Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Պետք է զս­պել գեր­հարս­տա­նա­լու այն մեծ ցան­կու­թ­յու­նը, որն ու­նեն գեր­տե­րու­թ­յուն­ներն ու ա­ռան­ձին ան­հատ­ներ»

«Պետք է զս­պել գեր­հարս­տա­նա­լու այն մեծ ցան­կու­թ­յու­նը, որն ու­նեն գեր­տե­րու­թ­յուն­ներն ու ա­ռան­ձին ան­հատ­ներ»
22.05.2020 | 00:26

«Ի­րա­տե­սի» հյու­րը ՀՀ ԳԱԱ երկ­րա­բա­նա­կան գի­տու­թյուն­նե­րի ինս­տի­տու­տի Հով­հան­նես Կա­րա­պե­տյա­նի ան­վան երկ­րա­բա­նա­կան թան­գա­րա­նի վա­րիչ ԳԱ­ՅԱ­ՆԵ ԳՐԻ­ԳՈ­ՐՅԱՆՆ է:

-Գա­յա­նե, հա­մա­վա­րա­կի պար­տադ­րած ի­րա­կա­նու­թյու­նը հան­գեց­րեց նրան, որ շատ մի­ջազ­գա­յին խո­շոր մի­ջո­ցա­ռում­ներ չե­ղարկ­վե­ցին կամ առն­վազն հե­տաձգ­վե­ցին: Երկ­րա­բա­նա­կան թան­գա­րա­նը պար­բե­րա­բար ի­րա­կա­նաց­նում է մի­ջազ­գա­յին գի­տա­ժո­ղով­ներ, ցու­ցա­հան­դես­ներ, այլ ծրագ­րեր: Ան­շուշտ, ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կը նաև Ձեզ է կանգ­նեց­րել բարդ ընտ­րու­թյան առջև: Ի՞նչ կա­սեք չե­ղարկ­ված, հե­տաձգ­ված կամ առ­ցանց հար­թակ տե­ղա­փոխ­ված նա­խագ­ծե­րի մա­սին:
-Մեր թան­գա­րա­նի հիմ­նադ­րի՝ Հով­հան­նես Կա­րա­պե­տյա­նի 145-ա­մյա­կին նվիր­ված մի­ջազ­գա­յին ցու­ցա­հան­դես էր նա­խա­տես­ված՝ «Մար­դը և քա­րը» խո­րագ­րով: Մաս­նակ­ցու­թյան հայտ էին ներ­կա­յաց­րել շատ եր­կր­նե­րից: Դա պի­տի լի­ներ մաս­նակ­ցու­թյուն մի­ջազ­գա­յին ցու­ցա­հան­դե­սին և ճա­նա­չո­ղա­կան այ­ցե­լու­թյուն Հա­յաս­տան: Նույ­նիսկ մար­դիկ կա­յին, մաս­նա­վո­րա­պես՝ Հյու­սի­սա­յին Կո­րեա­յից, որ ար­դեն ինք­նա­թի­ռի տոմ­սերն էին գնել՝ ժա­մա­նե­լու հա­մար մեր եր­կիր: Կո­րո­նա­վի­րու­սի հա­մա­վա­րա­կի պատ­ճա­ռով մեր աշ­խա­տանք­նե­րի ձևա­չա­փը փոխ­վեց: Մենք մեր գոր­ծու­նեու­թյու­նը տե­ղա­փո­խել ենք առ­ցանց տի­րույթ: Սա իր մեջ ան­սո­վոր տար­րեր է պա­րու­նա­կում, բայց և ու­նի դրա­կան կող­մեր:
-Ո՞րն է դրա­կա­նը:
-Տա­րի­ներ շա­րու­նակ երկ­րա­բա­նա­կան թան­գա­րա­նը նշում էր «Ջրի հա­մաշ­խար­հա­յին օր» բնա­պահ­պա­նա­կան տո­նը: Դա սո­վո­րա­բար նշ­վում է մար­տի 22-ին: Այս տա­րի մենք այն նշե­ցինք առ­ցանց տի­րույ­թում: Եվ ար­դյուն­քը ե­ղավ այն, որ տո­նին մաս­նակ­ցե­ցին ոչ միայն Երևա­նի և Հա­յաս­տա­նի բազ­մա­թիվ մար­զե­րի, այլև տար­բեր մայր­ ցա­մաք­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, ո­րոնք մեր թան­գա­րա­նի կայ­քէ­ջի հետևորդ­ներն են: Սա շատ ա­վե­լի հե­տաքր­քիր դարձ­րեց մեր ա­վան­դա­կան մի­ջո­ցա­ռու­մը, կա­տար­վեց փոր­ձի փո­խա­նա­կում, հրա­պա­րակ­վե­ցին պատմ­վածք­ներ, գե­ղար­վես­տա­կան և մաս­նա­գի­տա­կան նյու­թեր, ա­սույթ­ներ, նկար­ներ՝ ջրի վե­րա­բե­րյալ: Այս մաս­նակ­ցու­թյու­նը մենք գնա­հա­տե­ցինք շնոր­հա­կա­լագ­րե­րով, ո­րոնք, ի­հար­կե, ու­ղար­կե­ցինք առ­ցանց: Սա մի քա­նի րո­պեի ըն­թաց­քում կազ­մա­կերպ­ված գոր­ծըն­թաց էր, ո­րը ոչ մի նյու­թա­կան ներդ­րում չպա­հան­ջեց, բայց և ա­պա­հո­վեց հա­ղոր­դակ­ցու­թյու­նը բազ­մա­թիվ մարդ­կանց միջև:
-Այս օ­րե­րին ինչ­պե՞ս եք պա­հել կա­պը հան­րու­թյան հետ: Երկ­րա­բա­նա­կան թան­գա­րանն ու­նի այն­պի­սի ցու­ցան­մուշ­ներ, ո­րոնք գրա­վում են լայն զանգ­ված­նե­րին: Միայն Ձեր ցու­ցադ­րու­թյան գլ­խա­վոր «այ­ցե­քար­տը»՝ Տրո­գոն­թե­րյան փղի կմախ­քը բա­վա­կան է, որ մար­դիկ պար­զա­պես մղ­վեն երկ­րա­բա­նա­կան թա­նգա­րան՝ տես­նե­լու այդ բա­ցա­ռիկ բրա­ծոն:
-Ա­յո՛, դա ե­զա­կի նմուշ է ամ­բողջ Հա­յաս­տա­նում: Հայտ­նա­բեր­վել է 1927-28 թթ., Գյում­րիի ա­վա­զա­հան­քում. դա նախ­կին «Կա­զա­չի պոստ» կոչ­վող ար­վար­ձա­նի տե­ղանքն է: Ըստ գիտ­նա­կան­նե­րի՝ Հա­յաս­տա­նի տա­րած­քը 350-700 հա­զար տա­րի ա­ռաջ բնա­կեց­ված է ե­ղել փղե­րով, այ­սինքն՝ մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նու­մ ե­ղել են բ­նակ­լի­մա­յա­կան բա­րեն­պաստ պայ­ման­ներ նրանց հա­մար։
-Եվ այդ ար­ժե­քա­վոր տե­ղե­կու­թյունն ու փղի կմախքն այ­սօր հա­սա­նե­լի են առ­ցանց հար­թա­կում: Ինչ­պի­սի՞ն է հան­րու­թյան ար­ձա­գան­քը:
-Ի­հար­կե, թե՛ մաս­նա­գե­տի, թե՛ այ­ցե­լու­նե­րի տե­սան­կյուն­նե­րից ե­թե վեր­լու­ծեմ ի­րո­ղու­թյու­նը, պի­տի միան­շա­նակ ա­սեմ, որ առ­ցանց հար­թա­կը չի կա­րող ամ­բող­ջո­վին փո­խա­րի­նել կեն­դա­նի շփ­մա­նը և այն հա­ճույ­քին, որն ու­նե­նում ենք թե՛ մենք՝ թան­գա­րա­նի աշ­խա­տա­կից­ներս, թե՛ մեր այ­ցե­լու­նե­րը՝ թան­գա­րա­նի ցու­ցաս­րահ­նե­րում գտն­վե­լով, սե­փա­կան աչ­քով ա­մեն բան տես­նե­լով, կար­ծիք­ներ փո­խա­նա­կե­լով: Սա­կայն ինչ վե­րա­բե­րում է գի­տե­լի­քի փո­խանց­մա­նը, ա­պա դրան չի խան­գա­րում մեզ պար­տադր­ված աշ­խա­տան­քա­յին ձևա­չա­փը: Առ­ցանց էլ կա­րող ենք ի­րա­կա­նաց­նել գի­տե­լի­քի փո­խան­ցու­մը։ Վեր­ջին տա­րի­նե­րին թան­գա­րա­նը վե­րած­վել է մի յու­րօ­րի­նակ ու­սում­նա­կան կենտ­րո­նի, որ­տեղ թե­մա­տիկ դա­սըն­թաց­նե­րի են մաս­նակ­ցում բազ­մա­թիվ դպ­րո­ցա­կան­ներ, ու­սա­նող­ներ: ՈՒ թեև մենք այս գոր­ծըն­թա­ցը իր ողջ բո­վան­դա­կու­թյամբ այժմ ի­րա­կա­նաց­նում ենք առ­ցանց, բայց բո­լորն ան­համ­բեր սպա­սում են, թե երբ նո­րից հնա­րա­վոր կլի­նի ֆի­զի­կա­պես ներ­կա գտն­վել թան­գա­րա­նում և կեն­դա­նի շփում ու­նե­նալ ու­սում­նա­սիր­վող նյու­թի հետ: Երկ­րա­բա­նու­թյան ա­ռու­մով որևէ նյու­թի մա­սին պատ­կե­րա­ցում կազ­մե­լու լա­վա­գույն տար­բե­րակն է շո­շա­փե­լը, ֆի­զի­կա­պես զգա­լը, աչ­քով տես­նե­լը: Այս կերպ է հնա­րա­վոր պահ­պա­նել և զար­գաց­նել այն գի­տե­լի­քը, ո­րը կրում է տվյալ նմու­շը: Իսկ այդ նմուշ­նե­րը մեր թան­գա­րա­նում ներ­կա­յաց­ված են տար­բեր բա­ժին­նե­րով՝ մի­նե­րալ­ներ ¥թան­կար­ժեք, կի­սա­թան­կար­ժեք քա­րեր¤, շի­նա­նյու­թեր, բրա­ծո­ներ: Ի դեպ, բրա­ծո­նե­րի մեջ կան ոչ միայն այժմ գո­յու­թյուն ու­նե­ցող­նե­րը, այլև ան­հե­տա­ցած տե­սակ­ներ: Կլի­մա­յա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի պատ­ճա­ռով դրանք ան­հե­տա­ցել են մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նից, բայց մենք հնա­րա­վո­րու­թյուն ենք ըն­ձե­ռում դրանք տես­նել-դի­տար­կե­լու թան­գա­րա­նում: Շատ ար­տա­սահ­ման­ցի գիտ­նա­կան­նե­րի հա­մար թան­գա­րա­նը ար­ժե­քա­վոր պա­հոց է։
-Այս տա­րի առ­ցանց տոն­վեց նաև Թան­գա­րան­նե­րի մի­ջազ­գա­յին օ­րը, ո­րին մաս­նակ­ցեց երկ­րա­բա­նա­կան թան­գա­րա­նը: Կպատ­մե՞ք այդ մա­սին:
-Այս տա­րի Թան­գա­րան­նե­րի մի­ջազ­գա­յին օ­րը նշ­վեց «Թան­գա­րան­նե­րը հա­նուն հա­սա­րա­կու­թյան. բազ­մա­զա­նու­թյուն և նե­րա­ռա­կա­նու­թյուն» խո­րագ­րի ներ­քո: Մենք օր­վան ար­ձա­գան­քե­ցինք ե­րեք թե­մա­յով: Ինչ­պես ա­սա­ցի, այս տա­րի Հով­հան­նես Կա­րա­պե­տյա­նի 145-ա­մյակն է լրա­նում: Այս հո­բե­լյա­նին նվիր­ված մի թվա­յին պաս­տառ էինք ստեղ­ծել, որն ամ­փոփ ներ­կա­յաց­նում էր ան­վա­նի գիտ­նա­կա­նի կյան­քը և գի­տա­կան գոր­ծու­նեու­թյու­նը: Օր­վա ըն­թաց­քում առ­ցանց հե­ռար­ձա­կե­ցինք «Քա­րե­րի իմ թան­գա­րա­նը» նա­խա­գի­ծը, ո­րը հրա­վեր էր բո­լոր քա­րա­սեր­նե­րին՝ մաս­նա­գետ ու ոչ մաս­նա­գետ, ներ­կա­յաց­նել քա­րե­րի ի­րենց անձ­նա­կան հա­վա­քա­ծուն: Քա­րը հե­տաք­րք­րում է մար­դուն իր բազ­մա­զան տե­սակ­նե­րով, գույ­նով, փայ­լով, թա­փան­ցի­կու­թյամբ, ու­րույն մո­գա­կան հատ­կու­թյամբ: Շա­տե­րը ներ­կա­յաց­րին տե­սա­նյու­թեր՝ դառ­նա­լով ի­րենց ներ­կա­յաց­րած հա­վա­քա­ծուի էքս­կուր­սա­վա­րը: Ո­մանք էլ ու­ղար­կե­ցին լու­սան­կար­ներ՝ ի­րենց ցու­ցան­մուշ­նե­րի հետ: Սա մր­ցու­թա­յին նա­խա­գիծ էր, ո­րի լա­վա­գույն մաս­նա­կից­նե­րը մե­զա­նից կս­տա­նան տաս­ներ­կու քա­րից բաղ­կա­ցած հա­վա­քա­ծու։ Ի­հար­կե, նվեր­նե­րը կփո­խան­ցենք, երբ թան­գա­րա­նը վեր­սկ­սի գոր­ծել: Յու­րա­հա­տուկ հա­վա­քա­ծու ու­նե­ցող­նե­րին հնա­րա­վո­րու­թյուն կըն­ձեռ­վի ցու­ցադ­րե­լու նմուշ­նե­րը թան­գա­րա­նում, ա­ռա­ջի­կա տար­վա ըն­թաց­քում: Իսկ մեր գլ­խա­վոր մի­ջո­ցա­ռու­մը ներ­կա­յաց­նում էր յու­րօ­րի­նակ քար­տեզ, ո­րը մենք օ­րեր ա­ռաջ ենք նվեր ստա­ցել: 1958 թվա­կա­նին Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան երկ­րա­բա­նա­կան քար­տե­զի ստեղծ­ման հա­մար ի­րենց գի­տե­լիք­ներն ու ջան­քը ներդ­րե­ցին մի քա­նի հայտ­նի երկ­րա­բան՝ Ս. Մկրտ­չյա­նը, Է. Մալ­խա­սյա­նը, Ռ. Ա­ռա­քե­լյա­նը, Կ. Պա­ֆեն­հոլ­ցը: Ստեղծ­վեց քար­տե­զը, ո­րը բա­վա­կան մեծ տե­ղե­կու­թյուն է հա­ղոր­դում Հա­յաս­տա­նի քա­րո­լոր­տի վե­րա­բե­րյալ: Մալ­խա­սյա­նի որ­դին՝ Գուր­գեն Մալ­խա­սյա­նը, և նրա եր­կու դուստ­րը ստեղ­ծել են ա­նի­մա­ցիոն քար­տեզ: Հինգ րո­պե տևո­ղու­թյամբ այդ ա­նի­մա­ցիա­յով մենք տես­նում ենք Հա­յաս­տա­նում տար­բեր երկ­րա­բա­նա­կան ժա­մա­նակ­նե­րում ա­ռա­ջա­ցած տար­բեր ա­պար­նե­րը: Պետք է նշեմ, որ ­Հա­յաս­տա­նը մեկն է այն փոք­րա­թիվ եր­կր­նե­րից, ո­ր, ու­նե­նա­լով ոչ մեծ տա­րածք, աչ­քի է ընկ­նում երկ­րա­բա­նա­կան կա­ռուց­ված­քի բար­դու­թյամբ ու մեծ բազ­մա­զա­նու­թյամբ: Այս­տեղ փոքր տա­րած­քի վրա կա­րե­լի է տես­նել Երկ­րի ըն­դեր­քում երբևի­ցե կա­տար­ված և ներ­կա ժա­մա­նա­կում ըն­թա­ցող երկ­րա­բա­նա­կան բուռն պրո­ցես­նե­րի ա­մե­նա­բազ­մա­զան հետևանք­նե­րը, ին­չը շատ է հե­տաք­րք­րում մեր այ­ցե­լու­նե­րին:
-Բնու­թյու­նը, ջու­րը, է­կո­լո­գիան Ձեր մաս­նա­գի­տա­կան ու­շադ­րու­թյան դաշ­տում են գտն­վում: Ի՞նչ հետևանք­ներ կթող­նի այս ա­մե­նի վրա կո­րո­նա­վի­րու­սի հա­մա­վա­րա­կը: Եվ ար­դյո՞ք այս վի­ճա­կը հենց թվարկ­ված­նե­րի հան­դեպ մար­դու բար­բա­րոս վե­րա­բեր­մուն­քի հետևանք չէ:
-Հա­մա­վա­րա­կը մենք ներ­կա­յաց­նում ենք իր բո­լոր բա­ցա­սա­կան կող­մե­րով, սա­կայն ե­թե այն դի­տար­կենք է­կո­լո­գիա­կան տե­սան­կյու­նից, պի­տի ա­սենք, որ կար­ծես թե նոր շունչ է ստա­ցել Եր­կիր մո­լո­րա­կը: Վեր­ջին յո­թա­նա­սուն տա­րի­նե­րի ար­դյու­նա­բե­րա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րի մեծ թա­փը մեր մո­լո­րա­կը կանգ­նեց­րել է բնա­պահ­պա­նա­կան դժ­վա­րին խն­դիր­նե­րի առջև: Հան­քե­րի շա­հա­գոր­ծու­մը, ար­դյու­նա­բե­րու­թյան ա­րագ զար­գա­ցու­մը մեծ վտանգ են մո­լո­րա­կի հա­մար: Լի­նե­լով երկ­րա­բան՝ հե­տա­խու­զել եմ շատ հան­քա­վայ­րեր, և վեր­ջին տա­րի­նե­րին ինքս դեմ էի հան­քա­վայ­րե­րի այդ­քան մե­ծա­ծա­վալ շա­հա­գործ­մա­նը: Բնու­թյան մի­լիո­նա­վոր տա­րի­նե­րի ստեղ­ծա­ծը պետք է ծա­ռա­յի մարդ­կու­թյա­նը, պետք է զս­պել գեր­հարս­տա­նա­լու այն մեծ ցան­կու­թյու­նը, որն ու­նեն գեր­տե­րու­թյուն­ներն ու ա­ռան­ձին ան­հատ­ներ: Այս մո­լուց­քին տր­ված՝ մո­ռա­նում են է­կո­լո­գիա­կան կարևոր խն­դիր­նե­րի մա­սին, աղ­տո­տում են ջու­րը, հո­ղը, օ­դը: Կան շատ օգ­տա­կար հա­նա­ծո­ներ, ո­րոնք ու­նեն ի­րենց փո­խա­րի­նիչ­նե­րը: Բայց կարևո­րա­գույն օգ­տա­կար հա­նա­ծոն՝ ջու­րը, ան­փո­խա­րի­նե­լի է: Եվ չի կա­րե­լի ջուրն աղ­տո­տել այն­չափ, որ­քան որ այն հի­մա աղ­տոտ­վում է Եր­կիր մո­լո­րա­կի վրա: Շատ հայտ­նի գիտ­նա­կան­ներ են խո­սել ջրի նշա­նա­կու­թյան, ան­փո­խա­րի­նե­լիու­թյան մա­սին: Օ­րի­նակ՝ Մեն­դե­լեևը ա­սել է. «Մեկ կա­թիլ ջու­րը ա­վե­լի թանկ է, քան ա­դա­ման­դը»: Սա բա­ցար­ձակ ճշ­մար­տու­թյուն է: Վի­րու­սի առ­կա­յու­թյան պատ­ճա­ռով շատ ար­դյու­նա­բե­րա­կան պրո­ցես­ներ կանգ են ա­ռել, և սա կօգ­նի մո­լո­րա­կի է­կո­լո­գիա­կան հա­մա­կար­գի բա­րե­լավ­մա­նը: Հա­մաշ­խար­հա­յին օվ­կիա­նո­սում օ­րա­կան հա­րյու­րա­վոր տոն­նա աղբ է նետ­վում: Այս­տեղ գո­յա­ցել են ա­վե­լի մեծ կղ­զի­ներ, քան այն կղ­զի­նե­րը, ո­րոն­ցում մենք բնակ­վում ենք: Եվ դժ­վար չէ պա­տե­րաց­նել, թե ինչ­պի­սի վնաս են հասց­նում այդ աղ­բի կղ­զի­նե­րը ստորջ­րյա կեն­դա­նա­կան աշ­խար­հին: Չէ՞ որ ա­վե­լի մեծ կեն­դա­նա­կան աշ­խարհ կա ջրի հա­տա­կում, քան ցա­մա­քում:
-Հա­մա­վա­րա­կի դրա­կան ազ­դե­ցու­թյան ցայ­տուն օ­րի­նակ­նե­րից մեկն այն է, որ Վե­նե­տի­կի ջրան­ցք­նե­րում, եր­կա­րա­մյա բա­ցա­կա­յու­թյու­նից հե­տո, կր­կին հայ­տն­վել են ձկ­նե­րը:
-Ամ­ռա­նը հան­գս­տա­նում էի Ի­տա­լիա­յում, և Սուրբ Ղա­զար կղ­զի նա­վա­կով ուղևոր­վե­լիս նկա­տում էի, թե ինչ պղ­տոր էր ջու­րը, ինչ­պես էր գար­շա­հո­տում: Հի­մա նույ­նիսկ հե­ռուս­տա­տե­սա­յին կադ­րե­րից է երևում, թե ինչ զգա­լի փո­փո­խու­թյուն է կա­տար­վել, որ­քան է մաքր­վել ջու­րը: Հենց մեր Երևա­նի օ­րի­նա­կով կա­րող ենք աս­վա­ծը հաս­տա­տել. որ­քան մաքր­վել է օ­դը այս ըն­թաց­քում: Նույ­նը փաս­տում են նաև այլ մայր ցա­մաք­նե­րում ապ­րող մեր ըն­կեր­նե­րը ի­րենց բնա­կա­վայ­րե­րի վե­րա­բե­րյալ:
-Փաս­տո­րեն, մո­լո­րա­կի խա­թար­ված է­կո­լո­գիան վե­րա­կանգ­նե­լու շանս կա, և այն մարդ­կանց ձեռ­քե­րում է:
-Ա­յո՛, մարդ­կանց ձեռ­քե­րում է: Այս օ­րե­րին մար­դիկ հնա­րա­վո­րու­թյուն ու­նեն մտա­ծե­լու, թե ի­րենց ին­չին է պետք այդ­քան մեծ հարս­տու­թյու­նը, ե­թե վա­րա­կը հա­վա­սա­րա­պես վտանգ է ներ­կա­յաց­նում բո­լո­րի հա­մար, և այս պա­րա­գա­յում հօդս է ցն­դում կու­տակ­ված ամ­բողջ նյու­թե­ղե­նը: Ինձ թվում է՝ պետք է սթափ­վել և այս ինք­նա­մե­կու­սա­ցու­մից հե­տո այլ կերպ նա­յել ար­ժեք­նե­րին: Կոնկ­րետ ես հի­մա շատ հար­ցեր արժևո­րում եմ այլ կերպ, թեև մինչ հա­մա­վա­րակն էլ, լի­նե­լով բնա­պահ­պան, շատ շա­տե­րից տար­բեր հա­յաց­քով էի նա­յում բնու­թյան աղ­տոտ­ման խն­դիր­նե­րին: Ի­նը տար­վա թան­գա­րա­նա­յին գոր­ծու­նեու­թյան ըն­թաց­քում ես միշտ խո­սել եմ բնա­կան պա­շար­նե­րի ար­դյու­նա­վետ օգ­տա­գործ­ման մա­սին, բայց հի­մա ա­ռա­վել լուրջ եմ անդ­րա­դառ­նում այդ ա­մե­նին: Ե­թե ո­րո­շում կա­յաց­նող­նե­րը ժա­մա­նա­կին մտա­ծեին այս ա­մե­նի մա­սին, մենք չէինք ու­նե­նա այն է­կո­լո­գիա­կան խն­դիր­նե­րը, ո­րոնք այ­սօր ու­նենք:
Զրույ­ցը վա­րեց
Կա­րի­նե ՌԱ­ՖԱ­ՅԵ­ԼՅԱ­ՆԸ

Դիտվել է՝ 11705

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ