Առանց երկար-բարակ նախաբանի, առանց ջուրծեծոցիի, որ խոսքը 2014-ին Բրազիլիայում կայանալիք ֆուտբոլի աշխարհի առաջնության եզրափակչի ուղեգրի հնարավորություն տվող եվրոպականի խմբային հանդիպումներին է վերաբերում, միանգամից ասենք` մեր ազգայինը չկարողացավ գլխից վեր թռչել, պատասխան խաղում էլ դանիացիներից վաստակել երեք միավոր:

ՖԻԼՈՍ։ Սիրո այս տեսակն անկիրք հոգեհարազատության արտահայտչամիջոցն է որևէ անձի հանդեպ, այսինքն՝ անկեղծ, նուրբ, մոտ, ընկերական, մտերմիկ հարաբերության ոլորտը, որտեղ նման սերը կարող է արտահայտվել ձեռքսեղմումով, ջերմ գրկախառնությամբ, երբեմն էլ համբույրով, ինչպես լինում է մոտիկների, ընկերների ու ընկերուհիների միջև, որտեղ բացարձակապես բացակայում է կրքի նշույլն իսկ։ Պողոս առաքյալը նման դեպքում ասում է. «Բարև տվեք միմյանց սուրբ (այսինքն՝ մաքուր- Մ. Բ.) համբույրով»։ Այս սերը մեծ մասամբ առաջանում է մտային՝ բանական ոլորտում, միախառնվելով հոգու արժեքների հետ։

Բարերարությունը քրիստոնեական արժեքային համակարգի հիմնաքարերից է, որն ուղղակիորեն բխում է քրիստոնեական բարոյականության սկզբունքներից: Եվ մենք ունենք բարերարության շուրջ 1700-ամյա պատմություն, քրիստոնեությունը պետական կրոն հռչակելը իր հետ բերեց նաև բարերարության սերմանում:

Հասարակութեան պարարտ և կուշտ անդամը մարդկային կյանք չի վարում, եթէ նա անցուցանելով իւր կեանքը բիւրավոր մեղաց տուռունքներով, յուր հոգւոյ աչքը փառամոլութեամբ և հարստահարութեամբ կուրացրած, աշխարհի անելանելի լաբիրինթոսի մեջ մոլորուած ծառայում է միմիայն իւր անձին և նրանից ծնած մի քանի անգործ, լիութեամբ և փարթամութեամբ շռայլացած արձակերեսան որդւոց համար է աշխատում, յայնժամ նա հասարակութեան կամ ազգային գործը հիմարութիւն և ցնորք է համարում:
ՈՒր չկա միաբանութիւն և անձնազոհութիւն, այնտեղ չկա և կատարեալ մարդկութիւն:

Հայոց ամենասիրված եկեղեցական տոներից է Սուրբ Խաչի հերթական հիշատակությունը, ինչպես ժողովուրդն է սիրում ասել՝ Սփխեչը։ Այն համարվում է վերջին հինգ տաղավարահարաց տոներից մեկը։ Այդ օրվանից սկսած, մինչև սեպտեմբեր ամսի վերջը, համարյա բոլոր շրջաններում ու գյուղերում մեր ժողովուրդը նշում է իր հին ու նոր ննջեցյալների հիշատակի տոնը, որպես թաքուն հավատ այն բանի, որ, ըստ Սուրբ գրքի, Տիրոջ սուրբ Խաչի երևալու ժամանակ ննջեցյալները Քրիստոսով պիտի գան ու խառնվեն ողջերին, որ դառնան մեկ հոտ, մեկ հովիվ (Ա. Թես. 4:13):

Այսուհետ ամսական 2 անգամ «Բարի էջով» կանդրադառնանք հայոց բազմադարյան բարեգործության մշակույթին, ինչպես նաև արդի բարերարներին: Մեր նպատակն է վեր հանել այդ ազգային արժեքի անեղծ ավանդույթները և վերագտնել մոռացվածը:

Ստրասբուրգից օրերս վերադարձած «Ժառանգություն» կուսակցության գլխավոր քարտուղար ՍՏԵՓԱՆ ՍԱՖԱՐՅԱՆԸ «Իրատես de facto»-ի հետ ճեպազրույցում խոսեց նաև Հայաստանի հանդեպ ԵՄ պաշտոնյաների տրամադրվածության մասին:

ԹԱՄԱՐԱ ՍՏԵՓԱՆՅԱՆՆ իր «Անթեղ» ֆիլմի համար արժանացել է «Ոսկե ծիրան» միջազգային կինոփառատոնի շրջանակներում Հայաստանում Բրիտանական խորհրդի սահմանած ամենամյա մրցանակին:
«Անթեղը» Հայաստանի, Լիբանանի, Քաթարի համատեղ արտադրություն է: Ստեղծվել է 2012 թվականին:

Թող մեծամտություն կամ ինքնագովեստ չընկալվի, բայց բոլոր ժամանակների ամենախոշոր հայ բարերարի մասին ամենից շատ ես եմ գրել և ամենից հանգամանալից ես եմ ուսումնասիրել նրա կյանքն ու գործը: Քանիցս գրել եմ, որ բարերարությունը նրա ապրելու կերպն էր, թելադրված էր քրիստոսապաշտությամբ ու բացառիկ մարդկային խղճով: Գրել եմ, որ ազգին ու նրա կառույցներին բարիք բերեց իր ողջ գիտակցական կյանքում՝ 45 տարի շարունակ: Բայց երբեք մանրակրկիտ չեմ անդրադարձել սկզբին և դա հիմա եմ անում, որովհետև անհնար է «Բարի էջն» սկսել առանց այդ մեծագույն հայի: