Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Մո­ռաց­ված ու ծն­կի ե­կած ար­դ­յու­նա­բե­րա­կան հս­կան

Մո­ռաց­ված ու ծն­կի ե­կած ար­դ­յու­նա­բե­րա­կան հս­կան
21.07.2020 | 16:47

Լո­ռու մար­զի եր­բեմ­նի ար­դյու­նա­բե­րա­կան հս­կան՝ Ա­լա­վեր­դին, 250 տա­րե­կան է: Եր­կու­սու­կես դար ապ­րած քա­ղաքն այ­սօր ա­լե­հեր ծե­րու­նու նման մտա­հոգ հա­յաց­քով է նա­յում աշ­խար­հին՝ ար­դյու­նա­բե­րա­կան ե­ռու­զե­ռը քա­ղա­քում կանգ է ա­ռել: Կով­կա­սում պղն­ձար­տադ­րու­թյան հիմ­նա­դիր քա­ղաքն այ­սօր կար­ծես ար­հես­տա­կան շն­չա­ռու­թյամբ է շն­չում: Դեռևս 1770-ին վրաց թա­գա­վոր Հե­րակլ II-ի հրա­վե­րով Պոն­տո­սից հույ­ներ ե­կան Լո­ռի, որ վեր­սկ­սեն պղն­ձար­տադ­րու­թյու­նը, որ ընդ­հատ­վել էր միջ­նա­դա­րում՝ Զա­քա­րյան իշ­խա­նա­պե­տու­թյան ան­կու­մից հե­տո: Հույ­նե­րի` Լո­ռի գա­լուց հե­տո Հա­յաս­տա­նում մեկ­նար­կեց հայ­կա­կան ա­ռաջ­նե­կի՝ մեր երկ­րում ա­ռա­ջին ար­տե­լա­յին ու մա­նու­ֆակ­տու­րա­յին ար­տադ­րու­թյու­նը: Պղն­ձար­տադ­րու­թյու­նը, սա­կայն, այ­սօր կանգ է ա­ռել, ու հայտ­նի էլ չէ, թե երբ կվե­րա­կան­գն­վի:

«Էս­պես ո՞նց կլի­նի, Ա­լա­վեր­դին, որ պղն­ձար­տադ­րու­թյան բնօր­րանն է, այ­սօր պա­րա­պուր­դի է մատն­ված: Ո՛չ աշ­խա­տանք կա, ո՛չ ֆի­նանս կա, կար­ծես մե­ռյալ կյանք լի­նի: Մի կերպ է շն­չում քա­ղա­քը, մար­դիկ ծե­րը ծե­րին են ապ­րում: Էս վի­րու­սը ե­թե չլի­ներ, ճամ­փե­քը բաց լի­նեին, հի­մա էս­տեղ մարդ մնա­ցած չէր լի­նի, սաղ ար­տա­գաղ­թած կլի­նեին»,- «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում ա­սում է քա­ղա­քի բնա­կիչ­նե­րից մե­կը, հու­սա­լով, որ գոր­ծա­րա­նի փակ դար­պաս­նե­րը, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, մի օր բաց­վե­լու են, մե­տա­լուրգ­նե­րը հնոց­նե­րի մոտ են վե­րա­դառ­նա­լու, ու Ա­լա­վեր­դին վե­րա­կանգ­նե­լու է պղն­ձա­գործ­նե­րի քա­ղա­քի եր­բեմ­նի համ­բա­վը:

Ոչ այն­քան չաշ­խա­տող գոր­ծա­րա­նի ու օր օ­րի վա­տա­ցող սո­ցիա­լա­կան վի­ճա­կի պատ­ճա­ռով են սրտ­նե­ղած ա­լա­վերդ­ցի­նե­րը, որ­քան այն բա­նի, որ քա­ղա­քի տո­նի առ­թիվ որևէ պաշ­տո­նյա չի շնոր­հա­վո­րել ի­րենց: «Սա ոչ միայն Ա­լա­վեր­դի քա­ղա­քի, այլև Հա­յաս­տա­նում 250-ա­մյա պղն­ձար­տադ­րու­թյան հո­բե­լյանն է: Ե­թե ոչ վար­չա­պե­տի ու նա­խա­րա­րի, գո­նե մարզ­պե­տի շնոր­հա­վո­րան­քին հաս­տատ ար­ժա­նի էինք»,- ա­սում են ա­ռանց տո­նախմ­բու­թյան քա­ղա­քի տո­նի մա­սին հի­շող լո­ռե­ցի­նե­րը:

Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 21193

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ