Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ով «փար­թի» ա­նի ու խն­ջույ­քի գնա, ում տու­գա­նեն

Ով «փար­թի» ա­նի ու խն­ջույ­քի գնա, ում տու­գա­նեն
28.07.2020 | 00:23

Այս իշ­խա­նու­թյու­նը նախ և ա­ռաջ բա­րո­յա­պես ի­րա­վունք չու­նի քա­ղա­քա­ցուց պա­հան­ջե­լու դի­մակ դնել և հետևել սահ­ման­ված կա­նոն­նե­րին այն պարզ պատ­ճա­ռով, որ հա­կա­ռակ օ­րի­նակն է ծա­ռա­յում։ Իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներն են ան­ձամբ խախ­տում բո­լոր կա­նոն­նե­րը, սա­կայն տու­գան­վում է դի­մա­կը կես սան­տի­մետր քթից ներքև դրած կամ դի­մակ դրած, բայց անձ­նա­գիր չու­նե­ցող (սա պար­զա­պես աբ­սուրդ է) շար­քա­յին քա­ղա­քա­ցին։ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը թույլ ու ան­կա­րող է և որ­պես իշ­խող մե­ծա­մաս­նու­թյան ղե­կա­վար, և որ­պես վար­չա­պետ, ո­րով­հետև նրա ա­մե­նօ­րյա կո­չե­րին չեն հետևում և իր ու­ժի պատ­գա­մա­վոր­նե­րը, և սե­փա­կան կա­ռա­վա­րու­թյան ան­դամ­նե­րը։ Իսկ ե­թե նրա կա­ռա­վա­րու­թյան սահ­մա­նած կա­նոն­ներն այն­քան ան­հե­թեթ ու ան­տե­ղի են, որ սե­փա­կան թի­մա­կից­ներն ան­գամ բա­նի տեղ չեն դնում, ու­րեմն ին­չու՞ են դրանք միայն շար­քա­յին քա­ղա­քա­ցի­նե­րի վզին փա­թա­թում։ Ե­թե 40 աս­տի­ճա­նի տակ իշ­խա­նա­վո­րը գե­րա­դա­սում է ա­ռանց դի­մակ «փար­թի» ա­նել Սևա­նա լճի ա­փին, ին­չու՞ պի­տի Երևա­նում աշ­խա­տան­քի շտա­պող քա­ղա­քա­ցին տա­պին փո­ղո­ցում դի­մա­կը դրած քայ­լի։ Ո՞ր տրա­մա­բա­նու­թյամբ։ Ինչ­պե՞ս է ստաց­վում, որ 4 մարդ ի­րար հետ հա­վաք­ված կո­րո­նա­վի­րու­սի տա­րած­ման հա­մար մեծ վտանգ են ներ­կա­յաց­նում, իսկ իշ­խա­նու­թյան ան­դա­մի խն­ջույ­քին մաս­նակ­ցե­լը խիստ նոր­մալ է։ Ա­մենևին նպա­տակ չու­նենք այս կամ այն «փար­թիա­սեր», խն­ջույք­նե­րի սի­րա­հար իշ­խա­նա­վոր­նե­րին դա­տե­լու, պար­զա­պես հարց է ա­ռա­ջա­նում՝ ին­չու՞ իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի հա­մար այդ ա­մե­նը նոր­մալ է դիտ­վում, իսկ շար­քա­յին քա­ղա­քա­ցու դեպ­քում «մա­հա­ցու» մեղք է։ Թե՞ իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներն ու­րա­խա­նալ, հան­գս­տա­նալ գի­տեն, իսկ շար­քա­յին քա­ղա­քա­ցին՝ ոչ, նա միայն «տու­գան­քի մա­տե­րիալ» է։


Այս ա­մե­նից կա­րե­լի է նաև եզ­րա­հան­գել, ե­թե Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը չի կա­րող իր թի­մին գո­նե 3-4 ա­միս վե­րահս­կել, հաս­կաց­նել, որ ա­ռա­ջին հեր­թին ի­րենք պի­տի հան­րու­թյա­նը օ­րի­նակ ծա­ռա­յեն, ինչ­պե՞ս կա­րող է մի ողջ ժո­ղովր­դի հե­ռու պա­հել վտանգ­նե­րից ու ե­րես ու­նե­նալ նրանց կշ­տամ­բե­լու, վի­րու­սի տա­րած­ման մեղ­քը նրանց վրա բար­դե­լու։ ՈՒ հենց այս­տեղ էլ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը պի­տի իր հար­ցի՝ «որ­տե՞ղ ենք մենք սխալ­վել» պա­տաս­խա­նը ստա­նա։ Մար­դիկ չեն հա­վա­տում ձեր ա­սած­նե­րին ու քայ­լե­րին այն պատ­ճա­ռով, որ դուք ևս դրանց չեք հա­վա­տում, դուք էլ վս­տահ չեք, որ ճիշտ եք պայ­քա­րում վի­րու­սի դեմ և ընդ­հան­րա­պես հա­մոզ­ված չեք, որ բո­լոր խն­դիր­նե­րի լու­ծում­ներն ի վի­ճա­կի եք գտ­նե­լու։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 11229

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ