Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Քանդ­ված աս­ֆալ­տի մա­սին ե­րե­խա­նե­րը չէ, որ պետք է բարձ­րա­ձայ­նեն

Քանդ­ված աս­ֆալ­տի մա­սին ե­րե­խա­նե­րը չէ, որ պետք է բարձ­րա­ձայ­նեն
06.12.2019 | 01:27
Վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հրա­շա­լիո­րեն է տի­րա­պե­տում մարդ­կանց ու­շադ­րու­թյու­նը գրա­վե­լու, նրանց շո­յե­լու, ա­կան­ջա­հա­ճո բա­ներ ա­սե­լու ար­վես­տին: Օ­րերս Ա­րա­րա­տի մար­զի Սիս հա­մայնք այ­ցե­լե­լը նրա հեր­թա­կան PR ակ­ցիան էր: «Մար­տի 16-ին Ա­րա­րա­տի մար­զի Սիս գյուղ կա­տա­րած չնա­խա­տես­ված այ­ցի ըն­թաց­քում գյու­ղի ե­րե­խա­նե­րին խոս­տա­ցել էի, որ կնո­րո­գենք ավ­տո­ճա­նա­պար­հը։ Ե­կել եմ ե­րե­խա­նե­րին զե­կու­ցե­լու՝ խոս­տու­մը կա­տար­ված է»,- Facebook-ի իր է­ջում գրել էր Փա­շի­նյանն ու ու­ղիղ ե­թե­րում ցու­ցադ­րել, թե ինչ­պես է փոք­րիկ տղա­յի հետ ստու­գում նոր վե­րա­նո­րոգ­ված ավ­տո­ճա­նա­պար­հի ո­րա­կը: Փա­շի­նյա­նին ձոն նվի­րե­լուց, շի­նա­րար­նե­րի կա­տա­րած աշ­խա­տան­քին գնա­հա­տա­կան տա­լուց հե­տո, ե­րե­խան, որ բարձ­րա­ձայ­նել էր ի­րենց գյու­ղի վատ ճա­նա­պար­հի մա­սին, ան­ցավ լրագ­րող­նե­րի հար­ցե­րին պա­տաս­խա­նե­լուն: «Մենք պա­րոն Փա­շի­նյա­նին կա­րող ենք է­լի «տու­պի­կը գցել»,- ա­սում է մոտ 10-ա­մյա մա­նու­կը,- բայց դե չենք ա­նի, կարևո­րը ճա­նա­պարհն է, հի­մա ար­դեն մեր գյուղն ինք­ներս կծաղ­կեց­նենք»: Ե­րե­խան խո­սում է նաև գլո­բա­լի­զա­ցիա­յից, վաղ­վա պայ­ծառ օր­վա­նից ու «մե­ծա­կան» մի շարք թե­մա­նե­րից, ո­րոնք, վս­տա­հա­բար, սեր­տել էր ու­սու­ցիչ­նե­րի կամ ծնող­նե­րի օգ­նու­թյամբ: Ե­րե­խա­նե­րին տար­բեր տե­սա­կի մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի մեջ ներ­քա­շե­լը, նրանց մի­ջո­ցով ղե­կա­վար­նե­րին ու «շե­ֆե­րին» գո­վա­բա­նե­լը նոր բան չէ:
Տա­րի­ներ ա­ռաջ էլ հան­րակր­թա­կան դպ­րոց­նե­րից մեկն այ­ցե­լած նախ­կին վար­չա­պետ Հո­վիկ Աբ­րա­հա­մյա­նին մեկ այլ ե­րե­խա էր բա­նաս­տեղ­ծու­թյուն ձո­նում: Գրե­թե վս­տահ եմ, որ ար­դեն պա­տա­նի դար­ձած տղան, նույն խան­դա­վա­ռու­թյամբ այժմ չի աս­մուն­քի որևէ պաշ­տո­նյա­յի հա­մար: Ե­րե­խա­նե­րին ճա­նա­պարհ­նե­րի, սո­ցիա­լա­կան ա­նար­դա­րու­թյան, գլո­բա­լի­զա­ցիա­յի հար­ցե­րը ա­մե­նա­քի­չը պետք է հու­զեն: Ա­յո, ճիշտ էր ա­սում Գա­լուստ Սա­հա­կյա­նը՝ ե­րե­խա­նե­րը պար­տա­վոր են մե­ծա­նալ, պար­տա­վոր են ման­կու­թյուն ու­նե­նալ, խա­ղալ, վայր ընկ­նել, քերծ­վածք ստա­նալ, վա­զել, քրտ­նել, հի­վան­դա­նալ, ար­ժա­նա­նալ ծնո­ղի և ու­սուց­չի հան­դի­մա­նան­քին ու, ի վեր­ջո, դաս սո­վո­րել: Իսկ քանդ­ված աս­ֆալ­տի ու գյու­ղի հիմ­նախն­դիր­նե­րի մա­սին, վս­տահ եմ, այլ բարձ­րա­ձայ­նող­ներ կլի­նեն:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 7039

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ