Գաղտնիք չէ, որ Հայաստանում ոռոգման ջրագծերի հիմնական մասը կառուցվել է խորհրդային տարիներին և ունի մաշվածության բարձր աստիճան:

«Գառնի պատմամշակութային արգելոցում» տեղադրվել են հուշարձանաբեկորների համար նախատեսված առաջին բազալտե պատվանդանները։ Նպատակը հետևյալն է. պահպանել հուշարձանաբեկորները եղանակների փոփոխության հետ պայմանավորված ջերմախոնավային պայմանների փոփոխության արդյունքում տեղի ունեցող քայքայումից։

Ա­հա հեր­թա­կան լակ­մու­սի թուղ­թը կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րից և օ­րի­նա­կա­նու­թյան հաս­տա­տու­մից մեծ-մեծ խո­սող ՀՀ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի, ՀՀ գլ­խա­վոր դա­տա­խա­զու­թյան ու գլ­խա­վոր դա­տա­խա­զի, Հա­տուկ քնն­չա­կան ծա­ռա­յու­թյան ու ՀՔԾ պե­տի, թերևս նաև քնն­չա­կան կո­մի­տեի հա­մար:

Ազատ գետի ջրամբարի ջուրը հարակից գյուղերի բնակիչներին չի ծառայում։ «Իրատեսի» աղբյուրը հայտնում է, որ ջրամբարի ջուրն առատորեն հոսում է մեր հարևաններին, ու դրա դեմը ոչ ոք չի առնում։

153 երկրների 11 հազար գիտնականներ ստորագրել են փաստաթղթի տակ՝ համաձայն որի մարդկությանն աննկարագրելի տանջանքներ են սպասվում, եթե շտապ քայլեր չձեռնարկվեն՝ ածխաթթու գազի արտանետումները կրճատելու համար: Հետազոտությունը տպագրվել է BioScience գիտական ամսագրում:

Ան­ցյալ դա­րի 90-ա­կան թվա­կան­նե­րին հան­րա­պե­տու­թյու­նում է­ներ­գա­կիր­նե­րի խիստ պա­կա­սու­թյու­նը, ծայ­րա­հեղ սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան պայ­ման­նե­րը ծանր ի­րա­վի­ճա­կի մեջ դրե­ցին հան­րա­պե­տու­թյան բնակ­չու­թյա­նը՝ դր­դե­լով հա­մա­տա­րած ծա­ռա­հա­տում­նե­րի։

Վայրի բնության և մշակութային արժեքների պահպանման հիմնադրամի կողմից ներկայացված «Մարդ-արջե կոնֆլիկտի հետազոտմանն ուղղված ծրագիրը միակն է Հայաստանից, որն անցել է EOCA կողմից հայտարարված հեղինակավոր մրցույթի վերջին փուլ։

Ե­րեկ կա­ռա­վա­րու­թյան նիս­տից հե­տո բնա­պահ­պա­նու­թյան նա­խա­րար Է­րիկ Գրի­գո­րյա­նը, անդ­րա­դառ­նա­լով Ա­մուլ­սա­րի խնդ­րին, նշեց, որ բնա­պահ­պա­նու­թյու­նում ե­թե որևէ բան պետք է փոխ­վի, դա պետք է ար­վի օ­րեն­սդ­րու­թյան փո­փո­խու­թյամբ, նա­խա­րա­րու­թյու­նը չի կա­րող գնալ այն­պի­սի քայ­լե­րի, ո­րոնք հա­կա­սում են օ­րենք­նե­րին։ Սրա­նից ել­նե­լով, նա­խա­րա­րից փոր­ձե­ցինք ճշ­տել՝ հնա­րա­վո՞ր է Ա­մուլ­սա­րի հար­ցում օ­րեն­սդ­րու­թյուն փոխ­վի, ին­չը թույլ կտա հան­քը չշա­հա­գոր­ծել։

Օ­րերս Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի տա­րած­քա­յին կա­ռա­վար­ման, տե­ղա­կան ինք­նա­կա­ռա­վար­ման, գյու­ղատն­տե­սու­թյան և բնա­պահ­պա­նու­թյան հար­ցե­րի մշ­տա­կան հանձ­նա­ժո­ղո­վում քն­նարկ­վում էր հանձ­նա­ժո­ղո­վի նա­խա­գահ Վա­րազ­դատ Կա­րա­պե­տյա­նի հե­ղի­նա­կած՝ «Սևա­նա լճի է­կո­հա­մա­կար­գի վե­րա­կան­գն­ման, պահ­պան­ման, վե­րար­տադր­ման և օգ­տա­գործ­ման մի­ջո­ցա­ռում­նե­րի տա­րե­կան ու հա­մա­լիր ծրագ­րե­րը հաս­տա­տե­լու» օ­րեն­քում լրա­ցում կա­տա­րե­լու նա­խա­գի­ծը, որ նա­խա­տե­սում է ար­գե­լել Սևա­նից հա­վե­լյալ ջրա­ռը:

Հա­մոզ­ված ենք, որ Սևա­նա լճի խեղ­ված ճա­կա­տագ­րով խիստ մտա­հոգ­ված մեր հան­րու­թյան ճն­շող մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը տա­րի­ներ շա­րու­նակ ան­համ­բե­րու­թյամբ էր սպա­սում մեր երկ­րի նոր, ի­րա­վա­կան և ար­դար կա­ռա­վա­րու­թյան «հայտ­նու­թյա­նը», ի­րա­վամբ հույս տա­ծե­լով, որ ա­ռա­ջին իսկ պա­հից կա­ռա­վա­րու­թյունն ան­հա­պաղ կլծ­վի լր­ջո­րեն խա­թար­ված, իր գու­ցե և ան­բու­ժե­լի է­կո­հա­մա­կար­գով ար­դեն իսկ մահ­վան եզ­րին հա­սած, եր­կար տա­րի­ներ փր­կու­թյան սպա­սած լճի շատ դժ­վա­րին խն­դիր­նե­րի լուծ­ման ա­ռա­քի­նի գոր­ծին։