Առաքելության քմայքները

15.02.2019 | 00:43

Շաբաթն առանձնացավ կառավարության ծրագրի «յոթ օր-յոթ գիշեր քննարկմամբ» և Սիրիա ուղարկված առաքելության շուրջ դիսկուրսով:
Հարցնում եք` ինչու՞ այդքան աննախադեպ հարցեր և այդքան շատ ելույթներ ծրագրի ներկայացման ժամանակ: Շատ պարզ` ապահովվում էր երկարատև «լայվ», արձանագրմամբ. կարևոր չէ` ինչ ես ասում, կարևոր է` ինչքան և ինչպես ես ասում:
Այո, կառավարության ծրագրի ներկայացումը մեզանում միտինգային հաղորդակցության «ֆորմատ» էր, ուր «դըմփ-դըմփ-հուն» ձևակերպվում էր մի դեպքում սեփական թիմակիցների` առ վարչապետ դիֆիրամբների` նորագույն փաթեթավորմամբ, մյուս կողմից` նրա արտաբերած ամեն մի բառի, նախադասության նկատմամբ հավատարմության երդումներով:

Սակայն դա արտաքուստ. «փարդի քամակում» տեղի էր ունենում բավականին լուրջ ու սուր պայքար «թիմակիցների» միջև. ակնհայտ էր` թիմն այլևս «չի կիսում» ոչ միայն պաշտոնները, այլև աշխարհաքաղաքական մոտեցումները:
Ծավալված պատերազմը ՔՊ-ՀԱԿ ճակատում բավականին բազմաֆիգուր էր` ոչ միայն Փաշինյանի կողմից օրենքների խախտման, ամերիկյան զգուշացումների ֆոնին, այլև արձանագրման, որ փաշինյանական սիրավեպերը նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի, նրա կադրերի, Ղարաբաղյան խնդրի փիլիսոփայության առումով, ընդունելի չեն հեղափոխության իրական մոդերատորների համար (զուտ քաղաքավարությունից դրդված` չենք տալիս պարոն Սորոսի անունը):

Ընդ որում, Օվերտոնի այդ նոր պատուհանը, որ բացվել է մի դեպքում` պառլամենտում, ի դեմս ոչ մի թիզ հող չզիջելու պատգամավորուհիներից մեկ բարձրաձայնման, մյուս կողմից` կառավարությունում, ի դեմս Նիկոլ Փաշինյանի խորհրդականուհու, բավականին ձեռնտու է նույն Փաշինյանին: Ասել է` կիրառվում է հետ-առաջ տեխնոլոգիան. մի կողմից` առաքելություն Սիրիա, մյուս կողմից` ոչ մի թիզ հող, երրորդ կողմից` քաղաքական ուժերի (ի դեմս ՀԱԿ-ի) ամբիցիաների զսպում, և այդպես շարունակ, որպեսզի «աղքատ» ուղեղները չհասցնեն օրվա «հացի» ու «տեսարանների» արանքում «վերջնահաշիվ» ներկայացնել, մյուս կողմից` աշխարհաքաղաքական խաղացողների համար ցատկահարթակ ապահովել, հատկապես Իրան այցից առաջ:

Վերջինը գրեթե չստացվեց. ինչպես և սպասվում էր, ամերիկյան կողմն առաջ եկավ ու ասաց. «Ինձ դուր չեկավ Սիրիա առաքելություն ուղարկելու քո քայլը»: Սակայն դեռ ձայն չի հանել Իրան այցելության մասով. հիշենք, որ դա այն Իրանն է, որը հենց այս օրերին արտաբերել է. «Մահ` Ամերիկային, Բոլթոնին, Թրամփին»: Սա հերիք չէր, պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանն էլ վերցրեց ու թե` անհրաժեշտ լինի ռազմական կոնտինգենտ ուղարկել Սիրիա, ապա դա կարվի օրենքի «տառին» համաձայն: Տոնոյանը ցանկացել էր Փաշինյանի «թասիբին» կանգնել` հարվածը վերցնել իր վրա, ցանկացել էր ապացուցել, որ ուղարկված «կոնտինգենտն» իսկապես մարդասիրական է (գիտենք, սակայն, ռազմական ոստիկաններ կան այնտեղ, զենք կրողներ), ու էլ ավելի էր «խորացրել» հարցականները:

Ընդ որում, ամեն բան այսքան ցավալի չէր լինի, եթե չլիներ նաև այդքան «ողբերգական»: Նման «զոհողությունների» գնով Սիրիա շտապող, Ռուսաստանի նկատմամբ «անձնազոհ» վերաբերմունք դրսևորղ հայոց իշխանություններին մայր-Ռուսիան նույնական սիրով չարձագանքեց, զի խաղում է բոլոր «կոնկուրենտ ֆիրմաների» հետ` Քոչարյանի կողքին «կանգնեցնելով» այնպիսի «կարդինալ», ինչպիսին նախկին վարչապետ Կարեն Կարապետյանն է, որը դեռ ակտիվություն հանդես չի բերում, սակայն լռելյայն իր ցանցն է կառուցում: «Մայր-Ռուսիան» հավասարաչափ խաղում է նախագահ Արմեն Սարգսյանի հետ, նույնպես` առայժմ լուռ: Խաղում է «Մեդիա քառյակի» հետ` բավականին գրագետ:

Այս ամենը հերիք չէր, Գագիկ Ծառուկյանին անձամբ Վլադիմիր Վլադիմիրովիչը հրավիրեց ռուսաստանյան ներդրումային ֆորումին: Եվ դա այն պահին, երբ «կալանավորման վտանգի» տակ է ոչ միայն ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանը, այլև քրեական «քրոնիկայով» է անցնում Ծառուկյանի որդին` Նվերը:
Կարո՞ղ ենք եզրակացնել, որ Սիրիա ամեն գնով առաքելություն ուղարկելն այնքան էլ «նվերի» չվերածվեց Նիկոլ Փաշինյանի համար:
Ով` ինչպես:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3836