Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ցան­կա­նում էին նո­րո­վի, բայց ստաց­վեց ինչ­պես միշտ

Ցան­կա­նում էին նո­րո­վի, բայց ստաց­վեց ինչ­պես միշտ
12.09.2019 | 23:25
Հապշ­տապ, ոտ­քի վրա ձևա­վոր­ված խոր­հր­դա­րա­նը, ցա­վոք, ոչն­չով չի տար­բեր­վում նա­խորդ գու­մար­ման օ­րենս­դիր մարմ­նից, չնա­յած այդ բառն ան­գամ շռայ­լու­թյուն է մի կա­ռույ­ցի հա­մար, ո­րում ներգ­րավ­ված մարդ­կանց միայն չն­չին մասն է օ­րենք ստեղ­ծե­լով զբաղ­ված: Իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նից հե­տո հա­սա­րա­կու­թյու­նը սպա­սում էր, որ Ազ­գա­յին ժո­ղո­վում կհայ­տն­վեն բո­լո­րո­վին նոր ա­սե­լի­քով ու մտա­ծո­ղու­թյամբ պատ­գա­մա­վոր­ներ: Մար­դիկ ու­զում էին հո­գով վեհ, կա­յա­ցած, հա­վակ­նոտ, բա­նի­մաց ու խո­րա­գետ մարդ­կանց տես­նել, ո­րոնք նոր ո­րակ կհա­ղոր­դեին մինչ այժմ ե­ղած՝ «շի­շը կտամ գլ­խիդ, համ­բա՛լ», կամ «դի­շով­կեն դու ես, ա­րա՛» տե­սա­կի խոր­հր­դա­րա­նին: Նշա­ձո­ղից մշ­տա­պես ցածր լի­նե­լը, կար­ծես, Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի դժն­դակ ճա­կա­տա­գի­րը լի­նի: Կր­քե­րի ու չբա­ցատր­ված ամ­բի­ցիա­նե­րի պա­կաս այս­տեղ չկա: Քա­ղա­քա­կան տեխ­նո­լո­գիա­նե­րի մաս­նա­գետ­ներն ու տե­սա­բան­նե­րը վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին խոր­հուրդ էին տա­լիս սպա­սել ևս մի քա­նի ա­միս, մինչև հան­դարտ­վեն իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նից հե­տո ա­լե­կոծ­ված կր­քե­րը, մշակ­վեն ընտ­րա­կան ու կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րի մա­սին օ­րենս­գր­քե­րը, քա­ղա­քա­կան դաշ­տում բյու­րե­ղա­ցում­ներ լի­նեն, նոր միայն գնալ ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­նե­րի: Նրանք քաջ գի­տակ­ցում էին, որ շտա­պո­ղա­կա­նու­թյու­նը հան­գեց­նե­լու է նրան, որ երկ­րի օ­րենս­դիր թիվ մեկ հար­թա­կում հայ­տն­վեն այն­պի­սի­նե­րը, ո­րոնք նախ­կին­նե­րի նման ուղ­ղա­կի կո­ճակ սեղ­մող են լի­նե­լու:
ԱԺ 7-րդ գու­մար­ման աշ­նա­նա­յին նս­տաշր­ջա­նի աշ­խա­տանք­նե­րը մեկ­նար­կել են ման­դա­տը վայր դնե­լու ու խմ­բակ­ցու­թյու­նից դուրս գա­լու դեպ­քե­րով: Երևույ­թը, կար­ծում եմ, շա­րու­նա­կա­կան կլի­նի, քան­զի հենց իշ­խա­նա­կան «Իմ քայ­լում» քայ­լած ե­րի­տա­սարդ­նե­րը մի­մյանց հան­դուր­ժե­լու ու մր­ցակ­ցու­թյան խն­դիր ու­նեն: Մի բա­րի օ­րի չէ նաև ընդ­դի­մու­թյան վի­ճա­կը. ա­ռա­վել ընդ­դի­մա­դիր երևա­լու մո­լուց­քը որևէ կերպ տե­ղի չի տա­լիս: Մի­մյանց վրա պար­բե­րա­կան դար­ձած հար­ձա­կում­նե­րից օգտ­վում է մե­ծա­մաս­նու­թյունն ու դա դարձ­նում հա­սա­րա­կու­թյա­նը զբա­ղեց­նե­լու թե­մա, ա­սե­լով` տե­սեք, մենք ենք միակ ճշ­մա­րի­տը:
Խոր­հր­դա­րա­նի մթ­նո­լոր­տը նույն­պես չի փոխ­վել: Պատ­գա­մա­վոր­նե­րի կոնկ­րետ խմ­բի հա­մար ա­մե­նա­սի­րե­լի վայ­րը ճա­շա­րա­նին հա­րա­կից ծխա­րանն է՝ նիս­տե­րից «թռ­չե­լու» լա­վա­գույն հան­գր­վա­նը: Մեկ այլ խումբ խոր­հր­դա­րան է գա­լիս գոր­գե­րի վրա­յով քա­յ­լե­լու և օ­ծա­նե­լի­քի բույ­րը մի­ջան­ցք­նե­րով տա­րա­ծե­լու հա­մար: Միշտ «ա­հա­վոր խառն եմ, ախ­պե՛ր ջան» ա­սող­ներ էլ կան, ժա­մա­նակ չու­նեն, տղա­յա­կան «լուրջ» գոր­ծե­րով են զբաղ­ված: Հար­ցազ­րույց­նե­րից խու­սա­փե­լու մա­սին էլ ա­վե­լորդ է խո­սել: Ժո­ղովր­դից ման­դատ ստա­ցած­նե­րը չեն ցան­կա­նում խո­սել՝ պատ­ճա­ռա­բա­նե­լով, թե կոմ­պե­տենտ չեն, նիս­տի են շտա­պում, մե­կը մյու­սի վրա են գցում, և այս­պես շա­րու­նակ: Ի­հար­կե, կան նաև պար­կեշտ, միշտ պատ­րաս­տա­կամ, հա­մեստ ու ի­րոք ի­րենց գոր­ծին նվիր­ված ան­հատ­ներ, բայց նրանց, ա­ռանց չա­փա­զան­ցու­թյան, մատ­նե­րի վրա կա­րե­լի է հաշ­վել:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 3073

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ