-
29.01.2024|
15:02
Ինձ ասում ես.
- Մե՛րըս, մի քիչ քեզ պի՛նդ պահիր․
Ես քեզնով եմ հզոր, վկա՝ կաթըդ հալալ։
- Բայց դու բաց աչքով ես հիմա նայում մահին,
Մերըդ ինչպե՞ս չխենթանա, զինվո՛ր բալա։
-
29.01.2024|
11:45
Իմ սիրելի քաղաք...իմ ատելի քաղաք...
ճակատագիր` որպես ամոթալի խարան,
մի՛շտ ոսկեհուռ իմ թագ,
Օ՜ որքան եմ փորձել կտրել պորտալարս
և քանիցս սուզվել մոռացության ծովը,
որ էլ քեզնով չապրեմ, քեզնով չտառապեմ:
-
28.01.2024|
14:08
Մարոյենց տանն էինք։ Կարծեմ՝ մի ամիս անց նա այլևս չկար։ Երբ դուրս պիտի գայինք, Մարոն ասաց․
«Վարոսյան ջան, երեկվա տեղադրած բանաստեղծությունդ շատ լավն էր»։
-
23.01.2024|
17:20
Երբ մեռա, ժամացույցի սլաքները չկանգնեցին
բոլոր անհայտների ժամանակների նման,
նրանք շարունակեցին վազել,
Թի՛կ-թա՛կ,
Թի՛կ-թա՛կ,
Թի՛կ-թա՛կ:
-
22.01.2024|
21:57
Բանտել ենք ինքներս մեզ,
ՈՒ ոռնում ենք ցավից,
Կորցնում ենք կտոր-կտոր,
Մղկտում՝ ամեն մահից:
-
22.01.2024|
11:05
Արի՛, խնդրում եմ.
Արի՛ երկնային քո հեռուներից,
Նվաճիր հոգիս` նորից ու նորից:
-
21.01.2024|
11:06
Բարի լույս:
Բոլորս էլ գիտենք, որ այսօրը երեկվա շարունակությունն է:
Թե՞ դեռ մեզնից մեկը միամտաբար կարծում է, որ բացվող օրվա հետ կարող է իր կյանքը լրիվ փոխել, նորից սկսել: Չհավատա՛ք:
-
18.01.2024|
10:32
Լսեցի ահի խուլ հառաչանքը
լուսնի մահիկը տեսած գիշերվա
և հեծկլտոցը ընկնող այն աստղի,
որի հետ երազանք պահողը չկա։
-
17.01.2024|
22:14
Հա՛, ես հասարակ տղա եմ:
ՈՒ... բոլոր հասարակ, հաճախ անանուն մնացած գրիչների անունից հայտարարում եմ.
-
17.01.2024|
09:39
Անապատի մեջ խավար ու տխուր,
Ցրված քարերից մի քարի վըրա,
Գլխակոր նըստած, մտախոհ ու լուռ՝
Աշխարհի մասին մըտածում էր Նա։