Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Չտար­վել ա­մե­նից խե­լա­ցիի ու ազ­նի­վի մո­լուց­քով, թույլ չտալ դա­սա­կան այդ սխա­լը»

«Չտար­վել ա­մե­նից խե­լա­ցիի ու ազ­նի­վի մո­լուց­քով, թույլ չտալ դա­սա­կան այդ սխա­լը»
15.11.2019 | 01:05

«Բարձ­րա­գույն կր­թու­թյան մա­սին» օ­րեն­քի նա­խա­գի­ծը, որն ըն­դա­մենն աշ­խա­տան­քա­յին փաս­տաթղ­թի տեսք ու­նի դեռևս և ան­գամ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի, սպոր­տի և ե­րի­տա­սար­դու­թյան հար­ցե­րի մշ­տա­կան հանձ­նա­ժո­ղով չի ներ­կա­յաց­վել, ար­դեն մի քա­նի ան­գամ դժ­գո­հու­թյուն­նե­րի տե­ղիք է տվել: Սկզ­բում դրանք կապ­ված էին բու­հե­րի կա­ռա­վար­ման, այ­նու­հետև՝ ռեկ­տոր­նե­րի ընտ­րու­թյան, այժմ էլ՝ հայ­րե­նա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րի ու­սու­ցու­մը բու­հե­րում ոչ պար­տա­դիր դարձ­նե­լու հետ: Հա­յոց լե­զուն, գրա­կա­նու­թյու­նը և պատ­մու­թյու­նը ա­ռար­կա­յա­ցան­կից չհա­նե­լու պա­հան­ջով օ­րեր շա­րու­նակ մի խումբ ե­րի­տա­սարդ­ներ տա­րաբ­նույթ բո­ղո­քի ակ­ցիա­ներ են կազ­մա­կեր­պում՝ թե՛ կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րա­րու­թյան առջև, թե՛ Երևա­նի պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նում, թե՛ կա­ռա­վա­րու­թյան շեն­քի մոտ: ՈՒ­սա­նող­նե­րի նախ­նա­կան պա­հան­ջը, այն է՝ հա­յա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րի ոչ պար­տա­դիր ու­սուց­ման դրույ­թը վե­րաց­նել դեռևս աշ­խա­տան­քա­յին փաս­տաթղ­թում, այժմ վե­րա­փոխ­վել է՝ նրանք պա­հան­ջում են նա­խա­րար Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի հրա­ժա­րա­կա­նը:
Խոր­հր­դա­րա­նա­կան մե­ծա­մաս­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ, ԱԺ կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի, սպոր­տի և ե­րի­տա­սար­դու­թյան հար­ցե­րի մշ­տա­կան հանձ­նա­ժո­ղո­վի փոխ­նա­խա­գահ ՀՈՎ­ՀԱՆՆՍ ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱՆՆ «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում ա­սաց, որ թեև ե­րի­տա­սարդ­նե­րի ի­րա­վունքն է ինչ-որ բա­նի դեմ բո­ղո­քե­լը, բայց նրանց պա­հան­ջը հիմ­նա­վոր­ված չէ: Ըստ նրա՝ ու­սա­նող­նե­րը կա­րող էին բո­վան­դա­կա­յին դաշ­տում քն­նար­կում ծա­վա­լել, բայց նրանք մաք­սի­մա­լիս­տա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով են հան­դես գա­լիս:


«Դրա­նով ոչն­չի չեն հաս­նե­լու: Ճիշտ կլի­ներ՝ ի­րենց պա­հանջ­ներն ու խն­դիր­նե­րը հս­տակ ձևա­կեր­պեին: Նա­խա­գի­ծը դեռևս քն­նարկ­ման փու­լում է, ո­չինչ վերջ­նա­կան չէ: Երբ հար­ցե­րը բո­վան­դա­կա­յին տե­սան­կյու­նից չեն քն­նարկ­վում, այս ա­մե­նի մեջ քա­ղա­քա­կա­նաց­վա­ծու­թյուն չտես­նե­լը միամ­տու­թյուն է: Ինչ վե­րա­բե­րում է ե­րի­տա­սարդ­նե­րի կող­մից նշ­վող բո­վան­դա­կա­յին մի քա­նի խն­դիր­նե­րին, ա­պա ա­սեմ՝ դրանք հիմ­նա­կա­նում ի­մաս­տա­զուրկ են: Փոր­ձում են ցույց տալ, թե նա­խա­րա­րու­թյու­նը դեմ է ազ­գայ­նա­կան ծրագ­րե­րին, բայց որևէ մե­կը չի ա­սում, որ նա­խա­րա­րու­թյու­նը թե՛ Հա­յաս­տա­նում, թե՛ Ար­ցա­խում ֆի­նան­սա­վո­րել է հայ­րե­նա­սի­րա­կան ծրագ­րեր, բազ­մա­թիվ դպ­րոց­ներ ու քո­լեջ­ներ է վե­րա­կա­ռու­ցել: Բա­ցի Դաշ­նակ­ցու­թյու­նից (ՀՅԴ ե­րի­տա­սար­դա­կան թևի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներն են նս­տա­ցույց հայ­տա­րա­րել- Ս. Վ.) այլ ու­ժեր էլ կա­րող են լի­նել այս ակ­ցիա­նե­րի հետևում. քա­ղա­քա­կան տար­բեր ու­ժե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ հայ­տա­րա­րում են, որ միա­նում են հրա­ժա­րա­կա­նի պա­հան­ջին»,- ա­սում է պատ­գա­մա­վո­րը:
Հով­հան­նես Հով­հան­նի­սյա­նի փո­խանց­մամբ՝ ու­սա­նող­նե­րի մե­ծա­մաս­նու­թյունն ազ­նիվ մղում­նե­րից ել­նե­լով է դա­սա­դուլ ա­նում, մի մասն էլ, չի բա­ցառ­վում, ինչ-ինչ ազ­դե­ցու­թյուն­նե­րի տակ է:
ԿԳՄՍ նախ­կին փոխ­նա­խա­րա­րը, անդ­րա­դառ­նա­լով նա­խա­րար Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի՝ ու­սա­նող­նե­րին «ան­դաս­տիա­րակ» ան­վա­նե­լու փաս­տին, շեշ­տում է՝ պե­տա­կան պաշ­տո­նյա­նե­րը պետք է զերծ մնան ո­րա­կում­ներ տա­լուց, բայց երևույ­թին հարկ է հա­մա­կող­մա­նի նա­յել. ու­սա­նող­նե­րը ցեն­զու­րա­յից դուրս տա­րաբ­նույթ բա­ռեր են օգ­տա­գոր­ծում, այ­նու­հետև հար­գանք պա­հան­ջում:
Ինչ վե­րա­բե­րում է կոնկ­րետ հա­յոց լեզ­վին, ա­պա իմ­քայ­լա­կանն իր դիր­քո­րո­շու­մը հայտ­նում է՝ վեր­հի­շե­լով ու­սա­նո­ղա­կան տա­րի­նե­րը. «Հա­յե­րե­նի ժա­մին բու­հում այն­պի­սի մաս­նա­գի­տա­կան բա­ներ ենք ան­ցել, որ այժմ չեմ օգ­տա­գոր­ծում: Մայ­րե­նիի հիմ­նա­կան գի­տե­լիք­ներս ստա­ցել եմ դպ­րո­ցից: Այժմ հար­ցը պետք է այս­պես դր­վի՝ ի՞նչ ծրագ­րե­րով ենք անց­նում հա­յոց լե­զուն ու պատ­մու­թյու­նը: Ես կողմ եմ, որ լի­նեն փն­ջեր, և ու­սա­նող­ներն այդ փն­ջից ա­ռար­կա­ներն ընտ­րեն ըստ ցան­կու­թյան»:


Առ­կա խն­դիր­նե­րը նախ և ա­ռաջ բո­վան­դա­կա­յին դաշ­տում քն­նար­կե­լու կողմ­նա­կից է նաև խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մու­թյան՝ «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր ՏԱ­ՐՈՆ ՍԻ­ՄՈ­ՆՅԱ­ՆԸ, ո­րը նաև դա­սա­խո­սում է ԵՊՀ-ում: Ա­ռայժմ աշ­խա­տան­քա­յին փաս­տաթղ­թի տեսք ու­նե­ցող նա­խագ­ծի մա­սին ա­սում է՝ ու­սա­նող­նե­րը հնա­րա­վո­րու­թյուն ու­նեն ա­ռա­ջարկ­ներ ներ­կա­յաց­նե­լու. «Ե­թե չըն­դուն­վեն ա­ռա­ջարկ­նե­րը, նոր միայն կա­րող են ծայ­րա­հեղ քայ­լե­րի գնալ: Դրա հա­մար, կար­ծում եմ, իմ շատ սի­րե­լի ու­սա­նող­նե­րը կա­րող են փա­թե­թա­վո­րել ա­ռա­ջարկ­ներն ու ամ­բող­ջա­կան, վերջ­նա­կան փա­թե­թով ներ­կա­յաց­նել դրանք: Ի­հար­կե, կան թե­րա­ցում­ներ նա­խա­րա­րու­թյան գոր­ծե­լաո­ճում, ու դրանց մա­սին բազ­միցս բարձ­րա­ձայ­նել ենք թե՛ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի ամ­բիո­նից, թե՛ այլ հար­թակ­նե­րից: ԿԳՄՍՆ-ի իմ գոր­ծըն­կեր­նե­րին կհոր­դո­րեի ծրագ­րե­րի ընտ­րու­թյան հար­ցում ա­վե­լի ա­չա­լուրջ ու հետևո­ղա­կան լի­նել»:


Ինչ վե­րա­բե­րում է հա­յա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րի դա­սա­վանդ­մա­նը, ա­պա ԵՊՀ դա­սա­խո­սը նշում է՝ կողմ է ա­կա­դե­միա­կան կր­թու­թյա­նը, որ յու­րա­քան­չյուր հա­մալ­սա­րան ին­քը ո­րո­շի իր ա­ռար­կա­յա­ցան­կը. «Բայց, միևնույն ժա­մա­նակ, կողմ եմ, որ բո­լոր ֆա­կուլ­տետ­նե­րում հա­յոց լեզ­վի և պատ­մու­թյան մաս­նա­գի­տաց­ված դա­սըն­թաց­ներ լի­նեն: Օ­րի­նակ՝ ԵՊՀ ի­րա­վա­գի­տու­թյան ֆա­կուլ­տե­տում ու­սա­նող­ներն անց­նում են Հա­յաս­տա­նի պե­տու­թյան և ի­րա­վուն­քի պատ­մու­թյուն, և ես կցան­կա­նա­յի, որ ու­սա­նող­ներն անց­նեին նաև ի­րա­վա­բա­նի հա­մար անհ­րա­ժեշտ, օ­րի­նակ՝ մտ­քի ու լեզ­վի հմ­տու­թյուն­ներ ա­ռար­կա: Մեր դպ­րոց­նե­րը նոր­մալ գի­տե­լիք չեն տրա­մադ­րում հա­յոց լեզ­վից ու պատ­մու­թյու­նից, և անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն կա բու­հա­կան մա­կար­դա­կում լրաց­նե­լու այդ բա­ցը: Ար­դյո՞ք բու­հե­րը լրաց­նում են այդ բա­ցը. չեմ կա­րող ա­սել: Ար­դյո՞ք այս պահն այն անհ­րա­ժեշտ պահն է, որ հա­յոց լե­զուն ու պատ­մու­թյու­նը հա­նենք բու­հա­կան ա­ռար­կա­նե­րի ցան­կից: Սրանք հար­ցեր են, որ ու­շադ­րու­թյան են ար­ժա­նի: Կար­ծում եմ՝ պե­տու­թյու­նը պար­տա­վոր է պար­տադ­րել բու­հե­րին, որ այս ա­ռար­կա­նե­րը դա­սա­վանդ­վեն այն­քան ժա­մա­նակ, քա­նի դեռ դպ­րոց­նե­րում դրանց նոր­մալ դա­սա­վան­դու­մը չի ա­պա­հով­վել: Ե­թե մենք հի­մա հա­նենք այդ ա­ռար­կա­նե­րը կամ դրանց պար­տադ­րան­քը, ա­պա մեկ, եր­կու տար­վա սե­րունդ կա­րող ենք ու­նե­նալ, որ չկա­րո­ղա­նան այդ բա­ցը լրաց­նել: Հու­սով եմ՝ երբ նա­խա­գի­ծը գա ԱԺ՝ քն­նարկ­ման, այս բո­լոր հար­ցե­րի պա­տաս­խան­նե­րը տրա­մադր­ված կլի­նեն»:


ԼՀԿ-ա­կան պատ­գա­մա­վո­րի կար­ծի­քով` նոր­մալ է, որ հար­ցի հետ կապ­ված քն­նա­դա­տու­թյու­նը նա­խա­րա­րու­թյան և իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը ծանր են տա­նում: Բո­լոր իշ­խա­նու­թյուն­ներն էլ չա­փա­զանց ցա­վոտ են ըն­դու­նում ցան­կա­ցած քն­նա­դա­տու­թյուն, ո­րը չի հա­մընկ­նում ի­րենց կար­ծի­քին, այ­սօր­վա իշ­խա­նու­թյունն էլ բա­ցա­ռու­թյուն չէ. «Ա­վե­լին՝ քա­նի որ այ­սօր­վա իշ­խա­նու­թյու­նը «լե­գի­տիմ» կոչ­վող եզ­րույթն ու­նի իր ու­սե­րին, ու հա­սա­րա­կու­թյան լայն շեր­տե­րը վս­տա­հու­թյուն են հայտ­նել նրան, ևս մեկ ա­ռիթ է, որ գոր­ծող իշ­խա­նու­թյուն­ներն ա­վե­լի ցա­վոտ ըն­դու­նեն ցան­կա­ցած քն­նա­դա­տու­թյուն: Բայց ես կոչ եմ ա­նում մեր գոր­ծըն­կեր­նե­րին` չտար­վել ա­մե­նից խե­լա­ցիի ու ազ­նի­վի մո­լուց­քով, թույլ չտալ դա­սա­կան այդ սխա­լը»:


Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 6405

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ