Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Պե­տու­թ­յու­նը, որ­պես այդ­պի­սին, չկար, հարց կար­գա­վո­րո­ղի դե­րա­կա­տա­րում չու­ներ

Պե­տու­թ­յու­նը, որ­պես այդ­պի­սին, չկար, հարց կար­գա­վո­րո­ղի դե­րա­կա­տա­րում չու­ներ
21.07.2020 | 16:28

Կի­րա­կի օր­վա­նից գա­զը խո­շոր սպա­ռող­նե­րի, ջեր­մո­ցա­յին տն­տե­սու­թյուն­նե­րի և վե­րամ­շա­կող կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի հա­մար թան­կա­ցավ։ Առ­կա սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան վի­ճա­կի պայ­ման­նե­րում սա ա­ռա­ջի­կա­յում ապ­րանք­նե­րի շղ­թա­յա­կան թան­կաց­ման է հան­գեց­նե­լու։ Աշ­նա­նը եր­կի­րը տն­տե­սա­կան բա­վա­կան բարդ վի­ճա­կում է հայ­տն­վե­լու։ Կո­րո­նա­վի­րու­սի հետևան­քով ա­ռա­ջա­ցած խն­դիր­նե­րը, տն­տե­սա­կան ակ­տի­վու­թյան ցու­ցա­նիշ­նե­րի կտ­րուկ ան­կու­մը, ար­տա­հան­ման կր­ճա­տու­մը, գոր­ծազր­կու­թյան մե­ծա­ցու­մը, փակ­ված բիզ­նես­նե­րը, հար­կա­յին ե­կա­մուտ­նե­րի նվա­զու­մը, ներդ­րում­նե­րի բա­ցա­կա­յու­թյու­նը և շատ ու շատ խն­դիր­ներ տն­տե­սա­կան վի­ճակն օ­րե­ցօր ա­վե­լի են վատ­թա­րաց­նում։ Այ­սօր Հա­յաս­տա­նի ներ­քին թիվ մեկ խն­դի­րը սո­ցիա­լա­կան ճգ­նա­ժա­մի հաղ­թա­հա­րումն է, այ­սինքն՝ տն­տե­սա­կան լուրջ ռազ­մա­վա­րու­թյան մշա­կու­մը։ Ա­միս­ներ ա­ռաջ, երբ Հա­յաս­տա­նում նոր էր կո­րո­նա­վի­րու­սը հաս­տատ­վել, Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հայ­տա­րա­րեց, թե սա լավ հնա­րա­վո­րու­թյունն է, որ­պես­զի կա­րո­ղա­նանք դր­սի շու­կա­յում հար­թակ­ներ զբա­ղեց­նել, իսկ երկ­րում վեր­ջա­պես տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նել, ո­րից պի­տի նաև աշ­խար­հը օ­րի­նակ վերց­նի։ Դժ­վար է ա­սել, թե աշ­խար­հը Հա­յաս­տա­նի տն­տե­սու­թյու­նից ինչ օ­րի­նակ պի­տի վերց­նի, բայց միայն այն ցու­ցա­նիշ­ներն ու կա­ռա­վար­ման մա­կար­դա­կը, ո­րոնք այ­սօր կան, հաս­տատ նոր հնա­րա­վո­րու­թյան մա­սին չեն խո­սում, էլ չենք ա­սում, որ նախ­կին հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներն էլ լրիվ զրո­յաց­վել են։


Տն­տե­սա­կան այս խն­դիր­նե­րի հան­գույ­ցի մեջ օ­րերս մի հե­տաքր­քիր ի­րա­վի­ճա­կի ա­կա­նա­տես ե­ղանք, ին­չը լա­վա­գույնս ներ­կա­յաց­նում է տն­տե­սա­կան կա­ռա­վար­ման այ­սօր­վա պատ­կե­րը։ Հայ­կա­կան ծի­րա­նի շատ հայտ­նի պատ­մու­թյունն իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին մի ու­սա­նե­լի դաս տվեց։ Հա­յաս­տա­նը, լի­նե­լով ԵԱՏՄ ան­դամ եր­կիր, ի­րեն Ռու­սաս­տա­նի դաշ­նա­կից հա­մա­րող պե­տու­թյուն, չկա­րո­ղա­ցավ ա­րագ այդ հար­ցը լու­ծել պե­տու­թյուն­նե­րի, պաշ­տո­նյա­նե­րի մա­կար­դա­կով, հար­ցին լու­ծում տվե­ցին և՛ Հա­յաս­տա­նի, և՛ Ռու­սաս­տա­նի հայ գոր­ծա­րար­նե­րը, ինչ­պես նաև այն­տեղ բնակ­վող մեր բազ­մա­թիվ հայ­րե­նա­կից­ներ։ Այ­սինքն, պե­տու­թյու­նը, որ­պես այդ­պի­սին, չկար այս խնդ­րում, հարց կար­գա­վո­րո­ղի դե­րա­կա­տա­րում չու­ներ։ Իսկ տն­տե­սու­թյան զար­գա­ցու­մը բարդ ու բազ­մա­շերտ մե­խա­նիզմ է, որ­տեղ ա­մեն մի թույլ օ­ղակ իր ազ­դե­ցու­թյունն է թող­նում մյուս բո­լոր ո­լորտ­նե­րի վրա։ Ե­թե մի տեղ ար­տա­հան­մանն ու ի­րաց­մա­նը խո­չըն­դո­տում են, մյուս տե­ղում ներ­սի գոր­ծա­րար­ներն են մեծ վնաս­ներ կրում, հար­կա­յին ե­կա­մուտ­նե­րի խն­դիր­ներ են ա­ռա­ջա­նում, ու այդ­պես շա­րու­նակ։ Իսկ եր­կի­րը չի կա­րող տն­տե­սու­թյուն զար­գաց­նել՝ հեն­վե­լով միայն դր­սում ապ­րող հայ­րե­նա­կից­նե­րի հայ­րե­նա­սի­րու­թյան կամ հայ գոր­ծա­րար­նե­րի՝ պե­տու­թյան գոր­ծա­ռույթ­ներն ի­րենց ու­սե­րին վերց­նե­լու վրա։


Այ­սօր ա­ռաջ­նա­յին պա­հանջ են տն­տե­սա­կան ռազ­մա­վա­րու­թյան մշա­կու­մը, ճիշտ կա­ռա­վա­րու­մը և խե­լա­միտ ո­րո­շում­նե­րը, այ­լա­պես Հա­յաս­տա­նը ոչ միայն վի­րու­սի, այլ տն­տե­սա­կան անկ­ման ցու­ցա­նիշ­նե­րով աշ­խար­հում ռե­կոր­դա­կիր կլի­նի։

Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 18358

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ