Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Որտեղ է խորհր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մու­թ­յու­նը

Որտեղ է խորհր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մու­թ­յու­նը
24.01.2020 | 04:41
Այն, որ իշ­խա­նու­թյու­նը հա­սա­րա­կու­թյու­նից կտր­վում է, տե­սել ենք ու հի­մա էլ նո­րերն այդ ճա­նա­պար­հին են, բայց որ ընդ­դի­մու­թյունն է այդ կար­գա­վի­ճա­կում հայ­տն­վել, պար­զա­պես ան­հաս­կա­նա­լի է։ Ին­չո՞վ է զբաղ­ված այ­սօր­վա խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մու­թյու­նը, ԱԺ պա­տե­րից դուրս գի­տի՞ ինչ է կա­տար­վում, ու՞ր են այդ ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը, երբ փո­ղո­ցում տար­բեր խն­դիր­նե­րով բո­ղո­քող մար­դիկ են, որ­տե՞ղ են նրանց մար­զե­րից ըն­տր­ված պատ­գա­մա­վոր­նե­րը, երբ այս կամ այն հար­ցով բնա­կիչ­նե­րը ճա­նա­պարհ ու մայ­րու­ղի են փա­կում։ Իսկ ո՞վ է գնա­լու նրանց լսե­լու, խն­դիր­նե­րը հա­վա­քե­լու ու կա­ռա­վա­րու­թյա­նը պա­տին դեմ տա­լու։ Ի­րենց տա­քուկ աշ­խա­տա­սե­նյակ­նե­րում նս­տած, լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի մա­տու­ցած տե­ղե­կու­թյուն­նե­րով ծաղ­կա­քաղ ա­րած ու այս­րո­պեա­կան ի­րենց շա­հե­րին հար­մա­րեց­րած հար­ցերն ԱԺ-կա­ռա­վա­րու­թյուն հար­ցու­պա­տաս­խա­նի օ­րը հն­չեց­նե՞լն է միայն ընդ­դի­մու­թյան ա­ռա­քե­լու­թյու­նը։ Բայց խոր­հր­դա­րա­նից դուրս էլ կյանք կա։ Ի­րա­կան կյանք։
Սպան­դա­նոց­նե­րի խն­դի­րը, որ օ­րեր շա­րու­նակ ա­լե­կո­ծում է ա­նաս­նա­բույծ­նե­րին ու ա­նաս­նա­պահ­նե­րին, ծնն­դատ­նե­րի լու­ծար­ման հար­ցը և հա­մա­պա­տաս­խան հա­մայ­նք­նե­րի կո­լեկ­տիվ­նե­րի բո­ղո­քի գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը կար­ծես խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մու­թյա­նը քիչ են հե­տաք­րք­րում։ Նրանք այդ ա­մե­նին ան­մասն են ու ան­հա­ղորդ։ Խոսքն ա­մենևին էլ ԱԺ դահ­լի­ճում եր­կու-ե­րեք կցկ­տուր խոս­քեր հն­չեց­նե­լու, այդ ո­րո­շում­նե­րի ճիշտ կամ սխալ լի­նե­լու մա­սին չէ։ Հարցն այն է, որ ընդ­դի­մու­թյունն իր պատ­գա­մա­վոր­նե­րով (առն­վազն մար­զե­րը ներ­կա­յաց­նող) պետք է գնար այդ մարդ­կանց մոտ, լսեր նրանց գան­գատ­նե­րը, հար­ցին խո­րա­մուխ լի­ներ, գտ­ներ այն բո­լոր սո­ղանց­քե­րը, ո­րոնք բար­դաց­նում են ա­ռանց այդ էլ դժ­վար կա­ցու­թյան մեջ հայ­տն­ված մար­զաբ­նակ­նե­րի կյան­քը, հար­ցե­րը բարձ­րա­ձայ­ներ բո­լոր հնա­րա­վոր ձևե­րով։ Ի վեր­ջո, լի­ներ միջ­նորդ իշ­խա­նու­թյան և ժո­ղովր­դի միջև, ին­չին նրանք ի­րա­վամբ կոչ­ված են։ Այ­սինքն, ընդ­դի­մու­թյունն այն­տեղ է, որ­տեղ ժո­ղո­վուր­դը։ Բա էլ ո՞րն է ժո­ղովր­դից ման­դատ ստա­ցած ընդ­դի­մա­դիր ու­ժի, պատ­գա­մա­վո­րի գոր­ծու­նեու­թյու­նը, ո՞վ է ա­սել, որ իշ­խա­նու­թյան հետ շրի­շա­կի մա­կար­դա­կի ի­ջեց­ված բա­նա­վեճն է նրանց հիմ­նա­կան ա­ռա­քե­լու­թյու­նը։
Լավ, ա­նաս­նա­բույծ­նե­րի խն­դիր­նե­րը մտա­հո­գիչ չեք հա­մա­րում, իսկ ծնն­դատ­նե­րի լու­ծա­րու՞մը։ Հո ֆեյս­բու­քում ճո­ռոմ, սր­տաճմ­լիկ տեքս­տեր գրե­լով, իշ­խա­նու­թյա­նը դա­տա­փե­տե­լով չէ՞։ Խոս­քը ծնուն­դի մա­սին է, ժո­ղովր­դագ­րա­կան այն ան­մխի­թար վի­ճա­կի, ին­չին դուք ձեր ե­լույթ­նե­րում ա­նընդ­հատ անդ­րա­դառ­նում եք։ Հի­մա կոնկ­րետ ա­ռիթ է ստեղծ­վել, ի՞նչ եք ա­նում դուք, որ նույ­նիսկ 100 ծնունդ ու­նե­ցող ծնն­դա­տու­նը չլու­ծար­վի։ Ո՞վ է խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մու­թյու­նից գնա­ցել այդ հա­մայ­նք­ներ ու խո­սել բու­ժաշ­խա­տող­նե­րի, հա­մայն­քի բնա­կիչ­նե­րի հետ, թե՞ է­լի հույ­սը լրատ­վա­մի­ջոց­ներն են, ինչ կա­սեն ու ում բո­ղո­քի ձայ­նը ձեզ կհասց­նեն։ Ստաց­վում է, որ խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մու­թյունն էլ ազ­նիվ չէ իր խոս­տում­նե­րի, իր գոր­ծա­ռույթ­նե­րի մեջ։ Իսկ խոր­հր­դա­րա­նը վե­րած­վել է մի թա­տե­րա­բե­մի, որ­տեղ այս­պի­սի դե­րա­բա­ժա­նում են ա­րել՝ «ժո­ղովր­դի» իշ­խա­նու­թյուն, որն այդ­պես էլ չգի­տակ­ցեց, թե Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցին ինչ մեծ վս­տա­հու­թյան կա­պի­տալ էր ի­րեն տվել, ու դա ինչ հրաշք­ներ կա­րող էր գոր­ծել, և չկա­յա­ցած մե­ծա­մաս­նու­թյա­նը ոչ մի կերպ ընդ­դի­մու­թյուն չդար­ձած եր­կու ու­ժեր։ Եր­կու­սի պա­րա­գա­յում էլ մսխ­վում է հան­րա­յին վս­տա­հու­թյու­նը։ Եվ թող ոչ մե­կը չար­դա­րա­նա, թե ին­քը մյու­սից ա­վե­լի լավն է կամ ա­վե­լի «նոր»։ Բո­լորն էլ նույն սան­րի կտավ են։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 4815

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ