Այս թրքաթերմացքները 2020-ին իրենց մասնակցությամբ կազմակերպված պատերազմին կազմակերպեցին հազարավոր հայորդիների նախճիրն ու հազարավորների հաշմությունը, չբավարարվելով այդքանով, անարգելով մեզնից խլված տասնյակ հազարավոր կիլոմետրերից մի պատառի վերադարձի համար Արցախյան առաջին հերոսամարտին մեր նահատակ քաջորդիների անօրինակ սխրագործությունն ու թափած արյունը` ամբողջությամբ հայաթափեցին ու հանձնեցին Արցախը...

Տոտալ ողբերգությունը շարունակվում է: Մինչ Ազգային Ժողովում բարդույթավորված վարչապետն աֆեկտի տակ ազարտի ընկած, հոգեշեղվածի դիվային հայացքով, մարազմատիկ մոլագարի անոմալ ժեստիկուլյացիայով, հիստերիկ-պարանոյիկի վարքագծով, իրեն բնորոշ ու ավանդական դարձած լիրիկական զեղումներով, էմոցիոնալ պոռթկումներով, էկլեկտիկ մտքերով, հոդաբաշխ ու աբսուրդային արտահայտություններով պարադոքսալ նոնսենսներ կշռայլի ու ինտրիգ ապահովելով էքստազ կապրի՝ խաղաղ պայմաններում երկու տարբեր դժբախտ պատահարների արդյունքում զինվորներ կզոհվեն, տասնյակներն էլ վիրավոր ու հաշմանդամ կդառնան:

Թե բա՝ «ցեղասպանության 1,5 միլիոն զոհերի ցանկը կազմեք»: Էրդողանը չի ասում, չէ, Նիկոլն է հանձնարարել ու սրա մասին հրապարակավ հայտարարել: Ջոկում եք, չէ՞, թեման ոնց է խուրդում Ապրիլի 24-ին ընդառաջ ու հերթական սրբապղծությունը կազմակերպում...

Առայժմ չեմ մտնի Իրան-Իսրայել հակամարտության խորքերը, մանավանդ որ, շուտով ֆեյսբուքյան քաղաքագետները կսկսեն իրար հերթ չտալով կանխատեսումներ անել։

Փողոցի երկու կողմերում քչքչան առուներ էին: Այդ առուները հիմա չկան: Բաղեղապատ ցանկապատերի տակ ու առվի թմբերին դաղձն էր աճում: Հիմա ոչ դաղձի բույրը կա, ոչ ցանկապատերը: Հողաշեն գոմի ու ծեր թթենու արանքում փայտաշեն դռնակը միշտ կիսաբաց էր, իսկ պատի տակ դրված նստարանին ստվերները կախվում էին թեթև սավանի նման: Հողե պատն արդեն չկա, թթենին սղոցել են, ստվերներն անցան փշրված դռնակի ու նստարանի հետ:

Հեղափոխության մասնակցած դուխով գլխարկատերեր, ձեզ եմ դիմում։

Էսօր երազիս, Կուստուրիցան եկել, Հայաստանում ֆիլմ էր նկարում: Ֆիլմի սյուժեն փոխառնված էր Օրուելի հայտնի «Անասնաֆերմայից»: Սցենարի հեղինակն էլ հենց Ջորջն էր:

Մեզանում մի մասը հիասթափված քննադատում, ծաղրում են Իրանին. «Էդ չե՞ն պարսիկները, իրենք իրենց խայտառակեցին։ Աղմկեցին, տեսեք ինչ դաս ենք տալու ջհուդներին, բայց արդյունքը զրո էր»։

Ձմեռն անցավ, եկավ գարուն... ՈՒ թեև ապրիլ ամիսն էլ կիսվեց, սակայն ողջ ձմռան ընթացքում Կարապի լճում գործող սահադաշտի հետքերը մնացել են, և ու՞մ են սպասում:

Մենք՝ հանրային կյանքով ապրողներս, երկրի վիճակով մտահոգներս, ամեն գնով կամ որևէ բանով երկրի զորացմանը նպաստողներս, մի մեծ փուչիկի մեջ ենք ու հաճախ կտրվում ենք այն իրականությունից, որում ենք...