Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Նո­յեմ­բե­րի 4-ի դրու­թ­յամբ Շու­շիում մեր դիր­քե­րը բո­լոր ա­ռում­նե­րով նպաս­տա­վոր են ե­ղել»

«Նո­յեմ­բե­րի 4-ի դրու­թ­յամբ Շու­շիում մեր դիր­քե­րը բո­լոր ա­ռում­նե­րով նպաս­տա­վոր են ե­ղել»
27.11.2020 | 02:27

Նո­յեմ­բե­րի 10-ի խայ­տա­ռակ հա­մա­ձայ­նագ­րի մեղ­քը իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը դար­ձյալ ժո­ղովր­դի վրա են բար­դել, քա­նի որ կա՛մ չի գնա­ցել կռ­վե­լու, կա՛մ կռ­վի դաշ­տից փա­խուս­տի է դի­մել։ Իսկ ե­րեկ ԱԺ փոխ­նա­խա­գահ Լե­նա Նա­զա­րյա­նը հայ­տա­րա­րեց, որ ի­րենք ոչ թե հո­ղերն են հանձ­նել, այլ կռ­վի դաշ­տում կորց­րել են։ Ով էլ ինչ խո­սի, ռազ­մա­ճա­կա­տում ե­ղած զին­վո­րից ա­վե­լի լավ չի կա­րող ներ­կա­յաց­նել ի­րա­վի­ճա­կը։
Մեր այս փոք­րիկ զրույ­ցը հենց նրանց հետ է։


«ՌՈՒ­ՍԱՍ­ՏԱՆՆ Ի՞ՆՉ ԿԱՊ ՈՒ­ՆԻ, ՄԵՆՔ ԵՆՔ ՄԵՐ ԵՐԿ­ՐԻ ՊԱ­ՀԱ­ՊԱ­ՆԸ»

Ա­ՐԱՄ ՊԵՏ­ՐՈ­ՍՅԱՆ (Հադ­րու­թում և Շու­շիում կռ­ված շար­քա­յին)


-Տե­ղե­կու­թյուն­ներ կան, որ նո­յեմ­բե­րի 10-ի այդ խայ­տա­ռակ հա­մա­ձայ­նա­գիրն ըն­դու­նե­լուց հե­տո էլ մեր զին­վոր­նե­րը դեռ Շու­շիի դիր­քե­րում էին և չէին պատ­րաստ­վում իջ­նե­լու։
-Ա­յո, Ձեր տե­ղե­կու­թյու­նը ճիշտ է։ Այդ օ­րը խո­սել եմ տղա­նե­րի հետ. Շու­շին թուր­քե­րի­նը չէր, թուր­քեր կա­յին, բայց ա­վե­լի շատ մե­րոնք էին, քան թուր­քե­րը, ու այդ­պես ա­մե­նուր է ե­ղել։
-Մեր տղա­նե­րի կյանքն այդ պա­հին վտանգ­վա՞ծ է ե­ղել։
-Վտանգ­ված է ցան­կա­ցա­ծիս կյան­քը, հատ­կա­պես, երբ վերջ­նա­կա­նա­պես այս ստո­րա­ցու­ցիչ պայ­մա­նա­գիրն ու­ժի մեջ մտ­նի։
-Պայ­մա­նա­գիրն ի­րո՞ք հապ­ճեպ ստո­րագր­վեց ի­րա­վի­ճա­կի թե­լադ­րան­քով։
-Չգի­տեմ՝ ին­չու, բայց մինչ այդ բո­լո­րը խո­սում էին, որ նո­յեմ­բե­րի 9-ին կնք­վե­լու է այդ պայ­մա­նա­գի­րը, և Շու­շիում թշ­նա­մու դրոշն է կախ­վե­լու։
-Խո­սակ­ցու­թյուն­ներ կան, որ այս ա­մե­նի մե­ղա­վո­րը Ռու­սաս­տանն է։ Կի­սու՞մ եք այդ կար­ծի­քը։
-Ռու­սաս­տանն ի՞նչ կապ ու­նի, մենք ենք մեր երկ­րի պա­հա­պա­նը։
-Այ­սինքն, Հա­յաս­տա­նը սխալ մո­տե­ցու՞մ ցու­ցա­բե­րեց։
-Ե՛վ դի­վա­նա­գի­տա­կան, և՛ մար­տա­վա­րա­կան ա­ռու­մով ջախ­ջախ­վե­ցինք։

«Ե­ԹԵ ՊԵՏՔ Է ԱՅԴ ՀՈ­ՂԵ­ՐԸ ՏԱ­ՅԻՆ, ԻՆ­ՉՈՒ՞ ՄԵՐ ՏՂԵՐ­ՔԸ ԶՈՀ­ՎԵ­ՑԻՆ»

ՍՈՒ­ՐԵՆ ՕՔ­ՄԻ­ՆՅԱՆ («Հայ շար­ժում» կազ­մա­կեր­պու­թյան նա­խա­գահ, ջո­կա­տի հրա­մա­նա­տար)


-Ըստ Ձեզ, ին­չու՞ այս­պես ստաց­վեց։
-Ինձ հա­մար էլ էր սա ա­նակն­կալ։ Նո­յեմ­բե­րի 4-ին վի­րա­վոր­վել էի Շու­շիում՝ մեր ջո­կա­տով 45 զին­վոր­նե­րին ա­զա­տագ­րե­լիս։ Հե­տո ինձ տե­ղա­փո­խե­ցին Երևան։ Նո­յեմ­բե­րի 11-ին պատ­րաստ­վում էի մեկ­նե­լու Ար­ցախ, երբ գի­շերն այդ լու­րը ի­մա­ցա։ Այն­պես որ, մեզ հա­մար էլ էր սա ա­նակն­կալ՝ շոկ։ Տես­նե­լով մեր տղեր­քի մար­տա­կան ո­գին, ո­րը մեր մեջ էր, մեր ազ­գի մեջ էր... Վեր­ջին ան­գամ ֆեյս­բու­քով ու­ղիղ ե­թեր եմ մտել Շու­շիի ճա­կա­տա­մար­տից ա­ռաջ։ Ան­գամ հույս չու­նեինք, որ կա­րող ենք ի­րար տես­նել, զրու­ցել, սա­կայն, չնա­յած դրան, բո­լորս մար­տա­կան էինք տրա­մադր­ված։
-Ո­գին մար­տա­կան էր, իսկ դիր­քե­րը նպաս­տա­վո՞ր էին Շու­շիում։
-Նո­յեմ­բե­րի 4-ի դրու­թյամբ Շու­շիում մեր դիր­քե­րը բո­լոր ա­ռում­նե­րով նպաս­տա­վոր են ե­ղել, և ես ա­նակն­կա­լի ե­կա այդ պայ­մա­նագ­րի մա­սին լսե­լով, քա­նի որ դրա­նից ա­ռաջ՝ ե­րե­կո­յան, խո­սել էի իմ ջո­կա­տի տղեր­քի հետ, և նրանք վս­տա­հեց­րին, որ ա­մեն ինչ նոր­մալ է։
-Ե­թե մեր դիր­քե­րը նպաս­տա­վոր էին, ո­գին էլ՝ մար­տա­կան, ին­չո՞վ էր պայ­մա­նա­վոր­ված այս հա­մա­ձայ­նագ­րի անհ­րա­ժեշ­տու­թյու­նը։
-Այդ հար­ցը պետք է ուղ­ղել Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին։
-Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ա­սում է, թե Շու­շիից զին­վոր­նե­րը փախ­չում էին։
-Մենք ևս տե­ղյակ ենք այդ մա­սին, ին­քը խո­սում էր մի ջո­կա­տի մա­սին, ո­րի մա­սին մենք էլ ենք լսել, ուղ­ղա­կի այս պա­հին ճիշտ չեմ հա­մա­րում բարձ­րա­ձայ­նել. ե­թե կռ­վի դաշ­տից մե­կը փախ­չում է, դա չի նշա­նա­կում, որ բո­լորն են փախ­չում։ Այդ հայ­տա­րա­րու­թյու­նից հե­տո էլ իմ ջո­կա­տի բո­լոր տղա­նե­րը գտն­վել են Ար­ցա­խում։ Այն­պես որ, կար­ծում եմ, ե­թե երկ­րի ղե­կա­վա­րը ինչ-որ ո­րո­շում է կա­յաց­նում, պար­տա­վոր էր ժո­ղովր­դին նա­խօ­րոք տե­ղե­կաց­նել՝ չէ՞ որ ա­սում էր՝ 3 մլն վար­չա­պետ կա երկ­րում։ Այդ 3 մլն-ին տե­ղե­կաց­նեիր, թե ի­րա­կա­նում ինչ է տե­ղի ու­նե­ցել։ Մեր լի­նել-չլի­նե­լու հարցն էր, ինքն էլ՝ երկ­րի ղե­կա­վար, Աստ­ված չա­նի թշ­նա­մին նո­րից օգտ­վի այս ա­ռի­թից՝ հի­մա էլ Հա­յաս­տա­նի սահ­ման­նե­րում։ ՈՒղ­ղա­կի բո­լորս մի պահ ինք­ներս մեզ այդ հար­ցը տանք։ Պատ­կե­րաց­նու՞մ եք՝ ինչ կլի­նի...
-Վար­չա­պե­տը ե­կավ, խո­սեց և չհ­րա­ժար­վեց այդ ո­րո­շու­մից։ Ըստ Ձեզ, ինչ­պե՞ս կզար­գա­նա այս գոր­ծըն­թա­ցը։
-Դա ժա­մա­նա­կը ցույց կտա, ես չեմ կա­րող ինձ հետ ուս ու­սի կռ­ված տղեր­քի և ժո­ղովր­դի փո­խա­րեն պա­տաս­խա­նել։
-Դուք Ձեր ա­նու­նից պա­տաս­խա­նեք։
-Կար­ծում եմ՝ նման բան չի կա­րող լի­նել, որ միանձ­նյա նման ո­րո­շում կա­յաց­վի։ Այլ բան է, որ, ինչ­պես ան­ցած ժա­մա­նակ­նե­րում, մարդ­կանց հետ տար­բեր ձևի քն­նար­կում­ներ էին տե­ղի ու­նե­նում։ Ան­հաս­կա­նա­լի է, թե ին­չու 3 օր լայ­վով դուրս չէր գա­լիս, ժո­ղովր­դին ոչն­չի մա­սին չէր տե­ղե­կաց­նում և մեկ էլ գի­շեր­վա ուշ ժա­մի հայ­տն­վում է այդ ո­րո­շու­մով։ Չի կա­րող այդ­պես լի­նել, մի մար­դու ո­րո­շու­մով... Կոնկ­րետ մեր ջո­կա­տից զոհ­ված շատ տղերք կան, ես իմ ջո­կա­տի տղեր­քի ծնող­նե­րի առջև ան­ձամբ պա­տաս­խա­նա­տու եմ։ Ե­թե պետք է այդ հո­ղե­րը տա­յին, ին­չու՞ մեր տղեր­քը զոհ­վե­ցին, այդ­քան ա­րյուն ին­չու՞ թափ­վեց։
-Բո­լորն են ու­զում հաս­կա­նալ՝ այս հա­մա­ձայ­նագ­րի ըն­դու­նու­մը հան­կար­ծա­կի՞ էր, թե՞ նա­խա­տես­ված։
-Գի­տե՞ք, ես փոր­ձում եմ բո­լոր կող­մե­րին հաս­կա­նալ, ան­կախ նրա­նից՝ ընդ­դի­մա­դիր տե­սա­կետ ու­նեն, թե ոչ։ Մենք բո­լորս հայ ենք և չպետք է դա մո­ռա­նանք։ Սա­կայն այս ի­րա­վի­ճա­կը տես­նե­լով՝ կա­րող եմ ա­սել, որ հան­կար­ծա­կի բան չկար։ Ե­թե հան­կար­ծա­կի լի­ներ, նա իր լայ­վում չէր ա­սի. «Հի­մա չեմ կա­րող փա­կագ­ծեր բա­ցել»։ Այ­սինքն, ինքն իր խոս­քով ա­պա­ցու­ցում է, որ նա­խա­պես ինչ-որ քայ­լեր ձեռ­նարկ­վել են։


Ճե­պազ­րույց­նե­րը՝
Ժաս­մեն ՎԻ­ԼՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 43530

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ