Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Այս պա­հին վար­չա­պե­տի այ­լընտ­րան­քա­յին թեկ­նա­ծուն ԱԱԾ նախ­կին տնօ­րեն Ար­թուր Վա­նե­ց­յանն է»

«Այս պա­հին վար­չա­պե­տի այ­լընտ­րան­քա­յին թեկ­նա­ծուն ԱԱԾ նախ­կին տնօ­րեն Ար­թուր Վա­նե­ց­յանն է»
22.05.2020 | 00:47

Իշ­խա­նու­թյու­նը չի կա­րո­ղա­նում ճգ­նա­ժա­մա­յին կա­ռա­վա­րում ի­րա­կա­նաց­նել, վի­րուսն ան­կա­ռա­վա­րե­լի է, իսկ նե­րիշ­խա­նա­կան ճամ­բա­րում ճա­քե­րը մե­ծա­նում են։ Ներ­քա­ղա­քա­կան այս և այլ խն­դիր­նե­րի շուրջ զրու­ցել ենք քա­ղա­քա­գետ ԱՐ­ՄԵՆ ԲԱ­ԴԱ­ԼՅԱ­ՆԻ հետ։

-Ի՞նչ է կա­տար­վում իշ­խա­նու­թյու­նում։
-2018-ի ապ­րիլ-մա­յի­սյան ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րից հե­տո Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը բա­վա­կա­նին մեծ վար­կա­նիշ ու­ներ, բայց այս 2 տար­վա ըն­թաց­քում նրա վար­կա­նիշն էա­կա­նո­րեն ըն­կավ։ Հա­յաս­տա­նում ան­ձնիշ­խա­նա­կան հա­մա­կարգ է ձևա­վոր­ված ու ա­մեն ինչ ծա­ռա­յում, սպա­սար­կում է այդ մեկ մար­դուն, կա­ռա­վա­րումն էլ ավ­տո­րի­տար է։ Փա­շի­նյա­նի բարձր վար­կա­նի­շը սոսն­ձում էր «Իմ քայ­լի» ողջ քա­ղա­քա­կան թի­մը, ո­րի մեջ մտ­նում են և պատ­գա­մա­վոր­նե­րը, և կա­ռա­վա­րու­թյան ան­դամ­նե­րը, և ՏԻՄ ան­դամ­նե­րը։ Բայց երբ հե­ղի­նա­կու­թյու­նը սկ­սում է ան­կում ապ­րել, այդ «սո­սին­ձը» թու­լա­նում է, ին­չի պատ­ճա­ռով իշ­խա­նու­թյու­նը ճա­քեր է տա­լիս, ընդ ո­րում և խմ­բակ­ցու­թյան ներ­սում, և դրա­նից դուրս։ Բնա­կա­նա­բար, այս ա­մե­նը հաշ­վի առ­նե­լով, և ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան, և խոր­հր­դա­րա­նա­կան ու­ժե­րը սկ­սում են ա­պա­գա­յին միտ­ված ո­րոշ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի շուրջ մտո­րել։ Ի դեպ, ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան ու­ժե­րի շր­ջա­նում ա­վե­լի ա­րագ են զար­գա­ցում­նե­րը տե­ղի ու­նե­նում, ո­րով­հետև ի տար­բե­րու­թյուն 2018-ի հու­նիս-հու­լիս ա­միս­նե­րի, այդ ու­ժերն այ­սօր քա­ղա­քա­կա­նա­պես շատ ա­վե­լի լավ վի­ճա­կում են։ Հա­մա­վա­րակն էլ ցույց տվեց, որ իշ­խա­նու­թյու­նը չի կա­րո­ղա­նում վե­րահս­կել այն, իսկ դրա ու­ղիղ պա­տաս­խա­նա­տուն իշ­խա­նու­թյան ղե­կա­վարն է։ Գնա­լով խն­դիր­ներն ի­րար վրա են կու­տակ­վում, ո­րոնց գու­մար­վե­ցին Փա­շի­նյա­նին վե­րագր­վող մե­ղադ­րանք­նե­րը։ Այս պա­հին իշ­խա­նու­թյու­նը փոր­ձում է չկարևո­րել և հրա­պա­րա­կա­յին դրանց չպա­տաս­խա­նել, խոս­քը և ծխա­խո­տի, և ա­դա­ման­դի մաք­սա­նեն­գու­թյանն է վե­րա­բե­րում։ Դրանք թող­նում են ի­րա­վա­պահ հա­մա­կար­գին։
Այ­սօր միայն հա­մա­վա­րա­կից ենք խո­սում, բայց ի­րա­կա­նում մեր տն­տե­սու­թյու­նը նաև օ­բյեկ­տիվ պատ­ճառ­նե­րով ա­հա­վոր վի­ճա­կում է, վա­րա­կը ողջ աշ­խար­հի հա­մար է խն­դիր­ներ ստեղ­ծել։ Այ­սօր տու­րիզ­մը մա­հա­ցած վի­ճա­կում է ու դեռ պարզ չէ, թե երբ կկա­րո­ղա­նա ոտ­քի կանգ­նել։ Այս ո­լոր­տում հա­զա­րա­վոր մար­դիկ են աշ­խա­տում, ո­րոնք գոր­ծա­զուրկ են դար­ձել և սո­ցիա­լա­կան վատ վի­ճա­կում են։
-Դուք նշե­ցիք, որ իշ­խա­նու­թյու­նը ճա­քեր է տա­լիս, հնա­րա­վո՞ր է առ­նե­տա­վազք սկս­վի։ Ին­չու՞ «թա­թիկ­ներ» կտ­րող Փա­շի­նյա­նը չի կա­րող վե­րահս­կո­ղու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նել սե­փա­կան թի­մում։
-Իշ­խա­նու­թյունն ա­պա­գա­ղա­փա­րա­կան մարդ­կանց միու­թյուն է։ Կա­ռա­վար­ման հիմ­քում ըն­կած է միայն մեկ ան­ձի վար­կա­նի­շի գոր­ծո­նը։ Նրանց միա­վո­րում է ոչ թե գա­ղա­փա­րա­կան հս­տակ ուղ­ղու­թյու­նը, այլ անձ­նիշ­խա­նու­թյու­նը։ Երբ 2018-ին այս մար­դիկ ե­կան իշ­խա­նու­թյան, պետք է հս­տակ ցույց տա­յին Հա­յաս­տա­նի զար­գաց­ման վեկ­տո­րը` 5, 10, 15 տա­րի հե­տո մենք ինչ եր­կիր ենք ու­նե­նա­լու, ո­րից էլ պի­տի բխեին տար­բեր ճյու­ղե­րի զար­գաց­ման հա­յե­ցա­կար­գե­րը։ Այ­սօր այդ­պի­սի բան չկա, իսկ ո­րոշ ո­լորտ­նե­րի հա­մար ներ­կա­յաց­վող ծրագ­րերն ըն­դա­մե­նը կար­ճա­ժամ­կետ, նեղ խն­դիր­ներ լու­ծող փաս­տաթղ­թեր են, ոչ ա­վե­լին։ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ար­դեն հայ­տա­րա­րել է, որ ին­քը «իզմ»-եր չըն­դու­նող ղե­կա­վար է, իսկ դա պա­տա­հա­կան խոսք չէ։ «Իզմ»-ը, ի վեր­ջո, մարդ­կանց մո­տե­ցում­նե­րի, պատ­կե­րա­ցում­նե­րի միու­թյուն է։ Մարդ­կանց պետք է մի գա­ղա­փար միա­վո­րի, նրանք չեն կա­րող պար­զա­պես մի­մյանց կող­քի կանգ­նել ու վերջ։ Ե­թե «իզ­մը», զար­գաց­ման ընդ­հա­նուր վեկ­տո­րը չի միա­վո­րում, ու­րեմն ստաց­վում է, որ այս իշ­խա­նու­թյա­նը միա­վո­րում է անձ­նիշ­խա­նու­թյան հա­մա­կար­գը։ Քա­նի դեռ հիմ­քում բարձր վար­կա­նիշն էր, այդ միա­վո­րումն ա­մուր էր, հենց վար­կա­նիշն ըն­կավ, միա­վոր­ման հիմ­քերն էլ սա­սան­վե­ցին, թու­լա­ցան։ Մար­դիկ սկ­սում են հե­ռա­նալ այս իշ­խա­նու­թյու­նից, քա­նի որ միա­վո­րող «սո­սին­ձը» թու­լա­ցել է։ Որ­քան շատ թու­լա­նա, իշ­խա­նու­թյու­նում տա­րան­ջա­տում­ներն այն­քան կմե­ծա­նան։ Այս իշ­խա­նու­թյու­նում տար­բեր փա­յա­տե­րեր կան, ո­րոնք ի­րենց չբա­վա­րար­ված շա­հերն են ա­ռաջ մղում։ Կան մար­դիկ էլ, ո­րոնք հույս ու­նեն, թե ա­պա­գա­յում էլ քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ կմ­նան, դրա հա­մար այ­սօր­վա ի­րա­վի­ճա­կը տես­նե­լով, ցան­կա­նում են շուտ լքել նա­վը։ Ես դա, կո­ռեկ­տու­թյու­նից ել­նե­լով, առ­նե­տա­վազք չէի ան­վա­նի, բայց երևույթն այդ­պի­սին է։ Ի դեպ, քա­ղա­քա­կան նման երևույթ­նե­րը Հա­յաս­տա­նում ա­ռա­ջին ան­գամ չեն, մենք տե­սել ենք նման բան 1998-ին, երբ 1995-ի խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րում «Հան­րա­պե­տու­թյուն» միա­վո­րու­մը շատ ձայն հա­վա­քեց, բայց ըն­դա­մե­նը 2 տա­րի անց մեկ գի­շե­րում այդ հզոր միա­վոր­ման կե­սը դար­ձավ այլ բևե­ռի կողմ­նա­կից։ Ի տար­բե­րու­թյուն նա­խորդ­նե­րի, այս իշ­խա­նու­թյու­նը կեղ­ծի­քով չի ե­կել, բայց այս­տեղ էլ չկան գա­ղա­փա­րա­կան սոսն­ձող գոր­ծոն­ներ, ըն­դա­մե­նը ան­ձի շուրջ միա­վո­րումն է, որն ա­րագ մաշ­վում է։
-Վե­րա­դառ­նանք Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի և նրա ըն­տա­նի­քի վե­րա­բե­րյալ հն­չող մե­ղադ­րանք­նե­րին։ Ըն­տա­նի­քին վե­րագր­վող մե­ղադ­րանք­ներն ան­պա­տաս­խան չթող­նող Փա­շի­նյա­նը հայ­տա­րա­րում է, թե այլևս դրանք չի հեր­քի, ով ու­զում է հա­վա­տա, թող հա­վա­տա։ Այ­դու­հան­դերձ, հա­սա­րա­կու­թյան հա­մար պետք է պար­զա­բան­վի, ինչ­պե՞ս է պա­տա­հել, որ ար­տա­կարգ դրու­թյան պայ­ման­նե­րում երկ­րից եր­կու ան­գամ մաք­սա­նենգ ծխա­խո­տով բեռն­ված ինք­նա­թիռ է մեկ­նել, ու ոչ մե­կը դրա առն­չու­թյամբ կես բառ չի ա­սում։ Ձեր կար­ծի­քով, ին­չու՞ է ողջ իշ­խա­նու­թյու­նը, ի­րա­վա­պահ հա­մա­կար­գը լռում։
-Հար­ցը մի քա­նի հար­թու­թյան մեջ պի­տի դի­տար­կել։ Նախ երբ հրա­պա­րա­կա­յին հա­կա­դար­ձում ես մե­ղադ­րան­քին, հրա­պա­րա­կա­յին ար­ձա­գան­քում ես այդ գործ­չին, որն այդ մա­սին խո­սել է։ Սա ա­վե­լի մեծ քն­նարկ­ման դաշտ է բա­ցում, և հար­ցը կարևոր­վում է, քն­նարկ­վում է։ Ա­սել է՝ եր­կար ժա­մա­նակ այդ թե­ման պտտ­վում է տար­բեր լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րով։ Իսկ Փա­շի­նյա­նը նպա­տա­կա­հար­մար է գտել հար­ցը չկարևո­րել ու ի­րա­վա­պահ հա­մա­կար­գին վե­րա­հաս­ցեագ­րե­լով, հար­ցը փա­կել։ Իսկ այն­տեղ կա­րող են այդ հար­ցը եր­կար ու լուռ քն­նել։
Այս թե­մա­յին չար­ձա­գան­քե­լու երկ­րորդ պատ­ճառն էլ այն է, որ հնա­րա­վոր է այդ փաս­տե­րը նաև տե­սա­ձայ­նագր­ված են։ Երբ վար­չա­պե­տը հեր­քի դրանք, հա­կա­ռակ կող­մը կհան­րայ­նաց­նի փաս­տե­րը, ինչն ա­վե­լի մեծ հար­ված կհասց­նի վար­չա­պե­տի վար­կա­նի­շին, ա­վե­լին, նաև քրեա­կան գոր­ծի ա­ռար­կա կա­րող է լի­նել։ Այս հար­ցին չեն անդ­րա­դառ­նում նաև իմ­քայ­լա­կան­նե­րը, բա­ցա­ռու­թյամբ մեկ-եր­կու­սի, ո­րոնք շատ նուրբ շր­ջան­ցում են։ Տպա­վո­րու­թյուն կա, որ վերևից հար­ցին չանդ­րա­դառ­նա­լու հրա­հանգ կա։ Ա­նընդ­հատ փոր­ձում են օ­րա­կար­գից հար­ցը դուրս մղել։ Այս ա­մե­նում մի ու­շագ­րավ բան ևս կա։ Նախ­կի­նում, ե­թե նման բան տե­ղի ու­նե­նար, Հա­յաս­տա­նում կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րող մի քա­նի կազ­մա­կեր­պու­թյուն­ներ, օ­րի­նակ «Թրանս­փե­րեն­սի ին­թեր­նեյ­շն­լը», մեծ աղ­մուկ կբարձ­րաց­նեին, կա­սեին հե­տաքն­նու­թյուն անց­կաց­րեք, ստու­գեք, ա­սու­լիս­ներ կա­նեին, բայց այ­սօր բա­վա­կան լուռ են։ Սա ցույց է տա­լիս, որ Հա­յաս­տա­նում կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րը ե­ղել է քա­ղա­քա­կան «փիառ» քա­րոզ­չու­թյան շր­ջա­նա­կում։ Ինչ վե­րա­բե­րում է ինք­նա­թի­ռի մեկ­նե­լուն, հնա­րա­վոր է, ինչ­պես դա­սա­կա­նը կա­սեր, փաս­տաթղ­թե­րով ա­մեն ին­չը նոր­մալ լի­նի, կա­րող էր ար­տա­կարգ ի­րա­վի­ճա­կում ինք­նա­թիռ թռ­չել ու վար­չա­պե­տը տե­սա­կա­նո­րեն դրա մա­սին չի­մա­նար, բայց գործ­նա­կա­նում դա ան­հա­վա­նա­կան է։ Ինչ­պես կա­րող է ար­տա­կարգ դրու­թյան պայ­ման­նե­րում օ­դա­նա­վա­կա­յա­նից ինք­նա­թիռ մեկ­նի, ու վար­չա­պե­տը չի­մա­նա այդ մա­սին, չի­մա­նա, թե այդ ինք­նա­թիռն ինչ է տա­նում։ Են­թադ­րենք, ինչ-որ վատ մար­դիկ ի­րեն ստել են, մաք­սա­նեն­գու­թյուն են ա­րել, խա­բել են, վար­չա­պետն այն անձն է, որ ի­րա­վա­պահ կա­ռույց­նե­րին կա­րող էր ան­մի­ջա­պես հրա­հանգ տալ, որ այդ գոր­ծով զբաղ­վեին։ Ա­վե­լին, վա­ղուց ար­դեն ձեր­բա­կալ­ված­ներ կլի­նեին, մա­մու­լի ա­սու­լիս­ներ կհ­րա­վիր­վեին, կպատ­մեին, թե ինչ­պես է դա պա­տա­հել։ Ե­թե դրա մա­սին ոչ մի ձայն չկա, նշա­նա­կում է...
-Մի­քա­յել Մի­նա­սյանն իր վեր­ջին գրառ­մամբ, որ­պես ի­րա­վի­ճա­կից դուրս գա­լու ելք, ա­ռա­ջար­կում է իմ­քայ­լա­կան­նե­րին ի­րենց մի­ջից նոր վար­չա­պետ ընտ­րել։ Ակ­նար­կում է, որ նրանց շար­քե­րում կան եր­կու-ե­րեք թեկ­նա­ծու­ներ։ Նախ հա­վա­նա­կա՞ն եք հա­մա­րում իշ­խա­նա­փոխ­ման այս սցե­նա­րը և, ըստ Ձեզ, ով­քե՞ր են այդ հա­վա­նա­կան թեկ­նա­ծու­նե­րը։
-Դժ­վա­րա­նում եմ ա­սել, թե ում նկա­տի ու­ներ։ Այս գործ­չի կող­մից դեռ նա­խորդ տար­վա վեր­ջից աս­պա­րեզ է նետ­վում այն գա­ղա­փա­րը, որ վար­չա­պետն իր տե­ղում չէ և պետք է փոխ­վի։ Սա ար­տա­հայտ­վում է և նրա գրա­ռում­նե­րում, և վեր­ջին տե­սա­շա­րե­րում։ Սա մեկ օ­րում ա­ռաջ քաշ­ված գա­ղա­փար չէ, այս թևն այդ միտ­քը տար­բեր ձևա­կեր­պում­նե­րով տևա­կան ժա­մա­նակ շր­ջա­նա­ռու­թյան մեջ է դրել։ Եր­րորդ նա­խա­գա­հը Զագ­րե­բում ե­լույթ ու­նե­ցավ ու նշեց, թե պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­ներ են խախտ­վել, ի­րեն մե­ղադ­րում են, թե իշ­խա­նու­թյու­նը ո­րոշ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյամբ են փո­խան­ցել։ Հե­տո տար­վա սկզ­բին Սերժ Սարգ­սյա­նը գնաց Եվ­րո­պա, հան­դի­պեց Դո­նալդ Տուս­կի հետ (իսկ Տուս­կը ԵՄ-ում գլո­բա­լիս­տա­կան թևի կարևո­րա­գույն գոր­ծիչ­նե­րից է), ո­րին հա­ջոր­դե­ցին Մի­նա­սյա­նի կող­մից կր­կին Փա­շի­նյա­նի հե­ռաց­ման ու­ղերձ­նե­րը, վեր­ջերս էլ կոնկ­րետ մե­ղադ­րանք­ներ ուղղ­վե­ցին, որ Փա­շի­նյա­նը մա­ֆիոզ հա­մա­կար­գի ան­դամ է, կո­ռուպ­ցիո­ներ։ Հի­մա սկս­վել է 3-րդ փու­լը՝ «Իմ քայ­լի» մի­ջո­ցով հե­ռաց­նել նրա։ Մի­նա­սյա­նի գրառ­ման մեջ մի հե­տաքր­քիր բան կա, նա ա­սում է, որ իմ­քայ­լա­կան­ներն ա­նուղ­ղա­կի կապ­վում են իր հետ, դժ­գո­հում, փաս­տե­լով, որ դա քիչ է, պի­տի գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի դի­մեն։ Կար­ծում եմ, այս բո­լո­րը մի շղ­թա­յում պի­տի դի­տար­կել, որն ա­մենևին էլ պա­տա­հա­կան գոր­ծըն­թաց չէ։ Ինչ վե­րա­բե­րում է այն հան­գա­ման­քին, թե հնա­րա­վոր է նման տար­բե­րա­կով Փա­շի­նյա­նին հե­ռաց­նեն, կար­ծում եմ, նպաս­տա­վոր պայ­ման­ներ ար­դեն կան, քա­նի որ իշ­խա­նու­թյու­նում ճեղ­քու­մը կա. Փա­շի­նյա­նի վար­կա­նիշն ըն­կել է։ Բայց այ­սօր նման կո­չը ար­դյունք կտա, թե ոչ, դժ­վար է ա­սել, հնա­րա­վոր է 2 շա­բաթ կամ 2 ա­միս հե­տո լի­նի, բայց դրա հա­մար պա­րարտ հող կա։
-Ի դեպ, հնա­րա­վոր թեկ­նա­ծու­նե­րի ա­նուն­ներ են շր­ջա­նառ­վում՝ փոխ­վար­չա­պետ Տիգ­րան Ա­վի­նյան, ԱԱԾ նախ­կին պետ Ար­թուր Վա­նե­ցյան, խոսք կա նաև Էդ­մոն Մա­րու­քյա­նի մա­սին։
-Վար­չա­պե­տը կաս­կա­ծող անձ­նա­վո­րու­թյուն է։ Ե­թե եր­կու-ե­րե­քի ա­նուն ես տա­լիս, հնա­րա­վոր է նրանց հան­դեպ ո­րո­շա­կի գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ ի­րա­կա­նաց­վեն։ Օ­րի­նակ, Տիգ­րան Ա­վի­նյա­նի ա­նունն են շր­ջա­նա­ռում, ու չի բա­ցառ­վում, որ նրա հան­դեպ ինչ-ինչ քայ­լեր ի­րա­կա­նաց­վեն։
-Իշ­խա­նու­թյու­նում պատ­կե­րը կար­ծես ո­րո­շա­կի պարզ է, բայց թե ինչ է կա­տար­վում ընդ­դի­մա­դիր բևե­ռում, բա­վա­կան ա­նո­րոշ է։ Քն­նա­դա­տու­թյուն­նե­րը շատ են, բայց միա­վո­րում չկա, ընդ­դի­մու­թյունն իր լուծ­ման տար­բե­րակն ու­նի՞՝ ա­ռանց ա­պա­վի­նե­լու իշ­խա­նու­թյան ներ­սից ի­րա­վի­ճա­կը շտ­կե­լու հնա­րա­վո­րու­թյա­նը։
-30 տա­րի է ընդ­դի­մու­թյան միա­վոր­ման հարցն ար­դիա­կան է։ Ա­նուն­նե­րը փոխ­վում են, բայց երևույ­թը նույնն է մնում։ Ընդ­դի­մու­թյան տար­բեր հատ­ված­ներ տար­բեր խն­դիր­ներ ու­նեն։ Ե­թե ընդ­դի­մու­թյան այն թևին անդ­րա­դառ­նանք, որն ա­ռա­ջար­կում է վար­չա­պետ ընտ­րել իմ­քայ­լա­կան­նե­րի ջան­քե­րով, ե­թե չեմ սխալ­վում, խոր­հր­դա­րա­նում 67 ձայն է դրա հա­մար հար­կա­վոր։ ԲՀԿ, ԼՀԿ խմ­բակ­ցու­թյուն­նե­րի պատ­գա­մա­վոր­նե­րը միա­սին և առն­վազն 20 իմ­քայ­լա­կան է հար­կա­վոր վար­չա­պետ ընտ­րե­լու հա­մար, որ­պես­զի նաև կոա­լի­ցիոն կա­ռա­վա­րու­թյուն ձևա­վոր­վի։ Բայց սա շատ բարդ է, քա­նի որ հա­վակ­նու­թյուն­նե­րի խն­դի­րը կա։ Ար­դեն 30 տա­րի է ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տում կա ամ­բի­ցիա­նե­րի, մե­ծամ­տու­թյան հարց, ո­րը խան­գա­րում է ու թույլ չի տա­լիս այդ դաշ­տում ի­րա­կան գոր­ծըն­թաց­ներ տե­ղի ու­նե­նան։ 30 տա­րի շա­րու­նակ կա նաև գրա­գետ աշ­խա­տե­լու խն­դիր, մտա­ծում են, որ իշ­խա­նու­թյու­նը պետք է ա­մեն ինչ ա­նի, որ ի­րենք իշ­խա­նու­թյան գան։ Այդ­պես չի լի­նում, իշ­խա­նու­թյու­նը եր­բեք կա­մա­վոր իշ­խա­նու­թյուն չի հանձ­նում։ Դու պետք ա­վե­լի մր­ցու­նակ, գրա­գետ լի­նես, որ­պես­զի իշ­խա­նու­թյան գաս։ Հա­յաս­տա­նում միշտ էլ ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տում մր­ցու­նա­կու­թյու­նը թույլ է ե­ղել։ Ինչ­պես իշ­խա­նու­թյու­նը, այն­պես էլ ընդ­դի­մու­թյու­նը չի սի­րում սո­վո­րել։
Գոր­ծող իշ­խա­նու­թյա­նը կամ կփո­խա­րի­նի ի­րենց թի­մից մե­կը, կամ այլ քա­ղա­քա­կան ու­ժի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ, բայց ոչ եր­բեք երկ­րորդ ու եր­րորդ նա­խա­գահ­նե­րի թի­մա­կից­նե­րը, ո­րով­հետև ժո­ղո­վուր­դը նրանց մեր­ժել է։ Սա չի նշա­նա­կում, որ նրանք քա­ղա­քա­կան կշիռ չեն կա­րող ու­նե­նալ։ Այս պա­հի դրու­թյամբ ու­զեն թե ոչ վար­չա­պե­տին այ­լընտ­րան­քա­յին թեկ­նա­ծու է հա­մար­վում ԱԱԾ նախ­կին տնօ­րեն Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նը։
-Իսկ Փա­շի­նյա­նի` իշ­խա­նու­թյու­նից հե­ռա­նա­լու ո՞ր ճա­նա­պարհն է ա­վե­լի ի­րա­տե­սա­կան։
-Որն ա­վե­լի ար­դյու­նա­վետ կլի­նի։
-Այս հար­ցում ա­նո­րո­շու­թյուն­նե­րը շա՞տ են։
-Ա­յո, հնա­րա­վոր է այն­պի­սի ճա­նա­պար­հով իշ­խա­նու­թյու­նից հե­ռա­նա, որ այ­սօր ան­գամ դրա մա­սին ոչ մի խոսք չկա։
Զրույցը՝ Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 10640

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ