Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ընդ­դի­մու­թ­յան պա­տաս­խա­նատ­վու­թ­յան պա­հը

Ընդ­դի­մու­թ­յան պա­տաս­խա­նատ­վու­թ­յան պա­հը
22.05.2020 | 00:51
Ընդ­դի­մա­խոս­նե­րը մշ­տա­պես մե­ղադ­րում են իշ­խա­նու­թյանն օ­րա­կարգ չու­նե­նա­լու մեջ, սա­կայն այ­սօր ընդ­դի­մու­թյունն էլ օ­րա­կարգ չու­նի, հա­մե­նայն դեպս, հա­սա­րա­կու­թյան հա­մար այն տե­սա­նե­լի չէ։ Գու­ցե ներ­սում շատ բա­ներ են եփ­վում, բայց դրա ար­դյուն­քը հրա­պա­րա­կա­յին գոր­ծու­նեու­թյան մեջ չի երևում։ ՈՒ, ինչ­պես ա­սում են, իշ­խա­նու­թյու­նը փո­ղո­ցում գցած է, սա­կայն վերց­նող չկա։ Այ­սօր Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյու­նը քն­նա­դատ­նե­րի պա­կաս չու­նի, բայց տպա­վո­րու­թյուն է, թե բո­լո­րը ճառ ա­սող են, իսկ զանգ կա­խող այդ­պես էլ չկա։ Ո՞րն է ընդ­դի­մու­թյան իշ­խա­նա­փո­խու­թյան սցե­նա­րը, ի՞նչ ճա­նա­պար­հով են ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը փոր­ձում ի­րա­վի­ճա­կը շտ­կել, ի՞նչ հար­ցի շուրջ պի­տի լի­նի հա­մախմ­բու­մը։ Գա­ղա­փա­րա­կան հա­մախ­մբ­ման տե­սան­կյու­նից ա­ռա­ջին հա­յաց­քից ա­մեն ինչ հի­շեց­նում է նախ­կի­նում ե­ղած տխուր փոր­ձը։ Բո­լոր ընդ­դի­մա­դիր­նե­րին կա­պում է մեկ բան՝ իշ­խա­նու­թյու­նից հե­ռաց­նել Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին, այդ­պես էր Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի, Սերժ Սարգ­սյա­նի օ­րոք։ Ընդ­դի­մու­թյու­նը հրա­պա­րակ էր գա­լիս ոչ գա­ղա­փա­րա­կան միա­վո­րում­նե­րով, միակ նպա­տակն օր­վա իշ­խա­նու­թյան ղե­կա­վա­րին հե­ռաց­նելն էր։ ՈՒ կա­մաց-կա­մաց, ներ­սում առ­կա տա­րա­ձայ­նու­թյուն­նե­րը, հա­վակ­նու­թյուն­նե­րը, ա­կան­նե­րը ընդ­դի­մու­թյա­նը մա­շում էին, ին­չից օգտ­վում ու դրան նպաս­տում էր նաև իշ­խա­նու­թյու­նը։
2018-ին մի փոքր այլ էր ա­մեն ինչ։ Կր­կին հար­թա­կում մեկ հարց էր՝ հե­ռաց­նել Սերժ Սարգ­սյա­նին։ Այս ան­գամ հա­մախմ­բու­մը ոչ թե ա­ռան­ձին ու­ժե­րի, այլ քա­ղա­քա­ցի­նե­րի մի­ջո­ցով տե­ղի ու­նե­ցավ՝ ա­ռանց գա­ղա­փա­րա­կան հեն­քի, և պա­տա­հա­կան չէ, որ կա­ռա­վար­ման ղե­կին հայ­տն­վեց ա­ռանց հա­յե­ցա­կար­գի, ա­ռանց «իզմ»-ե­րի, գա­ղա­փա­րա­զուրկ, տես­լա­կան չու­նե­ցող իշ­խա­նու­թյուն, այս­պես ա­սած, ամ­բո­խի իշ­խա­նու­թյու­նը։ ՈՒ դժ­վար չէր կան­խո­րո­շել, թե ինչ ո­րա­կի կա­ռա­վար­ման հետ ենք գործ ու­նե­նա­լու։
Հի­մա նո­րից Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան օ­րա­կար­գի թիվ մեկ հար­ցը Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին իշ­խա­նու­թյու­նից հե­ռաց­նելն է, բայց ա­ռա­վել կարևոր է այն, թե ինչ թիմ է փո­խա­րի­նե­լու նրան, ինչ ար­ժե­հա­մա­կարգ ու տես­լա­կան ու­նե­ցող ուժ։ Օ­րերս Սուրբ Ա­թո­ռում նախ­կին դես­պան Մի­քա­յել Մի­նա­սյա­նը, որ­պես ի­րա­վի­ճա­կի լու­ծում, իմ­քայ­լա­կան­նե­րին ա­ռա­ջար­կել էր այլ վար­չա­պետ ընտ­րել։ Այ­սինքն, կր­կին ա­պա­վի­նում են իմ­քայ­լա­կան­նե­րի քա­ղա­քա­կան գի­տակ­ցու­թյա՞­նը, ին­չի առն­չու­թյամբ բա­վա­կան մեծ կաս­կած­ներ կան։ Սա­կայն սա Փա­շի­նյա­նի ընդ­դի­մա­խոս­նե­րից միայն մե­կի ա­ռաջ քա­շած սցե­նարն է, իսկ ի՞նչ են մտմ­տում մյուս բո­լոր ընդ­դի­մա­խոս­նե­րը, ո­րոնք այս տար­բե­րա­կին հա­մա­ձայն չեն, բայց սե­փա­կանն էլ չեն ներ­կա­յաց­նում հան­րու­թյա­նը։ Ի վեր­ջո, ինչ­պե՞ս հե­ռաց­նել Փա­շի­նյա­նին, ու ով­քեր են գա­լու իշ­խա­նու­թյան, ինչ «փր­կիչ» ծրագ­րե­րով։
Փաստ է, որ այ­սօր քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րը տե­ղա­փոխ­վել են ընդ­դի­մա­դիր ու հատ­կա­պես ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան ու­ժե­րի դաշտ և ի­րա­վի­ճա­կը ճիշտ հու­նով տա­նե­լու թիվ 1 պա­տաս­խա­նա­տուն հենց ընդ­դի­մու­թյունն է, իշ­խա­նու­թյունն ա­ռա­վե­լա­գույնն ա­րել է, որ ի­րե­նից այլևս ո­չինչ կախ­ված չլի­նի։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5685

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ