Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Մինչև ա­հա­բեկ­չու­թ­յան վտան­գը չհաս­նի Եվ­րո­պա, Արևմուտք, չեն գի­տակ­ցի, որ դա կա­րող է շա­րու­նակ­վել և տա­րած­վել աշ­խար­հով մեկ»

«Մինչև ա­հա­բեկ­չու­թ­յան վտան­գը չհաս­նի Եվ­րո­պա, Արևմուտք, չեն գի­տակ­ցի, որ դա կա­րող է շա­րու­նակ­վել և տա­րած­վել աշ­խար­հով մեկ»
09.10.2020 | 00:21

«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կիցն է Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր Ա­ՆԻ ՍԱՄՍՈ­ՆՅԱ­ՆԸ:

- Տի­կի՛ն Սամ­սո­նյան, Հա­յաս­տա­նը պա­տե­րազ­մի մեջ է: Թշ­նա­մու ա­ռա­ջին թի­րա­խը խա­ղաղ բնակ­չու­թյունն է, են­թա­կա­ռուց­վածք­ներն են, մաս­նա­գի­տա­կան պար­տա­կա­նու­թյուն­ներն ի­րա­կա­նաց­նող զանգ­վա­ծա­յին լրատ­վու­թյան մի­ջոց­ներն են, այդ թվում՝ ար­տա­սահ­մա­նյան: Ձեր մի­ջազ­գա­յին գոր­ծըն­կեր­նե­րի հետ զրույց­նե­րում, քն­նար­կում­նե­րում ի՞նչ եք ըն­դգ­ծում` մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի մշ­տա­կան հանձ­նա­ժո­ղո­վի փոխ­նա­խա­գահն եք:
-Ո՛չ Հա­յաս­տա­նը, ո՛չ էլ Ար­ցա­խը մի­ջազ­գա­յին ի­րա­վուն­քի շր­ջա­նակ­նե­րից բխող քա­ղա­քա­կիրթ պա­տե­րազմ Ադր­բե­ջա­նից երբևէ չեն սպա­սել: Լավ գի­տենք, թե ով է Ադր­բե­ջա­նը: Մինչև այ­սօր մենք տե­սել ենք թե՛ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով, թե՛ ագ­րե­սիվ կո­չե­րով, թե՛ հա­կա­հայ­կա­կան հռե­տո­րա­բա­նու­թյամբ, որ Ադր­բե­ջանն այն­պի­սի հա­կա­ռա­կորդ է, ո­րը պատ­րաստ է ա­մեն ին­չի, և դա այ­սօր ամ­բողջ աշ­խար­հին է ցույց տա­լիս: Բնա­կա­նա­բար, Ադր­բե­ջա­նին անհ­րա­ժեշտ են Ար­ցա­խի տա­րածք­նե­րը, տե­ղի մար­դիկ Ադր­բե­ջա­նին երբևէ չեն հե­տաք­րք­րել, և դրա­նով է պայ­մա­նա­վոր­ված, որ 1988-ից փոր­ձել են էթ­նիկ մաք­րում­ներ ա­նել, հա­յա­թա­փել Ար­ցա­խը: Հենց դա է պատ­ճա­ռը, որ այ­սօր թի­րա­խա­վոր­ված է քա­ղա­քա­ցիա­կան բնակ­չու­թյու­նը, ո­րով­հետև Ար­ցախն Ադր­բե­ջա­նին պետք է ա­ռանց ար­ցախ­ցի­նե­րի: Սա խո­սում է նաև այն մա­սին, որ Ադր­բե­ջա­նը պատ­մա­կան որևէ ի­րա­վունք այս տա­րածք­նե­րի վրա չի ու­նե­ցել: Սա ար­ցա­խա­հա­յու­թյան բնօր­րանն է, և ար­ցախ­ցին այն­տեղ խա­ղաղ ապ­րե­լու, խա­ղաղ կեն­սա­գոր­ծե­լու իր ի­րա­վուն­քը միշտ պաշտ­պա­նել է ու պաշտ­պա­նե­լու է: Սա ենք փոր­ձել միշտ հասց­նել մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյա­նը և փոր­ձում ենք հասց­նել նաև այ­սօր: Ադր­բե­ջանն օգ­տա­գոր­ծում է ար­գել­ված զի­նա­տե­սակ­ներ, ո­րոնք մեծ վնաս են հասց­նում հենց քա­ղա­քա­ցիա­կան բնակ­չու­թյա­նը, թի­րա­խա­վո­րում են հա­տուկ են­թա­կա­ռուց­վածք­նե­րը: Ադր­բե­ջա­նը, ի վեր­ջո, ե­րե­խա է սպա­նել Ար­ցա­խում: ՀՀ-ն ե­րե­խա չի սպա­նել: Սա Ադր­բե­ջա­նի դեմքն է, և մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյու­նը պի­տի հաս­կա­նա՝ ով է ի­րա­կան ագ­րե­սո­րը: Բայց, ցա­վոք, այ­սօր դա­տա­պար­տում­ներն ու կո­չերն ուղղ­վում են եր­կու կող­մե­րին: Եվ քա­նի որ կո­չերն ուղղ­վում են եր­կու կող­մե­րին, ոչ թե նրան, ով ագ­րե­սիա­յի ակտ է կա­տա­րել, շա­րու­նա­կում է խախ­տել մի­ջազ­գա­յին ի­րա­վուն­քը, մի­ջազ­գա­յին մար­դա­սի­րա­կան ի­րա­վուն­քը, այս ան­հաս­ցեա­կա­նու­թյու­նը դառ­նում է ա­նար­դյու­նա­վետ, ո­րով­հետև այդ կո­չե­րի ու դա­տա­պար­տում­նե­րի հա­մար որևէ մե­կը պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն չի վերց­նում: Այս ըն­թաց­քում թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի առն­չու­թյամբ ահ­ռե­լի քա­նա­կու­թյամբ փաս­տեր են հա­վա­քագր­ված: Դրանք վե­րա­բե­րում են քա­ղա­քա­ցիա­կան բնակ­չու­թյան դեմ ուղղ­ված հան­ցա­գոր­ծու­թյուն­նե­րին, վարձ­կան­ներ հա­վա­քագ­րե­լուն, տա­րա­ծաշր­ջան ա­հա­բե­կիչ­ներ բե­րե­լուն և, փաս­տո­րեն, նաև ա­հա­բեկ­չու­թյան աշ­խար­հագ­րու­թյունն ընդ­լայ­նե­լուն: Այս բո­լոր փաս­տե­րը փաս­տաթղ­թա­վոր­ված են, ու­ղարկ­վում են հա­մա­պա­տաս­խան մար­մին­նե­րին: Մենք ինք­ներս փոր­ձում ենք այդ տե­ղե­կու­թյու­նը փո­խան­ցել մեր ըն­կեր­նե­րին, բայց, ա­մեն դեպ­քում, տե­ղե­կատ­վու­թյու­նը բաց է, և աշ­խար­հը կա­րող է տես­նել՝ ինչ է կա­տար­վում:
-Լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րը թի­րախ դարձ­նե­լը, ֆրան­սիա­ցի մեր գոր­ծըն­կեր­նե­րի ծանր վի­րա­վոր­վե­լը, որ մեզ­նից 10 մետր այն կողմ էին գտն­վում, կար­ծես թե ակ­ներև ցու­ցում-փաս­տարկ­ներ են մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյան հա­մար: Օ­րի­նակ, լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի մա­սով ե­ղե՞լ են դա­տա­պար­տող հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ:
-Լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի մա­սով դա­տա­պար­տող հայ­տա­րա­րու­թյուն ես չեմ տե­սել, բայց գի­տեմ, որ ՀՀ մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի պաշտ­պա­նի զե­կույ­ցում այդ բո­լոր փաս­տե­րը տեղ են գտել և ու­ղարկ­վել հա­մա­պա­տաս­խան մար­մին­նե­րին: Եր­կու շատ կարևոր փաստ վկա­յում է այն մա­սին, որ Ադր­բե­ջանն ի­րա­կա­նում փոր­ձում է ա­մեն կերպ խո­չըն­դո­տել, որ ճիշտ տե­ղե­կատ­վու­թյու­նը հաս­նի մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյա­նը: Ա­ռա­ջինն այն է, որ դեռևս մար­տա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը չսկ­սած՝ Ադր­բե­ջա­նում հայ­տն­վում են թուրք լրագ­րող­ներ, և մուտ­քը փակ է լի­նում մի­ջազ­գա­յին մյուս լրագ­րող­նե­րի հա­մար. մյուս դեպ­քում, երբ Ար­ցա­խում հայ­տն­վում են մի­ջազ­գա­յին լրագ­րող­ներ, և մեր պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րու­թյու­նը, պաշտ­պա­նու­թյան բա­նա­կը փոր­ձում են ա­մեն կերպ ա­պա­հո­վել լրագ­րող­նե­րի բնա­կա­նոն աշ­խա­տան­քը, որ­պես­զի լրագ­րող­նե­րը կա­րո­ղա­նան ի­րո­ղու­թյու­նը ձայ­նագ­րել, տե­սագ­րել, հասց­նել հան­րու­թյա­նը, դրան փոր­ձում են խո­չըն­դո­տել: Եվ դրա հա­մար են լրագ­րող­նե­րը հա­տուկ թի­րա­խա­վոր­վում: Սա ակն­հայտ փաս­տարկ է այն մա­սին, որ Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիևը պա­տե­րազ­մա­կան հան­ցա­գործ է:
-Կան մի շարք կոն­վեն­ցիա­ներ, նոր­մեր, ո­րոնք խա­ղաղ բնակ­չու­թյան թի­րա­խա­վո­րու­մը ռազ­մա­կան հան­ցա­գոր­ծու­թյուն­նե­րի շար­քին են դա­սում: Պարզ է, որ սա հե­տա­գա­յի գոր­ծըն­թաց է, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, այս պա­հին, բա­ցի փաս­տե­րի հա­վա­քագ­րու­մից այլ աշ­խա­տանք­ներ տար­վու՞մ են այդ ուղ­ղու­թյամբ:
-Փաս­տե­րը հա­վա­քագ­րե­լը միայն բա­վա­րար չէ: Փաս­տե­րը պի­տի ու­ղար­կել հաս­ցեա­տե­րե­րին: ՈՒ­ղարկ­վում են մի­ջազ­գա­յին կա­ռույց­ներ: Մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի եվ­րո­պա­կան դա­տա­րա­նին ներ­կա­յա­ցու­ցի­չը դի­մել է եր­կու ան­գամ, այս աշ­խա­տան­քը տվել է իր ար­դյուն­քը, ո­րով­հետև ՄԻԵԴ-ը ո­րո­շում է կա­յաց­րել մի­ջան­կյալ մի­ջոց կի­րա­ռել և Թուր­քիա­յին կոչ է ա­րել չմի­ջամ­տել ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րին և չթի­րա­խա­վո­րել քա­ղա­քա­ցիա­կան բնակ­չու­թյա­նը:
-Բայց դրա­նից ան­մի­ջա­պես հե­տո կր­կին հր­թի­ռա­կոծ­վում էին Ստե­փա­նա­կերտն ու Շու­շին:
-Ա­յո՛, բայց սա խո­սում է այն մա­սին, որ մի­ջազ­գա­յին կա­ռույցն ամ­րագ­րել է` տե­ղի է ու­նե­ցել մարդ­կու­թյան դեմ հան­ցա­գոր­ծու­թյուն, թի­րա­խա­վոր­վել է քա­ղա­քա­ցիա­կան բնակ­չու­թյա­նը։ Բայց, փաս­տո­րեն, Թուր­քիա­յի ու Ադր­բե­ջա­նի հա­մար այդ բո­լոր ո­րո­շում­նե­րը ո­չինչ են: Այս եր­կու եր­կր­նե­րը վա­ղուց ի­րենց դուրս են դրել թե՛ մի­ջազ­գա­յին ի­րա­վունք­նե­րից, թե՛ մար­դա­սի­րա­կան մի­ջազ­գա­յին հա­մա­կար­գից: Այս եր­կր­նե­րի հա­մար որևէ բան նշա­նա­կու­թյուն չու­նի: Եվ վր­դո­վե­ցու­ցիչ է, որ մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյու­նը, տես­նե­լով, որ Թուր­քիան ու Ադր­բե­ջա­նը խարխ­լել են մի­ջազ­գա­յին ի­րա­վա­կան հա­մա­կար­գը, շա­րու­նա­կում է ան­հաս­ցե կո­չեր ա­նել` ուղ­ղա­կիո­րեն խրա­խու­սե­լով այդ ագ­րե­սիվ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը Ար­ցա­խի ու Հա­յաս­տա­նի նկատ­մամբ:
-Ին­չու՞: ՈՒ­նե՞ք բա­ցատ­րու­թյուն:
-Թուր­քիա­յի կող­մից Սի­րիա­յում ի­րա­կա­նաց­վող ագ­րե­սիան չդա­տա­պարտ­վեց, և այդ լռու­թյու­նը հան­գեց­րեց նրան, որ նույ­նը հի­մա կա­տար­վում է մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նում և կա­տար­վում է Ար­ցա­խի դեմ:
-Գու­ցե նավ­թա­դո­լար­նե՞րն են պատ­ճա­ռը: Կա՞ այդ գոր­ծո­նը:
-Ես կար­ծում եմ՝ կա եր­կու պատ­ճառ. ա­ռա­ջի­նը աշ­խար­հագ­րու­թյունն է: Իմ ըն­կա­լում­նե­րով՝ աշ­խար­հագ­րու­թյունն այս­տեղ այն­քա­նով դեր ու­նի, որ մինչև ա­հա­բեկ­չու­թյան վտան­գը չհաս­նի Եվ­րո­պա, Արևմուտք, չեն գի­տակ­ցի, որ դա կա­րող է շա­րու­նակ­վել և տա­րած­վել աշ­խար­հով մեկ: Եվ դա վտանգ է ներ­կա­յաց­նում ոչ միայն Հա­յաս­տա­նի, այլև հարևան Վրաս­տա­նի, Ի­րա­նի և Ադր­բե­ջա­նին սահ­մա­նա­կից բո­լոր եր­կր­նե­րի հա­մար: Եվ ե­թե թույլ ենք տա­լիս, որ Թուր­քիան ու Ադր­բե­ջանն ընդ­լայ­նեն ա­հա­բեկ­չու­թյան աշ­խար­հագ­րու­թյու­նը և մնան ան­պա­տիժ, պարզ է, որ նրանք չեն սահ­մա­նա­փակ­վի մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նով: Չէ՞ որ վարձ­կան­նե­րի հա­վա­քագ­րու­մը պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն է են­թադ­րում: ԵԱՀԿ-ն ու­շադ­րու­թյու­նը կենտ­րո­նաց­նում է ա­հա­բեկ­չու­թյան վրա, ան­հան­գս­տու­թյուն է հայտ­նում ա­հա­բե­կիչ­նե­րի ներգ­րավ­ման առն­չու­թյամբ աշ­խար­հագ­րու­թյամբ, բայց չի դա­տա­պար­տում, երբ փաս­տեր ենք ներ­կա­յաց­նում: Ես կար­ծում եմ՝ այս բո­լոր հար­ցե­րը պի­տի կա­րո­ղա­նանք քն­նարկ­ման ա­ռար­կա դարձ­նել:
-Իսկ երկ­րո՞րդ պատ­ճա­ռը:
-Տն­տե­սա­կան և քա­ղա­քա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներն են Թուր­քիա­յի և Ադր­բե­ջա­նի հետ: Մենք գի­տակ­ցում ենք և միշտ հաշ­վի ենք նս­տել այն փաս­տի հետ, որ թե՛ ԵՄ-ը, թե՛ ԱՄՆ-ը, թե՛ ՌԴ-ն ու­նեն քա­ղա­քա­կան և տն­տե­սա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ Թուր­քիա­յի ու Ադր­բե­ջա­նի հետ: Բայց հար­ցը հետևյալն է. ե­թե քա­ղա­քա­կիրթ աշ­խար­հը հայ­տա­րա­րում է, հռ­չա­կում է, որ այ­սու­հետ աշ­խար­հը պի­տի աշ­խա­տի մի­ջազ­գա­յին ի­րա­վուն­քի կա­նոն­նե­րով, որ ամ­րապն­դում են խա­ղա­ղու­թյուն, ա­պա­հո­վում անվ­տան­գու­թյուն, պաշտ­պա­նում ան­մեղ քա­ղա­քա­ցի­նե­րին և մար­դու ի­րա­վունք­նե­րը, այդ սկզ­բունք­նե­րը պաշտ­պա­նե­լու պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն էլ պետք է ստանձ­նի: Այ­սինքն՝ մենք չպի­տի խնդ­րենք այդ բո­լոր կա­ռույց­նե­րին, որ դա­տա­պար­տեն հար­ձա­կու­մը ի­րենց իսկ հռ­չա­կած ար­ժեք­նե­րի վրա:


Զրույ­ցը՝
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 9997

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ