Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Պարոնայք իշխանավորներ, հավատացեք՝ սոցիալական ցանցերից դուրս նույնպես կյանք կա

Պարոնայք իշխանավորներ, հավատացեք՝ սոցիալական ցանցերից դուրս նույնպես կյանք կա
18.06.2019 | 00:32

Չգիտեմ՝ Նիկոլ Փաշինյանի ղեկավարման տարիներն ինչ անունով են մնալու պատմության մեջ, բայց ես ինձ համար դեռ մեկ տարի առաջ ընտրել էի «Facebook-ով կառավարողների իշխանություն» տարբերակը: Իշխանափոխությունից հետո և դրանից առաջ անզեն աչքով նկատելի էր՝ կառավարիչները ոչ միայն հասարակության, այլև միմյանց հետ շփելու լավագույն տարբերակը սոցիալական ցանցն են համարում: Կատակում, ծիծաղում, քննադատում, հեգնում, միմյանց ինչ-ինչ բաներ են «լսեցնում» առցանց տիրույթում:


Պետության կառավարման ծանր լուծը ստանձնելն անգամ չինովնիկներին չսթափեցրեց, ու մինչ այժմ նրանք առաջնորդվում են սոցցանցային տրամաբանությամբ՝ ով քանի «լայք» ու «սրտիկ» ունի: Օրերս «Իմ քայլի» Facebook-յան էջի կողմից ստեղծված հարցումը՝ «Գո՞հ եք վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի կառավարումից, թե՞ ոչ», ասածիս վառ ապացույցն է: Հարցումը նախաձեռնողներն անակնկալի էին եկել, երբ Փաշինյանին անվստահության քվե էր տվել հարցվածների 54 տոկոսը: Չհամակերպվելով դաժան իրողության հետ՝ դարակազմիկ արդարացում էին գրել, թե, իբր, նախկին իշխանության կեղծ օգտատերերն են մասնակցել հարցմանն ու փչացրել պատկերը: Արդարությունը վերականգնելուց ու նախկինների կեղծ օգտատերերին «ասֆալտին փռելուց հետո» նոր հարցում էին կազմակերպել, ինչի արդյունքը, սակայն, ավելի ստորացնող էր եղել: Այս անգամ ընդամենը 2 ժամ տևած հարցմանը վարչապետի գործունեությունը բացասական էր գնահատել հարցվածների 60 տոկոսը: Կարճ ժամանակ անց երկու գրառումներն էլ հեռացվել էին էջից:


Facebook-ի «պատերը» լավագույնս կիրառողներից են պատգամավորները՝ թե՛ իշխանական, թե՛ ընդդիմադիր թևի: Վերջինիս ներկայացուցիչները հաճախ են իրենց էջերում որևէ նյութ տեղադրում ու հրապարակայնորեն քննադատում իշխանականներին: Նրանք էլ «շատ շնորհքով ներխուժում են», պատասխանում քննադատությանն, ու մեկնաբանությունների տարափի վերջը չի երևում: Օրերս մի գրառում տեսա. երկու պատգամավոր միմյանց կոռեկտության դասեր էին տալիս, հակադարձում, բանավիճում: Հետաքրքիր է, եթե այդ հարցերը խորհրդարանում քննարկել հնարավոր կամ պատեհ չէ, ապա էլ ինչո՞ւ են ԱԺ հասնում: Կարող են, չէ՞, միմյանց դեմ դիմաց կանգնել, ու քաղաքական գործչին հարիր կերպով բանավիճել: Ի՞նչ կարիք կա սոցիալական ցանցում իրար «միս ուտելու», եթե նույնը ոչ թե կարող ես, այլ պարտավոր ես անել մի վայրում, ուր հասարակությունն է քեզ գործուղել: Այլապես կարելի է ցրել խորհրդարանը, Facebook-ում համապատասխան խումբ բացել ու պառլամենտարիզմով զբաղվել: Ե՛վ էժան կստացվի, և՛ մանևրելն ավելի հեշտ կլինի: Կարևորագույն հարցերը տապալելու դեպքում էլ նորից հղում կանեն նախկին իշխանություններին կամ մութ ուժերին, ու կասեն՝ նրանց կեղծ էջերն են մեղավոր, որ մենք առաջընթաց չունենք և այլն:


Պատգամավորները, պաշտոնյաները, այո, պետք է հնարավորինս մոտ լինեն մարդկանց, նրանց հետ անմիջականորեն շփվեն բոլոր հարթություններում, բայց պետք է կարողանան տարանջատել՝ որտեղ ինչ ասել, ինչպես մեկնաբանել, ինչպիսի հայտարարությամբ հանդես գալ: Խորհրդարանական թիվ մեկ ամբիոնն ասմունքելու համար լավագույն վայրերից չէ, ինչպես, օրինակ, Facebook-յան հարթակը պատգամավորի իսկ բնորոշմամբ՝ «ինչ-որ նախարարի» գործունեությունը քննարկելու պատեհ միջավայր: Ի վերջո, քաղաքական գործունեությամբ զբաղվելը հանաք-մասխարա չէ:


Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1584

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ