Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Հա­ջորդ իշ­խա­նու­թ­յու­նը պետք է սկ­սի «մի­նու­սից» պե­տու­թ­յուն կա­ռու­ցել»

«Հա­ջորդ իշ­խա­նու­թ­յու­նը պետք է սկ­սի «մի­նու­սից» պե­տու­թ­յուն կա­ռու­ցել»
03.12.2020 | 23:52

Չնա­յած ընդ­դի­մու­թյունն ար­դեն ու­նի միաս­նա­կան թեկ­նա­ծու, բայց Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը չի պատ­րաստ­վում հե­ռա­նա­լու։ Ըստ քաղ­տեխ­նո­լոգ ԱՐ­ՄԵՆ ԲԱ­ԴԱ­ԼՅԱ­ՆԻ, ե­թե ընդ­դի­մու­թյու­նը չկա­րո­ղա­ցավ Փա­շի­նյա­նին հե­ռաց­նե­լու հարցն ան­գամ լու­ծել, ինչ­պե՞ս է պատ­րաստ­վում Ադր­բե­ջա­նի ու Թուր­քիա­յի հետ կռիվ տա­լու, այ­սօր մեր առջև ծա­ռա­ցած բար­դա­գույն խն­դիր­նե­րը լու­ծե­լու։ Քաղ­տեխ­նո­լո­գը կար­ծում է, որ աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րը ստի­պում են մեզ օր ա­ռաջ ա­զատ­վել այս իշ­խա­նու­թյու­նից և առն­վազն ա­ռա­ջի­կա տա­րի­նե­րի հա­մար լուրջ ռազ­մա­վա­րու­թյուն մշա­կել ու լծ­վել եր­կի­րը ոտ­քի հա­նե­լու գոր­ծին։

-Ար­դեն ընդ­դի­մու­թյան թեկ­նա­ծուի ա­նու­նը հայտ­նի է, բայց Փա­շի­նյա­նը նա­խա­րար­նե­րի է նշա­նա­կում ու ա­մուր կառ­չած է իր ա­թո­ռին։ Ինչ­պե՞ս եք տես­նում վար­չա­պե­տի հե­ռա­ցու­մը։
-Փա­շի­նյա­նը փոր­ձե­լու է հնա­րա­վո­րինս եր­կար մնալ իր պաշ­տո­նում, քա­նի դեռ ընդ­դի­մա­դիր ու­ժե­րը, հա­սա­րա­կու­թյու­նը չեն պար­տադ­րել նրան հե­ռա­նալ։ Ե­թե նա հե­ռա­նա­լու նպա­տակ ու­նե­նար, շատ ա­վե­լի շուտ դա ար­դեն ա­րած կլի­ներ։ Չմո­ռա­նանք, որ այս­տեղ մեծ դե­րա­կա­տա­րում ու­նի նաև Ռու­սաս­տա­նը։ Ա­թո­ռին կառ­չած այն­քա՜ն մար­դիկ են մեկ վայր­կյա­նում հե­ռաց­վել պաշ­տո­նից։ Պետք չէ պար­զա­պես հար­ցին զգաց­մուն­քայ­նու­թյամբ մո­տե­նալ ու ա­սել՝ ե­թե նա­խա­րար է նշա­նա­կում, ու­րեմն ա­մուր նս­տած է իր տե­ղում։ Իսկ թե ինչ տար­բե­րա­կով կհե­ռա­նա Փա­շի­նյա­նը, կախ­ված է նրա­նից, թե որ տար­բե­րա­կը հա­ջող կաշ­խա­տի։
-Սահ­մա­նադ­րու­թյու­նը եր­կու հնա­րա­վո­րու­թյուն է ըն­ձե­ռում՝ վար­չա­պե­տի հրա­ժա­րա­կան և վար­չա­պե­տին ԱԺ-ում ան­վս­տա­հու­թյուն հայտ­նե­լու գոր­ծըն­թաց։ Փա­շի­նյանն ինք­նա­կամ հրա­ժա­րա­կան չի տա­լիս, ան­վս­տա­հու­թյուն հայտ­նե­լու ընդ­դի­մու­թյան նա­խա­ձեռ­նու­թյուն­նե­րին իմ­քայ­լա­կան­նե­րը չեն միա­նում, ի­րենք ևս այդ քայլն ինք­նու­րույն չեն ձեռ­նար­կում։ Ո՞րն է եր­րորդ տար­բե­րա­կը։
-Ու­րեմն ընդ­դի­մու­թյունն այն­պես պի­տի աշ­խա­տի, որ ԱԺ-ն ան­վս­տա­հու­թյուն հայտ­նի։ Երկ­րում այն­պի­սի ի­րա­վի­ճակ պի­տի ստեղ­ծել, իմ­քայ­լա­կան պատ­գա­մա­վոր­նե­րի վրա այն­պի­սի բա­րո­յա­քա­ղա­քա­կան ճն­շում­ներ գոր­ծադ­րել, որ նրանք գնան վար­չա­պե­տին ան­վս­տա­հու­թյուն հայտ­նե­լու ճա­նա­պար­հով։ Ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը պի­տի ցույց տան, որ մր­ցու­նակ են, օ­դից ըն­կած իշ­խա­նու­թյու­նը վերց­նելն ա­պա­ցու­ցում է քո ոչ մր­ցու­նակ լի­նե­լը։ Ե­թե մի վար­չա­պե­տի չեն կա­րո­ղա­նում պաշ­տո­նից հա­նել, ինչ­պես են պատ­րաստ­վում Ադր­բե­ջա­նի և Թուր­քիա­յի դեմ պայ­քա­րե­լու, ո­րոնք շատ ա­վե­լի ա­մուր են, քան գոր­ծող վար­չա­խում­բը։ Ինչ վե­րա­բերում է ընդ­դի­մու­թյան թեկ­նա­ծուին, ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը նպա­տա­կա­հար­մար են գտել այն­պի­սի թեկ­նա­ծու ընտ­րել, ո­րը վեր­ջին 25 տար­վա ըն­թաց­քում քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րը կող­քից է դի­տել, բայց փո­ղո­ցից չի ե­կել, քա­ղա­քա­կան հա­րուստ կեն­սագ­րու­թյուն ու­նի։ Նա բա­վա­կա­նին հա­սուն թեկ­նա­ծու է։ Ա­վե­լին, նրա ներ­կա­յաց­րած կու­սակ­ցու­թյու­նը որևէ քա­ղա­քա­կան կշիռ չու­նի և մարդ-կու­սակ­ցու­թյուն է։
-Մարդ-կու­սակ­ցու­թյունն այս պա­հին խան­գա­րո՞ղ, թե՞ օգ­նող հան­գա­մանք է։
-Խան­գա­րող հան­գա­մանք չէ։ Դա փաստ է, և այդ թեկ­նա­ծուն չի հեն­վե­լու իր կու­սակ­ցա­կան կադ­րե­րի վրա, ո­րով­հետև այդ­պի­սի մար­դիկ, ըստ էու­թյան, չկան։ Բնա­կա­նա­բար, նա հեն­վե­լու է 17 կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի կադ­րա­յին նե­րու­ժի և դրա­նից դուրս գտն­վող ար­հես­տա­վարժ, բայց ոչ կու­սակ­ցա­կան ան­հատ­նե­րի վրա։ Իսկ այս հան­գա­ման­քը դրա­կան է։
-Մի բան է հաս­նել Փա­շի­նյա­նի հրա­ժա­րա­կա­նին, մեկ այլ բան, թե նրա­նից հե­տո եր­կիրն ինչ­պես պի­տի դուրս բե­րել ծայ­րա­հեղ ծանր վի­ճա­կից։ Դուք ինչ­պե՞ս եք տես­նում այս ճա­նա­պար­հը, երբ այ­սօր ար­դեն ա­ռանց մեզ մեր երկ­րի սահ­ման­ներն են գծում, տն­տե­սու­թյուն չու­նենք, անվ­տան­գու­թյու­նը ե­րե­րուն է։
-Ա­հա­վոր, սար­սա­փե­լի դժ­վար ըն­թացք է լի­նե­լու։ Երբ 1990-93-ին դի­տար­կում էի քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րը, այս­պի­սի ծանր, բարդ խն­դիր­նե­րի ա­ռաջ կանգ­նած չէինք։ Ե­ղել էր երկ­րա­շարժ, շր­ջա­փա­կում, մեծ ար­տա­գաղթ, բայց այս­պի­սի ա­հա­վոր վի­ճակ չէր։ Հի­մա ա­ռա­վել ծանր է վի­ճա­կը, ո­րով­հետև ի թիվս այլ գոր­ծոն­նե­րի, ջախ­ջա­խիչ պար­տու­թյուն ենք կրել։ Սա­կայն չպետք է մտա­ծել, որ սա խա­րան է։ Թե­կուզ ժա­մա­նա­կա­վոր իշ­խա­նու­թյու­նը պի­տի ա­ռա­ջի­կա տա­րի­նե­րի պե­տու­թյան զար­գաց­ման վեկ­տո­րը ներ­կա­յաց­նի, տա տես­լա­կան, ա­ռանց ո­րի պե­տու­թյու­նը չի զար­գա­նա։ Ին­չու՞ է այ­սօր կարևոր այս վար­չա­պե­տի օր ա­ռաջ հե­ռա­ցու­մը, ո­րով­հետև նա երկ­րի զար­գաց­ման պատ­կե­րա­ցում չու­նի։ Փա­շի­նյա­նը կար­ծում է, որ վար­չա­պե­տի գործն ըն­դա­մե­նը ո­րո­շում­ներ ստո­րագ­րելն է, Քա­ղա­քա­ցու օ­րը նշե­լը և Մաշ­տո­ցի պո­ղո­տա­յի վրա խո­րո­ված ու­տե­լը։ Դրա հա­մար էլ այ­սօր այս­պի­սի հետևանք­նե­րի ա­ռաջ ենք կանգ­նած։ Այս վար­չա­պե­տը խո­չըն­դոտ է երկ­րի զար­գաց­ման հա­մար։ Դեռ չենք խո­սում այն հան­գա­ման­քի մա­սին, որ այ­սօր աշ­խա­հա­քա­ղա­քա­կան բարդ ի­րա­վի­ճակ է։ Բայ­դե­նը հաղ­թեց ԱՄՆ-ում, շու­տով նա կս­տանձ­նի իշ­խա­նու­թյու­նը, և Ռու­սաս­տան-ԱՄՆ հա­կա­մար­տու­թյան նոր փուլ կսկս­վի։ Այս նա­խա­գահն ա­վե­լի խիստ է տրա­մադր­ված Ռու­սաս­տա­նի նկատ­մամբ։ Նոր փուլ է սկս­վում ԵՄ-ԱՄՆ, ԱՄՆ-Մեր­ձա­վոր Արևելք հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում։ Իսկ Մեր­ձա­վոր Արևել­քում 4 հիմ­նա­կան խա­ղա­ցող­նե­րը մի­մյանց միջև խն­դիր­ներ ու­նեն։ Չի­նաս­տա­նը բուռն գոր­ծըն­թաց­նե­րի մեջ է։ Այ­սինքն՝ աշ­խար­հում բա­վա­կա­նին ա­րագ զար­գա­ցում­ներ են ըն­թա­նում, ա­մեն ինչ ա­րագ փոխ­վում է, ոչ մե­կը չգի­տի, թե այս ա­մենն ուր կտա­նի։ Պի­տի հս­տակ հաս­կա­նալ, թե Հա­յաս­տանն այս գոր­ծըն­թաց­նե­րում որ­տեղ պի­տի լի­նի, որ ոտ­նա­տակ չար­վի, ում հետ ինչ հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ պի­տի կա­ռու­ցի, ու­մից ինչ տն­տե­սա­կան ներդ­րում­ներ կկա­րո­ղա­նա բե­րել, ինչ­պի­սի ա­պա­գա պի­տի ու­նե­նա, որ դաշ­նակ­ցի հետ ակ­տիվ աշ­խա­տի։ Բազ­մա­թիվ խն­դիր­ներ կան, ցան­կը շատ եր­կար է։ Քա­ղա­քա­կան, տն­տե­սա­կան այս հոր­ձա­նու­տում Հա­յաս­տա­նը պի­տի կա­րո­ղա­նա չխոր­տակ­վել։ Իսկ այ­սօր Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նու­թյան գլ­խին մար­դիկ են, որ այս ա­մե­նի մա­սին ան­գամ պատ­կե­րա­ցում չու­նեն։ Այ­սօր անվ­տան­գու­թյան քար­տու­ղար ընդ­հան­րա­պես գո­յու­թյուն չու­նի։ Նշե­ցիք, որ ա­ռանց մեզ սահ­ման­ներ են գծում։ Ա­յո։ Իսկ ու՞ր է մեր տա­րած­քա­յին կա­ռա­վար­ման նա­խա­րա­րը, ին­չու՞ չի երևում նրա աշ­խա­տան­քը։ ՈՒ՞ր է այն հա­մա­պա­տաս­խան հանձ­նա­ժո­ղո­վը, ո­րը սահ­ման­նե­րի հար­ցով է զբաղ­վե­լու։ Ին­չի՞ հի­ման վրա են սահ­ման­նե­րը գծում։ Ար­խի­վա­յին փաս­տաթղ­թե­րի՞։ Ի՞նչն են հիմք ըն­դու­նում։ Բազ­մա­թիվ հար­ցեր կան, բայց չկա իշ­խա­նու­թյուն։ Միայն Փա­շի­նյանն է, որ մտա­ծում է միայն իր ա­մա­ռա­նո­ցից գո­ղա­ցած օ­ծա­նե­լի­քի մա­սին։ Չկան նա­խա­րա­րու­թյուն­ներ, հա­յե­ցա­կար­գեր, որ այս հոր­ձա­նու­տում հս­տակ ու­ղե­նիշ­ներ սահ­մա­նեն։ Հենց դրա հա­մար է պետք նոր մո­տե­ցում­նե­րով նոր իշ­խա­նու­թյուն, որ ե­ղած խն­դիր­նե­րին լու­ծում­ներ նա­խան­շի և փոր­ձի ա­ռա­ջըն­թաց ա­պա­հո­վել։ Հա­կա­ռակ պա­րա­գա­յում ու­նե­նա­լու ենք մեծ տեմ­պե­րով ար­տա­գաղթ ու գա­հա­վի­ժող պե­տու­թյուն։
Այ­սօր ար­դեն որ­պես փաստ պետք է ար­ձա­նագ­րենք, որ, ի դեմս Ար­ցա­խի, ու­նենք երկ­րորդ Աբ­խա­զիա, որ­տեղ ռու­սե­րենն ար­դեն երկ­րորդ լե­զու է, շու­տով օ­դա­նա­վա­կա­յա­նը կաշ­խա­տի, ին­չը նշա­նա­կում է Ար­ցախն ամ­բող­ջո­վին անց­նում է ռու­սա­կան հս­կո­ղու­թյան տակ, Հա­յաս­տա­նը զրո­յա­կան ազ­դե­ցու­թյուն ու­նի Ար­ցա­խի վրա։ Դրա լա­վա­գույն օ­րի­նակն անվ­տան­գու­թյան խոր­հր­դի նոր քար­տու­ղա­րի ընտ­րու­թյունն է, այ­սինքն, Ռու­սաս­տանն ամ­բող­ջո­վին իր հս­կո­ղու­թյան տակ է վերց­նում Ար­ցա­խը։
-Վի­տա­լի Բա­լա­սա­նյա­նին ԱԽ քար­տու­ղար նշա­նա­կե­լը ռու­սա­կան կող­մի ցան­կու­թյա՞մբ է ե­ղել։
-Կա­րող եմ ա­սել, որ նրան առն­վազն դեմ չեն ե­ղել, ո­րով­հետև Ար­ցա­խում շատ ու­ժեղ է ար­դեն կրեմ­լյան քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը, և նրանք են ո­րո­շում, թե նա­հան­գա­յին ինչ իշ­խա­նու­թյուն պի­տի ձևա­վոր­վի այն­տեղ։ Այն­պես, ինչ­պես Աբ­խա­զիա­յում և Հա­րա­վա­յին Օ­սե­թիա­յում են ո­րո­շում, թե ով պի­տի լի­նի իշ­խա­նու­թյուն։ Ան­գամ խոր­հր­դա­յին տա­րի­նե­րին Հա­յաս­տանն Ար­ցա­խի վրա ա­վե­լի շատ ազ­դե­ցու­թյուն է ու­նե­ցել, քան այ­սօր է։ Ա­վե­լին, Հա­յաս­տանն ինքն է այ­սօր վե­րած­վել Կա­լի­նինգ­րա­դի մար­զի։ Սա որ­պես փաստ եմ ար­ձա­նագ­րում։ Հա­յաս­տանն այ­սօր գրե­թե 99 տո­կո­սով են­թարկ­վում է Ռու­սաս­տա­նին։ Սա նշա­նա­կում է, որ Հա­յաս­տա­նի կոմպ­լե­մեն­տար քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը հատ­կա­պես այս իշ­խա­նու­թյան օ­րոք այլևս աշ­խա­տող չէ, քա­նի որ վեր­ջին­ներս նա­յում են, թե Պու­տինն ինչ պի­տի ա­սի ի­րենց մա­սին, որ դրա­նով ու­րա­խա­նան։ Իսկ սա այն իշ­խա­նու­թյունն է, ո­րը 2,5 տա­րի ա­ռաջ ա­սում էր, թե Ռու­սաս­տա­նը պի­տի մեր հե­ղա­փո­խա­կան ի­րո­ղու­թյուն­նե­րին հար­մար­վի։ Հի­մա Փա­շի­նյա­նը հար­մար­վեց ՌԴ նա­խա­գա­հին ու հպար­տա­նում է, որ օ­րը եր­կու ան­գամ նրա հետ խո­սում է։ Ծանր ի­րա­վի­ճա­կում ենք, ու հա­ջորդ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը շատ մեծ գործ ու­նեն ա­նե­լու։ Պետք է սկ­սեն «մի­նու­սից» պե­տու­թյուն կա­ռու­ցել։ Մի վի­ճակ է, որն ան­գամ երկ­րա­շար­ժից և ար­ցա­խյան ա­ռա­ջին պա­տե­րազ­մից հե­տո չկար։ Այն ժա­մա­նակ պե­տու­թյու­նը սկ­սե­ցին «պլյու­սից» կա­ռու­ցել։
-Նա­խօ­րեին ՀԱՊԿ նիս­տի ժա­մա­նակ Պու­տի­նի հայ­տա­րա­րու­թյունն իշ­խա­նա­կան շր­ջա­նակ­նե­րը ոգևո­րու­թյամբ ըն­դու­նե­ցին, երևա­կա­յու­թյունն ան­գամ հա­սավ այն աս­տի­ճա­նի, որ ո­մանք հայ­տա­րա­րե­ցին, թե Ռու­սաս­տանն այս իշ­խա­նու­թյա­նը մնա­լու ե­րաշ­խա­վո­րու­թյուն է տվել։ Կա­րե­լի՞ է նման եզ­րա­հան­գում ա­նել ՌԴ ղե­կա­վա­րի խոս­քից։
-Բնա­կա­նա­բար՝ ոչ։ Դա իշ­խող քա­ղա­քա­կան ու­ժի մա­նի­պու­լյա­ցիան է։ Ով հաս­կա­նում է քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից, առն­վազն գի­տի, որ նման հան­դի­պում­նե­րում այլ բան չի աս­վում։ Պու­տի­նը հո չէ՞ր ա­սե­լու՝ քայլ ա­րա, մեր­ժիր Նի­կո­լին, կամ Նի­կո­լը դա­վա­ճան է։ Բայց միա­ժա­մա­նակ տե­սեք, թե Ար­ցա­խում ում են ԱԽ քար­տու­ղար նշա­նա­կում։ Մի մար­դու, ո­րը մշ­տա­պես սուր քն­նա­դա­տել է Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին։ Կա հրա­պա­րա­կա­յին դի­վա­նա­գի­տու­թյուն, ո­րը մի բան է, և կա ան­դր­կու­լի­սյան դի­վա­նա­գի­տու­թյուն, ո­րը լրիվ այլ բան է։ Պա­տե­րազ­մի ա­վար­տից 30 օր է ան­ցել, տե­սե՞լ եք, որ ռու­սաս­տա­նաբ­նակ որևէ հայ գոր­ծա­րար Հա­յաս­տա­նում ներ­դր­ման մա­սին խո­սի, 2,5 տար­վա ըն­թաց­քում էլ չէին ա­սում, ո­րով­հետև Ռու­սաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը միշտ էլ չեն ըն­դու­նել Փա­շի­նյա­նին, դրա հա­մար այն­տե­ղից ներդ­րում­ներ ա­նելն ար­գել­ված է ե­ղել։
-Ի դեպ, Պու­տի­նը նաև այլ բան է ա­սել, որ «գու­նա­վոր» հե­ղա­փո­խու­թյուն­նե­րը «լավ» ու «ազ­նիվ» մտադ­րու­թյուն­նե­րով եր­կի­րը դժոխք են տա­նում։ Սա պա­տա­հա­կա՞ն էր հենց այս նիս­տին ու այս ղե­կա­վար­նե­րի ա­ռաջ ա­սե­լը։
-Պու­տի­նը եր­բեք պա­տա­հա­կան ոչ մի բան չի ա­սում։ Նա հս­տա­կո­րեն նշեց, թե տե­սա՞ք ինչ բե­րե­ցիք ձեր գլ­խին, զրկ­վե­ցիք 9 հա­զար քմ տա­րած­քից։
-Այս օ­րե­րին ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը պն­դում են, թե Փա­շի­նյա­նը ոչ միայն հրա­ժա­րա­կան պի­տի տա, այլև կանգ­նի դա­տա­րա­նի ա­ռաջ։ Այս հե­ռան­կարն ի­րա­տե­սա­կա՞ն է։
-Ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը թող դեռ իշ­խա­նա­փո­խու­թյուն ա­նեն, հե­տո կտես­նենք, թե ով պի­տի դատ­վի։
-ՈՒ­շագ­րավ է, որ չնա­յած 17 կու­սակ­ցու­թյուն է այս փաս­տաթղ­թի դեմ խո­սել, վար­չա­պե­տի հրա­ժա­րա­կան պա­հան­ջել, բայց հիմ­նա­կան շո­գե­քար­շը ՀՅԴ-ն է, նրա ե­րի­տա­սար­դա­կան թևն է ակ­տիվ ակ­ցիա­ներ, բո­ղո­քի ցույ­ցեր ա­նում, ու՞ր են մյուս­նե­րը։
-Այդ 17 կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի զգա­լի մա­սը մարդ-կու­սակ­ցու­թյուն­ներ են, ո­րոնք, որ­պես քա­ղա­քա­կան միա­վոր, գո­յու­թյուն չու­նեն։ Այդ լի­դեր­նե­րը նաև սե­փա­կան ան­ձի հան­դեպ ու­նեն խիստ նեղ պատ­կե­րա­ցում­ներ, նրանց հա­վակ­նու­թյուն­նե­րը թույլ չեն տա­լիս լու­ծա­րել մի քա­նի հո­գուց բաղ­կա­ցած կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րը և միա­վոր­վել այլ ու­ժե­րի հետ՝ ըստ գա­ղա­փա­րա­քա­ղա­քա­կան ուղղ­վա­ծու­թյան։ Դրա հա­մար խիստ վե­րա­պա­հու­մով պի­տի ա­սել 17 կու­սակ­ցու­թյուն։ Ծան­րակ­շիռ է այդ ու­ժե­րից ԲՀԿ-ն, ո­րի ըն­դա­մե­նը մի քա­նի լի­դե­րի ենք տես­նում, և ՀՅԴ-ն։ ՀՀԿ-ից էլ մի քա­նի դեմ­քեր են ակ­տիվ քն­նա­դա­տում, բայց զանգ­վա­ծա­յին բո­ղո­քի ցույ­ցեր չեն ա­նում։ ՀՅԴ-ի մեծ ակ­տի­վու­թյու­նը բնա­կան է, ո­րով­հետև հար­վա­ծել են իր ա­մե­նա­նուրբ լա­րին, քա­ղա­քա­կան ուղ­ղու­թյա­նը՝ հայ­կա­կա­նու­թյա­նը։ Դրա հա­մար է հենց ՀՅԴ-ն ա­ռա­ջին ջու­թա­կի դե­րը ստանձ­նել։
-Կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի, Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան դաշ­տի ող­բեր­գու­թյու­նը չէ՞, որ կա­պի­տու­լյա­ցիա ստո­րագ­րած ղե­կա­վա­րը մեկ ա­միս է իշ­խա­նու­թյան է, իսկ մեր երկ­րում չի գտն­վում այ­լընտ­րանք։ Տևա­կան փնտր­տու­քից հե­տո ընդ­դի­մու­թյու­նը հա­զիվ է կա­րո­ղա­նում մեկ դեմ­քի ա­ռա­ջար­կել որ­պես Փա­շի­նյա­նին փո­խա­րի­նո­ղի։
-Դա հա­սա­րա­կու­թյան ող­բեր­գու­թյունն է, ո­րով­հետև 30 տա­րի շա­րու­նակ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը հա­սա­րա­կու­թյա­նը պե­տու­թյան կա­ռա­վար­ման գոր­ծից զր­կել են։ Դրա հիմ­քը դր­վեց 1995-ին, ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հի կա­ռա­վար­ման տա­րի­նե­րին, երբ ընտ­րա­կեղ­ծի­քի­նե­րի մի­ջո­ցով ձևա­վոր­վեց ԱԺ-ն, ո­րը չէր ներ­կա­յաց­նում հա­սա­րա­կու­թյա­նը։ Դա ա­պա­ցուց­վեց ըն­դա­մե­նը 3 տա­րի հե­տո, երբ մի գի­շե­րում իշ­խող քա­ղա­քա­կան ու­ժի կե­սը՝ 70 պատ­գա­մա­վոր, դուրս ե­կավ «Հան­րա­պե­տու­թյուն» խմ­բակ­ցու­թյու­նից և ան­դա­մագր­վեց «Երկ­րա­պահ» պատ­գա­մա­վո­րա­կան խմ­բին։ Ող­բեր­գու­թյու­նը շա­րու­նակ­վեց 1996-ին, երբ հան­րաք­վեի ար­դյունք­նե­րը կեղծ­վե­ցին, նույն թվին նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րի ար­դյունք­նե­րը ևս նույն բախ­տին ար­ժա­նա­ցան։ Չեմ կա­րող ա­սել Վազ­գեն Մա­նու­կյա­նը հաղ­թել էր, թե ոչ, բայց հաս­տա­տա­պես Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը չէր ըն­տր­վել։ Սա հան­գեց­րեց 1998-ի պա­լա­տա­կան հե­ղաշ­րջ­մա­նը։ Հե­տո է­լի ընտ­րու­թյուն­ներ կեղծ­վե­ցին, այդ ա­մե­նը հան­գեց­րեց նաև 2008-ի Մար­տի 1-ին։ Ընտ­րու­թյուն­նե­րի կեղ­ծու­մը շա­րու­նակ­վեց, ու այդ ա­մե­նը մեզ հասց­րեց 2018-ի հան­գր­վա­նին, երբ ե­ղավ պայ­մա­նա­վոր­ված իշ­խա­նա­հանձ­նում։ Այս տա­րի­նե­րի կեղ­ծիք­նե­րը հան­գեց­րին մի տխուր ի­րո­ղու­թյան, որ փո­ղո­ցից ե­րի­տա­սարդ­ներ ե­կան իշ­խա­նու­թյան, ո­րոնք բա­ցար­ձա­կա­պես ոչն­չից տե­ղյակ չէին, ար­դյուն­քում ու­նե­ցանք Ար­ցա­խի կո­րուստ և Հա­յաս­տա­նի ջախ­ջա­խում։ 30 տա­րում իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը հա­սա­րա­կու­թյա­նը այ­լընտ­րան­քից զր­կե­ցին. երբ ընտ­րու­թյուն­նե­րը կեղծ­վում են, հա­սա­րա­կու­թյունն այ­լընտ­րանք ձևա­վո­րե­լու այլ մե­խա­նիզմ չի ու­նե­նում։ Ե­թե 1996-ի նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րը չկեղ­ծեին, երկ­րում այ­լընտ­րանք կս­տեղծ­վեր, և հա­սա­րա­կու­թյու­նը կսո­վո­րեր դրան։ Այս ըն­թաց­քում 1 մի­լիո­նից ա­վե­լի քա­ղա­քա­ցի եր­կի­րը լքեց, ո­րը թու­լաց­րեց մեր հա­սա­րա­կու­թյան նե­րու­ժը։ Երբ թո­շա­կա­ռու­նե­րին, հաշ­ման­դամ­նե­րին, ե­րե­խա­նե­րին հա­նում ես, տես­նում ես, թե ով­քեր են մնա­ցել, դժ­վար է պատ­կե­րաց­նել, որ նրանք կա­րող են այ­լընտ­րանք ստեղ­ծել։ Ա­ղա­վաղ­ված քա­ղա­քա­կան մտ­քով այ­լընտ­րանք չեն ձևա­վո­րում։ Դրա հա­մար էլ այ­սօր ընդ­դի­մու­թյան թեկ­նա­ծու է ըն­տր­վում Վազ­գեն Մա­նու­կյա­նը, այ­սինքն, մենք վե­րա­դառ­նում ենք կր­կին 25 տա­րի ա­ռաջ­վա թեկ­նա­ծուին, հետ ենք գնում 1996 թիվ ու նո­րից պի­տի 25 տա­րի ապ­րենք։ Բայց նաև այս հա­սա­րա­կու­թյունն է հան­դուր­ժել այս ա­մե­նը, ո­րով­հետև ընտ­րու­թյուն­նե­րը մի մարդ կամ մի քա­ղա­քա­կան ուժ չի կեղ­ծում, այլ ինս­տի­տուտ­ներ, հա­զա­րա­վոր մար­դիկ էին փող բա­ժա­նում։ Օր­վա իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը միշտ էլ նպաս­տել են, որ ազ­գի տա­կան­քը ջրի ե­րես բարձ­րա­նա։ 30 տա­րի այդ տա­կան­քին հա­նե­ցինք վերև ու ե­կանք հա­սանք այս օր­վան։
-Ա­սա­ցիք, թե 2018-ին պայ­մա­նա­վոր­ված իշ­խա­նա­հանձ­նում է ե­ղել, ի՞նչ նկա­տի ու­նեք։
-2018-ին ոչ մի հե­ղա­փո­խու­թյուն էլ տե­ղի չի ու­նե­ցել։ Եր­րորդ նա­խա­գա­հին ա­սել են, որ ինքն իր կու­սակ­ցու­թյան հետ պի­տի հե­ռա­նա։
-Ո՞վ է ա­սել, դր­սի՞ց։
-Ա­յո, Արևմուտքն ա­սել է, որ ոչ միայն Սերժ Սարգ­սյա­նը, նրա ողջ թի­մը պի­տի հե­ռա­նա, որ հան­կարծ Կա­րեն Կա­րա­պե­տյա­նը կամ այլ ուժ ի­րեն­ցից չգա։ Սա պետք էր ա­նել քա­ղա­քա­ցիա­կան անհ­նա­զան­դու­թյան մի­ջո­ցով, ին­չը կազ­մա­կերպ­ված, նա­խօ­րոք մշակ­ված ի­րա­կա­նաց­րին։ Երբ այ­սօր դի­տար­կում ես գոր­ծըն­թաց­նե­րը, նկա­տում ես, որ եր­րորդ նա­խա­գա­հը ոչ մի խն­դիր չու­նե­ցավ այս ըն­թաց­քում Փա­շի­նյա­նի հետ։ Ան­գամ աղ­մուկ հա­նած «Գոն­սա­լե­սի գոր­ծը» շատ հեշտ ու հան­գիստ փակ­վեց, գնաց։ Նրա մեր­ձա­վոր շր­ջա­պա­տից ոչ մե­կը որևէ խն­դիր չու­նի այս իշ­խա­նու­թյան հետ։ ՀՀԿ-ի ո­րոշ գոր­ծիչ­ներ քն­նա­դա­տում են Փա­շի­նյա­նին, բայց նրանք շատ պա­սիվ են։ Ան­դր­կու­լի­սյան գոր­ծըն­թաց­ներ են ե­ղել, ո­րոնք, կար­ծում եմ, մինչև այ­սօր շա­րու­նակ­վում են։


Զրույ­ցը՝
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 11362

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ