Օրվա իշխողի հանգստյան օրերի քրոնիկոնն իսկ բավարար է հասկանալու` «որտեղ են ձմեռում» փողոցից իշխանության եկած քաղաքական ուժի (բարձր է հնչում) «խեցգետինները», չնայած ի սկզբանե էլ պարզ էր։ Սակայն, երբ ողջ աշխարհում, առավել ևս` տարածաշրջանում, վերադասավորությունների գործընթացը երրորդ համաշխարհայինի մասին խոսակցությունների է երբեմն-երբեմն վերածվում, իսկ քո երկրի «առաջնորդն» զբաղված է պոլիէթիլենե տոպրակներով, իրականում` «Քարֆուրի» գովազդով` «շորի» տոպրակը ձեռքին, և ի շարունակություն դրան, ԱԱԾ-ով սատանա որոնող իշխողը նույն օրը Նոր կտակարանից իր սիրած հատվածն է հրապարակայնացնում, հանելով այն հատվածը, որ «իր քաղաքի ժողովուրդն ատում է իրեն», ինքնին հասկանալի է դառնում` վիճակը ոչ թե անմխիթարական է, այլ իսկապես աննանախադեպ:
Որովհետև հայ հասարակությունն արթնանում է: Եվ այն հատվածը, որի համար Նիկոլ անունը սակրալ նշանակության էր, սկսում է խոր վերապահումով մոտենալ թե՛ սեռափոխության նիկոլյան թրենդին, թե՛ հայեցիության «հետամնաց» արժեքների նրա մոտեցումներին, թե՛ հայոց լեզվի նկատմամբ իր պառլամենտական «սագայով»` «պառկըցնելուն» առնչվող:
Եվ ուրեմն, իշխողը վերցրեց ու խմբագրեց Կտակարանը, որն ասում է. «Ի սկզբանե էր Բանը». խոսքը: Եվ եթե լուրջ հոգեզննության ենթարկենք սույն պերսոնաժի «պառկըցնելու» ու Կտարական խմբագրելու վարքաբանությունը, ապա նրա ենթագիտակցական շերտերի համար պետք է արձանագրել` այդպես էլ չհաղթահարված էութաբանություն, քայքայված երկաստվածություն, խոր կախվածություն աստրալից, ինչը վտանգավոր է առաջին հերթին այն կրող էության համար:
Ընդ որում, ցայս կարելի էր կարծել, որ սույն պերսոնաժի վարքագիծը պայմանավորված էր նախ և առաջ այն պրոյեկտների կյանքի կոչմամբ, որով նրան «հարկավորները» փողոցից բերեցին իշխանության, ասել ենք` Ղարաբաղի հարցի «լուծում», Հայաստանի մենթալ պլանի քայքայում, Հայաստանը ռուսական ազդեցության դաշտից օտարում:
Սակայն, ելնելով իշխողի վարքագծի վերջին «առկայծումներից», պետք է արձանագրենք. այլ, շատ ավելի անտեսանելի մի ուժ է սկսել նրան ղեկավարել, որը չի մտնում «բաք-օֆիսների» նախագծման մեջ: Այստեղ պաուզան ձգելու ենք. քվանտի սովոր այդ «բաք-օֆիսները» ցայս հաստատապես վերահողկողության տակ են պահել նրան, նրա, թեկուզ օդիոզ, այնուհանդերձ, ողջ մենթալ պլանը, սակայն, ամենայն համոզվածությամբ կարող ենք պնդել. պերսոնը դուրս է գալիս նաև նրանց վերահսկողությունից. ազդակներն արդեն իսկ ակնհայտ են:
Լինենք անկեղծ` վերջին շրջանում պերսոնը սկսել է ահավոր կաթոլիկ դառնալ` դեպ Ռուսաստան իր դրսևորումներում: Ինչը կարող է նշանակել. սա ի սկզբանե երկար պարտիա էր` Ռուսաստանի գիտությամբ։ Ի դեպ, ՈՒկրաինայի մասով կարծես նույնական պարտիա է խաղարկում Ռուսաստանը, այսպես ասած, խիստ փափուկ` երկարատև չբացահայտվող նախագծմամբ, արևմտյան (նաև սորոսյան) ռեսուրսի` նրբագեղության հասնող կիրառմամբ. ուշադիր «նայեք»` Շտայնմայերի պլանը, Զելենսկու մտերիմ օլիգարխ Կոմոյսկու վերջին բարձրաձայնումները:
Ասել է` Նիկոլ Փաշինյանն ի սկզբանե ռուսական խաղի վեկտոր էր` վարչապետ չդարձած Կարեն Կարապետյանից հետո: ՈՒ նրա` պապից ավելի կաթոլիզմը հենց այս հենքով պետք է բացատրել:
Բացատրել, բայց ոչ երբեք` պնդել: Ասել է` Նիկոլը խաղում է նաև արևմտյան սորոսների գլխի տակ փափուկ բարձ դնելով` սեռափոխության, ավանդական-պահպանողական, եկեղեցու, հայոց դպրոցի քանդմամբ էլ ջուր ածելով ամերիկյան ջրաղացին, ժամանակ շահելու համար: Այն է` մինչև Արցախում տեղի ունենան նախագահական ընտրություններ, տեսնեն` ինչ ընդհանուր դասավորություն է` Արցախ-Հայաստան տանդեմում (դրանով բացատրենք նրա հակընդդեմ հայտարարություններն Արցախյան խնդրով), և հետո որոշի` էլ ոնց է ժամանակ շահում, խաբս տալիս:
Բայց ինչպես տեսնում եք, Նիկոլն ակհայտորեն մոտ է տապալումին:
Եվ շատ մեծ հարց է` Արցախյան ընտրություններին (մարտ ամսին)` աքլորականչից երեք անգամ առաջ, քանի՞ պոլիէթիլենային տոպրակ ի վիճակի կլինի առնելու, մեջբերում անելու Աստվածաշնչից` ռեյտինգի ահավոր ու խոր անկում գրանցող պերսոնը:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ