Ո՜վ ամենօրհնյալ Որդիդ Աստծո, Կենդանարար Հոր անքնին ծնունդ, Քեզ համար չկա անկարելի ու անհնար ոչինչ...

Հրեշտակի խաղաղութեան յա՛նձն արա զանձինս մեր, Տէ՛ր զօրութեանց, որ եկեալ պահեսցէ զմեզ անխռովս ի տուէ եւ ի գիշերի, յարթնութեան եւ ի հանգստեան մերում, զի Դու ես արարիչ լուսոյ եւ հաստիչ գիշերի:

Գոհանում եմ Քեզանից, Տե՛ր իմ և Աստվա՛ծ իմ, օրհնում ու փառավորում Քո սուրբ անունը, որ պահպանեցիր Քո անարժան ու մեղավոր ծառային այս ցերեկ և խաղաղությամբ հասցրիր երեկոյան ժամին:

Մի մարդ կար, ով վատ կյանքով էր ապրում: Մի օր նա որոշեց խելքի գալ, բարի գործեր անել հանուն հոգու փրկության: Շատ բարի գործեր արեց, սակայն իր մեջ որևէ փոփոխություն չնկատեց, թեև շատ էր հպարտանում և պարծենում իր արարքներով:

Օգնի՛ր թեւաւոր քո աղօթքներով, ո՜վ խոստովանուած մայրդ ողջերի, Որ երբ դուրս ելնեմ այս երկրի հովտից, Առանց տանջալից չարչարանքների գնամ դէպի կեանք, Դէպի պատրաստուած օթեւաններդ:

Զգու՛յշ եղեք անօգուտ քրթմնջյունից և բամբասանքներից խնայեցե՛ք ձեր լեզուն, որովհետև գաղտնի շշնջյունը զուր չի անցնի, և ստախոս բերանը կսպանի հոգին: Ձեր կյանքի մոլորությամբ ձեզ մահ մի՛ ցանկացեք և մի՛ սպանեք ձեր անձերը ձեր իսկ ձեռքերի գործերով: (Իմաստություն 1:11-12)

Մի՛ դատեք, որ Աստծուց չդատվեք, որովհետև ինչ դատաստանով, որ դատեք, նրանով եք դատվելու, և ինչ չափով, որ չափում եք, նրանով պիտի չափվի ձեզ համար: Ինչու՞ քո եղբոր աչքի մեջ շյուղը տեսնում ես, իսկ քո աչքի գերանը չես տեսնում, կամ ինչպե՞ս քո եղբորն ասում ես՝ թո՛ղ որ հանեմ այդ շյուղը քո աչքից, և ահա քո աչքում գերան կա: Կեղծավո՛ր, նախ հանի՛ր քո աչքից այդ գերանը և ապա հստակ կտեսնես՝ քո եղբոր աչքից շյուղը հանելու համար» (Մատթ. 7.1-5):

Լոյս փառաց Բանդ Աստուած որ ծագեցեր ի մեզ զլոյս գիտութեան, կարդամք առ Քեզ Տէր. առաւօտու աղոթք մեր հաճոյասցին Քեզ:

Հավիտենական Աստված, Դու իջար երկրի խորխորատը և Քո արարածների վրա շնորհներ սփռեցիր։ Քո սուրբ առաքյալներին ուղարկեցիր և նրանց Քո ժողովրդի բոլոր ախտերն ու հիվանդությունները բժշկելու հրաման տվեցիր։

Մի ճգնավոր, տեսնելով աշխարհում եղող անիրավությունը, Աստծուն խնդրում էր բացահայտել, թե արդար ու առաքինասեր մարդիկ ինչու էին փորձանքների հանդիպում և անարդարացիորեն տառապում այն պարագայում, երբ անիրավ ու մեղավոր մարդիկ հարստանում էին ու հանգիստ ապրում: