կանխորոշված, ու որևէ արտաքին օժանդակություն չի կարող այլևս հիմնարար փոխել իրադարձությունների ընթացքը։ Տպավորությունն այնպիսին է, որ Արևմուտքում էլ են սա հրաշալի հասկանում, և եթե նախկինում ցուցաբերված օժանդակությունը հիմնավորում էին ռազմադաշտում Ռուսաստանին հաղթելու անհրաժեշտությամբ, այսօրվա տրամադրած օգնությունը հիմնավորում են Ռուսաստանի հաղթանակը թույլ չտալու անհրաժեշտությամբ։ Ակնհայտ է, որ գործ ունենք միանգամայն տարբեր հռետորաբանությունների հետ։ Այդ դեպքում ո՞րն է ԱՄՆ-ի շարժառիթը ՈՒկրաինային ռազմական օժանդակություն ցուցաբերումը շարունակելու հարցում։

Բնության անսասան օրենք է՝ եթե երկու, նույնիսկ խիստ հակամարտ կողմեր, հանդիպում են իրենց համար գոյաբանական լուրջ վտանգ ներկայացնող երրորդ ուժի, ապա այդ երկուսը կյանքի շարունակականության պահանջով, գոնե առժամանակ, մոռանում են իրենց նույնիսկ ամենասուր հակասությունները ու միավորում են իրենց ուժերը՝ երրորդ ուժին դիմակայելու համար։