Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Մար­դը պա­տիվ ու­ներ և չհաս­կա­ցավ. հա­վա­սար­վեց ան­բան ա­նա­սուն­նե­րին ու նման­վեց նրանց

Մար­դը պա­տիվ ու­ներ և չհաս­կա­ցավ. հա­վա­սար­վեց ան­բան ա­նա­սուն­նե­րին ու նման­վեց նրանց
14.01.2020 | 00:15
Մար­դը շուտ մո­ռա­ցավ այն փառ­քը, որ ու­ներ դրախ­տում, և փու­թաց ա­նար­գե­լու այն պա­տի­վը, որ ստա­ցել էր իր հո­գում Աստ­ծո պատ­կե­րի դրոշ­մով:
Վսեմ նպա­տակ­ներ էր հե­տամ­տում, նվաստ նկր­տում­նե­րից հա­լա­ծա­կան` գլոր­վեց, ըն­կավ ան­բան ա­նա­սուն­նե­րի ոտ­քե­րի տակ: Իր և նրանց միջև նմա­նու­թյուն տե­սավ, նրանց պատ­կե­րը դրոշ­մեց իր հո­գում և սկ­սեց պաշ­տել ու մե­ծա­րել, աստ­վա­ծաց­նել ու եր­կր­պա­գել: Մո­լոր­ված մար­դուն իր ու­նայ­նա­միտ ըն­թաց­քից դարձ­նե­լու և իր նվաստ ու ստոր վի­ճա­կից վեր հա­նե­լու հա­մար Աստ­ված մեզ այ­ցե­լեց Հի­սուս Քրիս­տո­սով «Ով Աստ­ծու կեր­պա­րան­քով էր, բայց Աստ­ծուն հա­վա­սար լի­նե­լը հափշ­տա­կու­թյուն չհա­մա­րեց, այլ իր ան­ձը ու­նայ­նաց­րեց՝ ծա­ռա­յի կեր­պա­րանք առ­նե­լով, մարդ­կանց նման լի­նե­լով և մար­դու կեր­պա­րան­քով խո­նար­հեց­րեց ինքն ի­րեն՝ հնա­զանդ լի­նե­լով մինչև մահ և այն էլ մահ­վան՝ խա­չի վրա: Դրա հա­մար էլ Աստ­ված նրան ա­ռա­վել բարձ­րաց­րեց և նրան շնոր­հեց մի ա­նուն, որ վեր է, քան ա­մեն ա­նուն, որ­պես­զի Հի­սուս Քրիս­տո­սի ա­նու­նով խո­նարհ­վի ա­մեն ծունկ՝ լի­նի թե՛ երկ­նա­վոր­նե­րի, թե՛ երկ­րա­վոր­նե­րի և թե՛ սան­դա­րա­մե­տա­կան­նե­րի. և ա­մեն լե­զու խոս­տո­վա­նի, թե Հի­սուս Քրիս­տոս Տե՛ր է՝ ի փառս Հայր Աստ­ծու» (Փիլ. 2;6-11): Քրիս­տոս խո­նարհ­վե­լով փառք ձեռք բե­րեց: Նա, մարդ դառ­նա­լով, չս­տո­րա­ցավ, չն­վաս­տա­ցավ, այլ խո­նարհ­վեց մինչև խա­չի մահ և խո­նարհ­վե­լով ա­ռա­վել բարձ­րաց­վեց: Իսկ մար­դը, ան­բան ա­նա­սուն­նե­րին հա­վա­սար­վե­լով, չխո­նարհ­վեց և չփա­ռա­վոր­վեց, այլ նսե­մա­ցավ ու ան­պատվ­վեց, ո­րով­հետև մար­դը ստեղծ­վել էր Աստ­ծո պատ­կե­րով: Այ­նինչ ա­նա­սու­նը մար­դու պատ­կե­րով չէր ստեղծ­վել: Եվ որ­պես­զի մար­դը, կարևո­րե­լով խո­նար­հու­թյու­նը, իր մեջ վե­րա­կանգ­նի նա­խա­տիպ պատ­կե­րը, ա­ռա­քյա­լը հոր­դո­րում է. «Մի՛ ա­րեք որևէ բան հա­կա­ռա­կու­թյան ո­գով, ոչ էլ որևէ բան՝ սնա­պար­ծու­թյամբ, այլ խո­նար­հու­թյամբ մեկդ մյու­սին ա­վե­լի լա՛վ հա­մա­րե­ցեք, քան ինք­ներդ ձեզ: Միայն ձեր շա­հը մի՛ փնտ­րեք, այլ յու­րա­քան­չյուր ոք՝ ըն­կե­րոջ շահն էլ: Ձե­զա­նից յու­րա­քան­չյու­րը թող խոր­հի այն, ինչ որ կա Քրիս­տոս Հի­սու­սի մեջ» (Փիլ. 2;3-5):
Սա­կայն մար­դը մեր­ժեց նաև հի­շո­ղու­թյան թար­մա­ցու­մը, ո­րով­հետև ոչ թե ի­րե­րի բե­րու­մով կամ ստի­պո­ղա­բար, այլ կա­մո­վին էր թաղ­վել ան­հու­շու­թյան խա­վա­րի մեջ: Դար­վի­նի նեո­հե­թա­նո­սա­կան թե­զով է՛լ ա­ռա­վել սփոփ­վեց ու խրա­խուս­վեց, սր­տապ­նդ­վեց ու ոգևոր­վեց ու ի­րեն հռ­չա­կեց ան­բան ա­նա­սուն­նե­րի մեծ եղ­բայր: Նա ոչ միայն սոսկ ևս մեկ ան­գամ հրա­ժար­վեց իր աստ­վա­ծա­տուր պատ­վից, այլև ի բաց մեր­ժեց իր լի­նե­լիու­թյունն ընդ­հան­րա­պես, ո­րով­հետև մար­դը ու­նի գո­յու­թյան մեկ կերպ: Շան մեծ եղ­բայ­րը կա­րող է լի­նել մեկ այլ մեծ շուն, բայց ոչ մար­դը: Ոչ այս ի­րա­կան կյան­քում, ոչ ա­ռա­վել ևս պատ­րան­քա­յին հա­ջորդ կյան­քե­րում մար­դը չի կա­րող գո­յատևել այլ` ոչ մարդ­կա­յին կեր­պի մեջ, նա կամ մարդ է, կամ մարդ չէ: Ան­կյալ վի­ճա­կի փո­փո­խու­մը կամ կեր­պի մեջ վե­րա­կանգ­նու­մը կա­տար­վում է միայն մեկ ան­գամ` մկր­տու­թյամբ ստաց­ված շնորհ­նե­րով, և նախ­կին ան­կա­տար վի­ճա­կին վե­րա­դար­ձը` ըն­դա­մե­նը այդ շնորհ­նե­րից հրա­ժա­րու­մով:
Լի­լիթ ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱՆ
Գո­րիս
Դիտվել է՝ 1378

Մեկնաբանություններ