Լույսի պես թեթև` ընդառաջ եմ
գալիս Քեզ, Տեր իմ,
Սարերի ու ջրերի վրա տարածելով Հոգիդ,
Շշունջդ է քամին մեր ճակատին բեկում.
«Սուրբ ես, Սուրբ ես, Տեր իմ» ավետիսն է
հնչում.
Անեծքներն են քանդվում,
Ջրի ճամփին սափորն էլ չի ջարդվում,
Հայր Աբրահամի փորած ջրհորից
Օրհնությունն է ժայթքում:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ