Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Մի դար­ձեք բիո­զանգ­ված

Մի դար­ձեք բիո­զանգ­ված
22.05.2020 | 00:14
Մենք ապ­րում ենք ճգ­նա­ժա­մի պայ­ման­նե­րում՝ ա­ռող­ջա­պա­հա­կան կամ սա­նի­տա­րա­կան: Ճգ­նա­ժամն ու­նի իր պա­հանջ­ներն ու պար­տադ­րանք­նե­րը: ԲՈ­ԼՈ­ՐԻՍ: Իշ­խա­նու­թյա­նը և ժո­ղովր­դին: Ճգ­նա­ժամն ու­նի յու­րա­հատ­կու­թյուն­ներ, օ­րի­նակ, չի բա­ցառ­վում, որ ճգ­նա­ժա­մա­յին ա­նար­դյու­նա­վետ կա­ռա­վա­րու­մը հան­գեց­նի տն­տե­սա­կան ու քա­ղա­քա­կան ճգ­նա­ժա­մի: Տն­տե­սա­կա­նից խու­սա­փե­լու հա­մար ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ստիպ­ված էր թու­լաց­նել սա­նի­տա­րա­կա­նի պա­հանջ­նե­րը: Որ­քա՞ն է կա­ռա­վա­րու­թյան ՄՈԳ-ը՝ մի­ջին ո­րա­կա­կան գնա­հա­տա­կա­նը: Որ­քա՞ն է հա­սա­րա­կու­թյան ՄՈԳ-ը, որ­քա՞ն է ընդ­դի­մու­թյան ՄՈԳ-ը: Այս հար­ցերն ա­ռան­ձին-ա­ռան­ձին ու­նեն պա­տաս­խան­ներ, պա­տաս­խան­նե­րի հա­մադ­րու­մը ձևա­վո­րում է Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան՝ իբրև պե­տու­թյան, դի­մադ­րու­նա­կու­թյան մա­կար­դա­կը: Փաս­տերն ա­պա­ցու­ցում են, որ մենք դեռ ԱՆ­ՄԱ­ԿԱՐ­ԴԱԿ ՊԵ­ՏՈՒ­ԹՅՈՒՆ ԵՆՔ: Ին­չու՞.
1. Ե­րեկ կա­ռա­վա­րու­թյան նիս­տում, դի­մա­կա­կիր վար­չա­պե­տը հայ­տա­րա­րեց, որ ի­րա­վի­ճա­կը շատ ա­վե­լի լուրջ է, քան կա­րող էին պատ­կե­րաց­նել, և պա­րե­տա­տունն ու ոս­տի­կա­նու­թյու­նը անց­նում են խիստ ռե­ժի­մի՝ պետք է կա­րո­ղա­նալ ա­պա­հո­վել կա­րան­տի­նա­յին ռե­ժիմ՝ ա­ռանց կա­րան­տի­նի: Նոր խոսք կա­րան­տի­նի մե՞ջ: Թե՞ հայ­տա­րա­րու­թյուն, որ հա­կա­հա­մա­ճա­րա­կա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը տա­պա­լել են՝ իր ու պա­րե­տի գլ­խա­վո­րու­թյամբ: Բայց՝ բո­լորն ի­րենց տե­ղում են մնում՝ պա­րե­տից նա­խա­րար: ՈՒ՝ ինչ­քա՞ն է դեռ Հա­յաս­տա­նը փոր­ձա­դաշտ մնա­լու:
2. Ճգ­նա­ժա­մա­յին կա­ռա­վա­րու­մը ստաց­վեց կի­սատ-պռատ՝ կազմ­վե­ցին բա­զում փա­թեթ­ներ, բայց ա­ջակ­ցու­թյան ծրագ­րե­րի հաս­ցեա­կա­նու­թյունն ու կա­տա­րու­մը թու­լաց­րեց ազ­դե­ցու­թյան ՄՈԳ-ը: Կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գից դուրս դր­վեց խոր­հր­դա­րա­նը՝ ԱԺ-ն ըն­դա­մե­նը հեր­թա­կան ու ար­տա­հերթ նիս­տե­րում ըն­դու­նում էր կա­ռա­վա­րու­թյան օ­րի­նագ­ծե­րը, չու­նե­ցավ ՍԵ­ՓԱ­ԿԱՆ նա­խա­ձեռ­նու­թյուն, փո­խա­րե­նը դար­ձավ ՔԱ­ՂԱ­ՔԱ­ԿԱՆ ծեծ­կռ­տու­քի աս­պա­րեզ, որ­տեղ գլա­դիա­տոր­նե­րի ու­ժե­րը ան­հա­վա­սար էին: Հան­դի­սա­տե­սի հա­մար դա ա­վե­լի էր ան­լր­ջաց­նում կո­րո­նա­վի­րու­սի գո­յու­թյունն ու վտան­գա­վո­րու­թյու­նը: Հի­մա գո­նե կա­ռա­վա­րու­թյու­նը պատ­կե­րաց­նու՞մ է ի­րա­վի­ճա­կը, ու­նա՞կ է կա­ռա­վա­րել, թե՞ փոր­ձում է վախ սփ­ռե­լով՝ մարդ­կանց տա­նը պա­հել: Ինք­նին հաս­կա­նա­լի էր, որ հա­սա­րա­կա­կան տրանս­պոր­տի աշ­խա­տան­քը, ձեռ­նար­կու­թյուն­նե­րի վե­րա­բա­ցու­մը բե­րե­լու են վա­րակ­ված­նե­րի թվի ա­ճի: Փաս­տա­ցի՝ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ինքն իր հա­մար փա­կել է կա­րան­տի­նին վե­րա­դար­ձի ճա­նա­պար­հը, երբ չէր պահ­վում կա­րան­տի­նը: Չի աս­վում, բայց բա­ցա­հայտ է, որ սե­փա­կան ան­զո­րու­թյան դր­դու­մով՝ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ընտ­րել է բնա­կան ի­մու­նի­զա­ցիա­յի ճա­նա­պար­հը՝ վա­րա­կա­կիր­նե­րի թվի աճ այն­քան, երբ վի­րու­սը ինքն ի­րեն կս­պա­ռի: Ով դի­մա­ցավ, դի­մա­ցավ՝ կեց­ցե ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րը, ով հե­ռա­ցավ,հե­ռա­ցավ՝ ին­չու՞ չէր լսում վար­չա­պե­տին:
3. Աբ­սուրդ է, որ մա­յի­սի վեր­ջին Հա­յաս­տա­նում կան մար­դիկ, որ պն­դում են՝ կո­րո­նա­վի­րուս չկա: Դա խե­լա­գա­րու­թյան կան­խա­վար­կած է՝ խառն­ված քա­ղա­քա­կան ու քրեա­կան քրո­նի­կո­նի հետ: Վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի՝ իբրև քա­ղա­քա­կան գործ­չի պար­տու­թյունն է, որ հա­սա­րա­կու­թյու­նը ի­րեն այլևս լուրջ չի ըն­դու­նում: Նրա վա­րած քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հետևանքն է, որ տրոհ­ված, մաս­նատ­ված քա­ղա­քա­կան դաշ­տում ու­նի ե­զա­կի ա­ջա­կից­ներ ան­գամ կո­րո­նաճգ­նա­ժա­մի պայ­ման­նե­րում: Փաս­տա­ցի՝ բո­լոր կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րը, բա­ցի «Հան­րա­պե­տու­թյու­նից», նրա դեմ են: Իսկ «Հան­րա­պե­տու­թյու­նը» պաշտ­պա­նում է ոչ թե Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին, այլ պե­տու­թյու­նը ու վար­չա­պե­տին, ներ­կա­յաց­նում ճգ­նա­ժա­մից դուրս գա­լու ա­ռա­ջարկ­ներ, ո­րոնց ՄՈԳ-ը բազ­միցս բարձր է կա­ռա­վա­րու­թյան քայ­լե­րից: Ի տար­բե­րու­թյուն այլ կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի՝ ա­ռանց թույն ու թշ­նա­մանք բազ­մա­պատ­կե­լու: Ա­ռանց հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի, որ Փա­շի­նյա­նին մնա­ցել են հաշ­ված օ­րեր: Ցա­վոք, ոչ միայն իշ­խա­նու­թյու­նը չի կա­րո­ղա­նում գլ­խա­վորն ու երկ­րոր­դա­կան տար­բե­րա­կել, այն­պես էլ քա­ղա­քա­կան դաշ­տի հնաբ­նակ­ներն ու նո­րա­հայտ­նե­րը: ՈՒ այդ ընդ­հան­րա­կան ան­հա­մար­ժե­քու­թյու­նը ու­նի միայն մեկ պատ­ճառ՝ ՀԱ­ՅԱՍ­ՏԱ­ՆԻ ՀԱՆ­ՐԱ­ՊԵ­ՏՈՒ­ԹՅՈՒ­ՆՈՒՄ ՉԻ Ա­ՎԱՐՏ­ՎՈՒՄ ԻՆՔ­ՆԱ­ՆՈՒՅ­ՆԱ­ԿԱ­ՆԱ­ՑՈՒ­ՄԸ, չի ձևա­վոր­վում ԻՆՔ­ՆԻՇ­ԽԱ­ՆՈՒ­ԹՅԱՆ ըն­կա­լու­մը, և չկա ուժ, որ պատ­րաստ է ինք­նիշ­խա­նու­թյան ՊԱ­ՏԱՍ­ԽԱ­ՆԱՏ­ՎՈՒ­ԹՅԱ­ՆԸ:
Սա կա­րող էր հա­մար­վել ող­բեր­գու­թյուն, ե­թե լի­ներ վերջ­նա­կան ախ­տո­րո­շում, բայց քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը եր­բեք վերջ չի ու­նե­նում, հա­վեր­ժա­կան գոր­ծըն­թաց է, ու դա փո­փո­խու­թյան հույս ու հե­ռան­կար է տա­լիս:
Մա­յի­սի 19-ին ԱԺ-ն ըն­դու­նեց «Վար­չա­կան ի­րա­վա­խախ­տում­նե­րի վե­րա­բե­րյալ» ՀՀ օ­րենս­գր­քում փո­փո­խու­թյուն­ներ և լրա­ցում­ներ կա­տա­րե­լու նա­խա­գի­ծը՝ բաց տա­րածք­նե­րում դի­մակ չու­նե­նա­լու դեպ­քում ան­ձանց 10 000 դրամ կտու­գա­նեն: Փոխ­նա­խա­րա­րի մա­կար­դա­կով լր­ջո­րեն բա­ցատր­վում էր, որ բաց տա­րածք­նե­րում դի­մակ կրե­լը պար­տա­դիր չէ, պար­տա­դիր է փակ տա­րածք­նե­րում դի­մակ կրե­լը: Մեկ շա­բա­թից նույն կամ մեկ այլ փոխ­նա­խա­րար գա­լու է ԱԺ ու նույն լր­ջու­թյամբ հայ­տա­րա­րի, որ հե­տայ­սու նաև բաց տա­րածք­նե­րում է դի­մակ կրե­լը պար­տա­դիր: ՈՒ­րեմն՝ ին­չու՞ է կա­ռա­վա­րու­թյու­նը կես քայ­լե­րով ա­ռաջ գնում՝ հա­մա­ճա­րա­կի ա­ռա­ջըն­թաց պայ­ման­նե­րում: Ա­ռա­վել ևս, որ հա­ջորդ օրն ար­դեն Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը լայ­վով զգու­շաց­նում է՝ ե­թե տեմ­պը չկոտ­րենք, մա­յի­սի 29-ին կու­նե­նանք 10 000, հու­նի­սի 12-ին՝ 20 000 դեպք, մահ­վան թվե­րը էա­կա­նո­րեն կա­վե­լա­նան, վե­րա­կեն­դա­նաց­ման բա­ժան­մունք­ներն ամ­բող­ջո­վին լց­ված կլի­նեն պա­ցիենտ­նե­րով, ու մարդ­կանց օգ­նու­թյուն ցույց տալ չեն կա­րո­ղա­նա. «Ե­թե մենք այս դի­նա­մի­կան չկոտ­րենք, տեմ­պը չփո­խենք, ե­թե չի­ջեց­նենք կտ­րուկ այս դի­նա­մի­կան, մենք իս­կա­պես շատ լուրջ պրոբ­լեմ­նե­րի ա­ռաջ ենք կանգ­նե­լու, և ա­մեն օր մեզ մոտ տաս­նյակ, կա­րող է նույ­նիսկ հա­րյու­րա­վոր մար­դիկ են մա­հա­նա­լու: Ին­չը նշա­նա­կում է, որ մենք ստիպ­ված կլի­նենք կր­կին մտց­նել հնա­րա­վոր ա­մե­նա­խիստ սահ­մա­նա­փա­կում­նե­րը»: Հա­վե­լեք, որ ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րար Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը ե­րեկ ա­սու­լի­սում հաս­տա­տեց, որ կո­րո­նա­վի­րու­սով վա­րակ­ված հա­րյու­րա­վոր քա­ղա­քա­ցի­ներ, որ ախ­տան­շան­ներ չու­նեն կամ թեթև են տա­նում հի­վան­դու­թյու­նը, կվե­րա­դառ­նան տուն, այլևս չեն մե­կու­սաց­վի հի­վան­դա­նոց­նե­րում ու հյու­րա­նոց­նե­րում: Նրանց տնա­յին հս­կո­ղու­թյամբ զբաղ­վե­լու են քա­ղա­քա­յին պո­լիկ­լի­նի­կա­նե­րի, գյու­ղա­կան ամ­բու­լա­տո­րիա­նե­րի և ա­ռող­ջու­թյան կենտ­րոն­նե­րի բու­ժաշ­խա­տող­նե­րը: Այ­սինքն՝ պե­տու­թյան ռե­սուրս­ներն այլևս չեն հե­րի­քում ա­սիմպ­տոմ հի­վանդ­նե­րին պա­հե­լու, նրանց ու­ղար­կում են տուն՝ ըն­տա­նի­քի ան­դամ­նե­րին վա­րա­կե­լու ու հի­վանդ­նե­րի թի­վը բազ­մա­պատ­կե­լու: Սա պե­տու­թյան ՄՈԳ-ն է՝ բա­ցա­սա­կան նշա­նով: Փաս­տա­ցի՝ պե­տու­թյու­նը լվա­նում է ձեռ­քերն ու ա­սում՝ այ­սօր դեռ ի վի­ճա­կի եմ մա­հա­մերձ հի­վանդ­նե­րին բու­ժել, վա­ղը գու­ցե դա էլ չկա­րո­ղա­նամ, դուք պա­հեք ձեզ: Բուժ­վեք հե­ռա­խո­սով: Ին­չո՞վ ի­տա­լա­կան տար­բե­րակ չէ: Մա­յի­սի 20-ին ե­ղան բո­ղո­քի ակ­ցիա­ներ ու ոս­տի­կա­նու­թյու­նը վար­չա­կան կա­լան­քի են­թար­կեց թե ռես­տո­րա­նա­տե­րե­րին, թե «Ա­դեկ­վա­դի» ան­դամ­նե­րին ու հա­մա­կիր­նե­րին: Սա խոր­հր­դան­շա­կան էր՝ մինչ հա­սա­րա­կու­թյան մի մա­սը օր­վա հա­ցի խն­դիր է լու­ծում, մյուս մա­սը քա­ղա­քա­կան խա­ղեր է տա­լիս:
Քա­ղա­քա­կան խա­ղե­րի մա­սին. ԵԱՏՄ հե­ռա­վար գա­գաթ­նա­ժո­ղո­վում քն­նարկ­վեց է­ներ­գա­կիր­նե­րի գնի ձևա­վոր­ման հար­ցը, և ՌԴ նա­խա­գահն ա­ռա­ջար­կեց հար­ցը հա­նել ռազ­մա­վա­րու­թյու­նից, որ ԵԱՏՄ-ում ըն­դուն­վե­լիք հիմ­նա­կան փաս­տա­թուղթն էր: Մինչ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ըն­դգ­ծում էր, որ «Է­ներ­գա­կիր­նե­րի ընդ­հա­նուր շու­կան, ո­րում գոր­ծում են հա­վա­սա­րու­թյան սկզ­բունք­նե­րը, պետք է դառ­նա մեր ին­տեգ­րա­ցիոն գոր­ծըն­թաց­նե­րի հիմ­քը, ա­ռանց դրա հնա­րա­վոր չէ ո­րա­կա­կան ա­ռաջ­խա­ղա­ցու­մը, ա­ռանց դրա հնա­րա­վոր չէ ա­պա­հո­վել տն­տե­սու­թյան զար­գաց­ման հա­վա­սար պայ­ման­ներ բո­լոր ան­դամ եր­կր­նե­րի հա­մար», որ մինչև 2025-ի ռազ­մա­վա­րու­թյու­նում պետք է ան­պայ­ման նշ­վի է­ներ­գա­կիր­նե­րի ընդ­հա­նուր գնի բա­նաձևը, ՌԴ նա­խա­գահ Վլա­դի­միր Պու­տի­նը պն­դում է, որ ԵԱՏՄ-ում գա­զի գնի միաս­նա­կան բա­նաձևի կի­րառ­ման հա­մար անհ­րա­ժեշտ է ին­տեգր­ման բարձր մա­կար­դակ, որն այ­սօր դեռ չկա, ի­մա՝ «միաս­նա­կան գի­նը հնա­րա­վոր է միայն միաս­նա­կան շու­կա­յի ու միաս­նա­կան բյու­ջեի, միաս­նա­կան հար­կա­յին հա­մա­կար­գի դեպ­քում»: Այ­սինքն՝ գա­զի գնի ի­ջեց­ման դի­մաց ՌԴ նա­խա­գա­հը Բե­լա­ռու­սից ու Հա­յաս­տա­նից պա­հան­ջում է հրա­ժա­րում ան­կա­խու­թյու­նից: Սա է գա­զի ի­րա­կան գի­նը, ե­թե գնում ենք Ռու­սաս­տա­նից: Մեր ԱՆ­ԿԱ­ԽՈՒ­ԹՅԱՆ գի­նը դառ­նում է գա­զի գին: Ո­մանք կա­րող են ա­ռար­կել, որ Պու­տի­նը հա­վերժ չէ: Հար­կավ, բայց Պու­տի­նը կա­ռա­վար­ման 20 տա­րի­նե­րին ստեղ­ծել է այն­պի­սի քա­ղա­քա­կան է­լի­տա և աու­րա, որ­տեղ ԱՅ­ԼԸՆՏ­ՐԱՆՔ չու­նի: Նա մտա­դիր է կա­ռա­վա­րել Ռու­սաս­տա­նը մինչև 2036-ը՝ 2024+12 տա­րի: Ինչ կկա­տար­վի Ռու­սաս­տա­նում, թող ո­րո­շեն ռուս­նե­րը, բայց ստաց­վում է՝ ինչ կա­տար­վում է Հա­յաս­տա­նում, նույն­պես ու­զում են ո­րո­շել ռուս­նե­րը: Օ­րի­նակ՝ ՌԴ ԱԳ նա­խա­րա­րը 3 տա­րի ա­ռաջ հայ­տա­րա­րում էր, որ աշ­խա­տում են ԱԺ ընդ­դի­մու­թյան հետ, հետևանք­նե­րը այ­սօր տես­նում ենք: ՌԴ ԱԳ նա­խա­րա­րը բո­ղո­քում էր, որ ռու­սա­կան ըն­կե­րու­թյուն­նե­րի դեմ Հա­յաս­տա­նում քրեա­կան գոր­ծեր են հա­րուց­վում: Այ­սինքն՝ ռուս­նե­րը Հա­յաս­տա­նում կա­րող են ներդ­րում­ներ չա­նել, բայց ՀԿԵ-ն «կա­ռա­վա­րել», կա­շառ­վել՝ ի վնաս պե­տու­թյան, ու Հա­յաս­տա­նը պետք է լռի, ո­րով­հետև ՌՈՒՍ­ՆԵՐՆ են, ռազ­մա­վա­րա­կան ռուս­նե­րը: Այն ռազ­մա­վա­րա­կան ռուս­նե­րը, որ «Կոլ­ցո» օ­պե­րա­ցիա­յից ու հայ­կա­կան տա­րածք­նե­րը Ադր­բե­ջա­նին նվի­րե­լուց հե­տո 1994-ին կա­պի­տու­լյա­ցիա­յի ակ­տի փո­խա­րեն հրա­դա­դա­րի հա­մա­ձայ­նա­գիր պար­տադ­րե­ցին՝ փր­կե­լով Ադր­բե­ջանն իբրև պե­տու­թյուն: Այն ռազ­մա­վա­րա­կան ռուս­նե­րը, որ 2016-ի ապ­րի­լին 3 օր ան­հայտ կո­րած էին, հե­տո, երբ հայ­կա­կան բա­նա­կը անց­նում էր գրո­հի, դար­ձյալ հրա­դա­դար պար­տադ­րե­ցին: Հի­մա էլ Իլ­համ Ա­լիևին փր­կե­լու հա­մար: Այն ռազ­մա­վա­րա­կան ռուս­նե­րը, որ 2001-ին «Գույք պարտ­քի դի­մաց»-ով Հա­յաս­տա­նից վերց­րին ար­տադ­րա­կան հզո­րու­թյուն­նե­րը, որ կա­րող էին ռազ­մար­դյու­նա­բե­րա­կան ձեռ­նար­կու­թյուն­նե­րի վե­րած­վել և նվա­զեց­նել ի­րենց «բիզ­նե­սը»: ՈՒ երբ այ­սօր ՌԴ ԱԳ նա­խա­րա­րը խո­սում է Ար­ցա­խի հար­ցի լուծ­ման փու­լա­յին տար­բե­րա­կի մա­սին, իսկ Ռու­սաս­տա­նում ա­պաս­տա­նած ու հե­տաքն­նու­թյան տակ գտն­վող հա­յե­րը կամ չեն վե­րա­դառ­նում, կամ՝ հան­կարծ դառ­նում են մեր օ­րե­րի Մեգ­րե, ոչ ոք չի՞ ու­զում հարց­նել՝ ձեզ այդ տե­ղե­կու­թյուն­նե­րը ո՞վ է փո­խան­ցել, ու՞մ խո­սա­փողն եք: Թե՞ դեռ այն­քան չեք հա­սու­նա­ցել, որ հաս­կա­նաք՝ դուք և ձեր շր­ջա­պա­տը փոք­րիկ ու ա­նար­ժեք պտու­տակն եք օ­տա­րի թա­փա­նի­վի, ո­րը պտտ­վում է իր շա­հե­րը ձեր պե­տու­թյան շա­հե­րի հաշ­վին հաս­տա­տե­լու հա­մար: Եվ ո՞վ եք դուք ընդ­հան­րա­պես: Ընդ­հան­րա­պես նաև ժա­մա­նակն է ռազ­մա­վա­րա­կան ռուս­նե­րին հի­շեց­նե­լու, որ ե­թե ա­մեն ինչ վճա­րո­վի է, ար­ժի Գյում­րիի 102-րդ ռազ­մա­բա­զա­յի հա­մար վճա­րել: Կամ հարց­նել՝ ո՞նց ե­ղավ, որ ՌԴ-ն Բե­լա­ռու­սում ռազ­մա­բա­զա չու­նի: ՈՒ հե­րիք է թուր­քե­րով վա­խեց­նեք, թուր­քե­րը ա­մեն տեղ էլ հար­ձակ­վում կամ նա­հան­ջում են՝ Կրեմ­լի հետ հա­մա­ձայ­նեց­նե­լով: Իսկ ան­հա­մա­ձայ­նու­թյան դեպ­քում թե ՌԴ դես­պան են սպա­նում, թե զին­վոր­նե­րին: «Սու» էլ են խփում: «Թուր­քա­կան հոս­քի» կա­ռու­ցու­մից հե­տո էլ գազ չեն ու­զում: Միով բա­նիվ՝ ա­մեն ինչ հան­գում է ինք­նիշ­խա­նու­թյան, ոչ թե իշ­խա­նու­թյան հար­ցին: Ով էլ լի­նի ՀՀ վար­չա­պե­տը, նրան պար­տադր­վե­լու է նույ­նը՝ զի­ջիր պե­տու­թյանդ ինք­նիշ­խա­նու­թյու­նը: Թե Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նի, թե Սերժ Սարգ­սյա­նի հրա­ժա­րա­կան­նե­րի պատ­ճա­ռը ե­ղել է ինք­նիշ­խա­նու­թյու­նը պա­հե­լու ձգ­տու­մը, Ռո­բերտ Քո­չա­րյանն էլ գնա­ցել է «Ա­մեն ինչ՝ իշ­խա­նու­թյան դի­մաց» ճա­նա­պար­հով: ՈՒ ին­չու՞ հնա­րա­վոր չէ հե­ղա­փո­խու­թյու­նից հե­տո նախ­կին պայ­մա­նագ­րե­րի վե­րա­նա­յում և ազ­գայ­նա­ցում՝ սկ­սած ՀԷՑ-ե­րից, Հայ­ռուս­գա­զար­դից, Ի­րան-Հա­յաս­տան գա­զա­մու­ղից, ԶՊՄԿ-ից, ՀԿԵ-ից մինչև «Գույք պարտ­քի դի­մաց»: Հե­ղա­փո­խու­թյու­նը դա է, ոչ թե ա­նօ­րի­նա­կան գույք-մույ­քը: Մեկ էլ՝ հան­րաք­վեն:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ. Գ. Կա­րան­տինն ա­րա­գաց­րեց քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րը, երբ բո­լո­րը կոչ են ա­նում ՄՏԱ­ԾԵԼ, մնում է խնդ­րել՝ ՀԱՍ­ԿԱ­ՑԵՔ: Մի դար­ձեք բիո­զանգ­ված, իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը փոխ­վում են, պե­տու­թյու­նը մեկն է, պահ­պա­նեք ձեր ինք­նու­թյան ու պե­տու­թյան ինք­նիշ­խա­նու­թյան ի­րա­վուն­քը: Ար­ժի «մարդ ու­տե­լու» ընդ­մի­ջում­նե­րին էլ ուղտ պա­հել՝ ին­չու՞ ոչ, պետք կգա: Կամ էլ նկա­րիր մե­քե­նա­յիդ նոր պետ­հա­մա­րա­նի­շը՝ ի նպաստ պե­տա­կա­նա­շի­նու­թյան: Ողջ լե­րուք:
Դիտվել է՝ 6181

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ