ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, որ տևական ժամանակ ոչինչ չէր ասել մեր կյանքի ու վարքի մասին, 2-rd.am-ին տված հարցազրույցում պարզաբանել է իր տեսակետները Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցելու վերաբերյալ:

Փետրվարին լրատվական գործակալությունները տարածեցին մի, կարծես, ուրախալի նորություն. վերջապես ԱՄՆ-ում գոնե մեկը իշխանության ներկայացուցիչներից ընդունել և լսել է Սիրիայի քրիստոնեական եկեղեցական առաջնորդներին։ Իհարկե, նաև մեր Հայ առաքելական եկեղեցու։ Ինչպես հաղորդել է ամերիկյան «Christian Today» թերթը, ԱՄՆ-ի կառավարության ներկայացուցիչները Վաշինգտոնում ընդունել էին Հոմս քաղաքի պրեսբիտերական (երիցական) համայնքի պաստոր, եկեղեցիների մերձավորարևելյան խորհրդի նախկին նախագահ Ռիադ Ժարժուրին և հայ եկեղեցու Դամասկոսի թեմի առաջնորդ Արմաշ Նալբանդյանին։

Փետրվարի 20-ը տարիներ անց նորից ու նորից բարձրացնում է նույն հարցը՝ Հայաստանի Հանրապետության անկախության: ԽՍՀՄ-ը չկա: Պատերազմ չկա: Հայաստանի Հանրապետությունը կա: Բայց անկախության հարցը մնում է: ՈՒ դառնում է ավելի ու ավելի օրակարգային: ՈՒ նորից ավելի շատ են հարցերը, քան պատասխանները: Այնուհանդերձ, կա ընդհանրական պատասխան՝ այսօրվա իրականությունը, և այդ պատասխանի մեջ մենք բոլորս ենք:

Մայդանում տեղի ունեցողն ամփոփագրում է, որ ՈՒկրաինային հատկացված էր անչափ որոշիչ դեր: Համարվելով գունավոր հեղափոխությունների օրրան և քաղտեխնոլոգիաների դարբնոց` «Пора»-ի և «նարինջների» հայրենիք, ՈՒկրաինան այսօր դարձել է մեծ ջրբաժան, որից հետո աշխարհը կանցնի նոր «տոմարի»: Իսկ մինչ այդ Մայդանն ապացուցեց.

Երևի Չինաստանի ժամանակակից նկարագրի թողած ամենագլխավոր ու ամենաուժեղ տպավորություններից մեկը ճեպընթաց երթուղիներն են։ Երբ ես յոթ տարի առաջ առաջին անգամ մեկնեցի Շանհայ, Պուդունի միջազգային օդանավակայանից մինչև քաղաքի կենտրոն (այդ տարածությունը մոտ 30 կմ է) ուղևորությունն ուղղակի հրաշալի էր, նույնիսկ ցնցող։

Արևմուտքը մոնղոլներին «հրապուրել» է ընդերքի բնական հանածոների հաշվին արագ հարստանալու հեռանկարի խայծով։ Այդ փաստը, ինչպես նաև արևմտյան լրատվամիջոցներում «տարածաշրջանի ճշմարիտ ժողովրդավարության համար» տեղ գտնող գովեստների ամբողջ ցունամիները մոնղոլների շրջանում գլխապտույտ են առաջացնում։ Բայց դե այստեղ մոնղոլները միայնակ չեն. հայտնի է, որ «ռեսուրսային» ազգայնականությունն ընդհանուր երևույթ է։

Երկու համագումար և մեկ հանրագումար՝ ահա փետրվարի 15-ի ամփոփումը: Սուրբ Սարգսի օրը Հայոց աշխարհում հույժ քաղաքական անցավ: Մեկնարկը նախորդ օրը տվեց ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը քաղաքաշինության նախարարությունում. նախ հավաստիացրեց, որ Մաքսային միությանն անդամակցելու հետևանքով գնաճ չի լինելու, հետո էլ այդ «ապատեղեկատվությանն» ակտիվ հակադարձելու կոչ արեց:

Շաբաթ օրը համաժամանակյա սեանսով մեկնարկած ԵԿՄ ու ԲՀԿ համագումարները ներքաղաքական առումով նոր իրողություններ ամրագրեցին:

2013 վերջերին Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի կատարած հեռավորարևելյան այցերը Վիետնամ և Հարավային Կորեա աշխույժ հետաքրքրություն արթնացրին ոչ միայն այդ երկրների հետ Մոսկվայի հարաբերությունների առնչությամբ։ Այդ այցերը, նույնիսկ քննարկման համար առանձին վերցրած, էական նշանակություն ունեին Հեռավոր Արևելքում և Խաղաղ օվկիանոսի ավազանում աշխարհաքաղաքականության առաջիկա փոփոխման համար։

Նախաբան չեմ գրելու, ոչ էլ վերջաբան: Զուգահեռներ չեմ պատրաստվում անել, ոչ էլ համեմատություններ: Շարելու եմ հայտնի փաստերը ու, գուցե, չկարողանամ դիմադրել միայն եզրակացության գայթակղությանը: Իսկ գուցե դիմադրեմ այս անգամ: Ի վերջո, ընթերցողն ինքը պիտի մտածի: Եթե ընթերցողը չի մտածում, նրան ոչ փաստ է պետք, ոչ եզրակացություն, նրան փող է պետք ապրելու, և նա իրեն դրել է անապատում Մովսեսի հետ թափառող հրեայի տեղ, ում կերակրում էին մանանայով: Երկրորդ նման դեպք ես չեմ հիշում: Եթե գիտեք, դուք հավելեք: