Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Մեծ Բրի­տա­նիան թող իր հան­քե­րը շա­հա­գոր­ծի. Հա­յաս­տա­նի հետ գործ չու­նի»

«Մեծ Բրի­տա­նիան թող իր հան­քե­րը շա­հա­գոր­ծի. Հա­յաս­տա­նի հետ գործ չու­նի»
06.09.2019 | 00:54
Օ­րերս վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի գլ­խա­վո­րու­թյամբ կա­ռա­վա­րու­թյու­նում տե­ղի ու­նե­ցած խոր­հր­դակ­ցու­թյան ժա­մա­նակ շր­ջա­կա մի­ջա­վայ­րի նա­խա­րար Է­րիկ Գրի­գո­րյա­նը նշել է, որ Ա­մուլ­սա­րի ծրագ­րի հետ կապ­ված մի շարք ուղ­ղու­թյուն­նե­րով ներ­կա­յաց­ված ե­լա­կե­տա­յին տվյալ­նե­րը ճշգ­րիտ չեն ե­ղել: Վար­չա­պետն էլ հանձ­նա­րա­րել է շա­հագր­գիռ բո­լոր գե­րա­տես­չու­թյուն­նե­րին և ինս­տի­տուտ­նե­րին հա­մա­կարգ­ված աշ­խա­տել՝ հա­մա­պար­փակ վեր­լու­ծու­թյուն և նա­խաքն­նու­թյան հա­մար լիար­ժեք տվյալ­ներ ու­նե­նա­լու հա­մար:
Ա­մուլ­սա­րի ծրագ­րի հետ կապ­ված ՀՀ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի վեր­ջին դիր­քո­րո­շում­նե­րը բա­վա­րա­րու՞մ են բնա­պահ­պան­նե­րին։ Այս հար­ցով դի­մե­ցինք «Հա­յաս­տա­նի Կա­նաչ­նե­րի միու­թյան» նա­խա­գահ ՀԱ­ԿՈԲ ՍԱ­ՆԱ­ՍԱ­ՐՅԱ­ՆԻՆ։
«Հան­քար­դյու­նա­բե­րու­թյան վե­րա­բե­րյալ ՀՀ նոր կա­ռա­վա­րու­թյան մո­տե­ցում­նե­րը հու­սադ­րող են. խոս­տա­ցել են մե­տա­ղա­կան նոր հան­քա­վայ­րեր չշա­հա­գոր­ծել, սա­կայն պետք է ա­սեմ, որ այդ ո­լոր­տում օ­րեն­քի ոտ­նա­հա­րումն ու պե­տու­թյան ու­նեց­ված­քի կո­ղո­պու­տը շա­րու­նակ­վում է ա­ռանց որևէ փո­փո­խու­թյան: Ա­մուլ­սա­րի հար­ցում կա­ռա­վա­րու­թյու­նը կա­րող էր ո­րո­շում կա­յաց­նել ա­ռանց «Է­լար­դի» մի­ջամ­տու­թյան և հան­քի շա­հա­գործ­ման հար­ցը հա­մա­րել փակ­ված, քա­նի որ այդ ա­մե­նի հա­մար կան ի­րա­կան նյու­թեր և ի­րա­վա­կան հիմ­քեր: «Լի­դիա­նի» կազ­մած ՇՄԱԳ-ի հա­րյու­րա­վոր է­ջե­րում ներ­կա­յաց­ված են մեր երկ­րի հո­ղին, ջրին, բու­սա­կա­նու­թյա­նը, կեն­դա­նա­կան աշ­խար­հին հասց­վե­լիք ան­դառ­նա­լի կո­րուստ­նե­րը, իսկ ՇՄԱԳ-ին բնա­պահ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րու­թյան տված դրա­կան եզ­րա­կա­ցու­թյու­նում այդ մա­սին որևէ խոսք չկա։ Այ­սինքն, ե­թե կա­ռա­վա­րու­թյու­նը լի­ներ թե­կուզ կի­սապ­րո­ֆե­սիո­նալ, այդ­քա­նը բա­վա­րար կլի­ներ, որ­պես­զի, ա­ռանց մի­ջազ­գա­յին որևէ կազ­մա­կեր­պու­թյան մի­ջամ­տու­թյան, տես­ներ, որ ա­մեն ինչ սխալ ճա­նա­պար­հով է ըն­թա­նում, և կա­սեց­ներ «Լի­դիա­նի» գոր­ծու­նեու­թյու­նը, ո­րը հան­դես է ե­կել որ­պես ոչ հու­սա­լի, փաս­տե­րը թաքց­նող գոր­ծըն­կեր»,- ա­սում է պա­րոն Սա­նա­սա­րյա­նը։
Հա­կոբ Սա­նա­սա­րյա­նը նշում է, որ իր հա­մար ան­հաս­կա­նա­լի է Մեծ Բրի­տա­նիա­յի դի­վա­նա­գի­տա­կան կոր­պու­սի հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, ո­րով սա­տա­րում է «Լի­դիան Ար­մե­նիա­յին». «Դա ուղ­ղա­կի սպառ­նա­լիք էր։ Մեծ Բրի­տա­նիան թող իր հան­քե­րը շա­հա­գոր­ծի։ Դի­վա­նա­գետ­ներ եք ու­ղար­կում Հա­յաս­տան, թող որ­պես դի­վա­նա­գետ աշ­խա­տեն և ոչ թե լր­տես, որ հո­տո­տե­լով պրպ­տեն, թե երկ­րում ինչ կա, որ­պես­զի կո­ղոպ­տեն-տա­նեն»։
Հա­սա­րա­կու­թյան մի հատ­վա­ծը քն­նա­դա­տում է բնա­պահ­պան­նե­րին, նշե­լով, թե վեր­ջին­ներս խո­չըն­դո­տում են տն­տե­սու­թյան զար­գաց­մա­նը։ Օ­րի­նակ են բե­րում ժա­մա­նա­կին ա­տո­մա­կա­յա­նի, «Նաի­րի­տի» փա­կու­մը, ին­չը մեծ հար­ված հասց­րեց ՀՀ տն­տե­սու­թյա­նը։ Նույն հարցն այ­սօր է ա­ռա­ջա­նում Ա­մուլ­սա­րի հան­քի շա­հա­գործ­ման հետ կապ­ված։ «Կա­նաչ­նե­րի միու­թյան» նա­խա­գա­հը նշում է. «Ես կողմ եմ ե­ղել և ջանք եմ թա­փել, որ­պես­զի ա­տո­մա­կա­յա­նը փակ­վի, հի­մա էլ նույնն եմ մտա­ծում։ Ես կողմ եմ ե­ղել, որ­պես­զի «Նաի­րի­տը» փակ­վի, իմ այդ կար­ծիքն այ­սօր էլ չի փոխ­վել։ Եր­կուսն էլ խիստ վտան­գա­վոր օ­բյեկտ­ներ են։ Ի­հար­կե, դրանք է­լեկտ­րաէ­ներ­գիա և ա­ռանձ­նա­հա­տուկ կաու­չուկ են ար­տադ­րում, բայց դրանց ար­տադ­րա­ծը անն­շան ու փոքր է այն վտան­գի հա­մե­մատ, որ կա­րող է սպառ­նալ հայ ժո­ղովր­դին։ Ա­մուլ­սա­րի հան­քի հետ կապ­ված ի­րա­վի­ճակն աբ­սուր­դա­յին է. ե­կել են, ու­զում են մի 10 տա­րով գործ ա­նել և մեր ե­րեք գե­տե­րը ոչն­չաց­նել՝ աղ­տո­տել ծանր մե­տաղ­նե­րով ու ռա­դիոակ­տիվ տար­րե­րով՝ այն էլ հա­զա­րա­վոր տա­րի­նե­րի կտր­ված­քով, նույն աղ­տո­տիչ­նե­րով հո­ղե­րը դարձ­նել ա­նօգ­տա­գոր­ծե­լի, բնա­կա­վայ­րե­րը ա­մա­յաց­նել, և դա հա­մար­վում է տն­տե­սա­կան գոր­ծու­նեու­թյու՞ն, շա­հու­թա­բեր ներդ­րու­մա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու՞ն։ Ես կո­պիտ բա­ներ չեմ ցան­կա­նում ա­սել ո­րոշ տն­տե­սա­գետ­նե­րի, պատ­գա­մա­վոր­նե­րի հաս­ցեին, բայց ա՜յ ե­րե­խա, ե­թե դու տն­տե­սա­գե­տի դիպ­լոմ ու­նես, բայց չգի­տես, թե ինչ բան է տն­տե­սու­թյու­նը, գո­նե սուս մնա։ Տն­տե­սու­թյու­նը քան­դող գոր­ծո­նը այդ մար­դիկ հա­մա­րում են տն­տե­սու­թյան բար­գա­վա­ճում։ ՈՒ­րեմն մենք, ու­նե­նա­լով սպառ­նա­լիք 100 հա­զա­րա­վոր հեկ­տար հո­ղե­րին, Սևա­նա լճի, գե­տե­րի, Ջեր­մու­կի հան­քա­յին ջրե­րի նկատ­մամբ, պետք է շա­հա­գոր­ծե՞նք Ա­մուլ­սա­րի հան­քը։ Կա՛մ սրանք դի­վեր­սանտ­ներ են, ո­րոնք մտել են Հա­յաս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թյուն, Ազ­գա­յին ժո­ղով և տն­տե­սու­թյան հա­մա­պա­տաս­խան օ­ղակ­ներ ու թքած ու­նեն Հա­յաս­տա­նի վրա, կա՛մ տգետ­ներ են։ Եր­կու­սից մե­կը»։
Պա­րոն Սա­նա­սա­րյա­նը նշում է, որ Ա­մուլ­սա­րի հան­քի շա­հա­գործ­ման ռիս­կե­րի մա­սին իր դի­տար­կում­նե­րը 2018 թ. օ­գոս­տո­սի 29-ին ու­ղար­կել է ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյուն, սա­կայն ոչ մի պա­տաս­խան ա­ռայժմ չի ստա­ցել։ Նման եզ­րա­կա­ցու­թյուն­ներ են ու­ղար­կել նաև վար­չա­պե­տի կար­գադ­րու­թյամբ ստեղծ­ված աշ­խա­տան­քա­յին խմ­բի մյուս ան­դամ­նե­րը, վեր­ջին­ներս նույն­պես որևէ ար­ձա­գանք, կար­ծես, չեն ստա­ցել։ Ըստ նրա՝ ըն­դեր­քի և բնա­պահ­պա­նա­կան տես­չա­կան մարմ­նի ղե­կա­վա­րի պաշ­տո­նից Ար­թուր Գրի­գո­ր­յա­նի հե­ռա­նա­լուց հե­տո կա­ռա­վա­րու­թյան հետ որևէ շփում չկա։
Բնա­պահ­պա­նը նկա­տում է, որ Ա­մուլ­սա­րի հան­քում ռա­դիոակ­տիվ տար­րեր կան՝ ու­րան, թո­րիում, ռա­դիում, և ա­ռանց հան­քը շա­հա­գոր­ծե­լու էլ այն­տեղ ֆո­նա­յին խտա­ցու­մը մեծ է։ Պա­տա­հա­կան չէ, որ «Է­լարդն» ա­սել է, թե «Լի­դիա­նը», չա­փում­ներ ա­նե­լիս, ֆո­նա­յին կոն­ցենտ­րա­ցիա­նե­րը չի գու­մա­րում այդ տվյալ­նե­րին, ին­չը կո­պիտ խախ­տում է։ «Է­լար­դը» հս­կա­յա­կան աշ­խա­տանք կա­տա­րեց, մենք դժ­գո­հում էինք այս կազ­մա­կեր­պու­թյու­նից, բայց ի­րա­կա­նում նա ցույց տվեց բո­լոր այն մտա­վա­խու­թյուն­նե­րը, որ ու­նեին Հա­յաս­տա­նի փոր­ձա­գետ­նե­րը, բա­ցի այդ, տվեց նաև հա­վե­լյալ նյու­թեր, քա­նի որ բա­վա­կա­նին պրո­ֆե­սիո­նալ կազ­մա­կեր­պու­թյուն է։ Նրանց հետ տե­սա­կոն­ֆե­րանսն ա­պա­ցու­ցեց այդ փաս­տը, փո­խա­րե­նը շատ ա­մո­թա­լի էր մեր մաս­նա­գետ­նե­րի ման­կա­պար­տե­զա­յին մա­կար­դա­կը։ Միայն կա­րե­լի էր կարմ­րել այդ օր­վա մեր կա­ռա­վա­րու­թյան պահ­ված­քի, հար­ցե­րի հա­մար։ Բայց կարևոր էր, որ շատ ու շատ հար­ցեր պար­զա­բան­վե­ցին»,- ա­սում է պա­րոն Սա­նա­սա­րյա­նը։
Լի­լիթ ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5651

Մեկնաբանություններ