Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Այլա­սեր­ման վի­րու­սը դան­դա­ղո­րեն, բայց հաս­տա­տուն կեր­պով տա­րած­վում է

Այլա­սեր­ման վի­րու­սը դան­դա­ղո­րեն, բայց հաս­տա­տուն կեր­պով տա­րած­վում է
05.05.2020 | 00:06
Հա­յաս­տա­նում պատ­րաստ­վում են հեր­թա­կան քայ­լը կա­տա­րե­լու մեր մա­նուկ­նե­րի ու դե­ռա­հաս­նե­րի հո­գե­բա­նու­թյու­նը խե­ղե­լու, միտ­քը պղ­տո­րե­լու, նրանց ի­րենց տա­րի­քին բնո­րոշ ան­մե­ղու­թյու­նից զր­կե­լու, առն­վազն ի­րենց հա­սա­կա­կից­նե­րի և ի­րենց տա­րի­քին մոտ գտն­վող ան­ձանց շր­ջա­նում սե­ռա­կա­նի առն­չու­թյամբ ա­մո­թի զգա­ցու­մը ջն­ջե­լու, ե­րե­խա­նե­րի շր­ջա­նում սե­ռա­կան օր­գան­նե­րի և հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի նկատ­մամբ վա­ղա­ժամ, ի­րենց տա­րի­քին ոչ հա­մա­պա­տաս­խան հե­տաք­րք­րու­թյուն­ներ ու տա­րաբ­նույթ գայ­թակ­ղու­թյուն­ներ ա­ռա­ջաց­նե­լու, խո­շոր հաշ­վով և հե­ռան­կա­րում` մեր հա­սա­րա­կու­թյունն այ­լա­սե­րե­լու ուղ­ղու­թյամբ: Նպա­տա­կը հենց դա՞ է, թե՞ ոչ, այլ հարց է, բայց ան­ժխ­տե­լի է, որ հետևանքն ան­խու­սա­փե­լիո­րեն լի­նե­լու է այն, ին­չի մա­սին վե­րը նշե­ցինք:
Այս ան­գամ, սա­կայն, նա­խա­տես­վող այդ քայ­լը ԶԼՄ-նե­րում մեծ քն­նա­դա­տու­թյան և հա­սա­րա­կա­կան պար­սա­վան­քի ար­ժա­նա­ցած, վեր­ջին հաշ­վով, մեծ տա­րա­ծում չս­տա­ցած, ա­շա­կերտ­նե­րին չհա­սած կամ նրանց սոսկ չն­չին մա­սին հա­սած «Իմ մար­մինն իմ անձ­նա­կանն է» գր­քույ­կի նման մեկ այլ խայ­տա­ռակ գր­քույ­կի հրա­տա­րա­կում չէ, ո­րը կա­րե­լի է ան­հա­մե­մատ անվ­տանգ մի բան հա­մա­րել Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րաց­ման հա­մե­մատ:
Փա­շի­նյա­նա­կան իշ­խա­նու­թյու­նը սկ­սել է «Սե­ռա­կան շա­հա­գոր­ծու­մից և սե­ռա­կան բնույ­թի բռ­նու­թյուն­նե­րից ե­րե­խա­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյան մա­սին» Եվ­րո­պա­յի խոր­հր­դի կոն­վեն­ցիան (հա­կիրճ` Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա) Ազ­գա­յին ժո­ղո­վում վա­վե­րաց­նե­լու գոր­ծըն­թաց, ո­րը պար­տա­դիր բնույթ չու­նե­ցող ինչ-որ գր­քույկ չէ, ի­րա­վա­կան փաս­տա­թուղթ է: Ար­տա­քուստ ան­մեղ և բա­րի նպա­տակ­նե­րի մա­սին հու­շող ան­վան­մամբ Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րա­ցու­մից, ու­ժի մեջ մտ­նե­լուց հե­տո Հա­յաս­տա­նը, կոն­վեն­ցիա­յի 6-րդ հոդ­վա­ծի հա­մա­ձայն, ուղ­ղա­կի պար­տա­վոր­ված է լի­նե­լու ձեռ­նար­կել ու ձեռ­նար­կե­լու է «օ­րեն­սդ­րա­կան և այլ մի­ջո­ցա­ռում­ներ` ա­պա­հո­վե­լու հա­մար, որ­պես­զի ե­րե­խա­նե­րը տար­րա­կան և միջ­նա­կարգ կր­թու­թյուն ստա­նա­լու ժա­մա­նակ տե­ղե­կա­նան սե­ռա­կան շա­հա­գործ­ման և սե­ռա­կան բռ­նու­թյան հետ կապ­ված վտան­գի մա­սին, ինչ­պես նաև ի­րենց պաշտ­պա­նե­լու մի­ջոց­նե­րի մա­սին՝ հա­մա­ձայն ի­րենց կա­րո­ղու­թյուն­նե­րի»:
Կոն­վեն­ցիա­յի 6-րդ հոդ­վա­ծով նա­խա­տես­ված հի­շյալ պար­տա­վոր­վա­ծու­թյան կա­տա­րու­մը նշա­նա­կում է մեր նաև տար­րա­կան դա­սա­րան­նե­րի ա­շա­կերտ­նե­րին, ինչ­պես նաև 8-րդ դա­սա­րան դեռ չհա­սած ու «Կեն­սա­բա­նու­թյուն. մարդ» ա­ռար­կան դեռ չան­ցած դե­ռա­հաս­նե­րին դպ­րոց­նե­րում, թերևս նաև հե­ռուս­տա­տե­սու­թյամբ և այլ կերպ տե­ղե­կաց­նել, թե ինչ բան են սե­ռա­կան օր­գան­նե­րը, ինչ բան են սե­ռա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը, սե­ռա­կան բռ­նու­թյու­նը և սե­ռա­կան շա­հա­գոր­ծու­մը, ինչ է կա­տար­վում դրան­ցից հե­տո, ինչ հետևանք­ներ են ա­ռա­ջա­նում, ին­չու են ան­թույ­լատ­րե­լի սե­ռա­կան շա­հա­գոր­ծու­մը և սե­ռա­կան բռ­նու­թյու­նը:
Ինչ­պես ար­դեն նշել ենք այս թե­մա­յով մեր նա­խորդ` «Մի՛ գնա­ցեք մեր մա­նուկ­նե­րի, դե­ռա­հաս­նե­րի, հա­սա­րա­կու­թյան նկատ­մամբ այդ ա­հա­վոր ոճ­րա­գոր­ծու­թյա­նը» հրա­պա­րակ­մամբ, տար­րա­կան դա­սա­րան­նե­րի ա­շա­կերտ­նե­րին և մինչև 8-րդ դա­սա­րա­նի ա­շա­կերտ­նե­րին վե­րոն­շյալ տե­ղե­կու­թյուն­նե­րը տա­լով, նրանց շր­ջա­նում արթ­նա­նա­լու կամ ա­ռա­ջա­նա­լու է վա­ղա­ժամ (ի­րենց տա­րի­քին չհա­մա­պա­տաս­խա­նող) և, բնա­կա­նա­բար, ա­նա­ռողջ հե­տաք­րք­րու­թյուն ի­րենց սե­ռա­կան օր­գան­նե­րի, սե­ռա­կա­նու­թյան, ինչ­պես նաև հե­տաք­րք­րու­թյուն ու ձգ­տում սե­ռա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի նկատ­մամբ, ինչն ինք­նին գայ­թակ­ղիչ է:
Վե­րոն­շյալ հե­տաք­րք­րու­թյան ա­ռա­ջաց­մամբ խթան­վե­լու են սե­ռա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ (հիմ­նա­կա­նում կա­մա­վոր, ա­ռանց բռ­նու­թյան) իբրև բա­րի նպա­տակ­նե­րով հենց այդ տե­ղե­կու­թյուն­նե­րը ստա­ցած շատ դե­ռա­հաս­նե­րի, նե­րա­ռյալ` նույ­նա­սեռ ան­ձանց միջև, ին­չը Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիան վա­վե­րաց­րած Եվ­րո­պա­յի խոր­հր­դի ան­դամ, ինչ­պես նաև ե­րե­խա­նե­րին սե­ռա­կան վա­ղա­ժամ և ան­թույ­լատ­րե­լի տե­ղե­կու­թյուն­ներ տվող արևմտյան բազ­մա­թիվ եր­կր­նե­րում ար­դեն իսկ զանգ­վա­ծա­յին դրսևո­րում ու­նի: Ա­յո՛, ինչ­պես Սա­տա­նա­յի, այն­պես էլ նրա երկ­րա­յին կա­մա­կա­տար­նե­րի, ծա­ռա­նե­րի, վե­ցա­նոց­նե­րի ձե­ռա­գի­րը նույնն է` գայ­թակ­ղե­լու մի­ջո­ցով…
Ա­վե­լին, Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րա­ցու­մը կա­նաչ լույս է վա­ռե­լու մի շարք, այս­պես կոչ­ված, ՀԿ-նե­րի առջև` հենց վե­րը նշ­ված նպա­տակ­նե­րով և տա­րաբ­նույթ ծրագ­րե­րով դպ­րոց­ներ մտ­նե­լու և մեր ե­րե­խա­նե­րին հի­շյալ հար­ցե­րում «լու­սա­վո­րե­լու» հա­մար: Դժ­վար չէ կան­խա­տե­սել, որ նրանք հիմ­նա­կա­նում ԼԳԲՏ ան­ձանց, այ­լա­սեր­ված­նե­րի «ի­րա­վունք­նե­րը» պաշտ­պա­նող և ըն­տա­նե­կան բռ­նու­թյան դեմ իբր թե պայ­քա­րող ՀԿ-ներն են լի­նե­լու, ո­րոնք եվ­րո­պա­կան, արևմտյան հայտ­նի կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րից «գրանտ­ներ» են ստա­նա­լու կոն­վեն­ցիա­յի 6-րդ հոդ­վա­ծում նշ­վածն ի­րա­կա­նու­թյուն դարձ­նե­լու հա­մար պե­տու­թյանն ա­ջակ­ցե­լու նպա­տա­կով:
Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիան կա­րե­լի էր հենց ե­րե­խա­նե­րի շա­հե­րի ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թյան կամ ե­րե­խա­յի լա­վա­գույն շա­հի պաշտ­պա­նու­թյան կարևո­րու­թյան, ՀՀ Սահ­մա­նադ­րու­թյան 37-րդ հոդ­վա­ծի 2-րդ մա­սին («Ե­րե­խա­յին վե­րա­բե­րող հար­ցե­րում ե­րե­խա­յի շա­հե­րը պետք է ա­ռաջ­նա­հերթ ու­շադ­րու­թյան ար­ժա­նա­նան»), ինչ­պես նաև 16-րդ հոդ­վա­ծին («Ըն­տա­նի­քը, որ­պես հա­սա­րա­կու­թյան բնա­կան և հիմ­նա­կան բջիջ, բնակ­չու­թյան պահ­պան­ման և վե­րար­տադր­ման հիմք, ինչ­պես նաև մայ­րու­թյու­նը և ման­կու­թյու­նը պե­տու­թյան հա­տուկ պաշտ­պա­նու­թյան և հո­վա­նա­վո­րու­թյան ներ­քո են») հա­կա­սե­լու տե­սան­կյու­նից հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան ճա­նա­չել, ին­չը, ցա­վոք, չի ա­րել ՀՀ Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րանն իր 2020 թ. մար­տի 31-ի ո­րոշ­մամբ, հա­վա­նա­բար գտն­վե­լով ար­տա­քին ճնշ­ման տակ կամ Եվ­րո­պա­յի խոր­հր­դից, եվ­րո­պա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րից ինչ-ինչ կախ­վա­ծու­թյան մեջ: ՍԴ-ն մեր այս են­թադ­րու­թյունն, ի­հար­կե, կժխ­տի, բայց…
Փաստ է, որ Սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րանն ան­տե­սել է այն հան­գա­ման­քը, որ իր հի­շյալ ո­րոշ­ման 4-րդ կե­տի 2-րդ պար­բե­րու­թյամբ կա­տար­ված ըն­դգ­ծու­մը չի կա­րող հաշ­վի առն­վել Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի 6-րդ հոդ­վա­ծում շա­րադր­վա­ծի ի­րա­կա­նաց­ման պա­րա­գա­յում, քա­նի որ սե­ռա­կան շա­հա­գործ­ման և սե­ռա­կան բռ­նու­թյան հետ կապ­ված վտանգ­նե­րի, ինք­նա­պաշտ­պա­նու­թյան մի­ջոց­նե­րի մա­սին ե­րե­խա­նե­րին տար­րա­կան և միջ­նա­կարգ կր­թու­թյուն ստա­նա­լու ժա­մա­նակ տե­ղե­կաց­նե­լը սկզ­բուն­քո­րեն չի կա­րող կա­տար­վել, ինչ­պես ՍԴ-ի վե­րոն­շյալ ո­րոշ­ման մեջ է նշ­ված, «պար­տա­դիր հաշ­վի առ­նե­լով ե­րե­խա­նե­րի հա­սու­նու­թյան մա­կար­դա­կը և նրանց զար­գա­ցող կա­րո­ղու­թյուն­նե­րը, ինչ­պես նաև ա­պա­հո­վե­լով նրանց լա­վա­գույն շա­հի ա­ռաջ­նա­հերթ պաշտ­պա­նու­թյան նկատ­մամբ պե­տու­թյան ար­դյու­նա­վետ վե­րահս­կո­ղու­թյու­նը` ի կա­տա­րումն պե­տու­թյան` ման­կու­թյան հա­տուկ պաշտ­պա­նու­թյան սահ­մա­նադ­րա­կան պար­տա­կա­նու­թյան»:
Ըն­դգ­ծենք, որ Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի 6-րդ հոդ­վա­ծը հա­կա­սում է նաև ՄԱԿ-ի Ե­րե­խա­յի ի­րա­վունք­նե­րի մա­սին կոն­վեն­ցիա­յի 3-րդ հոդ­վա­ծի 1-ին մա­սին, ըստ ո­րի, «Ե­րե­խա­նե­րի նկատ­մամբ բո­լոր գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րում, ան­կախ այն բա­նից, թե դրանք ձեռ­նարկ­վում են սո­ցիա­լա­կան ա­պա­հո­վու­թյան հար­ցե­րով զբաղ­վող պե­տա­կան կամ մաս­նա­վոր հիմ­նարկ­նե­րի, դա­տա­րան­նե­րի, վար­չա­կան կամ օ­րեն­սդ­րա­կան մար­մին­նե­րի կող­մից, ա­ռաջ­նա­հերթ ու­շադ­րու­թյուն է դարձ­վում ե­րե­խա­յի լա­վա­գույն շա­հե­րին»:
Ըստ ՀՀ մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի պաշտ­պա­նի հի­շեց­ման, «Ե­րե­խա­նե­րի նկատ­մամբ բո­լոր գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րում ա­ռաջ­նա­հերթ ու­շադ­րու­թյուն է դարձ­վում ե­րե­խա­յի լա­վա­գույն շա­հե­րին: Բո­լոր չա­փա­հաս ան­ձինք պետք է ա­նեն այն, ինչն ա­մե­նա­լավն է ե­րե­խա­յի հա­մար:
Ո­րո­շում ըն­դու­նե­լիս չա­փա­հաս ան­ձինք պետք է մտա­ծեն, թե ի­րենց ո­րո­շում­նե­րը ինչ­պես կազ­դեն ե­րե­խա­նե­րի վրա: Դա հատ­կա­պես վե­րա­բե­րում է բյու­ջեին, քա­ղա­քա­կա­նու­թյա­նը և օ­րեն­սդ­րա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյուն­նե­րին»:
ՀՀ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի հա­մար դժ­վար չէ ՀՀ Սահ­մա­նադ­րու­թյան վե­րոն­շյալ հոդ­ված­նե­րի հետ Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի 6-րդ հոդ­վա­ծի ան­հա­մադ­րե­լի լի­նե­լու, Սահ­մա­նադ­րու­թյան հետ հա­կա­սու­թյան հիմ­քով հի­շյալ կոն­վեն­ցիան չվա­վե­րաց­նե­լը, այլ խն­դիր է, որ ԱԺ-ի իշ­խող և իշ­խա­նա­կան «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյու­նը չի ու­նե­նա դրա ցան­կու­թյունն ու կամ­քը, այ­լա­պես Փա­շի­նյա­նի գլ­խա­վո­րած կա­ռա­վա­րու­թյու­նը, չու­նե­նա­լով ԱԺ-ում Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րաց­ման ե­րաշ­խիք, նշ­ված կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րաց­ման գոր­ծըն­թա­ցը սկ­սած չէր լի­նի: Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիան ար­դեն ան­ցել է ՍԴ-ի ո­րո­շումն ու­նե­նա­լու և ՀՀ ԱԺ մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյան և հան­րա­յին հար­ցե­րի մշ­տա­կան հանձ­նա­ժո­ղո­վի դրա­կան եզ­րա­կա­ցու­թյու­նը ստա­նա­լու փու­լե­րը:
Ա­վե­լին. իշ­խող­նե­րը Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րաց­մամբ ձեռ­քի հետ էլ օ­րեն­սդ­րո­րեն բա­ցե­լու են Հա­յաս­տա­նում այ­լա­սեր­ման, պղ­ծու­թյան, սո­դոմ-գո­մո­րյան կոր­ծան­ման դար­պաս­նե­րը: Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րաց­ման դեպ­քում, ինչ­պես զգու­շաց­րել կամ տե­ղե­կաց­րել է ՀՀ փաս­տա­բան­նե­րի պա­լա­տի նա­խա­գահ Ա­րա Զոհ­րա­բյա­նը, Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան նոր­մա­տիվ ի­րա­վա­կան ակ­տե­րի հա­մա­կարգ ա­ռա­ջին ան­գամ կներ­մուծ­վի «սե­ռա­կան կողմ­նո­րո­շում» հաս­կա­ցու­թյու­նը: Դժ­վար չէ պատ­կե­րաց­նել, թե այդ ճա­նա­պար­հը բա­ցե­լուց հե­տո դրան ինչ է հա­ջոր­դե­լու։
Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րաց­ման պա­րա­գա­յում ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կից թերևս միակ ել­քը կլի­նի այն, որ ծնող­նե­րը դպ­րոց­նե­րի տնօ­րեն­նե­րին, ու­սու­ցիչ­նե­րին զանգ­վա­ծա­բար ար­գե­լեն ի­րենց ման­կա­հա­սակ և դե­ռա­հաս ե­րե­խա­նե­րին հի­շյալ տե­ղե­կու­թյուն­նե­րի փո­խան­ցու­մը, ի­րենց ե­րե­խա­նե­րին ար­գե­լեն այդ նպա­տա­կով դա­սե­րին, պա­րապ­մունք­նե­րին մաս­նակ­ցել, իսկ դպ­րոց­նե­րի կող­մից ա­շա­կերտ­նե­րի ու ծնող­նե­րի նկատ­մամբ ինչ-ինչ քայ­լե­րի պա­րա­գա­յում դի­մեն դա­տա­րան` վկա­յա­կո­չե­լով ՀՀ Սահ­մա­նադ­րու­թյան 36-րդ հոդ­վա­ծի 1-ին մա­սը, ըստ ո­րի, «Ծնող­ներն ի­րա­վունք ու­նեն և պար­տա­վոր են հոգ տա­նել ի­րենց ե­րե­խա­նե­րի դաս­տիա­րա­կու­թյան, կր­թու­թյան, ա­ռող­ջու­թյան, լիար­ժեք ու ներ­դաշ­նակ զար­գաց­ման մա­սին»: Ըն­դգ­ծում ենք` ոչ միայն ի­րա­վունք ու­նեն, այլև պար­տա­վոր են։
«Հի­շո՞ւմ եք, երբ Չի­նաս­տա­նի ՈՒ­հան քա­ղա­քում կո­րո­նա­վի­րու­սի ա­ռա­ջին դեպ­քը գրանց­վեց, մե­զա­նից շա­տերն այս­տեղ՝ Հա­յաս­տա­նում, մտա­ծում էին՝ Չի­նաս­տանն ու՜ր, մենք՝ ուր, մեզ չի կպ­նի»,- «Ֆեյս­բու­քի» իր է­ջում գրել է բժիշկ-սեք­սո­լոգ Նա­րի­նե Ներ­սի­սյա­նը:- Կյանքն ա­պա­ցու­ցեց հետևյա­լը, երկ­րա­գուն­դը մեկ է, սահ­ման­ներն՝ ան­հու­սա­լի, վի­րու­սի դեմ ձեռ­նարկ­վող մի­ջո­ցա­ռում­նե­րը՝ ա­նար­դյու­նա­վետ։
Հի­մա հա­մե­մա­տա­կան տա­նենք սե­ռա­կան ո­լոր­տի հետ։ Այ­սօր, երբ աշ­խար­հի հե­ռու հե­ռա­վոր մի կե­տում, տես­նում ենք, որ սե­ռա­կան այ­լա­սե­րում­նե­րը հա­սել են ի­րենց գա­գաթ­նա­կե­տին, զո­րօ­րի­նակ երբ տես­նում ենք, որ ման­կա­պար­տե­զում ֆրիկ­ցիա­ներ են ու­սու­ցա­նում մա­նուկ­նե­րին (իմ աչ­քով եմ տե­սել), մտա­ծում ենք, դե դա մեզ չի վե­րա­բե­րում, մենք՝ հա­յերս դա թույլ չենք տա, մեզ դա չի սպառ­նում։
Հա­վա­տաց­նում եմ ձեզ, շատ էլ լավ սպառ­նում է՝ սե­ռա­կան այ­լա­սեր­ման վի­րու­սը դան­դա­ղո­րեն, բայց հաս­տա­տուն տեմ­պե­րով ա­ռաջ է ըն­թա­նում։ Մի­գու­ցե ար­դեն իսկ ուշ է, աշ­խար­հը բաց է, սահ­ման­նե­րը՝ ան­հու­սա­լի, ինչ­պես տե­սանք կո­րո­նա­վի­րու­սի օ­րի­նա­կով։ Միևնույն է՝ այդ ախ­տը հայ­տն­վե­լու է Հա­յաս­տա­նում, ես կա­սեի` ար­դեն հայ­տն­վել է, ուղ­ղա­կի դեռ փոքր թվա­քա­նա­կով և լայն հա­սա­րա­կու­թյանն ան­տե­սա­նե­լի կեր­պով։
Հի­մա ա­սածս որն է. ԱԺ-ում հա­վա­նու­թյան ար­ժա­նա­ցած Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիան ար­տաք­նա­պես ան­մեղ թվա­ցող գառ է։ Ո՞վ կա­րող է բան ա­սել՝ ե­րե­խա­նե­րին անհ­րա­ժեշտ է պաշտ­պա­նել սե­ռա­կան չա­րա­շա­հում­նե­րից, -ա­սում է Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիան։ Դե ի­հար­կե պետք է, ո՞ր բա­նա­կան էա­կը հա­կա­ռա­կը կպն­դի։ Բայց ե­կեք մի պահ կանգ առ­նենք, ե­կեք մտա­ծե­լիս չշ­տա­պենք ու մի փոքր ա­վե­լի խոր մտա­ծենք։ Ե­րե­խա­նե­րին ան­շուշտ պետք է պաշտ­պա­նել սե­ռա­կան չա­րա­շա­հում­նե­րից, ե­րե­խա­նե­րին ան­շուշտ պետք է սե­ռա­կան գրա­գի­տու­թյուն հա­ղոր­դել, սե­փա­կան սե­ռա­կա­նու­թյանն ինք­նա­ճա­նաչ դարձ­նել։ Այս­տեղ որևէ ա­ռար­կու­թյուն լի­նել չի կա­րող։ Բայց ինչ­պե՞ս: Շեշտն այս­տեղ ինչ­պես-ի մեջ է։ Դա ա­նել՝ ե­րե­խա­յի ու­ղե­ղը ծան­րա­բեռ­նե­լով սե­ռա­կան չա­րա­շահ­ման պատ­կեր­նե­րո՞վ, մարմ­նի զգա­յա­կան նե­րո՞ւ­ժը բա­ցա­հայ­տել, սե­ռա­կան հա­ճու՞յք արթ­նաց­նել։ Ա­յո՞։ Ինք­ներդ մտա­ծեք։
Մեր նպա­տակն ա­ռողջ ե­րե­խա ու­նե­նալն է, այդ­պես չէ՞։ Հա­մոզ­ված եմ, որ մեր պատ­գա­մա­վոր­նե­րը Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիան հա­վա­նու­թյան ար­ժա­նաց­նե­լիս հենց այս ազ­նիվ մղու­մով են ա­ռաջ­նորդ­վել։ Սա­կայն սի­րե­լի պատ­գա­մա­վոր­ներ, չե՞ք կար­ծում, որ ա­ռողջ ե­րե­խա ու­նե­նա­լու հա­մար անհ­րա­ժեշտ է պահ­պա­նել ե­րե­խա­յի ման­կու­թյու­նը, հնա­րա­վո­րինս շատ եր­կա­րաձ­գել նրա ան­մե­ղու­թյան ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծը։ Ե­րե­խա­յի հա­մար ա­մե­նա­թա­խան­ձա­գին նվե­րը նրա ման­կու­թյունն է, ե­րե­խա լի­նելն ու ե­րե­խա մնա­լը։ Սե­ռա­պես ա­ռողջ ե­րե­խան ման­կու­թյուն ու­նե­ցած ե­րե­խան է։ Ան­մե­ղու­թյու­նը սե­ռա­կան կու­րու­թյան մեջ է։ Մի բա­ցեք ե­րե­խա­յի աչ­քե­րը ժա­մա­նա­կից շուտ, ձեր «ազ­նիվ» մղումն ինք­նին ե­րե­խա­յի հան­դեպ սե­ռա­կան բռ­նու­թյուն է դառ­նում։ Խնդ­րում եմ սե­փա­կան գլ­խով մտա­ծեք, լռու­թյան մեջ նս­տեք ու հի­շեք ձեր ման­կու­թյու­նը, ի՞ն­չին եք ա­մե­նից շատ կա­րո­տում՝ ձեր ման­կու­թյա՞­նը, թե՞ մե­ծե­րի «ա­մե­նա­գի­տու­թյա­նը»։
Ա­սածս չի նշա­նա­կում սե­ռա­կան չա­րա­շահ­ման դեմ պայ­քար չմ­ղել, ըն­դա­մե­նը ա­սում եմ, ու­րիշ ձևով է պետք դա ա­նել, մի­գու­ցե սե­ռա­կան չա­րա­շա­հող­նե­րին ցմահ բան­տար­կե­լով կամ չգի­տեմ ինչ­պես։
Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րա­ցու­մը, այն ու­ժի մեջ մտց­նելն ու­նի նաև այլ և շատ լուրջ վտանգ­ներ, ո­րոնք կներ­կա­յաց­նենք ա­ռա­ջի­կա մեկ այլ հրա­պա­րակ­մամբ: Այժմ ըն­դա­մե­նը նշենք, որ դրանք ոչ հե­ռա­վոր ա­պա­գա­յում մեր կյան­քը կա­րող են վե­րա­ծել մղ­ձա­վան­ջի: Ազ­գա­յին ժո­ղո­վը թող հա­մա­րի, որ բա­վա­րար չա­փով ար­դեն զգու­շաց­ված է Լան­զա­րո­տի կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րա­ցու­մից բխող վտանգ­նե­րի և կոն­վեն­ցիա­յի վա­վե­րաց­ման ան­թույ­լատ­րե­լիու­թյան մա­սին: Թե ինչ­պես կվար­վի` իր ո­րո­շե­լիքն է, բայց թող չմո­ռա­նա, որ հե­տո պա­տաս­խան է տա­լու իր ընտ­րող­նե­րի առջև:
Ար­թուր ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱՆ
Դիտվել է՝ 6404

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ